“İctimai rəyə təsir baxımından qəzetlərin indi də özünəməxsus rolu var”

– Zöhrə xanım, bilirik ki, uzun müddət televiziya və radioda çalışmısınız. Sizin çalışdığınız illərlə müqayisədə yeni yaranmış televiziyalar və mətbuat sahəsi arasındakı mənfi və müsbət cəhətlər nədir?

– Bu əslində çox çətin sualdır. O mənada çətindir ki, mətbuat katibi olaraq bütün televiziya kanalları və yazılı media ilə əməkdaşlıq edirik və çalışırıq ki, heç kim inciməsin. Mən ilk dəfə Azərbaycan radiosunda çalışmışam və çalışdığım 8 ilin həyatımda çox əhəmiyyətli rolu olub. 1985-ci ildən çox məsuliyyətli bir şöbədə çalışdım. O şöbədə ki, orda məndən əvvəl Mövlud Süleymanlı, Mailə Muradxanlı, Gülbəniz Hüseynova, Rafiq Səməndər, Vaqif Əlixanlı, Məmməd Oruc, İntiqam Mehdizadə, Ağalar Mirzə, Şəfəq Əlixanlı, Əliheydər Qasımov və başqa indi adları ədəbiyyatda məşhur olan istedadlı adamlar, imzası bütün peşəkar Azərbaycan jurnalistikasına məlum olan adamlar çalışıb. Mən də onların bir qismi ilə bərabər işlədim. Onlardan çox şey öyrəndim o müddət ərzində, amma onlar da məni bir jurnalist, bir yazı adamı kimi çox asanlıqla qəbul etdilər. Bu mənim üçün çox böyük bir fəxrdir. Çünki onlardan müsbət rəy almaq asan məsələ deyildi. Mənim əsas ixtisasım jurnalistika deyil, filologiyadır. İndi artıq həm də filologiya üzrə fəlsəfə doktoruyam. O vaxt çalışdığım həmin şöbəyə Azərbaycan mədəniyyətində- ədəbiyyatında və incəsənətində var olan çox sanballı insanlar gəlib-gedirdilər və bir müddət sonra mən özüm onların yazılarını radio üçün redaktə etməyə başladım. Bu çox çətin və məsuliyyətli məqamdır. Və hətta bu sözləri indi deyərkən belə mən həyəcanlanıram. Mən ədəbiyyatçı ailəsində böyümüşəm. Uzun müddət bədii jurnalistikada çalışmışam, daha sonra “Lider”də “Axşam çağı” proqramımız bağlanandan sonra mədəniyyət redaktoru kimi işlədim, amma orda da mənim xüsusi yerim var idi. Buna görə də mən “Lider” televiziyasının rəhbərliyinə olduqca minnətdaram. Hər kəsə bacarığına görə qiymət vermək özü də bir bacarıqdır. Radioda işləməzdən əvvəl bir neçə müddət yerli mətbuatda da jurnalist kimi fəaliyyət göstərmişəm. Şamaxıda dərc olunan “Yeni Şirvan” qəzetində təyinatla müxbir işləyirdim. Müqayisəyə gəlincə. Mən Azərbaycan Televiziyasında klassik və təmiz Azərbaycan dilində bədii informasiya ötürməyi öyrəndim. Amma cəmiyyət inkişaf edir. Bizim gözəl alimlərimizdən olan Muxtar Qiyaslı (onunla uzun müddət Azərbaycan Dillər Universitetində bir kafedrada çalışmışıq) həmişə deyirdi ki, yeni jurnalistika Azərbaycan dilinə çox böyük zənginlik, yeni məzmun gətirib. Özəl televiziyaların, çoxsaylı qəzetlərin yaranmasının, yeni jurnalistikanın meydana gəlməsinin cəmiyyətə həm mənfi, həm də müsbət təsiri oldu. Çünki yazı tərzində, dilimizdə həm müsbət, həm də mənfi tendensiyalar formalaşmağa başladı. Azərbaycan Televiziyasının özünün yeni televiziyalara nisbətən mühafizəkar qaydaları var idi, elə indi də qalıb o qaydalar. Amma bəzi hallarda mühafizəkar olmağın da yeri var. Bu günün çox peşəkar jurnalistləri məhz orda yetişib. Nəinki redaktorlar, aparıcılar, həm də operatorlar, texniki işçilər... Ümumiyyətlə düşünürəm ki, yetkin jurnalist olmaq üçün həm Azərbaycan Televiziyasında, həm özəl kanallarda çalışmağın çox müsbət tərəfləri var. Sonradan Azərbaycan Televiziyasına gəlirsənsə, sən orda yeni jurnalistikanın məqamlarını tətbiq edə bilirsən, yaxud özəl kanallarda işləyirsənsə, orda da klassik təcrübəni tətbiq edirsən. Bu çox gözəl bir cəhətdir, təbir caizsə, toplanan təcrübənin inteqrasiyası da demək olar buna. Müqayisə edəndə hər iki məktəbin bir –birinə təsir edən xüsusiyyətləri var. Əlbəttə ki, sonradan yaranan tərəf daha çox öyrənilməlidir.

– Zöhrə xanım Mədəniyyət və Turzim Nazirliyi mədəni həyatımıza hansı töhfələri verdi bu il?

– Bizim fəaliyyət istiqamətlərimiz bilirsiniz ki, müxtəlifdir. İncəsənət, musiqi, kino, teatr və sairə sahələrdə bu il də hər il olduğu kimi bir çox islahatlar həyata keçirildi və nailiyyətlər qazanıldı. Bu il Qəbələ Musiqi Festivalı, Üzeyir Hacıbəyov Beynəlxalq Musiqi Festivalı, Fikrət Əmirovun yubileyi çərçivəsində festivallar keçirildi. Bundan başqa hər ilin sonunda olduğu kimi Rastropoviç festivalı oldu. Bu il də ölkəmizə xarici orkestrlər, məşhur dirijorlar və artistlər gəldi. Bir çox beynəlxalq tədbirlər keçirildi. Bunun özü həm də turizmin inkişafına dəstəkdir. Çünki bura gələn qonaqlar burdan öz ölkələrinə təəssürat aparırlar. Beynəlxalq teatr festivalına artıq neçənci dəfədir ki, dünya teatr xadimlərini, tənqidçilərini dəvət edirik. Bu il də Kan festivalında iştirak etdik. Düşünürəm ki, hələ gənc ölkəyik və bu illər ərzində çox şeyə nail olmuşuq. Luvrda Şərq incəsənəti zalı açılıb. Biz həmişə şikayət edirdik ki, Azərbaycan xalçaları orda başqa adlarla tanıdılır.Artıq Azərbaycan xalçalarının öz adı ilə tanınması təmin olunacaq. Aşıq sənəti YUNESKO tərəfindən qeyri-maddi mədəni irs siyahısına daxil edilib, dünyanın heç bir yerində belə sənət və sənətkarlar yoxdur. Aşıq sənətinə marağın artması üçün təntənəli bir Aşıq festivalı keçirildi. Bölgələrin inkişafı üçün biz “2010-2014- cü illər Xalq Yaradıcılığı Paytaxtları” layihəsini həyata keçiririk. Bu layihənin regionların həyatına necə təsir etdiyinin siz də canlı şahidisiniz. Bundan başqa Azərbaycan kitabını bütün dünyada təbliğ edirik. Turizm sərgilərində, bütün kitab fuarlarında iştirak edirik. Sonuncu dəfə biz Frankfurtda kitab yarmarkasında olduq. Mən bütün getdiyim ölkələrdə insanların əlində kitab, qəzet, jurnal görürəm.Frankfurt kitab sərgisində də şahidi oldum ki, Avropada insanlar, xüsusilə gənclər, çox kitab oxuyur. Bu şəhərə çox romantik bir görkəm verir. Bütün səfərlərimizdə, beynəlxalq tədbirlərimizdə çalışırıq ki, növbə ilə həm dövlət qurumlarını, həm də özəl televiziyaların komandalarını tədbirlərə aparaq ki, bu hadisələr mədəniyyət tariximizin yaddaşında qalsın.

– Peşəkar jurnalist kimi gənc jurnalistlərə tövsiyələriniz nədir?

– Bilirsiniz, təbii ki, öz işini yaxşı bilən ağıllı adamla söhbət etmək, iş görmək daha asandır. Hərçənd ki, cəmiyətdə bəzən ağıllı adamlardan qorxurlar. Amma bu ayrı söhbətin mövzusudur. Mən ilk növbədə bu sahədə çalışan hər kəsə peşəkarlıq, ətrafdakı hadisələrdən xəbərdar və anlayışlı olmağı arzu edirəm. Həm həyatın, həm də jurnalistikanın yazılmış və yazılmamış qanunları var. Yazılmış qanunları öyrənmək asandır, oxuyarsan, öyrənərsən. Yeri gəlmişkən, bu məsələdə hər iki tərəfə daha diqqətli olmağı arzu edirəm, çünki bir çox fəsadlar elə bu qanunları bilməmək üzündən baş verir. Hər iki tərəfin hüquqları olduğu kimi, vəzifələri də var. Yazılmamış qanunlara gəlincə isə, onları həyat öyrədir. Bu məsələdə də səbrli olmaq şərtdir.

Günel MUSA

525-ci qəzet.- 2012.- 22 dekabr.- S.22.