Qarabağ havaları

Göy tutuldu, qar qarladı,

Dənələri iri-iri.

Boylananda gördüm, yoxdu

Yağan qarın beşdə biri.

Qar əridi,çiçək açdı,

Güllər canlı, güllər diri.

Nəzər salıb gördüm, çatmır

Çiçəklərin beşdə biri.

Günəş qalxdı asimana-

Aləmlərin atəş-piri.

Gördüm,yoxdu al Günəşin

İşığının beşdə biri.

Fikirləşdim, bu nə işdi,

Bilinməyir rəbbin sirri.

Axı gedib torpağımın,

Ərazimin beşdə biri.

II

Sən allah, o qarı yadıma salma,

Sən allah, o günü yadıma salma,

Doğma yuva dərdi bir yana qalıb,

O qarın həsrəti öldürür məni,

O günün həsrəti öldürür məni,

Dağlarda yellənən çovğunla gəlib

Çökür ürəyimə Qarabağ çəni.

Biz çıxdıq, baxanlar elə bildilər,

Yurdda bizim təkcə varımız qaldı.

Eh, kimə deyək ki, orada bizim

Dumanımız qaldı, qarımız qaldı,

Dağların üstündən tarım çəkilən

Simləri şəfəqdən tarımız qaldı,

Əldəyməz sinəsi Xarı bülbüllü

Yamyaşıl köynəkli yarımız qaldı,

İkiyə bölündü sanki hər adam,

Yarımız qaçanda, yarımız qaldı.

Sən allah, o qarı yadıma salma,

O duman-çiskini yadıma salma.

Qərib qış ayazı yanır qəlbimdə,

Məni içimdəki oduma salma.

Bu qara baxıb ağlamaq olar,

Bu qara düşən qara cığırı

Götürüb başa bağlamaq olar

Yurd yerinin qarı yada düşəndə.

Dünya, ey dünya, nə deyim sənə,

Qoy, belə qar yağsın daim təpənə.

Bu qarı götürüb bürünmək olar,

Sanki bürünürsən soyuq kəfənə

Yurd yerinin qarı yada düşəndə.

Olar, ölünü də diriltmək olar,

Gözünlə dağı da yetirmək olar,

Közünlə seli də qurtarmaq olar.

Diriyə biçilmiş bir kəfən kimi

Bu qarı əyində əritmək olar,

Bu qarı əyində çürütmək olar,

Yurd yerinin qarı yada düşəndə.

Qarabağda azəri-türk əsgərinin

Tökülən al qanı üstdə

Bitən lalə kiminkidir?

Xocalıda bir qız vardı,

Adı Lalə. Yoxa çıxdı..

İtən Lalə kiminkidir?

Torpaqlarda al köynəkli

Bağrı qara, bəxti qara

Yatan lalə kiminkidir?

Xanım-xatun Lalələrin beşdə biri

Əsir oldu, qəm əsir.

Öz qəminə, öz qanına

Batan Lalə kiminkidir?

Vətən özü ləçəkləri

Açıb-solan bir lalədir,

Vətən-lalə kiminkidir?

Günəş bathabatda əyildi tası,

Nur qan tək calandı uca dağlara

Buluddan üzülən bulud parçası

Şəfəq kəndiriylə çəkildi dara.

Bitib sona çatdı günlərin xası

Buludun içində qövr etdi yara.

Qəlbimdə tutuldu Qarabağ yası

Çözüm zillənincə o buludlara.

Dörd bir yandan al şimşəklər çaxdılar,

Səs yayıldı, el-obadan qaçan var.

Qapıları qapadılar, çıxdılar,

Qapı yoxdu, qıfıl yoxdu, açar var.

Ünvanına çatammadı hoydular,

Gec bilindi, neçə-neçə naçar var.

Açarları ciblərinə qoydular,

Qapı yoxdu, qıfıl yoxdu, açar var.

Yarı dünya yağılaşdı qəflətən,

Vaxt yox oldu, bircə anlıq macal var...

Darvaza yox, ev-eşik yox, ey vətən,

Qapı yoxdu, qıfıl yoxdu, açar var.

Qapıların beşdə biri bağlıdır,

Son mənzildə bir zəfər, bir acal var...

Məmləkətim, sinən yaman dağlıdır,

Qapı yoxdu, qıfıl yoxdu, açar var.

Yox, türk qaçmaz, o geriyə çəkilər,

Qan yaddaşda Koroğlu var, Qacar var.

Cibimizdə Qarabağda hər evə,

Hər qapıya düşəcək bir açar var!

Bu qovğadan çıxış yolu tapılar,

Ağılınla, hünərinlə bacar, var!

Açılacaq o bağlanan qapılar,

Hər kişidə bir ümidlik açar var!

İnsan özü bir çarədir, əfəndim,

Ondan böyük nə əmir var, nə çar var.

Biz özümüz açacağıq bu bəndi,

Özümüzdə onu açan açar var!

İmir MƏMMƏDLİ

525-ci qəzet.- 2010.- 8 may.- S.15.