Ağakişiyeva Zərnigar:

"Rollarım həyata baxışımı kökündən dəyişdirib"

Zərnigar Ağakişiyeva Azərbaycan teatrı və kinosunda çoxsaylı obrazlar yaratmış istedadlı aktrisadır. Tənhalığı adi, normal həyat tərzi sayır, özü demişkən, onun yaradıcı dünyasında tənhalığa yer yoxdur. Özünü səhnədə tapıb,ona, xarakterinə uyğun çoxsaylı rollar yaradıb. Həmişə teatrı doğma bir məkan olaraq sevib, sənətinə olan sonsuz sevgidən ömrünə də işıq düşüb. Həyatda gözlənilməzliklər həmişə olur. Insan taleyinə, sənətinə bağlı olanda rastlaşdığı çətinliklərə sinə gərir, özünü təsdiq edir. Zərnigar xanım deyir ki, sənətə sevgisi heç vaxt ona təsəlli olmayıb, əslində bu sevgi ömrünün yönü olub. Bu sevgi ömrünə ondan asılı olmadan gəlib. Səhnəyə olan sevgisini taleyin hökmü sayır. Özünü daxilən rahat hesab edir, ona görə ki, taleyinə sadiq qalıb, zəhmətsevər olub, bacarığmı, qabiliyyətini sübut edib.

Yaradıcılıqda orta hədd olmur: ya yer, ya da ki, göy olur. Yaradıcılıq əslində insanın özünüifadəsi deməkdir. Onun fikrincə, orta hədd o zaman olur ki, insan hara gəldiyini bilmir. Bu, əslində özünü aldatmaq deməkdir. İnsan daim həyatın bütün əzablarına üstün gəlməyi bacarmalıdır: "Sənətə olan tükənməz sevgim son nəticədə tamaşaçmın daxili aləminin zənginləşməsinə, onun həyata, dünyaya, insana münasibətinin təkmilləşməsinə az da olsa kömək edibsə, bu, xoşbəxtliyimdir. Əsas odur ki, gərək yaradıcı adam böyük dünyasından bir an da olsun ayrılmasın. Belə də insan inanır ki, düz yoldadır. Əsas odur insan özünü daxilən tanıya bilsin. Əslində insanın butün uğurları onun özünə inamından başlamır. Amma bir məqam var ki, insanın arzuları gəncliyində zamanı qabaqlayır. O arzunun həyata keçməsi üçün on illər lazım gəlir. Rollarım bir insan kimi həyata baxışını kökündən dəyişdirib, pisi yaxşıdan, yaxşını pisdən ayırmaqda, nəticə çıxartmaqda, mənfi xüsusiyyətlərimi tanımaqda mənə çox kömək edib"

İnsan yaşlaşdıqca arzularını daha tez reallaşdırmağa can atır: daxili, mənəvi aləmi hədsiz mürəkkəb, sirlidir. İnsan ömrü arzuları ilə müqayisədə azdır. Daim işləmək, özünü öyrənməyə vaxt tapmamaq istər-istəməz daxili narahatlığa səbəb olur. Adətən, filosoflar da, şair və yazıçılar da, incəsənət adamlarında özünü öyrənmək imkanı daha çox olur. Zərnigar xanım deyir elə bir insan tapmaq çətindir ki, həyatında bu və ya başqa şəkildə müqavimətlə rastlaşmasın: "Mən də bu baxımdan istisna deyiləm. Amma ailəmdən müqavimət görməmişəm. Gərək qabağına dağ diyirlənəndə sarsılmayasan, başını itirməyəsən. İnadlı insan mütləq özünü təsdiq edəcək. İnsan ona verilən ömür payını, qismətini yaşamağı bacarmalıdır. Bu mənada özümü tənha saymıram. Qohum-əqrəbam var, digər tərəfdən də kollektivin içindəyəm. Teatrın özı böyük bir ailədir. Ətrafımda nə qədər doğma insanlar var. Əgər tamaşaçılar tərəfindən sevilirsənsə tərıhalığı niyə hiss etməlisən? Ömrümü sevdiyim işə həsr etdim. Əgəı indi də tamaşaçılar tərəfindən alqışlanıramsa, bu, səadətimdir. Sevdiyi işlə məşğul olması insanın ən böyük xoşbəxtliyidir".

Sənətdə rəqabət məsələsinə münasibət bildirən aktrisa deyir: "Gərək paxıllığını çəkən adamın ya təsirinə, ya da ki, dərdə düşəsən. Görürsən biri istedadı, bacarığı ilə mövqe qazanır, digəri isə dolayı yolla həmin mövqeyə yüksəlməyə can atır. Vaxtında çox əziyyət çəkmişəm. Bizim nəsil həmişə teatra böyük sevgi ilə yanaşıb. İstəyirəm indiki gənc yaradıcı nəsil istedadını tamamilə aşkarlasın. Onların sənətə sayğılı münasibətindən razıyam".

Xalq cəbhəsi.- 2006.- 3 noyabr.- S. 15.