İsmayılqızı X.

Xocalı harayı

Artıq dünya səsimizi eşidir

On beş il bundan əvvəl 366 -cı rus moto-atıcı diviziyası əsgərlərinin və erməni yaraqlılarının Xocalıda törətdiyi qırğınları ötən əsrin müsibətləri adlandırılan Xatun, Sonqmi faciələrindən daha dəhşətli hesab etməyə haqqımız var. Dünyanın hansı guşəsində olursa- olsun kütləvi insan qətliamı ilə nəticələnən bütün vəhşiliklər insanlığa yaraşmayan qəddarlıqdır.
Ancaq bir məsələ var ki, Xatundakı (Belarus), Sonqmidəki (Vyetnam) qırğınları törədənlər alman və amerikan hərbçiləri olmuşlar. Niyyət nə olursa -olsun ortada insan tələfatı varsa bu cür qanlı hadisələr pislənilməli, tarixdə bir daha təkrarlanmaması üçün dünya ictimaiyyəti etiraz səslərini ucaltmalıdır. Sovetlər dönəmində yaşadığımız illərdə adları çəkilən və dərsliklərdən hər iki faciədə baş verənləri dönə-dönə oxuduğumuz və qətlə yetirilən günahsızların taleyinə acıdığımız halda öz dərdimizi içərimizdə çəkməyə məhkum olduq.
Bəla bundadır ki, bizim qan düşmənlərimiz illərdən bəri eyni süfrədən bəhrələndiyimiz “ailə üzvlərimiz” oldu. Artıq 15 ildir deyirik ki, Xocalı şəhəri bir gündə ermənilərin təhriki ilə 366-cı diviziyanın başıpozuq əsgərləri tərəfindən yandırıldı, yox edildi. 613 nəfər dinc əhali, o cümlədən 63 uşaq, 106 qadın vəhşicəsinə öldürüldü. 1275 sakin- qoca, uşaq, cavan əsir aparılaraq olmazın təhqirlərə məruz qaldılar. Lakin bu günədək əsil günahkarların cəzalandırılmasına nail ola bilməmişik. Çünki faciə törədilən vaxt qırğının əsil mahiyyəti və səbəbkarları nəinki dünya ictimaiyyətindən, xalqdan belə gizlədildi.
Ermənilər tərəfindən mühasirəyə alınan xocalılıların yardım üçün etdikləri müraciəti hesaba almayaraq, yalan vədlər verməklə yerli əhalini arxayın salan, Moskvanın göstərişlərini sözsüz yerinə yetirən, milli heysiyyatları olmadığı halda Azərbaycana o dövrdə rəhbərlik edən “iqtidarlar”ın kreslolarını qorumaq naminə hər cür alçaqlığa əl atdıqları vaxtda AXC-Müsavat cütlüyü hakimiyyət uğrunda mübarizə aparırdılar. Belə bir şəraitdə stul davasının güdazına gedən dinc sakinlər milli xəyanətin qurbanı oldular.
Faciə baş verən günün səhəri “ Xocalıda 3-4 nəfərin öldürüldüyü” xəbərini məcburən yaymaqla Kreml qarşısında “ tarixi borcunu yerinə yetirən”, əsil vəziyyəti xalqdan gizlətməyə çalışan Ayaz Mütəllibov və onun komandası tarixi bir xəyanətə, cinayətə imza atdılar.
Faciənin şahidi olanların dilindən eşitdiklərimiz, yazılanlardan oxuduğumuz vəhşiliklər doğrudan da ağlasığmaz dərəcədə dəhşətli olub. İnsanları diri-diri yandırmaq, ermənilərin baş ideoloqu kimi tanınan Zori Balayanın dediyi kimi divara mismarlamaq, tanklar altında əzmək yalnız daşnaklara məxsus vəhşilikdir. Ötən əsrdə azərbaycanlılara qarşı bir neçə dəfə qətliamlar törədən daşnak tör- töküntüləri Xocalıda ata-babalarından miras qalmış qaniçənlik ənənənlərini bir daha təkrarladılar.
Ancaq günahsız dinc sakinlərin başına açılan müsibətlər video- lentlərə köçürülərək dünya ictimaiyyətinə “ ermənilərin soyqırımı” kimi təqdim olundu. Necə deyərlər yanan da biz olduq, yaman da. Çünki o zaman hakimiyyətdə olan A. Mütəllibov kimilərinin istəyi belə idi. Özünü müdafiə üçün silah- sursat toplayan xocalılara mane olanların əmri bu idi ki, Dağlıq Qarabağda iştişaşlar törədərək şovinist hərəkət edən ermənilərə toxunulmasın. Qeyrətli oğulların etiraz səsləri isə elə ermənilərin əli ilə susdurulurdu. Çünki Moskvadan gələn əmrlər belə idi. “Azərbaycan” qəzetinin 22 fevral 1997- ci il tarixli sayında “Vəzifə qurbanları “ adlı bir yazıda xocalılılar adından Ayaz Mütəllibova göndərilən teleqramdan söz açılır. Teleqramda deyilirdi:”Xocalıda vəziyyət getdikcə gərginləşir, yol kəsilib, camaat aclıq çəkir, “Alazan” yağışlarının ardı-arası kəsilmir, insan tələfatı var. Əgər siz həqiqətən Qarabağı satmamısınızsa oğlunuzu göndərin Xocalıya. Onda biz bilərik ki, həqiqətən Azərbaycan dövlətinin rəhbərliyi və prezidenti Qarabağın bütövlüyünü istəyir”.
Elə o yazıda deyilir ki, Bakı rəhbərliyi yatır, Rəhim Qazıyev isə təbərə papağını başına qoyaraq heç nəyin fərqinə varmadan papirosu papirosun oduna yandırırdı. Bu, o zamanlar idi ki, Yerevanın Teatr meydanında keçirilən mitinqlərdə belə fikirlər səslənirdi: “Erməni təbliğatı artıq özü üçün istənilən mövqeyi tutub”. Roma papası II Pavel isə Xocalı qırğınını dinlərin vuruşması adlandırır, “mübarizədə qurban gedən xristianların qəbrini ziyarət edəcəyini” bildirirdi.
Artıq 15 ildir ki, fevral ayının 26-da törədilmiş Xocalı faciəsində qətlə yetirilən soydaşlarımızın xatirəsini yad edirik. Nə yaxşı ki, ulu öndər Heydər Əliyevin və Prezident İlham Əliyevin xidmətləri sayəsində indi dünyanın bir çox ölkəsində faciənin ildönümü qeyd olunur, tədbirlər keçirilir, erməni təbliğatına inanan dünya ictimaiyyətinə əsl qatil- erməni daşnakları barədə məlumatlar verilir. Artıq Azərbaycanın hüquq-mühafizə orqanları tərəfindən Xocalı qırğınlarını törədənlər barədə cinayət işi qaldırılıb. Vaxt gələcək xəyanətkarlar cəzalarına çatacaq, qanun qarşısında cavab verməli olacaqlar.

İki sahil.-2007.-16 fevral.-S.4.