“Mətbuatla daha sıx əməkdaşlıq qurmağa çalışırıq”
“QARABAĞ” FUTBOL KLUBUNUN MƏTBUAT
XİDMƏTİNİN RƏHBƏRİ NURLAN
İBRAHİMOV:“BAŞA DÜŞÜRÜK Kİ, FUTBOLUN
İNKİŞAFINDA MƏTBUATIN DA ROLU ÖNƏMLİDİR”
Jurnalistlərin
dəqiq informasiya üçün müraciət etdikləri
ünvan təbii ki, müxtəlif qurumlarının mətbuat
xidmətləridir. Onların işi mətbuat nümayəndələrinin
sorğularını cavablandırmaq, onlarla əlaqə
qurmaqdır. Bəzən bu ünsiyyət alınır, bəzən
isə jurnalistlər çətinliklə üzləşir. Əslində,
bu haqda mətbuatda çox yazılıb, mətbuat xidmətləri
rəhbərləri ilə çox müsahibələr gedib.
Bu dəfə
isə müsahib kimi tam başqa bir sferanın – idman aləminin
təmsilçisini seçdik.
Son
illər Avropada qazandığı uğurlarla Azərbaycan
xalqının qəlbində özünə yer tapan
“Qarabağ” futbol klubun mətbuat xidməti işini hansı səviyyədə
qurub? Bu və digər suallara cavab tapmaq üçün mətbuat
xidmətinin rəhbəri Nurlan İbrahimova müraciət
etdik.
– Bu
gün bir çox jurnalist mətbuat xidmətlərinin fəaliyyətindən
narazıdır. Çünkü mətbuat xidmətləri
jurnalistlərə müsahibə verməkdən boyun
qaçırırlar. Bəzən klublardan da narazılıq
olur, onlar rəhbərliyin icazəsi olmadan
danışmırlar. Bu nə dərəcədə
doğrudur?
– Deməzdim
ki, bizdə vəziyyət belədir. Biz istənilən məsələ
ilə bağlı jurnalistlərə açıqlama verə
bilərik. İdman sahəsində çalışan mətbuat
xidmətlərindən fərqli olaraq, ictimai, sosial və
başqa sahələrin mətbuat xidmətlərinin
açıqlamaları adətən bəyanat xarakteri
daşıyır. Amma futbol klublarının mətbuat xidmətləri
elə deyil. Yəni mənim və həmkarlarımın
açıqlama verməsi üçün rəhbərlikdən
icazə alınmır. Gündəm çox intensiv
olduğuna görə və qəzetlərin, saytların
artması ilə əlaqədar hamı ilə eyni zamanda
münasibət qurmaq olmur. Məsələn, bir futbolçuya
gün ərzində bir neçə qəzet və sayt zəng
vurur.
Birinə
müsahibə verib, o birisinə verməyəndə inciklik
yaranır. Belə olduğu zaman ən operativ və
hamını razı salacaq yol klubun mətbuat xidmətinin rəsmi
sayt vasitəsilə futbolçunun müsahibəsi və
açıqlamasını yaymaqdır.
–
Amma buna baxmayaraq, bəzi futbol klublarının mətbuat xidmətlərindən
də narazılar az deyil. Sizcə bunun səbəbi nədir?
–
Bunlar sadəcə münasibətlərin düzgün
qurulmamasından irəli gəlir. Məsələn, şəxsən
bizim mətbuat xidməti bu gün hardasa 30-35 mətbu orqanla
daim münasibətdədir və onlarla daha sıx əməkdaşlıq
qurmağa çalışırıq.
Şəxsi
münasibətlər iş prinsipində rol oynamır. Yəni
hansısa saytda mənim dostum işləyirsə, bu o demək
deyil ki, özəl xəbərləri onlara verməliyəm. Ən
önəmlisi isə budur ki, əgər sən işində
düzsənsə, dürüst və səmimisənsə o
zaman sənin açıqlama verməndə heç bir problem
olmamalıdır. Bununla yanaşı fikirləşirəm ki,
açıqlama verməmək, çəkinmək, eyni
mövqe tutmamaq hər zaman problem olaraq qalacaq.
–
Ölkədə futbolun durumu heç də yaxşı deyil.
Uğurlarımız az olur. Azdan-çoxdan “Qarabağ”
komandası müsbət nəticə verir. Necə
düşünürsüz. “Qarabağ” komandasını digər
komandalara örnək hesab etmək olarmı?
– Əslində
sualınız olduqca genişdir. Bilirsiz, biz 3 ildir Avroliqada
uğurlu çıxışlar edirik. 10 mərhələ
oynamışıq. Bu da 10 fərqli ölkə və 10 fərqli
mədəniyyət deməkdir. Demək olar ki, hər il bir nəhənglə
oynamışıq. Futbolun spesifik mədəniyyətə
malik olduğunu məhz “Rusenborq”, “Tvente”, “Visla”, “Borussiya”,
“Brügge” kimi komandalarla qarşılaşanda şahidi
olursan.
Dünyanın
ən nəhəng klublarından biri olan “Borussiya” (Dortmund)
Almaniyada supermarketi xatırladan 2 mərtəbəli
fan-şopu var. Bəlkə də Azərbaycanda elə bir nəhəng
supermarket yoxdur. Bizimlə oyunöncəsi mağazada insanlar
alver etmək üçün növbəyə
düzülmüşdü. Onlar sevimli komandalarının
atributlarını əldə etməklə eyni zamanda
klublarına xeyir verdiklərinə görə sevinirlər.
Amma bu gün Azərbaycan kulublarının sponsorları bir qəpik
belə qazanc götürmürlər. Bizdə Azərbaycan
çempionatda oyuna giriş pulsuz olur. Avrokubok oyunlarında
biletlər 1 manata satılır. Bu da nisbi qiymətdir. Amma
Avropada biletlərin ən ucuz qiyməti 25 avrodan
başlayır. Deyək ki, dünya səviyyəli Almaniya
çempionu Azərbaycana gəlir. Biletlər isə
satılır 1manata. Bizdə 1manatı qıyıb bilet
almırlar. Kiməsə görə bu çox pul sayıla
bilər. Ancaq 2 manatı tuma sevə-sevə xərcləyirik.
Avropada həftəsonu istirahəti sevimli komandasının
oyununu izləməkdir. Atributların satışı ilə
yanaşı klub azarkeşlərin həftəsonu istirahətini
maksimum təmin edir. Məsələn, restoran, kafe və
başqa iaşə obyektləri ilə. Əvəzində
sevdiyin komanda sənin həyat tərzinə çevrilir və
sən komandanın uğuru və kədəriylə birgə
yaşayırsan. Biz də isə futbolun sadəcə
uğurlu anı var. Bizim futbola
bağlılığımız 90 dəqiqəlik oyunun nəticəsidir.
Və ona görə də Azərbaycanın Avropada tək
uğurlu klubu kimi “Qarabağ”ın olması “1 güllə
bahar olmaz” deyimini yada salır. Artıq, elə vəziyyət
yaranıb ki, hər kəs mövsümün sonunda
“Qarabağ”ın Avrokubokdakı
çıxışlarını gözləyir. İlin qalan
fəslində isə bizim üçün futbol elə də
maraqlı olmur.
– Bəlkə
biz futbolu yetərincə sevdirə bilmirik?
– Azərbaycan
premyer liqası hazırda SSRİ-də Rusiya, Ukraynadan sonra
3-cü yerdədir. Yetərincə ciddi faktdır. Əvəzində
Rusiyada, Ukraynada klublar həm iqtisadi, həm də idmanda
uğur qazansalar da, ölkəmizdə təəssüf ki,
sadəcə, “Qarabağ”ın ümidinə
qalmışıq. Qeyd etdiyim ki, futbolda o zaman uğur qazanmaq
olar ki, o sənin həyat tərzin olsun. 2009-cu ildə
Ağdamın işğal gününə təsadüf edən
“Rusenborq”la oyunumuzda biz qələbə qazanmışdıq.
O qələbəyə kimi biz hansı yollardan keçmədik?
Norveçdə baş tutan ilk oyundan öncə hər kəs
bizim 6-7 qol buraxacağımızı deyirdi. Hamı bizdən
əlini üzmüşdü. Dünyaca ünlü
“Rusenborq”un önündə yerli futbolçularla
çıxmışdıq. Bizi bu siyasətimizə görə
tənqid edirdilər. Amma “Qarabağ” ruhuyla, mənəviyyatıyla
bütünləşdi. Həmin oyun 0:0 başa
çatdı. Bu, artıq qələbəyə bərabər
heç-heçə idi. Oyun sonra paltardəyişmə
otağında hər kəs sakit idi. “Qarabağ”ın
vitse-prezidenti Tahir Gözəl komandaya 2-3 kəlimə söz
deyə bilmədi. Kövrəldi və otağı tərk
etdi. Biz o zaman “Qarabağ”ın tam böyüdüyünü
anladıq. Hələ cavab oyunu tam başqaydı. Ağdam
işğal gününə təsadüf etdiyinə görə
hər kəs ikili duyğular keçirirdi. Həm qorxu var idi,
həm də heç vaxt dadmadığımız inam hissi. Və Rəşadın vurduğu
o qol...Çox
sentimental bir məqam idi. Yəni ağlayan
kim, dua
edən kim. “Qarabağ” Azərbaycana
bu qələbələri
ilə gündəm gətirdi. 3 ildə
10 mərhələ oynamışıq
və minimum hər il 2 mərhələ
keçmişik. Bu isə Azərbaycan üçün böyük
bir nailiyyətdir.
“Qarabağ” bunu
pulla, bahalı legionerlərlə deyil, düzgün və inamlı siyasətiylə
qazandı. Yəni, “Qarabağ”
göstərdi ki, pul hər şey
demək deyil. Azərbaycan hər zaman fərqli idman növlərində uğur
qazanıb. Məsələn
güləş, karate, boks. Bir voleybolda müəyyən
uğurlarımız var. Orda
isə heç azərbaycanlı yox idi. Bizə qədər “Rusenborq”
kimi güclüylə
qarşılaşan olmamışdı.
Amma biz qələbə qazansaq da, buna görə
təkəbbürlənmədik. Sadəcə
ürəyimizlə mücadilə
edirdik. Ağlayanlar, dua edənlər,
bir sözlə, hər kəs bu inam ətrafında
birləşmişdi. Bu
gün bizim bu cür uğurlarımız,
qələbələrimiz, bizdəki bu inam hissi, bu
ruh, mənəviyyat bizi digər komandalardan yaxşı mənada daha çox fərqləndirir.
Buna görə də hamı hər zaman “Qarabağ”dan nəticə
gözləyir. Biz bu futbola bu
sevgini gətirdik.
Artıq,
Azərbaycanda bir “Qarabağ” etalonu var. Buna rəğmən Azərbaycanda
yenə də azarkeş qıtlığı
var. İnsanlar stadiona
getmək istəmir.
Gələnlər isə
azyaşlılardır . xaricə
isə stadiona hər bir kəs
öz ailəsi ilə gəlir.
– Futbolumuzla jurnalistikamız
səviyyəsi arasında
fərq böyükdür?
– Mən deyərdim ki, aralarında heç bir fərq yoxdu. Hər ikisi bir-birinin güzgüsüdür. Gərək bu
yöndən jurnalistikanın
da səviyyəsi qalxsın. Almaniyada “Kikker”, İtaliyada “Gazzetta dello Sport” öz futbolunun səviyyəsini göstərir.
Bizim idman jurnalistikasının
səviyyəsi ilə
Almaniyanın, İtaliyanın
jurnalistikasının səviyyəsi
eyni deyil. Bunu təkcə maddiyata da bağlamaq olmaz. İşini sevmək heç
də pulla ölçülmür. O sevgini ki, işə
qoymadın, ondan uğur gözləmək
çox çətin
olur. Biz Avropaya
gedəndə oyunlarda
o cür peşəkarlığı
gördüyümüz zaman
həmin an anlayırıq
ki, biz niyə ordayıq, onlar niyə ordadırlar.
Futbolun sadəcə
oyun olmadığını
mətbuat da göstərməlidir.
Bu mənada, başa
düşürük ki,
futbolun inkişafında
mətbuatın da rolu önəmlidir.
– “Qarabağ” komandasının
uğurları xarici mətbuatda necə qiymətləndirilir?
– İdman ən
güclü təbliğat
vasitəsidir. Dediyim kimi, biz son 3 ildə
10 ölkədə olmuşuq.
Məsələn, Norveçdə Azərbaycanı belə çətinliklə tanıyırdılar.
O ki qaldı Azərbaycanın Qarabağ
kimi bir problemindən xəbərləri
ola. Bütün ölkələrdə
“Qarabağ” həqiqətlərini
tanıtdırmaq əsas
qayəmiz olub. Erməni lobbisinin çox güclü olduğu Hollandiyada və Belçikada belə “Qarabağ” həqiqətlərinin
göstərilməsinə müsbət yöndə böyük işlər gördük. Norveçdə, Finlandiyada və oyunlar keçirdiyimiz digər Avropa ölkələrinin mətbuatı
doğma rayonu işğal olunmuş komandayla qarşılaşmalarını,
Ağdamın işğal
olunması faktını
xüsusi qeyd edirdi. Bu, artıq
bizim qələbəmiz
idi. Təsəvvür edirsiz, bu ermənilərə zərbə
olurdu. Üstəlik, “Qarabağ” adlı
komandanın uğurlu
çıxış etməsi
bəlkə də onların 20 illik təbliğatına böyük
zərbə vurdu.
Avropanın ən məşhur
turist mərkəzlərindən
olan Belçikanı Brüj şəhərində
rəsmi görüş
zamanı şəhər
meri bizi qəbul etdi. Klubumuzun rəhbərlərindən Fevzihan
Aras Qarabağ həqiqətləri
fonunda “Qarabağ”ın
missiyasını elə
incəliklə anlatdı
ki, mer və
“Brügge” rəhbərləri
heyrətlərini gizlədə
bilmədilər. Brügge isə
Avropada turist qəbul edən 2-ci böyük şəhərdir.
Biz orda Qarabağdan,
onun işğalından
danışanda onlara çox qəribə gəlirdi. Çünkü ilk dəfə idi
ki, onlar Azərbaycanın belə bir problemi olduğunu
eşidirdilər. Onların da
beynində həkk olundu ki, Qarabağ
nə deməkdir.
– İdman jurnalistlərinin
ən operativ fəaliyyəti stadionda olur. Onlar necə işlərin
öhdəsindən gələ
bilirlərmi?
– Stadionlarımız Avropa
standartlarına uyğun
deyil. Avadanlıqlar SSRİ dövründən qaldığından yeni tikilənlərlə uzlaşmadığından
problemlər yaranır.
Problem də fərdlərdən
də qaynaqlanır.
Təəssüf ki, peşəkar futbol jurnalistləri azdı.
Əksəriyyəti işini sonradan ümumi fonda nəsə
yazmaqla bitmiş sayır. Oyunlara cəmi 2 jurnalist
gəlir. Əyalətdəki matçlarda isə onlara da rast
gəlmirik. Amma Avropaya
baxanda onların stadionlarında ən azı 60-70 nəfər jurnalist olur. Təbii ki, müqayisə uğursuzdu. Amma cidanı
cuvalda gizlətməklə
bir şey dəyişmir. Bilirsiz bunu
başa düşmək
də olar. Avropada idman yazarlarının əksəriyyəti sabiq futbolçular olur. Belədə
onlar işlərinə
daha həssas yanaşa bilirlər.
Amma 10-15
ildən sonra yeni yetişən mətbuat o zaman bu gündən qat-qat güclü olacaq.
AYSEL
525-ci qəzet.- 2011.- 5 oktyabr.- S.6.