İllər ötüb
keçir, zaman dəyişir, nəsillər bir-birini
əvəz edir, amma milli dəyərlər, yaddaş
əvəz olunmur. Doğrudur, bəzən baş verən hadisələrin gizlin qalmasına çalışanlar da tapılır. Amma gec-tez haqq-ədalət
üzə çıxır.
Ermənilər Azərbaycan
ərazilərinə gələndən
daim qayğı, mərhəmət görsələr
də neçə-neçə qanlı faciələr törədib,
soydaşlarımıza qənim
kəsiliblər. Xarici
qüvvələrə güvənib
el-obalarımızı
yandırıb, yurd yerlərimizi viran qoyublar. Pərdə arxasında qalan
"himayədarlar" isə
düşmən amansızlığının
üstü açılmamasına
cəhd göstəriblər.
1905-1907, 1918-1920-ci illərdə törədilən qanlı
hadisələr kimiEAncaq
ölkəmiz dövlət
müstəqilliyini qazanandan
sonra qaranlıq qalmış çox mətləblərin üstünə
işıq düşdü. Ulu öndər Heydər Əliyevin 26 mart 1998-ci ildə imzaladığı "Azərbaycanlıların
soyqırımı haqqında"
fərmanda xüsusi qeyd olunur ki,
xalqımıza qarşı
dəfələrlə törədilən
və öz siyasi qiymətini, hüquqi təhlilini almayan soyqırımı da tarixin açılmamış
səhifələridir.
Həmin fərmandan sonra tarixi həqiqətlər
üzə çıxarılır.
70 il üzümüzə
bağlanmış qapılar
açılır. Yeni-yeni
faktlar aşkar olur, ekran nümunələri,
publisistik, tədqiqat yazıları işıq
üzü görür.
Tanınan fırça
ustası Arif Məmmədovun azərbaycanlıların
soyqırımı ilə
əlaqədar yaratdığı
monumental tablolar da bu baxımdan
xarakterikdir. Onun "Gəncə "Ozan" məscidində müsibət"
və "Qubanın Qırmızıkənd qəsəbəsində
törədilmiş terror"
əsərlərinə həyəcansız
baxmaq mümkün deyil. Rəssam müraciət etdiyi mövzu barədə dedi:
-Gəncə şəhərində
dünyaya göz açmışam. Söz
anlayandan eşidərdim
ki, ermənilər camaatımıza necə vəhşilik edib. Əvvəllər bir çox əsərlərimdə
bu nüansları ştrixlərlə işləmişdim.
Xalqımız müstəqillik
qazanandan sonra düşmən qəddarlığını
daha qabarıq təsvir etməyə çalışıram.Tabloda
təsvir olunan bu insanlar Allah
evinə inamın, etiqadın xatirinə gəliblər. Ermənilər
isə onları qırıb, yandırıb.
Namərdlər bir gün ərzində 3 min gəncəlini vəhşicəsinə
öldürmüşdü.
Fırça ustasının
"Qubanın Qırmızıkənd
qəsəbəsində törədilmiş
terror" əsəri
ilk baxışdan görənləri vahimələndirir.
İstər-istəməz
düşünməyə məcbur olursan: "Görəsən
Azərbaycan ərazisində
məskunlaşmış yəhudilərin
nə qəbahəti var idi ki,
qaniçən ermənilər
onlara qənim kəsilib, 300 nəfərdən
artıq sakini bir gecədə öldürərək külünü
göyə sovurublar?"
Çoxfiqurlu tablonun sağ səmtində təsvir olunmuş uşağın ifadəli baxışları
sanki dil açıb suala cavab verir: "Gavırların məqsədi
Azərbaycan torpağına
sahib çıxmaq idi".
Son illər yaradıcı ziyalılarımız
soyqırımı mövzusuna
müraciət edir, maraqlı, düşündürən
əsərlər yaradırlar.
Bu təbii haldır. Müdriklər deyib: keçmişi unutsan, gələcək səni bağışlamaz.
Azərbaycan.- 2007.- 31 mart.- S. 8.