O, GƏLƏCƏKLƏ MƏŞĞULDUR

Bizə həyat verən qan damarları dolana-dolana uzanan yollara bənzəyir. Əslində həyatdakı bütün yollar da mütləq damarlarımızda axan qandan, o qanda daşıdığımız yaddaşdan başlanır.

Prezident olmaq tarixin seçimi və qismətidir.

Azərbaycanın qiymətli övladlarından olan İlham Əliyev ölkənin bu ali kürsüsünə yüksəlməsə belə mütləq Vətənin ən seçkin simalarından biri olacaqdı. Çünki o elə şərəfli valideynlərin, elə dəyərli babaların yetirməsiydi ki, qanı ilə irsən nəsibi olan keyfiyyətlər onu gec-tez seçdirməliydi.

Bu taledir.

Taledən isə qaçmaq olmur.

Bəxtinə düşmüş vaxt kəsiyi Prezident İlham Əliyevi nadirdən-nadir dövlətçiyə, siyasətçiyə və şəxsiyyətə çevirdi.

Əslində, biz hamımız kimliyimizdən, nəçiliyimizdən asılı olmayaraq nadir tarixi insanlarıq.

Çünki hamımız İkinci minilliyi yola salıb Üçüncü minilliyi qarşılamışıq.

10 əsrdə bir dəfə baş verən hadisə qismətimizə çıxıb.

Taleyimizə yazılmış vaxt kəsiyi – bəşəriyyətin yaşadığı əsrlərin ən sürətlisi, hadisələrlə doluluğu baxımından ən zəngini, kəşfləri, ixtiraları nöqteyi-nəzərindən ən inkişaflısı XX yüzilin bitməsi və əfsanə kimi təsəvvür edilənlərin həqiqətlərə çevriləcəyi XXI əsrin başlanmasının sadəcə şahidi olmaq hər birimizi müstəsnalaşdırıb.

Amma bir var iradəndən asılı olmayaraq elə vaxtın hökmüylə qeyri-adi tarixi dövrün şahidinə, Üçüncü minilliyin başlanğıc yollarını keçən ilk insanlardan birinə çevrilmək, bir də var bu başlanan yeni zamanın yaradıcılarından, yönəldicilərindən, həlledici simalarından biri olmaq.

Bu baxış bucağından nəzər salanda, əlbəttə ki, Prezident İlham Əliyev alnına nadir müstəsnalıq yazılmış tarix liderlərindəndir.

O, XXI əsrə, III minilliyə, ən yeni tarixə müstəqil Azərbaycan dövlətinin bu yüzillikdə seçilən Birinci Prezident kimi daxil oldu.

Əlbəttə, sayca İlham Əliyev müstəqil Azərbaycanın ilk dövlət başçısı deyil.

1918-ci ildə istiqlal bayrağımızın ilk dəfə ucaldığı zamanlarda Məclisi-Məbusan – parlament sədri seçilən və həmin illərin bir sıra mənbələrində adı elə “prezident” kimi anılan Əlimərdən bəy Topçubaşovdan tutmuş müstəqil Azərbaycana 10 il başçılıq edərək dövlətimizi XX yüzildən yeni əsrə müstəqilliyi qat-qat güclənmiş halda çatdıran qüdrətli Heydər Əliyevəcən ölkəmizin prezidentlik kürsüsünə 4 nəfər yüksəldi. Bu sayla İlham Əliyev 5-ci Azərbaycan prezidentidir. Amma XXI əsrin ilk 10 ili bitdi, ikinci onili başlandı, tarix təqvimində artıq 3-cü minillikdir və İlham Əliyev təzə əsrdə, yeni minillikdə, bütün yönləriylə büsbütün yeni olacaq təzə zamanda xalqın artıq iki dəfə seçdiyi ilk Azərbaycan Prezidentidir.

Yeni dövrün ilk Azərbaycan Prezidentinin məhz cavan bir dövlət başçısı olması da, əslində, təsadüf yox, zamanın təklif etdiyi qanunauyğunluqdur.

Yeni zamanda Azərbaycan xalqının Prezident seçdiyi İlham Əliyev qədd-qamətindən, zövqlərindən, mədəni səviyyəsindən tutmuş bir sıra əcnəbi dilləri ana dili kimi bilməsinəcən, peşəkar siyasətçi və siyasətşünas olmasından tutmuş müasir iqtisadiyyatın həm təcrübəsi, həm nəzəriyyəsiylə bilavasitə məşğul olmasınacan əsl müasir dövlət başçısıdır.

Yeni əsrin sürətlərinə və tələblərinə layiq dövlət başçısı!

Bu cür dəqiq seçimi etsə-etsə elə Vaxt edə bilərdi.

lll

2002-ci ilin oktyabrında, müstəqilliyimizin 11-ci yaşını bayram etməyə hazırlaşdığımız günlərdə Avropa Şurasının payız sessiyasından təzəcə qayıtmış nümayəndə heyətimizi dövlət başçımız – unudulmaz Heydər Əliyev qəbul edirdi.

Mətbuatın iştirakı olmadan və sonra televiziyada gedişi nümayiş etdirilməyən bir görüş idi.

Ulu öndər 2 ilə çatan müddətdə Avropa Şurasındakı yolumuzun tutarlı təhlilini verən, daim yadda saxlanmalı dəyərli tövsiyələrlə dolu olan təsirli bir çıxış etdi, mühüm məsələlər ətrafında müzakirələr apardı və sonra bizi də dinləmək istədi.

O oktyabrdan bugünəcən sanki çox sular axıb keçib.

O gün söylədiyim bir mətləbi bu gün hamı bilsin deyə yazıya da gətirirəm. Bu da bir tarixdir.

İlham Əliyevin siyasi həyatda, dövlətçilik mühitimizdə getdikcə daha artıq ucalan boyunu, gündən-günə daha qətiyyətlə eşidilən səsini, beynəlxalq aləmdə durmadan qüvvətlənən, nüfuzunu duyan və onunla bütün müqayisələrdə hər cəhətdən geridə qaldıqlarını anlayan siyasi rəqiblər həmin günlərdə bir sıra qəzetlərdə “varis” mövzusunu ortaya atmış, bu məsələ ətrafında bədxah möhtəkirliklər etməyə başlamışdılar. Qeyzlə hey yazırdılar ki, Heydər Əliyev oğlunu hakimiyyətə hazırlayır.

Və mənim o gün söylədiyim söz elə bu mətləblə bağlı idi.

Həmin günlərdə mən inanır və ümid edirdim ki, lap yaxındakı prezident seçkilərində Heydər Əliyev iştirak edəcək, növbəti qələbəsini çalacaq və İlham Əliyev də bu qələbənin qazanılmasında bacardığı köməkləri əsirgəməyənlərdən biri olacaq.

Əslində Prezident Heydər Əliyev də bu düşüncədə idi.

Əslində İlham Əliyev də bu qənaətdə idi.

Prezident seçkilərinə 1 il qalmış keçirilən o görüşdə mən canlı klassik saydığım və son dərəcə dərin ehtiram bəslədiyim dövlət başçımıza üz tutaraq demişdim ki, Siz yalnız Azərbaycanı deyil, Azərbaycandan dəfələrlə böyük dövləti idarə etməyə qadir şəxsiyyətsiniz. Siz varkən, Siz Azərbaycana başçı olmağa hazırkən bu meydanda ikinci başqa şəxsə yer yoxdur. Amma haçansa İlham Əliyevin Azərbaycan dövlətinin rəhbəri olması zəruriyyəti yaranacaqsa, onu hakimiyyətin ali kürsüsünə Heydər Əliyev yox, İlham Əliyevin öz ağlı, öz istedadı, öz yüksək qabiliyyəti gətirəcək.

1 il keçdi və 2003-cü ilin oktyabrı gəldi.

Oktyabrın lap başlanğıcında, prezident seçkilərinə 2 həftə qalmış Azərbaycanın ən ağıllı və ən dəqiq seçməyi bacaran siyasətçisi Heydər Əliyev ilk səs verən oldu.

Qürbətdən məktub göndərdi.

Namizədliyini geri götürdü, ilk Azərbaycan vətəndaşı olaraq İlham Əliyevi seçdi, “ona özümə inandığım kimi inanıram” dedi.

Bu səsini verəndə, bu etirafını dilə və qələmə gətirəndə uzun müddət idi ki, Prezident Heydər Əliyev Azərbaycandan uzaqlarda, müalicədə idi.

Seçkilərdə iştirak edən İlham Əliyevin yanında olub ona yardımçı olmaq imkanı yox idi.

İlham Əliyev meydanda tək idi.

Bu, İlham Əliyev üçün imtahanlar imtahanı idi.

Əsas mübarizəni Tək özü aparırdı.

Hakimiyyət zirvəsinə gedən yolda ona arxa duracaq qüvvə həmin anacan gördüyü işlər, biliyi, ağlı, siyasi səriştəsi idi.

Və dünənəcən “varis planı” deyib boğaz yırtanlar, “İlham Əliyev Heydər Əliyev deyil” söyləyərək İlham Əliyevin böyük gücünü yetərincə dərk etməyənlər, ona qalib gələ biləcəkləri kimi xam xülyaya uyanlar neçə ay idi ki, tək İlham Əliyevlə üzbəüz idilər.

Gücləri çatsaydı, güclərini sübut etmək üçün fürsətləri də vardı.

Və İlham Əliyev imtahandan Qalib çıxdı.

Onu qalibiyyət kürsüsünə kimsə yox, özü gətirdi.

Məhz Bütün Xalq və Özü!

Və əminəm ki, övladının çətin siyasət meydanında, növbənöv açıq və qılaflı rəqiblərlə mübarizələrdə mərdi-mərdana və təkbaşına qazandığı bu misilsiz qələbənin sorağını Prezident Heydər Əliyev qəhərli sevinclə qarşılayardı.

Heydər Əliyev kimi möhkəm adamı yalnız belə möhtəşəm uğurlar qəhərləndirə bilərdi.

1993-cü ilin iyununda fırtınaları adlayıb Azərbaycan Ali Sovetinə sədr seçilərək xalqı və dövləti xilas etmək üçün tarixi fürsət qazandığı anlarda onun eyni riqqətli sevincini duymuşdum.

1995-ci ilin payız günlərində, Nyu-Yorkda, Birləşmiş Millətlər Təşkilatının iqamətgahı qarşısında dünyanın böyük dövlətlərinin bayraqları ilə yanaşı dalğalanan Azərbaycan bayrağını iftixarla seyr edərkən oxşar kövrək hisslərlə yaşadığına şahid olmuşdum.

Səməd Vurğunun az qala hamımızın əzbər bildiyi “Azərbaycan” şeirini qəlbinin lap dərinlərindən gələn sonsuz məhəbbətlə oxuyarkən həmişə qətiyyətli olan şaqraq səsinin hissiyyatın gücündən titrədiyi anda Heydər Əliyevin həm də son dərəcə zərif olan ürəyini görmüşdüm.

Heydər Əliyev Azərbaycanı sevən və Azərbaycan üçün ölçüyəgəlməz xidmətlər göstərmiş şəxsiyyət idi.

Müasir müstəqil Azərbaycan onun şah əsəri və ən əziz balası idi.

O bir bağbana bənzəyirdi ki, çiçək kimi becərdiyi, böyütdüyü, qayğısını çəkdiyi, süslədiyi Vətənin sabahından, əlbəttə ki, narahat idi.

Əlbəttə ki, o, bu yurdun, bu dövlətin sükanının sabah hansı əllərdə olacağının fərqində idi.

Bu hissin nə demək olduğunu daş üstə daş qoyanlar, ömründə nəsə qurub-yaratmışlar, qurub-yaratdıqlarının sonrası haqqında nigarançılıq çəkənlər bilər.

Doğmaca övladının qəlizdən-qəliz dövlətçilik, siyasət meydanında təkbaşına mübarizəyə qatılarkən bir an belə büdrəmədən qətiyyətli qələbəyə yetməsi Prezident Heydər Əliyevi yalnız Ata olduğu üçün deyil, ən əvvəl Azərbaycanın gələcəyinin etibarlı əllərə qismət olduğuna görə, qurduğu bu sevimli Azərbaycan mülkünün zavala uğramayacağına inandığı səbəbindən duyğulandırmış, xoşbəxtlərin xoşbəxti etmişdi.

Siyasətin necə pırtlaşıq cəngəllik olmasını, dövlətin birinci şəxsi vəzifəsinin ağır yükünü daşımağın nə demək olduğunu hər halda hər kəsdən daha yaxşı bilən Heydər Əliyev, bəlkə də, heç istəməzdi yeganə oğlu da siyasətçi, dövlət başçısı olsun.

Amma XX əsrin son parçasının təlatümlərindən salamat çıxarıb XXI yüzilliyə yetirdiyi və möhkəmləndirdiyi müstəqilliyimizin, ayaq üstə qoyduğu Azərbaycanın daha da çiçəklənməsini, bu çiçəklənməni təmin edəcək siyasətinin yaşamasını da çox istəyirdi.

Əslində, o, tək oğlunu, ömrünün davamı olan İlhamını Azərbaycana, Azərbaycanın gələcəyinə ərməğan edib, qurban verib.

Heydər Əliyev realist adam idi və onun hətta məcazi kimi təsir buraxan hər deyişinin ardında bir gerçəkçi məqam aranmalıdır.

“Mən həyatımın qalan hissəsini də xalqıma bağışlayıram” sözlərinin əsl mənası elə bu imiş.

lll

Heydər Əliyev 1969-cu ildə Azərbaycan Respublikasının rəhbəri vəzifəsinə irəli çəkiləndə İlhamın vur-tut 8 yaşı vardı və üfüqdə onun uşaqlığı, yeniyetməliyi, gəncliyi gülümsəyirdi.

Təbii, ölkənin birinci şəxsinin, Heydər Əliyev kimi qüdrətli atanın övladı olmaq, onun tərbiyəsi ilə böyümək şərəfdir.

Söz yox ki, həm də qayğılardan azad, təmin olunmuş bir həyat deməkdir.

Lakin üç onillikdən artıq bir zaman kəsiyində Azərbaycanda və bütün dünyada tanınan, ən üzdə olan, həmişə ali dövlət vəzifələri daşıyan bir atanın övladı olmaq həm də ağır bir yükdür. Bu, əksər uşaqlara, əksər yeniyetmələrə, əksər gənclərə nəsib olan çox azadlıqlara, sərbəstliklərə tamarzı qalmaq, müəyyən mənada qayğısız uşaqlıq, yeniyetməlik dövründən məhrum olmaq deməkdir.

Sən dərsə, şəhərə gəzməyə, əylənməyə başqaları kimi azad gedib-gələ bilmirsən, küçədə, məhəllədə digər tay-tuşların kimi asudəcə top qova bilmirsən.

Ayrı həmyaşlarından fərqli olaraq, sən lap erkən çağından danışığına da, oturuşuna-duruşuna da hədd qoymaq məcburiyyətində qalırsan.

Uşaqkən, yeniyetməykən, gənc ikən sənin ən sevmədiyinsə elə cürbəcür məhdudiyyətlər olur.

Heç kim İlham Əliyevə dövlətin birinci şəxsinin övladı kimi yaşadığı uşaqlığa, yeniyetməliyə, gəncliyə görə həsəd aparmasın.

Heydər Əliyevin oğlu olmağın böyük məsuliyyəti ömrü boyu onunla yanaşı addımlayıb.

Və hətta İlham Əliyev özü Prezident olandan sonra da bu məsuliyyətin dərəcəsi azalmayıb ki, artıb!

Etiraf edək ki, bu, çəkilməsi qətiyyən asan olmayan ağırdan-ağır yükdür.

Hər halda, ən azı ömrünün son 35-40 ilində, dünyanı mürəkkəbliyi ilə dərk eləməyə başladığı ilk vaxtlardan İlham Əliyev daim onun üçün ucalardan-uca olan bir ismi – “Heydər Əliyev” adını hər addımı, hər sözü, hər hərəkəti ilə qorumalı olub.

Deməli, heç vaxt özünün özü üzərində nəzarəti əskik olmayıb. Demək, hər vaxt məsuliyyət duyğusu içərisində ayıq-sayıq, sərvaxt olub.

Odur ki, İlham Əliyev uşaqlığında yeniyetmə, yeniyetməliyində oturuşmuş bir gənc, gənc ikən ahıl kimi düşünən, hərəkət edən bir şəxs olub.

Dünyanı yaxşısı-yamanı ilə qavradığı əyyamlardan hər bir əməli, hər bir sözü ilə atasının və ailəsinin yüksək adını və ləyaqətini mühafizə etməyi özünə borc bilmiş, bunu özünün başlıca həyat vərdişinə, düşüncə, əxlaq tərzinə çevirmiş İlham Əliyev indi eyni məsuliyyətlə bütöv ölkənin və bütün millətin şərəf yükünü daşımaqdadır.

O cür ömür, o cür tale yaşamayan belə bir yükü çəkə bilərmi?!

lll

Bakıda, İstiqlaliyyət küçəsində, indi Elmlər Akademiyamızın Rəyasət Heyətinin yerləşdiyi binanın – füsunkar “İsmailiyyə”nin lap yuxarı hissəsində ərəb əlifbasıyla gendən naxışa bənzəyən nəfis xətlə orta əsrlər ərəb filosofunun iki hikməti yazılıbmış. 1920-ci illərdə bolşeviklər Bakını işğal edəndən az sonra, köhnə mədəniyyətə qarşı total hücuma girişən səfeh proletkultçuluq tüğyanları zamanı həmin yazıların həkk olunduğu kaşı lövhələri oradan sındırıb qoparırlar.

Hər gün yoldan ötənlərin diqqətini naxışvari yazısının yaraşığı və düşündürücü cazibəsi ilə cəlb edən müdrik nəsihətlərin biri beləymiş ki, övladlarınızın tərbiyəsini vaxtın ixtiyarına buraxın. Çünki onlar zamanın balalarıdır.

Prezident İlham Əliyev böyük Heydər Əliyevin övladıdır.

Lakin Prezident İlham Əliyev həm də yeni Zamanın balasıdır.

Hər iki Valideynin çox istedadlı balası olduğu üçün də bunca güclüdür.

Lakin Prezident İlham Əliyev həm də Azərbaycanın istiqlal və dövlətçilik irsinin yavrusudur.

1918-ci ilin baharında, yenicə elan edilmiş istiqlalın bəxtiyarlığının ürəkləri coşdurduğu əziz günlərdə müstəqil Azərbaycan Respublikasının ilk Baş naziri və ilk müstəqillik şəhidlərimizdən biri Fətəli Xan Xoyski gələcəyə ən sarsılmaz ümidlərlə söyləmişdi ki, biz istiqlalın bünövrəsini qoyduq, onun irsini yaradırıq. Bu müstəqilliyin taleyinin necə olacağını söyləmək çətindirsə də, şəksizdir ki, mütləq istiqlalımız gələcək içərisində yaşayacaq. Çünki irs varsa, hökmən onun varisləri də olacaq.

Prezident İlham Əliyev övlad olaraq Heydər Əliyevin varisidir.

Amma Prezident İlham Əliyev Azərbaycan istiqlalı və dövlətçiliyinin sadiq balası kimi həm də Şanlı Müstəqillik yolunun, Şərəfli İstiqlal İrsinin VARİSİdir!

Bu da bir qanunauyğunluqdur ki, Bakıda müstəqilliyimizin qurucuları şərəfinə istiqlal abidəsini ucaldan da Prezident İlham Əliyev oldu.

lll

Dünyada heç bir hadisə təsadüfən baş vermir.

Hər hadisənin ardında vaxt gərdişinin qaçılmaz məntiqi var.

Dövlət başçısı üçün zəruri olan bütün üstün keyfiyyətlərə malikliyi öz yerində, amma İlham Əliyevin bir insan olaraq yaşadığı tərcümeyi-hal və tale də bütün ayrıntılarıyla açıqca nişan verir ki, zaman lap kiçik yaşlarından onu elə bugünkü günə, yeni əsrdə, yeni minillikdə Azərbaycan dövlətinin sükançısı olmağa hazırlayırmış.

Əsas qanunumuz prezident seçiləsi insanlara yuxarı yaş həddi qoymasa da, aşağı yaş məhdudiyyətini müəyyən edib.

Və bunun mənası dərindir.

Nə qədər oxusan da, öyrənsən də, ucu-bucağı görünməyən biliklərə, istedada sahib olsan da, həyat məktəbinin, ömür təcrübəsinin yerini heç nə vermir.

Dövlət başçısı seçilmək, yaşından asılı olmayaraq “millətin atası” adlandırılmaq haqqına və mərtəbəsinə yetmək üçün gərək öncələrdən dünyanın isti-soyuğunu da hiss etmiş olasan, yaşayışın bərkinə-boşuna da düşəsən.

İlham Əliyev qısa ömrü ərzində həyatın hər üzüylə rastlaşıb.

Rahat, sıxıntısız həyatı da görüb, məhrumiyyətləri də.

1980-lərdə, ömrünün Moskva illərində – atası Heydər Əliyevin nəhəng SSRİ-nin rəhbərlərindən olduğu çağların ruh yüksəkliyi ilə aşıb-daşan məsud günlərini yaşayıb İlham Əliyev.

Və sanki hər şeydən – bütün sevinclərdən və sabaha gözəl ümidlərdən məhrum olduğu günləri də olub.

Qəzavü qədər nəfəs dərməyə macal vermədən sarsıdıcı zərbələrini bir-birinin ardınca endirib.

İlham Əliyevin ömründə qaradan-qara nəhs bir zolaq başlanıb.

Hər qayğısına, dərd-sərinə hayan olan cavan anasını insafsızca erkən itirib.

Qəfildən ağır xəstələnən atası bütün vəzifələrindən uzaqlaşdırılıb, təhdid və təqib edilib, Heydər Əliyevi Moskvada həbs, Azərbaycanda qətlə yetirilmək qorxusu gözləyib.

Dövranın idbar sifətləriylə ilk dəfə bütün çılpaqlığı ilə üzləşən İlham Əliyevi də elə Heydər Əliyevin oğlu olduğu üçün işlədiyi institutdan kənarlaşdırıblar.

Sanki hər şey itirilib. Sanki hər şey bitib. Sanki karyerasına birdəfəlik iri bir nöqtə qoyulub. Sanki həyatın dadı qaçıb. Sanki onlarçün bütün qapılar qıfıllanıb, çıxılmaz dalana dirəniblər.

Kim təsəvvür edərdi ki, Sovet imperiyası dağıla bilər?!

Amma ruhdan düşməyiblər.

Nə Heydər Əliyev, nə İlham Heydər oğlu!

İnsan həyatda bircə ləyaqətini itirməklə hər qazandığını qeyb edə bilər.

İnsan ən müşkül vəziyyətdə belə şərəfini, mənliyini, qürurunu qorumaqla itirdiyi hər şeyi bərpa edə bilər.

Onlar ləyaqətlərini ən müdhiş sınaq anlarında qorumağa güc tapıblar.

Ailənin səksəkəli, qanıqara günlərində İlham Əliyev atasına da, bütün başqa əzizlərinə də arxa olub, təsəlli olub, inam yeri olub.

Onların hər birini hər şeyin yaxşı olacağına inandıra bilib.

Özünü oda-közə vurub, çalışıb, ailəni dolandırıb, əzizlərini sınmağa qoymayıb.

Və böhrandan çıxıblar, burulğandan qurtulublar.

İlham Əliyev ailəsini, ailəsinin ləyaqətini ömrün məşəqqətli günlərində bu cür dəyanətlə qoruya bilib.

Bu gün o, bütöv Azərbaycan ailəsinin başçısıdır.

Bu Ailəni də həmişə eyni Ləyaqətlə qoruyacaq!

Həyatın şirinini də, acısını da daddığından millətin xoş halından da, müşküllərindən də yetərincə agahdır.

O, həyatın astarını da, avandını da zəhmətkeş, həssas əlləriylə duymuş, fərqli ömür məqamlarında eyni kişilik və dəyanətlə yaşamış bir insandır.

Onunla hər uzaq yola çıxmaq olar.

O, arxa olmağı bacarır.

Onunla kəşfiyyata getmək olar.

Millət yeni əsrdə artıq iki dəfə onu intixab edibsə, pənahını, ümidini ona bağlayıbsa, onun ardınca getmək qərarına gəlibsə, qətiyyən yanılmayıb.

Azərbaycanın siyasi mühitini nəzərimdə tam həcmdə canlandırmağa çalışıram.

Qabiliyyətlərinə, miqyaslarına, daxili enerjisinə və prezidentlik kimi ali mərtəbəyə yetməkçün gərək olan layiqli inkişaf yolu keçməsinə görə İlham Əliyevə tay ola biləcək ikinci şəxsi görmürəm.

Ona görə də xalqımızın 2003-cü və 2008-ci illərdə nə qədər dürüst seçim etdiyinə sevinirəm.

Sevinirəm ona görə ki, bu seçimin bəhrələri göz qabağındadır.

Bu ali seçimin nəticəsi gündən-günə yüksələn, rövnəqlənən və qüdrətlənən Azərbaycandır.

lll

Vətənə və millətə öz doğma ocağı, evi, min bir tellə bağlı olduğu şəcərəsi kimi yanaşmaqçün gərək dövlət başçısının zatında, cövhərində nəcabət ola, mərhəmət ola, nəbz kimi vuran insaf, ədalət duyğusu ola.

Bunlar elə hisslərdir ki, o vərdişlər gərək canda, qanda həmişə dövr edə.

Nəciblik sənin mayanda, varlığındadırsa, həyatın ən dözülməz sınaqlarının da səni başqalaşdırmağa, dəyişməyə, qabalaşdırmağa gücü çatmır.

Bu əhvalatı İlham Əliyev bizə hələ Prezident olmadığı çağlarda, vətəndən uzaqlarda – Strasburqda danışmış, həm də kimisə ifşa etməkçün deyil, müqayisə edərək sıravi bir milis işçisinin Əliyevlər ailəsi amansız təqiblərə məruz qalarkən heç nəyə məhəl qoymadan onlara necə sədaqət nümayiş etdirdiyini çatdırmaqçün söyləmişdi.

Heydər Əliyevin Qorbaçov Kremli tərəfindən dörd bir yandan sıxışdırıldığı, mətbuatda barəsində yüz cür hərzə-hədyanın, iftiranın yer aldığı nisgilli günlərdən birində İlham Əliyev Moskvadan Bakıya gələsiymiş.

Təyyarənin salonuna daxil olur.

“Atamın vaxtilə vəzifə verdiyi, irəliləyişlərinə səxavətlə kömək göstərdiyi, ailəmizi də yaxşı tanıyan bir məmurla düz qarşı-qarşıya gəldik, baxışlarımız rastlaşdı. Yer dar idi, görməzliyə vurmaq mümkün deyildi və o adam mənimlə salamlaşmamaq, danışmamaqçün üzünü yana çevirdi”.

O vaxt söz-sözü çəkmişdi, ona görə bu acı xatirə yada düşmüşdü və qəlbimi çox incitmişdi.

Belə insan çürüklüyü və dönüklüyü məni həmişə daxilən üzür.

Amma nə gözəl ki, belə ürək göynədən həyat sancmaları və namərdliklər bu böyük ürəkli insanı daxilən qəddarlaşdıra, qəlbində zərrəcə də mənfi iz qoya bilməyib.

Allah bilir, bəlkə sonralar, artıq ixtiyarında geniş səlahiyyətlər olanda, Prezidentliyə başlayandan sonra həyat yenə onları qarşılaşdırıb.

Və inanıram ki, Prezident İlham Əliyev ona həmin şəxsin göstərmiş olduğu nacins münasibətin əvəzini çıxıb – mütləq diqqət göstərib, mütləq yaxşılıq edib, mütləq həmin şəxsin qanıb-qanmayacağını gözləmədən nəcibliyini edib.

Bunu arxayın inamla ona görə yazıram ki, Prezident İlham Əliyevin oxşar kübar münasibətinin, əfv etmək böyüklüyünün, kiminsə keçmiş naqisliklərini üzə vurmamaq alicənablığının, yamanlığa yaxşılıq məramına sadiqliyinin sıra-sıra örnəklərinə bələdəm.

Bircəsini yada salsam yetər – ölüm yatağında olan atası haqqında düşməncəsinə ən insanayaraşmaz ifadələri işlətmiş şəxsə qayğılarını əsirgəmədi, yüksəlişinə dəstək verdi, bircə dəfə müraciət edincə şəhərin ən arzulanan yerində mənzillə təmin etdi.

Millətin, Ölkənin Rəhbəri olmağın qızıl açarı bu boyda Ürəkdir!

Dövlətin yaxşı rəhbərisənsə, bu Vətəndə səninçün pis yurddaş yoxdur.

Bu xalq yaxşısı və yamanıyla sənindir.

Aqili də, cahili də sənin qayğına möhtacdır, səndən kömək umur.

Cinayət törədərək həbsxanada yatan məhbusundan da, bu yurd üçün ən böyük fədakarlıqlar edən qəhrəmanından da nəvazişini əsirgəməməlisən.

Prezident İlham Əliyev bu nəcibliyi də ən başlıca əxlaq ülgüsü kimi gündəlik işində və varlığında hər an daşıdığı üçün qiymətlidir, məhəbbətə və sayğıya layiqdir!

lll

2003-cü ilin 13 oktyabrında, qatıldığı ilk prezident seçkilərinin baş tutmasından 2 gün öncə İlham Əliyev Azərbaycan ziyalıları ilə görüşürdu və “Məni seçsəniz, sizi peşman etməyəcəyəm” dedi.

Bu, xalqını, dövlətini sevən və onun bəxtiyar sabahları üçün hər mübarizəyə hazır bir Övladın verə biləcəyi vədlərin ən təvazölüsü idi.

Vicdan və düşüncə tariximizin inciləri cərgəsindəki dəyərli mizah toplusu “Molla Nəsrəddin”i yaradıb-yaşatmış Mirzə Cəlili jurnalın yubileylərindən birində son söz demək üçün səhnəyə dəvət etmişdilər.

Cəlil Məmmədquluzadə kürsüyə çıxana qədər o çağın onlarla seçkin şəxsiyyəti çıxış edərək bu dərgiyə və onun redaktorunun ünvanına ən yüksək tərifləri dilə gətirmiş, ən ali qiymətlərini ifadə etmişdilər. Mirzə Cəlil alqışlara bürünən cavab nitqində ikicə kəlmə demişdi: “Görürsüz də!”

Və indi sizlər də görürsünüz, əziz yurddaşlarım!

Bütün Azərbaycan da, dünya da Prezident İlham Əliyevin ölkəmizə rəhbər olduğu illər ərzində yaratdıqlarını, nail olduqlarını seyr edir.

2011-ci ili başa vurub 2012-ci ilə qədəm atan Azərbaycan 2003-cü ilin Azərbaycanı deyil.

1990-cı illərin başlanğıcından mən ardıcıl olaraq tez-tez xarici ölkələrə ezamiyyətlərə uçuram. Təbii ki, hər dəfə şəhərdən hava limanına yollanır, qayıdanda da yenə Binədən həmin yolla paytaxta dönürəm. Bəlkə də çoxlarının yadından çıxıb ki, indi sürətlə şütüdüyümüz rahat, dünyanın bir çox irəli getmiş ölkələrindəkindən də üstün olan bu yolun yerində hansı yol vardı. İndikiylə qətiyyən müqayisəyə gəlməyən o köhnə yolun necəliyinin unudulması təəccüblü deyil. İnsan yaxşıya tez alışır və bir müddət sonra ona elə gəlir ki, elə həmişə belə olub. Amma həndir-hamar, çala-çuxurlu, göz yoran, sağı-solu işıqsız, ağacsız, yaşıllıqsız, yastı-yapalaq bəsit tikililərlə dolu köhnə yolu indi də yaxşı xatırlayıram. Mənə o köhnə yolu unutmağa imkan verməyən əcnəbilərdir.

“Teatr asılqandan başlanır” deyiblər.

Azərbaycana, Bakıya təşrif gətirənlər üçün də ölkə hava limanından, oradan şəhərə aparan yoldan başlanır. Və həmin şüşə kimi hamar yolla Bakıya gələn, yol boyu sıralanan bir-birindən zövqlü, bir-birindən gözəl tikililəri görən qonaqda Azərbaycan haqqında ilk heyran düşüncələr, yurdumuza, xalqımıza hörmət duyğusu yaranır. Belə etiraflarını dəfələrlə eşitmişəm, qürrələnmişəm və içərimdə istər-istəməz bir minnətdarlıq duyğusu oyanıb.

Uzaq olmayan dünənlə bu gün arasındakı bu gözəllik və üstünlük fərqi bütün yurd boyu o qədər qabarıqdır ki, onu görməmək və etiraf etməmək mümkünsüzdür.

Damarında əsl vətəndaş, azərbaycanlı qanı dövran edirsə, buna şadlanmamaq, qürurlanmamaq mümkün deyil!

Bu xidmətlər təmənnasız xidmətlərdir.

Bu, Prezident İlham Əliyevin düşüncə, özünüifadə tərzi, yolu, üslubudur.

Biz “sağ ol!” desək də, deməsək də, o, yolunu, xeyirxah xəttini davam etdirəcək, əməlpərvərliyində ardıcıl, dönməz olacaq.

Haqq itirməmək, nankor olmamaq, yaxşını görmək qabiliyyəti iman kamilliyindən, tərbiyə dürüstlüyündən nişanədir.

Qədirbilən olaq, İlhamımızı daha böyük zəfər və tərəqqilərə qəlbdən gələn səmimi “sağ ol!”larımızla ilhamlandıraq!..

lll

Salnaməçi Xandəmir xəbər verir ki, 1501-ci ildə Şah İsmayıl Xətai ruhun bədənə daxil olduğu kimi paytaxt Təbrizə girdi, öz vücudu ilə hakimiyyət taxtını bəzədi.

XVI yüzilin əvvəlində misilsiz dövlətçi Şah İsmayıl bu əməliylə “ölkə paytaxtdan başlanır” həqiqətini hər kəsə anlatdı və məmləkətinin tərəqqisinin təməl kərpiclərini ilk olaraq səltənətinin baş şəhərində düzməyi qət etdi.

XXI yüzilliyin girəcəyində, artıq yeni zamanda Azərbaycan dövlətinin öndəri olan Prezident İlham Əliyev isə öz mütərəqqi fəaliyyətləri ilə başqa model təklif etmiş oldu: “Ölkə yalnız paytaxtdan deyil, bölgələrdən, yurdun dörd bucağından başlanır!”

Prezident İlham Əliyev bölgələrin sosial və iqtisadi inkişafı haqqında dövlət proqramı qəbul etdi, qətiyyətli ardıcıllıqla onun həlli yolunda çalışmalara təkan verdi.

Və Azərbaycan paytaxtı, elə təməlindən göyçək olan Bakı günbəgün dəyişərək, qəşəngləşərək insanı məftun edən yeni cazibədarlığa çatdıqca kəndlərimiz, qəsəbələrimiz, rayonlarımız da həmin sürətlə hüsnünü dəyişməyə, sıçrayışlı tərəqqiyə, müasirləşməyə, daha yaşamalı və işləməli olmağa başladı.

Avropa və Amerika filmlərində görüb qibtə etdiyimiz müəssisələrin, sarayların, məktəblərin, səhiyyə ocaqlarının, yolların, körpülərin, xiyabanların onlardan da üstünləri regionlarımızı bəzəməyə başladı.

İş dalınca rayonlardan şəhərə axışanlar şəhərdən kəndlərə yönəldilər.

Müasir müstəqil Azərbaycan dahi Heydər Əliyevin şah əsəridirsə, müasir firavan, güclü, sabaha inamlı Azərbaycan da Prezident İlham Əliyevin şah əsəridir.

lll

Lap astanasında dayandığımız 2012-ci ilin yanvar günlərində Azərbaycanın Avropa Evinə daxil olmasının, demokratiya məktəbi sayılan Avropa Şurasına həqiqi üzvlüyə qəbul edilməsinin 11 ili tamamlanacaq.

Bu 11 illik yol Azərbaycanın dövlətçilik və demokratiya tarixindəki ən əlamətdar mərhələlərindəndir və həmin ildönümünü biz alın açıqlığı, aşkar qürur hissi ilə qarşılayırıqsa, bunda Prezident İlham Əliyevin xüsusi vurğulanmalı birbaşa əməyi var.

Dövlət həyatında və böyük siyasətdə olduğu son 10 ildən artıq müddətdə İlham Əliyev bu qısa tarix parçasına sığmayacaq qədər nəhəng və mahiyyəti etibarı ilə hamısı yaxın və uzaq perspektivdə millətəxeyir siqlət daşıyan bolluca işlər görüb!

Artıq ciddi faydalarından bəhrələndiyimiz və qarşıdakı illərdə mənfəətini bütün xalqımızın il-il artan bir sürətlə duyacağı neft müqavilələrinin bağlanması, Azərbaycan iqtisadiyyatının yüksəlişini təmin edən və müstəqilliyimizin qorunmasının ən sarsılmaz zirehlərindən olan neft siyasətinin məharətlə aparılması İlham Əliyevin ən mühüm dövlətçi şücaətlərindəndir.

Yeni əsrin lap başlanğıcında dünyanın ən mötəbər təşkilatlarından olan Avropa Şurasında İlham Əliyevin təşəbbüsü və bilavasitə iştirakı ilə Azərbaycanın vacib maraqlarını və məramlarını ifadə edən sənədlərin hazırlanması, Ermənistanın ölkəmizə təcavüzünin ifşası və Azərbaycan əleyhinə informasiya (və dezinformasiya) blokadasının tam yarılması səmtində səyləri, Strasburqda, Avropa Şurasının tribunasından dövlətimizə və millətimizə qənim kəsilmiş Ermənistanı ifşa edən bir-birindən kəskin çıxışları ən yüksək təqdirlərə və əhsənlərə layiqdir.

Yer kürəsinin hər səmtinə səpələnmiş, xərçəng mərəzi kimi köklərini dərinlərə işlədərək qol-budaq atmış, təşkilatlanmış erməniçilik XX əsrin son çərəyində Azərbaycanı informasiya müharibəsində udmuşdu – özü də saxta, yalan təbliğatla.

İlham Əliyevin millətimizə və dövlətimizə ən əhəmiyyətli xidmətlərindən biri də məhz həmin informasiya blokadasını sözün birbaşa mənasında darmadağın etməsi, bütün Avropaya və dünyaya Ermənistanın və ermənilərin iç üzünü eybəcər çılpaqlığı ilə göstərməsi oldu.

Bu son dərəcə önəmli işi İlham Əliyev Strasburqda, Avropa Şurasında Azərbaycan nümayəndə heyətinin rəhbəri olarkən bilavasitə özü başladı və ölkə Prezidenti seçiləndən sonra həmin siyasəti bütün istiqamətlərdə təşkil edərək sistemli və davamlı şəkildə həyata keçirilməsi üçün tədbirlər tökdü.

İlham Əliyev əvvəlcə AŞPA-da Avropanın siyasi elitasının ən seçkin şəxsiyyətləri ilə mütəmadi dialoqlarında onların beynini dəyişdi, onların gözlərini əsl həqiqətlərə açdı.

Tədricən 40-dan çox Avropa ölkəsinin parlamentarları qarşılarındakı güclü şəxsiyyətin cazibəsilə ölkəmizə də İlham Əliyevin Azərbaycanı kimi yanaşaraq daha ehtiramlı münasibət bəsləməyə başladılar.

Və onlar İlham Əliyevi bizdən öncə seçdilər.

2003-ün yanvarında İlham Əliyev Avropa Şurası Parlament Assambleyasının vitse-prezidenti oldu.

Heç bir dünya təşkilatında indiyədək heç bir azərbaycanlı bunca yüksək mərtəbəyə ucalmamışdı.

Bir müşahidəmi də bölüşürəm sizinlə — Strasburqa yeni gəldiyimiz vaxtlarda Avropalı parlamentarlar öz aləmlərində irəlicədən hazır olan rəyə əsasən İlham Əliyevin şəxsində bir Prezident oğlunu görürdülər. Lakin asta-asta onu tanıdıqca, istedadına, intellektinə, siyasi iradəsinə, mədəniyyətinə bələd olduqca təsəvvürləri büsbütün dəyişdi, İlham Əliyevdə Şəxsiyyəti gördülər!

Onlar elə Azərbaycanda da İlham Əliyevi bir Prezident kimi görür və onun gəlişini arzulayırdılar.

Çünki sezirdilər ki, varlığında Qərb və Şərq dəyərlərini birləşdirən, ən müasir çevik siyasi təfəkkürə malik, demokratik dəyərlərə sadiq olan güclü bir insanla üzbəüzdürlər.

Avropa Şurası o yerdir ki, adətən orada tərif seyrək səslənir. Tənqidsə gen-bol. Həmin təşkilatın qurucusu olan, Avropa Şurasında 1949-cu ildən bəri aparıcı mövqe tutan Fransa da, Belçika da, İngiltərə də və onlar kimi qocaman demokratiya ənənəsi olan digər ölkələr də bu gün belə tənqiddən sığortalanmayıblar, vaxtaşırı məhşər ayağına çəkilirlər. Onda qalmış Azərbaycan kimi yeni müstəqillik qazanmış, qapalı sovet rejimindən təzəcə qurtulmuş ölkə ola.

Heydər Əliyev çox uzaqgörən, çox dərin idi.

İlham Əliyevin Avropa Şurasındakı Azərbaycan nümayəndə heyətinin rəhbəri olmasına razılıq verəndə o anlayırdı ki, nəyə gedir.

O qədərincə yaxşı agah idi ki, Avropa Şurası qaynar qazandır.

Yaxşı dərk eləyirdi İlham Əliyevi də, Azərbaycan nümayəndə heyətini də orada heç vəchlə sadə olmayan mübarizələr, haqlı-haqsız həmlələr gözləyir.

Və həmin qarşıdurmalar meydanında İlham Əliyev 3 il ərzində bir neçə 3 ilə sığacaq qədər sürətli inkişaf yolu keçdi.

Mübarizələrdə bərkidi, püxtələşdi, mətinləşdi.

Həm Azərbaycanın bir çox haqlarının etiraf edilməsinə nail oldu, həm Azərbaycanı bir bölük ədalətsiz hücumlardan və mümkün ziyanlardan hifz elədi.

Və həm də bir siyasətçi və dövlətçi olaraq özünü ən sanballı Avropa siyasətçilərinin nəzərində tam təsdiqlədə bildi.

...Zəka işığı, təfəkkür enerjisi, bilik, məntiq, nitq gözəlliyi elə sərvətlərdir ki, onları gizlətmək mümkün deyil.

Yanaşı dururlar və danışırlar.

Dünyanın irili-xırdalı ölkələrinin liderləri və Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev.

Siz də hər biriniz müşahidə edirsiniz.

Amma tək biz yox, dünya da görür və müqayisə edir.

Kimin kim olduğu aydınca sezilir.

Və Heydər Əliyevlə olduğu kimi, İlham Əliyevlə də Azərbaycan əslində olduğundan daha böyük görünür!

lll

...Əzəmətli cazibədarlığı ilə ucalan həmin “İsmailiyyə”nin zirvəsində, dəndanələrin aşağısında nəqş olunmuş və mərdimazar Şura hökumətinin gələn kimi tələf etdiyi hikmət dolu ikinci cümlə belə imiş: “Dünyanın qatışıqlığı təəccüblü deyil, təəccüblü olan insanın bu qatışıqlıqdan necə baş çıxarmasıdır”.

Ən müxtəlif qibtə və maraqların hədəfi olan, qitələrin və toqquşan siyasətlərin kəsişməsində yerləşən Azərbaycan kimi bir ölkənin başçısı olaraq bu mürəkkəbdən-mürəkkəb müasir dünyada baş çıxarmaq sadəsə çətin deyil.

Çətindən çətindir!

Bir dəfə rəhmətlik Heydər Əliyev Azərbaycanın siyasət labirintlərindəki yolunu Qıl körpüsünə bənzətdi. “Bu, Sirat körpüsü kimi incədən-incə elə bir yoldur ki, sağa, ya sola bircə yanlış addımla uçuruma yuvarlana bilərsən”.

Heydər Əliyev həmin mürəkkəblik içərisində varolma və irəliləmənin ideal düsturunu müəyyənləşdirdi.

Prezident İlham Əliyev o ülgünü, o mükəmməl çizgini dəyişən şəraitlərdə bir qədər də cilalayaraq inkişaf etdirdi.

Azərbaycan elə bir dövlət kimi ucaldı ki, onun rəhbəri cavan yaşı ilə bölgənin, bütövlükdə türk dünyasının liderlərindən birinə çevrildi, ən böyük dövlətlər regionunun siyasi taleyi ilə bağlı ən həlli çətin məsələlərdə Prezident İlham Əliyevə məsləhətçün üz tutdular.

Və keçən sözü, hesablaşılan nüfuzu, sahmanlı, nizamlı siyasəti ilə Prezident İlham Əliyev Azərbaycanı çox bəlalardan salamat çıxara bildi.

...XXI əsrin birinci onilinin qurtaracağında dünyanı silkələyən əcaib hadisələr baş verdi.

Dövlətlərin elə məxfi sirləri, elə qapalı danışıqlarının təfərrüatları bir an içində hər kəsə faş oldu ki, bunları ən cəsarətli fantast yazıçı da ağlına sığışdıra bilməzdi.

Həmin gizlindən-gizlin yazışmaların, danışıqların və çəkişmələrin bizə aid soraqları arasında dövlətimizin başçısının Azərbaycanın ümdə maraqları uğrunda bağlı qapılar arxasında necə mətanətlə, qətiyyətlə, cəsarətlə mübarizələr apardığını, ölkəmizi və millətimizi hansı bəlalardan hifz etdiyini duyduq.

Belə Rəhbər və belə Oğulla necə fəxr etməyəsən?!

Bu sözləri mən vaxtilə unudulmaz Heydər Əliyevə də Avropa Şurasındakı nümayəndə heyətimizi Strasburq səfərlərimizdən birindən sonra qəbul edərkən söyləmişdim. Demişdim ki, İlham Əliyev Sizin oğlunuzdur, aydın məsələdir ki, onu hamımızdan yaxşı tanıyırsınız. Ancaq orada, Avropa Şurasında biz İlham Əliyevi mübarizə meydanında, ən mürəkkəb siyasi mübahisə və mücadilələrin axarında lap yaxın məsafədən müşahidə edirik. Hər dəfə onun yeni-yeni çox parlaq keyfiyyətlərini izləyirik. Hər şeydən əvvəl vətəndaş, ziyalı olaraq bir azərbaycanlı balasının belə qadir, belə ötkəm, belə fərasətli olmasından ürəyimiz dağa dönür. Və əlavə etmişdim: “Bunları ona görə deyirəm ki, Siz bir ata kimi övladınızla fəxr edə bilərsiniz!”.

Təsirlənmişdi...

lll

Üzdən baxanda İlham Əliyev çox səbirli, təmkinli görünür. Hiss edirsən ki, yüz ölçüb, bir biçməmiş addım atmaz.

Lakin məqamı düşəndə, gərək olanda risk etməyi bacarmaq da bişkin siyasətçilərə xas olan məziyyətdir.

Yeri düşəndə fəhmin, intuisiyanın, altıncı duyğunun pıçıltısına da qulaq asmaq zəruriyyəti doğur.

Və bir dəfə də olsun Prezident İlham Əliyevi siyasi intuisiyasında yanılan görmədik.

Riskləri də hər zaman özünü doğruldub, faydasını verib.

Ağıllı adamın riski də, əslində, onun içərisində cərəyan edən düşüncələrin davamıdır.

O, dayaz adamlardır ki, siyasətin böyük şahmat olduğunu unudaraq nərdçi düşüncəsi ilə ümidini xoş təsadüf zərlərinə bağlayaraq “ya bəxt, nə olar-olar” deyə riskə gedirlər.

Çiyinlərinə millətin rəhbəri olmaq yükünü daşımaq səlahiyyətini və məsuliyyətini götürən lider yeri düşəndə riskə də getməli olur.

Biz etdiyi risklərin millətin, ölkənin, dövlətin başına hansı küllər tökəcəyi, hansı fəsadlar doğura biləcəyini anlamadan, elə qarasına hərəkət etmiş, bununla da acısını hamımızın daddığımız bəlalara bais olmuş başsöz başçıları da yaxın tariximizdə görmüşük.

Liderin riskində də hazırlıq, araşdırma, elm olmalıdır.

Əsl öndər risk edəndə də nəticəni irəlicədən təsəvvür edə bilməlidir.

Şükür ki, alnına qarşıdakı illərdə dövlətimizi və xalqımızı idarə etmək yazılmış İlham Əliyev risklərində də bəsirətlidir və bunu dəfələrlə əl çatacaq qədər yaxın məsafədən görüb müsbət nəticələrinin məmnun seyrçisi olmuşuq.

Bu cəhətdən də Prezidentimiz bel bağlanılası, əminliklə tale etibar ediləsi Başçıdır.

Və onun arsenalında hər halda bir vacibdən-vacib risk günü də növbədədir.

İllərdir ki, gücünü, qüdrətini artıra-artıra Azərbaycanı qələbəylə bitəcək həmin risk gününə hazırlayır!

lll

Prezident İlham Əliyevin bir gücü və dayağı da ailəsi, doğmalarıdır.

Ən yaxın silahdaşı olan, mədəniyyətimiz, maarifimiz, gəncliyimiz, deməli sabahımız üçün sanballı işlər görən, milləti bütün dünyaya uca göstərən, qiymətli layihələri həyata keçirən, azərbaycanlının və bütövlükdə Vətənin şöhrətini, hörmətini artırmağı bacaran həyat yoldaşı Mehriban xanım, eyni yolun yolçuları olan qızları.

Heydər Əliyevin oğlu olan İlham Əliyevin oğlu da Heydər Əliyevdir.

Və ulu öndər üçün daşıdığı ad sadəcə ad deyildi, həm də bir yadigar, yaddaş idi.

Bu adı onun dayısı daşımışdı.

Azərbaycanlıların qanına susamış ermənilərin həlak etdiyi şəhid qardaşının şərəfinə anası İzzət xanım ona bu adı vermişdi.

Böyük dövlət adamı Heydər Əliyev daşıdığı adın onunçün həm də bir rəmz olduğunu, Vətənin bütövlüyünü, toxunulmazlığını qorumağa çağırış olduğunu heç vaxt unutmadı.

Bu həqiqəti Prezident İlham Əliyev də bir göz qırpımı belə unutmaz!

Bu ad Prezident İlham Əliyev üçün ikiqat müqəddəs, ikiqat rəmzidir.

Vətən və dövlət qarşısındakı böyük borcundan əlavə atasının və övladının daşıdıqları adın yaşatdığı yaddaşın həqiqəti Baş komandan İlham Əliyevi həyatının ən umulan qələbəsinə mütləq çatdıracaq!

lll

...Tarixin çox sınaqlarından adlamış bu xalqın və bu yurdun sevinmək, firavanlıq içində, bayramlar qoynunda yaşamaq haqqı var.

Gərək bu millətin təqvimində bayram rənginə boyanmış günlər çox ola.

Hələ təqvimimizdə olmayan daha bir qırmızı yarpağın, hələ təntənəsini yaşamadığımız ən əziz bir bayramın sorağındayıq.

Zəfər bayramının!

Gələn il və sonra hər il Şuşada atəşfəşanlıqla başlanacaq bayramın!

Dünya boyu bütün azərbaycanlıları riqqətə gətirəcək həmin mübarək günü də Azərbaycana Prezident İlham Əliyev bağışlayacaq!

Bu gün Ona – Prezidentimizə və Millətə – hamımıza bir ülvidən-ülvi arzum var – könül istər ki, həmin əziz millət bayramına imzanı Prezident İlham Əliyev öz həyatının yeni başlanan ikinci yarım əsrinin birinci ilində, hamımızın ömrünün təzə başlanacaq növbəti ilində atsın!

lll

XX əsrin əvvəllərində görkəmli Azərbaycan şairi Məhəmməd Hadi millətlərin müasir tarixə atdığı imzalar arasında bizim millətin seçilən imzasının gözə dəyməməsinə qəlbən acıyırdı.

XXI əsrin ilk onillərini yaşayan, günbəgün yüksələn Azərbaycanın imzası indi böyük dövlətlərin, böyük millətlərin imzaları içində ön cərgələrdədir.

Bunca zirvələrə yetişməyimizdə ən çox haqqı olanların birincisi elə Prezident İlham Əliyevdir.

Biz şanlı tarixin axarındayıq.

Baş verənlərə, xarüqələrə o qədər yaxınıq ki, möhtəşəm İmzamızın əsl qiymətini vermək, gerçək miqyaslarını təsəvvür etmək də çətindir.

Həmin yüksəlişlərin memarı Prezident İlham Əliyevinsə fəth edilən zirvələrlə, qazanılan zəfərlərlə öyünməyə vaxtı yoxdur.

Qətiyyətli, inamlı addımlarıyla irəli tələsir.

Yol davam edir.

O, Gələcəklə məşğuldur.

Rafael HÜSEYNOV

525-ciqəzet.- 2011.-24 dekabr.- S.14-15.