Rəqs edə
bilməyən oğlan
DOSTUM ELÇİN HÜSEYNBƏYLİNİN
50 YAŞINA
Bu gün mənim ad günümdü!
Dostum Elçin Hüseynbəylinin
ad gününə isə
hələ bir həftə qalır... O məndən yeddi gün sonra dünyaya gəlib... O məndən yeddi yaş böyükdü...
Deyirlər ki, qadından yaş soruşmazlar... Çünki qadının yaşı
üzündə yazılır.
Qadın necə görünürsə yaşı
o qədərdir! Bizsə
kişiyik... Kişidən
hər şeyi soruşmaq olar! Elçin böyük kişilərdəndi... Onunla
25 il dostluq
eləmək də kişilikdi! Bir ömrün tən yarısına şahid olmaq da ancaq
dostlara düşər...
Elçini xatırlayanda həmişə
dəniz düşür
yadıma... Yox, Elçin dəniz
kimi ipiqırıq deyil, bir gün
sakit, bir gün tufanlı olmaq Elçindən uzaq bir işdi.
Sadəcə ən xoş
anlarımıza dəniz
şahid olub deyə, Elçinlə dəniz mənə doğmadır. O 25 il əvvəl necəydisə, elə də qalıb, elə də qocalıb özüyçün...
Qocalıb dedim... Qocalıb ya qocalmayıb bilmirəm, amma mən onu tanıyandan
həmişə bir sifətdə olub Elçin. Elə belə, qocaman
bir sifətdə.
Bir də ki, ya mən,
ya da, Elçin
uşaq olmuşuq ki, yaşayıb qocalaq da... Biz anadan qoca doğulmuşuq...
ağlımız kəsəndən
həyatın yükü
çiyinlərimizdən sıxıb,
amma əyilmək də bizlik deyil...
Min il qalsaydı,
Elçin öz ad günündə yeyib-içəndən
sonra mənim ad günümə yazı yazmazdı... Düz də edərdi... Amma mən ad günümü Elçinsiz
keçirdiyimçün onu
xatırladım, sağlığına
araq içdim və bi yazını yazmağa başladım...
Elçin də zəng vurub məni bir xeyli
təriflədi...
... 50 yaşı tamam olan Elçin Hüseynbəyli mənim qələm yoldaşımdır
həm də. Bu gün məmləkətdə
yaza bilən iki-üç sanballı yazar kişidən biridi Elçin. O da hekayələri ilə gəlib ədəbiyyata. İlk kitabı “Rəqs
edən oğlan”
2001-ci ildə çap
olunmuşdu. Yüklü
kitab idi... Ümumiyyətlə Elçinin
yüksüz kitabı
yoxdur, yoxsa bəzilərimiz kimi, 50 qramlıq kitabla ədəbiyyta gələnlərdən
deyil o. Elə ilk kitabıyla, ilk hekayələri
ilə Elçin söz deməyə, diqtəsini etməyə, sanbalını göstərməyə
gəldi. Sonra
2003-cü ildə “Balıq
adam” çıxdı.
Elçinin metaforik, mistik,
fantastik və lirik düşüncələrinin
romanı.
“Tut ağacı boyunca”
romanı da bu kitabda yer
almışdı. Eqoistcəsinə yazılan məhəbbət
hekayəsi. O romanda
razılaşdığım və razılaşmadığım
yerlər çox idi. Amma “Balıq
adam” başqa
işdi... İnanmıram ki, o romanı
oxuyub bəyənməyən
olsun. “Balıq adam”dan sonra
Elçin Hüseynbəyli
imzası ədəbiyyatda
nüfuz göstəricisinə
çevrildi. Artıq ədəbiyyatı
bilən hər kəs qəbul etməyə başladı
ki, Elçin ədəbiyyata öz iddiasıyla gəlib.
Hələ bu iddianı qısqananlar, bu iddiaya qeyri-ciddi
yanaşanlar da nə qədər...
Bu gün Elçin
Hüseynbəylinin ortalığa
qoyduğu əsərlər
təkcə ədəbiyyat
nümunələri, yazılmaq
üçün yazılan
romanlar deyil, həm də ciddi ədəbiyyat nümunələri, ədəbi
hadisələrdir. Onun “Yovşan
qağayılar”ı maraqlı
obrazları, həyat hadisələri, gözlənilməz
süjet xətti olan son dərəcə dəyərli bir əsərdir mənimçün.
Eləcə də “Metro vadisi”...
romanı.
Elçinin maraqlı bir yazı üslubu var. O həmişə onu düşündürən suallara
cavab axtarmaq üçün yazdığı
əsərlə qəribə
bir maşahidə aparır. Əvvəldə qoyulan sual sonda öz cavabını
tapır. Bu cavab düşüncənin
və məntiqin, bir də baş
verən hadisələrin
içindən çıxır.
Oxucu yorulmur, oxuduğu hadisənin iştirakçısına
çevrilir.
Dostumun “Don Juan” və
“Şah Abbas” romanları da birbaşa oxucu üçün ünvanlanıb. Mən bu əsərlər haqqında yazı yazdığım üçün
və hər iki roman tənqidimizin kifayət qədər diqqətində olduğu üçün, sadəcə
bir oxucu kimi demək istəyirəm ki, kim bu vaxta qədər adı çəkilən
romanları oxumayıbsa,
vaxt tapıb oxusun.
Elçin peşəkar yazar olmaqla bərabər həm də peşəkar jurnalistdir, dramaturqdur. Onun publisistik yazıları
da, qələmə aldığı pyeslər
də sadəcə orijinal üslubu, özünəməxsus yazı
tərzi, maraqlı ifadə forması ilə deyil, həm də sırf onun özünə məxsus sarkazm və oyunçuluqla seçilir.
... deyəsən məqsəddən yayındım
axı... qardaşımın,
dostumun 50 yaşı yaxınlaşır deyəsən...
Sözün həqiqi
mənasında Elçin
Hüseynbəyli mənimçün
qardaşdı, özü
də böyük qardaş, qocaman qardaş...
Saçı-saqqalı gözümün
qarşısında çallaşan
qardaş... Elçinin
bir gözəl xasiyyəti var... sevdiklərini qoruyur. Allah da onu qorusun bütün
sevdikləri üçün!
Mən ona başqan deyə müraciət edirəm. Gənclər şurası yaranandan sonra belə deməyə başlamışam.
Elə indi də sözümü başqanıma müraciətlə
bitirmək istəyirəm;
50 yaşın mübarək
olsun, başqanım! Gün o gün olsun sənin öz iştirakınla 100
illik yubileyini keçirək, səninlə
birgə Mahmudlu stansiyasına gedək, doğmaların qəriblikdə
qalan məzarlarını
ziyarət edək, Arazda balıq tutaq... Darıxma, sənin 100 yaşın olanda mən hələ 93 yaşlı
cavan oğlan olacam, başqanım, tilov atıb balıq titmağa gücüm olacaq. Ancaq sən özünü mənim 93 yaşıma qədər qoru. Ən azından bunu mənə borclusan, RƏQS EDƏ BİLMƏYƏN
OĞLAN!
14-19 dekabr 2011-ci il
Əyyub QİYAS
525-ci qəzet.- 2011.- 21 dekabr.- S.7.