Məhərrəmova T.

 

Nazirliyin diqqətindən kənarda qalmışam

 

Rəqqas Şəhriyar Cəfərov bu qurumdan o qədər rəncidədir ki, hətta beynəlxalq festivaldakı uğuru barədə onlara məlumat verməyə də lüzum görməyib

 

Hal-hazırda müstəqil rəqqas kimi fəaliyyət göstərməsini yaradıcılıq fəaliyyətinə yönəlik maneələrlə əlaqələndirir. Gənc rəqqas Şəhriyar Cəfərov müxtəlif peşəkar səhnələrdə çıxış etməsinə baxmayaraq, bu gün işsiz qalmasından gileylənir. Arzusu yenidən peşəkar səhnədə çalışmaq, Vətəninin adına uğurlar yazmaqdır. Amma... Maneələr tükənmir ki, tükənmir.

 

- Necə oldu ki, Mahmud Esembayevin tələbəsi oldunuz?

- Anam Təhsil Nazirliyinin işçisi kimi Moskvaya təkmilləşdirmə kursuna göndərilmişdi. O, məni Moskvada rəqs məktəbinə yazdırdı. Mahmud Esembayevin sinfində məşq etmək mənə qismət oldu. Bir il dörd ay ondan rəqs sənətinin sirlərini öyrəndim. Bir rəqqas kimi təməlimin qoyulmasında Mahmud müəllimin böyük xidməti oldu. Onun dərs dediyi tələbələr arasında yeganə qafqazlı olduğumdan o, məni "qafqazlı"- deyə çağırırdı. Mahmud müəllim anama məsləhət gördü ki, "bu, çox istedadlı uşaqdır, qoy o, Bakıda xoreqrafiya məktəbində oxusun". Mən də Bakıya qayıdandan sonra Xoreqrafiya Məktəbinə qəbul olundum. Xoreoqrafiya Məktəbini bitirdikdən sonra Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin dram-kino aktyorluğu fakültəsində oxudum.

- Bəs baleron kimi sənətinizdən istifadə etmədiniz?

- Xoreqrafiya Məktəbini bitirəndən sonra təyinatla məni Opera və Balet Teatrına göndərdilər. Mən də həmin ərəfədə institutun qiyabi şöbəsinə daxil oldum. 1999-cu ilə qədər Opera Teatrında solist vəzifəsində çalışdım. Ancaq bəzi problemlər yarandığından bu teatrdan uzaqlaşıb işləmək üçün Türkiyəyə getdim. İki il Atatürk Kültür Mərkəzində - İstanbul Opera və Balet Teatrında işlədim. Bakıya qayıdından sonra ikinci dəfə İncəsənət Universitetinin xoreqrafiya şöbəsinə daxil oldum və keçən il xoreqrafiya üzrə ali təhsilimi başa çatdırdım. Hal-hazırda İncəsənət Gimnaziyasında dərs deyirəm.

- Xoreqrafiya məktəbini qurtarıb birbaşa peşəkar səhnəyə qədəm qoyanda sizə hansısa tamaşalarda rol verildimi? Yoxsa ikinci planda qaldınız?

- Hələ Xoreqrafiya Məktəbinin üçüncü kursunda oxuyarkən təcrübələr keçmək üçün teatra gedib tamaşalarda iştirak edirdim. Müxtəlif tamaşalarda solo rəqslərim olurdu. Təyinatla teatra gələndən sonra isə "Min bir gecə", "Qu gölü", "Romeo və Cülyetta", "Şelkunçik", "Əlibaba və 40 quldur", "Qız Qalası" baletlərində, "Karmen" operasında aparıcı rollar ifa etmişəm. Demək olar ki, teatrda tamaşaya qoyulan bütün əsərlərdə solo rəqslərim olurdu. Paralel olaraq rəhmətlik Hacıbaba Bağırovun təşəbbüsü ilə Musiqili Komediya Teatının balet truppasında məşqçi-müəllim kimi çalışmışam. İlk dəfə olaraq o teatrda baletmeystr kimi rəqslər qururdum.

- Əgər Opera Teatrının əksər tamaşalarında sizə kifayət qədər rollar həvalə olunurdusa, bu səhnədən niyə uzaqlaşdınız?

- Teatr rəhbərliyi ilə bəzi problemlərim yarandı. Əsasən rol bölgüsü ürəyimcə olmurdu. Həmin ərəfədə sanki milli kadrları sıxışdırırdılar. Rus truppasının rəhbərliyi öz millətlərinə daha çox üstünlük verirdi. Mən də belə münasibəti görəndən sonra teatrdan uzaqlaşaraq "Cəngi" ansamblında işlədim. Həmin ansamblda milli rəqslər qururdum. Bu ansambla məşqə gəldiyim zaman Əməkdar artist Xanlar Bəşirovdan dərs aldım.

- Opera teatrı ilə Musiqili Komediya Teatrındakı vəzifələrin arasında fərq çox idimi?

- Təbii ki. Opera Teatrında peşəkar balet tamaşaları oynanılır. Musiqli Komediya Teatrında isə balet truppası o qədər də aparıcı funksiya daşımır. Burada aparıcı qüvvə aktyorlardır. Amma bununla belə aktyorlarla işləmək həm maraqlı, həm də məsuliyyətli idi. Bu teatrda dörd il çalışdım.

- Türkiyəyə gedişinizi "küsüb getmək" adlandırmaq olar, yoxsa sənətinizi təkmilləşdirmək məqsədi idi?

- Küsüb getmişdim. Daha doğrusu, gördüm ki, Bakıda mənim üçün yollar bağlanıb. Opera və Balet Teatrı Azərbaycanda yeganədir, yəni çalışmağım üçün ikinci belə bir teatr yox idi. Mən klassik rəqslər üzrə ixtisaslaşmışam. Ona görə də məcbur olub Türkiyəyə yollandım.

- Türkiyə səhnəsi yaradıcılığınızda hansı rolu oynadı? Orada nə qədər çalışdınız?

- Türkiyədə beş opera və balet teatrı fəaliyyət göstərir. Oranın universitetlərində xoreqrafiya şöbələri, balet truppaları çoxdur. Ancaq Türkiyədə bəlli bir xoreoqrafiya məktəbi yoxdur. Hamısı şəxsi studiyalardır. Həmin studiyalara da yalnız xaricdən müəllimlər dəvət olunur. Ona görə də Türkiyədə balet sənəti yaxşı inkişaf edib. İstanbulda çalışdığım dövrdə "Xürrəm sultan" baletində sarayın baş rəqqası obrazı mənə tapşırıldı. Bu, mənim İstanbul teatrında ilk rolum oldu. Daha sonra "Çanaqqala" baletində baş zabiti oynadım. Daha sonra Arif Məlikovun "Məhəbbət əfsanəsi" baletini bərpa etdilər. Həmin tamaşada da mənə rol verdilər. Türkiyədə iki il çalışdıqdan sonra geri döndüm. Orada müqavilə ilə işləyirdim. Daha doğrusu, maddi çətinliklər ucbatından geri qayıtdım.

Buna baxmayaraq, Türkiyədə uğurlarım çox oldu. İki dəfə "Şou-TV"də Hülya Avşarın verilişinin qonağı oldum. O, məni Azərbaycan sənətçisi kimi təqdim edirdi. Onun verilişində "Uzundərə" rəqsini ilk dəfə olaraq duet şəklində ifa etdim. Həmçinin bu rəqsin Qarabağla bağlı tarixini danışdım. Ancaq Hülya Avşarın prodüsseri bu çıxışdan sonra daha məni həmin verilişə dəvət etmədi. Eyni zamanda, Türkiyənin pop-ulduzu Nilufərlə 4-5 konsert işlədim. Onun konsertində solo rəqsləri ifa edirdim. Hər halda kiçik də olsa xarici ölkədə bu cür uğurlar qazanmaq böyük nailiyyətdir.

- Bakıya qayıdandan sonra yenidən Opera və Balet Tetrının qapısını döydünüzmü?

- Yox, döymədim. İnanmırdım ki, onlar məni işə götürərlər. Çünki mən onlardan, onlar da məndən incimişdi. Ona görə də solo-karyera ilə məşğul olmağa başladım. Əlbəttə, oğlan rəqqas üçün solo-karyera ilə məşğul olmaq çox çətindir. Televiziya verilişlərinə çıxdım. 2003-cü ildə Qırğızıstanda keçirilən "İssık-kul" beynəlxalq festivalında iştirak etdim. İnternet vasitəsi ilə belə bir festivalın keçirildiyini öyrənib sənədlərimi yolladım və dəvət aldım. Həmin festivalda öz xərcimlə çıxış etdim. Qələbə qazanacağıma inanmasam da, laureat oldum. Onlar mənə diplomla bərabər Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinə təqdim etmək üçün laureatlığım barədə arayış da verdilər.

- Həmin arayışı nazirliyə təqdim etdinizmi?

- Lazım bilmədim... Çünki bu vaxta qədər nazirliyin diqqətindən kənarda qalmışam. Baxmayaraq ki, ali savadlı xoreoqrafam, ifaçı kimi çoxlu uğurlarım var. Tez-tez efirdə çıxış etsəm də hansısa bir teatrda və ya ansamblda çalışmağım üçün şərait yaradılmır. Polad Bülbüloğlunun nazir olduğu dövrdə mənim üçün heç bir şərait yaradılmadı. Ancaq ümid edirəm ki, Əbülfəz Qarayevə özümü tanıtsam, mənimçün hər hansı bir şəraiti yaradar. Bir də ki, 2007-ci il prezidentin sərəncamı ilə Gənclər İli elan olunub. Ona görə də bir gənc olaraq mənə şərait yaradılacağına ümid edirəm.

- Bu gün müəllim kimi dərs demək, səhnəyə olan istəyinizi az da olsa əvəz edirmi?

- Müəllim olmaq başqa, ifaçı kimi çalışmaq tamam başqadır. Mən məcburiyyət qarşısında müəllim işləyirəm. Ancaq ifaçı kimi çalışmaq istərdim. Yaş keçib gedir. Bilirsiniz ki, biz səhnədən təqaüdə tez çıxırıq. Ona görə də fərdi məşğul olmağa məcburam. Formada qalmaq üçün Mahnı və Rəqs Ansamblının, Müdafiə Nazirliyinin rəqs ansamblının və "Cəngi" ansamblının məşqlərində iştirak edirəm. Tez-tez efirə çıxıram. Onu da deyim ki, şou-biznes dövründə efir səhnəyə çıxmaqdan daha perspektivlidir.

- Toylara necə gedirsinizmi?

- "Sərin" restoranlar şəbəkəsinin peşəkar rəqqasları ilə işləyirəm. Orada keçirilən müxtəlif məclislərdə, təqdimatlarda iştirak edirəm. Restoranlarda işləməyə pis baxmıram. Bütün böyük sənətkarlar el şənliklərindən çıxıb.

- Yenidən Türkiyəyə qayıtmaq planınız yoxdur ki?

- Demək olar ki, mən hər yay xarici ölkəyə gedirəm. Keçən yay Müdafiə Nazirliyinin ansamblı ilə Odessada oldum. Bir ay Odessa Opera və Balet Tetrında məşqə getdim. Hətta həmin teatrdan orada qalmaq üçün təklif aldım. Ancaq "orada qalsam Azərbaycanda unudularam" deyə düşünüb qayıtdım. Qırğızıstandakı festivalda çıxış etdiyim zaman Bişkek teatrından da təklif almışdım. Ancaq mən öz vətənimdə işləmək, öz görkəmli rəqqaslarımızın davamçısı olmaq istəyirəm.

 

Kaspi.- 2007.- 28 noyabr.- S. 16.