Musiqisi qəlbləri fəth edən bəstəkar

Musa Mirzəyev- 80

105 yaşa malik Azərbaycan professional bəstəkarlıq məktəbinin layiqli nümayəndələrindən biri olan Musa Mirzəyevin bu il 80 yaşı tamam olur. Azərbaycan Respublikasının Xalq artisti, professor, “Şöhrət” və “Şərəf” ordenli, prezident təqaüdçüsü olan bəstəkar Musa Mirzəyevin yaradıcılığı genişspektrlidir. Belə ki, o, musiqi tarixinə tanınmış bəstəkar, pianoçu, pedaqoq və ictimai xadim kimi daxil olmuşdur. Hələ Sovetlər Birliyi dönəmində və müstəqillik qazandıqdan sonra da Musa müəllimin musiqisi Azərbaycanın sərhədlərini aşaraq dünyanın bir çox ölkələrində (Rusiya, Ukrayna, Belarusiya, Litva, Türkiyə, Bolqarıstan, Polşa, Rumıniya, İtaliya, Almaniya, Hollandiya, Şimali Kipr və s.), tanınmış orkestrlərin, ifaçıların və dirijorların (Niyazi, V.Dudarova, Y.Silantyev, V.Fedoseyev, N.Raxlin, A.Qulyanitski, G.Aykal və s.) təfsirində səsləndirilmiş, eləcə də bu əsərlərin notları və partituraları dəfələrlə nəşr olunmuşdur. Q.Qarayev məktəbinin istedadlı nümayəndələrindən biri olan M.Mirzəyevin yaradıcılığında orkestr əsərləri, həmçinin kamera-instrumental və vokal əsərlər üstünlük təşkil edir. Mən deyərdim ki, Azərbaycan bəstəkarlarından daha çox bayramsayağı, atəşfəşanlıq və təntənəli səciyyə daşıyan əsərlərin yazılmasındakı dominantlıq məhz Musa Mirzəyevə məxsusdur.

Şəxsən mənim M.Mirzəyevin musiqisi ilə tanışlığım hər birimizdə olduğu kimi hələ uşaq yaşlarımdan “Yeni il mahnısı”nı sevə-sevə oxumaqla başlanıb. Daha sonra musiqi məktəbində fortepiano ixtisası üzrə təhsil aldığım dövrdə proqram seçərkən Moskvada çap olunmuş pyeslər məcmuəsi kitabında M.Mirzəyevin “Tokkata” və “Skertso” əsərləri ilə rastlaşanda azərbaycanlı bəstəkarın pyeslərini ifa etməkdən fəxr və qürur hissi keçirmişəm. Bəstəkar və onun musiqisi ilə tam tanışlığım isə Ş.Həsənovanın “Musa Mirzəyev” kitabı vasitəsilə mümkün olub. Azərbaycan Respublikasının əməkdar incəsənət xadimi, sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, BMA-nın professoru Şəhla Həsənovanın Musa Mirzəyev haqqında yazdığı monoqrafiyanı oxuduqca, sanki bəstəkarın həyatı və yaradıcılıq fəaliyyəti kadrlarla göz önündə canlanır. Təcrübəli musiqişünasın 2008-ci ildə bəstəkarın 75 illiyinə ərmağan olaraq nəşr edilən bu kitabında professionallıqla tədqiq və təhlil olunan əsərlər vasitəsilə Musa Mirzəyevin orijinal dəst-xətti və yaradıcılıq üslubu ilə yaxından tanış olmaq, bəstəkarın musiqi dünyasına çox rahatlıqla ekskurs etmək mümkündür.

2 mart 2013-cü ildə Azərbaycan Dövlət Filarmoniyasında bəstəkarın 80 illik yubileyi ilə bağlı keçirilən tədbirdə M.Mirzəyevin kamera əsərləri T.Göyçayevin idarə etdiyi Q.Qarayev adına Azərbaycan Dövlət kamera orkestrinin ifasında səsləndirilərək musiqisevərlərə zövqlü dəqiqələr və xoş ovqat bəxş etdi. Bəstəkarın gözəl melodik tapıntıları, harmonik dili, polifoniyadan ustalıqla və səriştəli şəkildə istifadə etmək bacarığı, orkestrləşdirmənin zənginliyi və eləcə də kamera orkestrinin gözəl ifası, dinlədiyim və seyr etdiyim konsertdən aldığım xoş təəssüratı daha da artırdı və Musa Mirzəyevin yaradıcılığı haqqında fikirlərimi oxucularla bölüşmək ehtiyacı hiss etdim.

Ümumiyyətlə, onu ilk növbədə qeyd etmək istəyirəm ki, bəstəkarın əsərləri dünyanın bir çox ən mötəbər konsert salonlarında səslənsə də, M.Maqomayev adına Azərbaycan Dövlət Filarmoniyası Musa müəllim üçün doğma bir məkandır, çünki o, beş ildən artıq bu incəsənət ocağında bədii rəhbər vəzifəsində çalışıb. Həmin dövrdə məhz, fəal təşkilatçılıq bacarığı sayəsində kollektivlər üçün zəngin repertuar seçimi etməklə yanaşı, dəvət olunan tanınmış ifaçıların və dirijorların konsertləri vasitəsilə Azərbaycan dinləyicilərini sevindirə bilibdir. Baharın ilk ayı olan martın əvvəllərində isə musiqisevərlər, konsert təşkilatı kimi klassik musiqinin təbliğində böyük rolu olan Filarmoniyada bəstəkar M.Mirzəyevin ən gözəl və maraqlı əsərlərini kamera orkestrinin ifasında dinləyə bildilər. Konsertin ilk nömrəsində Musa Mirzəyevin 1993-cü ildə yazdığı “Dahi sənətkara – Üzeyir Hacıbəyova ithaf” əsəri ifa olundu. “Sarı gəlin” xalq mahnısının melodiyası ilə başlayan bu kompozisiyada bəstəkar polifonik inkişafa, yəni çoxsəsli fakturaya istinad edərək melodik xətti zənginləşdirir. Belə ki, oktava diapazonundan da kiçik olan mahnının melodiyasını bəstəkar, çoxsəsli (imitasiyalı, səsaltı, təzadlı) tərzdə, yəni bərabərhüquqlu şəkildə simli alətlərin ifaçıları arasında bölüşdürərək möhtəşəm və axıcıl səslənmə əldə edir və daha sonra isə kantilena tamamilə simasını dəyişərək tanınmaz şəklə düşür. Niyə məhz, bu əsərdə “Sarı gəlin” xalq mahnısının melodiyasından istifadə etməsini Musa müəllim belə izah edir: “Milyonların yaddaşından keçərək bu günə qədər gəlib çata bilən Azərbaycan türklərinin qədim və əsrarəngiz xalq mahnısı “Sarı gəlin” anam Səkinə xanımın çox sevdiyi nəğmə idi. Sanki ruhu təmizləyən, layla kimi, nənni kimi könül oxşayan bu mahnını, öz yaradıcılığında xalq musiqisi çeşməsinin qidalandığı bütün laylalarından bəhrələnən və bəstəkarlar üçün əsl məktəb olan Üzeyir bəyə ithaf etməklə, mahnı haqqında deyilən variantlardan biri olaraq sarı gəlin obrazının “Günəş” kimi izahı anlamı ilə ifadə etməyə çalışmışam. Yəni Günəş kimi Azərbaycan musiqi mədəniyyətini işıqlandıran, bəstəkarlıq məktəbimizin təşkilini və düzgün istiqamətdə formalaşmasıni təmin edən, əsl şəxsiyyət simvolu olan Üzeyir bəyə və onun hər birimizə örnək ola biləcək yaradıcılığına məhəbbət, bu musiqi nümunəsində öz əksini tapmışdır.

Bəstəkarın səslənən ikinci əsəri “Konsert rondosu”nun fortepianoda səslənən solistin partiyasını Respublika müsabiqəsi laureatı Maqsud Musazadə ifa etdi. Orkestrin ani uçuşunu xatırlayan qısa girişindən sonra simli alətlərin pizzicattosu fonunda fortepianoda dəfələrlə səslənən rondonun rəqsvari refreni və daha həyəcanlı və inkişaflı epizodlar orkestrin partiyasında imitasiya edilir, pillə-pillə artan hərəkət kulminasiyaya çatır və əsər sanki sualla tamamlanır.

Konsertin sonrakı nömrəsi olan “Ballada” və “Alleqro” əsərləri fərqli əhval-ruhiyyəsi, kontrast səciyyəli musiqi ifadəsi ilə yadda qaldı. Violençelin nəqilvari monoloqu ilə başlanan “Ballada” əsərində daha sonra alt, II və I skripkalar musiqiyə qoşularaq həmin parçanı imitasiya edirlər. Ballada janrının xüsusiyyətlərinə uyğun olaraq sanki olmuş-yaşanmış hadisələr tədricən müfəssəl epik tablo səciyyəsi daşıyaraq sərbəst şəkildə simli alətlərin çoxsəsli xoru vasitəsilə hadisələrin dramatik nümayişinə keçir. Bu epik, dramatik və lirik intonasiyalardan hörülən çələng bəstəkarın yaradıcılıq fantaziyasının genişliyindən xəbər verir. Ümumiyyətlə, romantik istiqamətli musiqiçilərin yaradıcılığında geniş yer alan ballada janrındakı “nağılçı”nın söylədiyi hadisələrin subyektiv-emosional rəngi bu əsərdə öz parlaq təcəssümünü tapır. Şəhla xanım Həsənova bu mənada Musa müəllimin yaradıcılıq xüsusiyyətini çox düzgün olaraq səciyyələndirərək belə yazır: “Musa Mirzəyev dəst-xəttinin maraqlı cəhətlərindən biri – klassik təfəkkür tərzi ilə romantizmin qovuşmasıdır”. “Ballada” ilə təzadlıq təşkil edən “Allegro” isə bir növ Motsart musiqisi ilə assosiasiya yaratsa da, milli musiqinin intonasiyaları, polifonik kanon, violençelin vurğuları, təntənəli sonluq və fortepianonun qlissandosu əsərə orijinallıq bəxş etdi.

1999-cu ildə bəstəkarın yazdığı kamera orkestri üçün bir hissəli 2 saylı “Polifonik simfoniya”sı asta tempdə I skripkaların ifa etdiyi gözəl və geniş melodiyalı girişlə başlanır. Polifonik və dramatik inkişaf bir növ canlanmaya, eləcə də tempin tezləşməsi inamlı və cəsarətli əsas mövzuya aparıb çıxarır. Köməkçi mövzu isə təmkinli, nəğməkar və melodik səciyyə daşıyır. İşlənmə hissəsində maraqlı polifonik inkişafa uğrayan ekspozisiyanın mövzuları ilə yanaşı, I skripkanın ifa etdiyi melodiya reprizada daha yüksək testiturada səslənərək tamamlanır.

Növbəti nömrədə ifa olunan “Noktürn” əsərində janra uyğun olaraq gecə mahnısı kimi səciyyələndirilən geniş inkişaflı nəğməkar melodiyanı sanki insan kimi danışan violençel aləti ifa edir. Romantizmin vizit kartı olan “Noktürn” janrı vasitəsilə bəstəkar ürəkləri fəth edən musiqi nömrəsi təqdim edərək istər solo cellonun, istərsə də digər müşayiət səciyyəli simlilərin alətləşdirilməsini maraqlı tərzdə təqdim edir.

Musa Mirzəyevin 2 romansını (“Yaz” və “Tələbə valsı”) Azərbaycan Respublikasının Əməkdar artisti Aygün Zeynalova ifa etdi. Maraqlıdır ki, bəstəkar zəngin səslənmə əldə etmək məqsədilə bu nömrədə ağac nəfəsli alətləri (fleyta, qoboy, klarnet) də kamera orkestrinin tərkibinə daxil etmişdi. Fortepianonun qlissandoları ilə zəngin olan məşhur “Tələbə vals”ındakı vals ritminin sədaları altında solistin zil soprano səsi ilə gəncliyə xas olan çılğınlıqla oxunan romans və orkestrin iştirakçılarının ilhamli ifası zalı tamaşaçıların alqışları və bravo sədaları ilə doldurdu.

“Lirik passakaliya” əsəri isə “Gül açdı, bahar oldu” xalq mahnısının melodiyasının təksəsli violanın çalğısı ilə başlanması, sonra II skripkaların qoşulması və daha sonra isə I violinalarda keçməsi ilə davam edir. Maraqlıdır ki, bəstəkar orta hissədə həmin xalq mahnısının davamını deyil, “Qara qaşın vəsməsi” xalq mahnısının işlənməsindən istifadə edir. Bu da hər iki mahnının “Şur” ladında yazılması ilə əlaqədardır. Bəstəkarın folklor nümunəsinə müraciət edərək onu klassik passakaliya qaydalarına uyğun olaraq ağırhərəkətli tərzdə verərək variasiyalarda tədricən hərəkətliliyin yaranması və uzunluğun sürətliliyinin azalması əsasında qurur. “Lirik passakaliya” simlilərin tutti ifası ilə davam etməsi, sonda isə bəm səs qismində violençelin I mahnının melodiyasını ifa etməsi ilə tamamlanır.

Musa Mirzəyevin mən deyərdim ən çox sevilən və ən maraqlı əsərlərindən biri olan “Azərbaycan” rəqsi canlı, təravətli musiqi effekti yaradaraq, milli musiqiyə xas olan melizmlərdən, eləcə milli lad-məqamlardan (şur-rast) effektiv şəkildə istifadə olunması, səslənmənin zənginliyi ilə seçilməsi ilə diqqəti cəlb etdi. Ümumiyyətlə, məharətlə edilmiş orkestrləşdirmə, simlilərin melodik ifa tərzinə nəfəsli alətlərin də bir növ rəng qatması, səslənən şirin trellər, rəqsin canlı və oynaq əhval-ruhiyyəsini daha da artıraraq dinləyicilərə xoş musiqi ovqatı bəxş etdi.

Sonuncu musiqi nömrəsi olan “Romantik vals-poema” iki janrın – ritmdə ifadəli hərəkət kimi qavranılan incəsənət növlərindən biri olan valsın və sərbəst quruluşu, emosional zənginliyi və lirik xarakteri ilə seçilən poemanın vəhdətindən yaranan romantik tərzli musiqi əsəri olaraq, bəstəkar tərəfindən 50 il bundan əvvəl – 1963-cü ildə yazılmışdır. Buna baxmayaraq, bu gün də təravətli səslənən əsərdə I skripkaların aparıcı rolu, violençelin sanki insan səsi ilə danışması, fortepianonun çoxsaylı qlissandoları, 3/4 ölçülü vals ritminin yüngül addımları, parlaq orkestrləşdirmə və s. amillər atəşfəşanlıq səciyyəli musiqi təəssüratı yaradaraq konsertə təntənəli sonluq verə bildi.

Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycan Dövlət kamera orkestrinin ifaçıları bəstəkarın əsərlərini maraqla və böyük həvəslə ifa edir, dirijor isə sanki öz interpretatorluğundan, sözün əsl mənasında zövq alırdı. Bunu konsertin sonunda T.Göyçayev də etiraf edərək, söylədi: “Biz Musa Mirzəyevin musiqisini ifa etməkdən şərəf duyuruq, çünki doğrudan da, onun musiqisini birinci notdan sonacan ifa etmək biz musiqiçilərə ləzzət edir”. Bunlar sözsüz ki, etika xatirinə deyilən fikirlər deyildi, musiqidən alınan mənəvi zövqün təsirindən yaranan səmimi bir etiraf idi. Ümumiyyətlə, dirijor yalnız orkestrə temp verən, əsərin ölçüsünü, nüanslarının göstərən, hər bir musiqiçinin qüsursuz, təmiz çalmasına nəzarət edən şəxs deyil, o həm də bir növ dramaturqdur. Çünki ifa olunaraq dinləyiciyə çatdırılan hər hansı əsər, bəstəkarın təxəyyülündən və ilhamından yaranan kiçik bir dünyadır və müxtəlif partiyaları ifa edən musiqiçilərin əsərin ideyasını tam olaraq qavrayaraq, kollektiv şəkildə çalmasını, həmçinin də dinləyiciyə çatdırılmasını təmin edən şəxs məhz dirijordur. Bu mənada Teymur müəllimin konserti böyük ustalıqla idarə etməsi, müəllifi və dinləyiciləri qane edən səslənmədəki təmizlik və səlistlik, kollektivin gərgin məşq prosesindən və dirijorun tələbkarlığından xəbər verirdi.

Sevindirici haldır ki, 80 yaşlı yubilyar Musa Mirzəyev bu gün də bütün sferalardakı məhsuldar fəaliyyəti ilə öz musiqisinin pərəstişkarlarını təəccübləndirə bilir. Belə ki, 50 ildən artıqdır əsl ziyalı fenomeni olan Musa müəllim, həm də tənqidçı-publisist kimi dövri mətbuatda mütəmadi olaraq çıxışlar edərək, bu yazılarda əsl peşəkarlıq səviyyəsini göstərə bilir. Eləcə də tez-tez radio və televiziyada professional musiqi yönümlü verilişlərə dəvət alan M.Mirzəyev, musiqinin müxtəlif janrlarını və bəstəkarların yaradıcılıq sferasını çox düzgün olaraq səciyyələndirməklə yanaşı, maraqlı xatirələri, oratorluq qabiliyyəti və fenomenal yaddaşı ilə diqqəti cəlb edir. Yeni əsərləri ilə yaradıcılıq irsini və musiqi xəzinəmizi zənginləşdirən Musa müəllimin 2012-ci ilin dekabr ayında keçirilən Azərbaycan Bəstəkarlar İttifaqının IX qurultayında səsləndirilən violin ilə simfonik orkestr üçün “Simfoniya-konsert”inin uğurlu premyerası və professionallıqla yazılmış bu əsərə verilən müsbət resenziyalar sübut etdi ki, bəstəkar bu gün, yaradıcılığının müdrik çağında daha kamil əsərlər yazmağa qadirdir. O, həm də bu qurultayda Bəstəkarlar İttifaqının İdarə Heyətinin üzvü, həmçinin “Simfonik musiqi” bölməsinin sədri seçilmişdir. M.Mirzəyev həm də Bəstəkarlar İttifaqının Lənkəran bölgə təşkilatının sədri kimi fəal ictimai iş aparmaqla yanaşı pedaqoji fəaliyyətini də davam etdirir.

Bakı Musiqi Akademiyasının dirijorluq kafedrasında “Simfonik alətləşdirmə” və “Xor aranjimanı” fənlərindən dərs deyən bəstəkar gənc musiqiçilərə bu sənətin sirlərini böyük həvəslə öyrədir. Mənim nəzərimdə o müəllim yaxşı pedaqoqdur ki, yaxşı mənada standartlardan və qəliblərdən kənara çıxmağı bacarsın, tədris etdiyi sahədəki mükəmməl bilikləri sayəsində özünün düzgün və maraqlı metodologiyasını qura bilsin. Ümumiyyətlə, Musa Mirzəyevlə ünsiyyətdən sonra onun musiqi sahəsi üzrə canlı bir ensiklopediya olmasına heç bir şübhən qalmır. Belə ki, dirijorlara tədris etdiyi “alətləşdirmə” fənninin öyrədilməsinə yeni cizgilər əlavə edən Musa müəllim simfonik orkestrə daxil olan hər bir alətin diapozonu, ifa üsulları, növləri və s. ilə yanaşı öz musiqi yaddaşına güvənərək bəstəkarların hansı əsərlərində həmin alətdən necə tərzdə istifadə olunmasını belə açıqlayaraq, onun səslənməsinə öz münasibətini də bildirir. Xor dirijorlarına keçdiyi “Xor aranjimanı” fənnində isə tələbələr tərəfindən müxtəlif musiqi ədəbiyyatı nümunələrinin xor üçün çoxsəsli (2, 3, 4 səsli ) aranjiman edilməsinə böyük həssaslıqla yanaşan pedaqoq, hər bir tələbənin ev tapşırığını təmkinlə və diqqətlə izləyir, daha yaxşı səslənmə əldə etmək məqsədilə öz tövsiyələrini verir və əyani şəkildə çalıb-göstərməklə fərqi izah edir. Bu da təsadüfi deyil, çünki Musa müəllim həm yaxşı pianoçudur, həm də bu sahənin bilicisi kimi özü də çoxsaylı vokal və xor əsərlərinin, eləcə də fortepiano ilə oxumaq üçün xalq mahnılarının işləmələrinin müəllifidir. Xor ilə yanaşı simfonik orkestri də gözəl duyan, hər bir alətin imkanlarına və səslənmə effektlərinə dərindən bələd olan M.Mirzəyev, Ü.Hacıbəylinin müəllifi olduğu Azərbaycanın Dövlət Himninin orkestr aranjimanının, həmçinin R.Yaxinin yazdığı Tatarıstanın Dövlət Himninin aranjimanının və orkestr transkripsiyasının da müəllifidir. Unutmayaq ki, bir çox şedevr əsərlərin, o cümlədən F.Əmirovun “Nizami” baletinin tamamlanması və simfonik orkestr üçün işlənməsi, “Şur” simfonik muğamının 2 fortepiano üçün konsert işlənməsi, Ə.Bədəlbəylinin “Qız qalası” baletinin aranjimanı, simfonik orkestr üçün yenidən işlənməsi və yeni musiqi redaksiyası, F.Bədəlbəylinin “Dəniz” əsəri əsasında bəstəkarın yazdığı “fortepiano və orkestr üçün Konsertino” üçün də Musa Mirzəyevə minnətdar olmalıyıq.

Ümumiyyətlə, M.Mirzəyev yaradıcılığında onun sevdiyi və hörmət etdiyi şəxslərə ithaf olunmuş çoxsaylı əsərlər mövcuddur. Onlara konsertdə səslənən “Dahi sənətkara – Üzeyir Hacıbəyova ithaf” əsərindən başqa, atası A.Mirzəyevə vəsf etdiyi “Lənkəran əfsanəsi”, həyat yoldaşı S.Mirzəyevaya həsr olunmuş estrada simfonik orkestri üçün “Bakının işıqları” fantaziyası və 1 saylı simfoniyası, bacısı T.Mirzəyevaya yazdığı səs və simfonik orkestr üçün “Bir cüt qu quşudur canan əlləri” birhissəli poeması, bəstəkar oğlu İ.Mirzəyevə məhəbbətdən yaranan fortepiano üçün “Gənclik albomu”, bəstəkar dostu R.Yaxinə yazılmış fortepiano üçün “konsert skertsosu”, ümummilli lider H.Əliyevə ithaf olunmuş solist və xor üçün “Salam, ulu rəhbər” odası və s. misal göstərmək olar.

Musa Mirzəyev o bəstəkarlardandır ki, onun yaradıcılığında milli ideologiyanın təcəssümü qırmızı xətlə keçir. Belə ki, bütün həyatı boyu musiqimizin təbliği ilə məşğul olan M.Mirzəyev, folklor materialı əsasında Naxçıvanın milli emblemi olan yallıları fortepiano üçün işləmiş, Azərbaycan xalq melodiyaları əsasında akkordeon və bayan üçün işləmələr etmişdir. Böyük şairimiz Sədinin şeirlərindən aldığı təəssürat əsasında “Sədini oxuyarkən” adlı böyük simfonik orkestr üçün yazılmış lirik poeması hələ 1968-ci ildə ilk dəfə Moskvada ifa olunmuş, elə həmin ildə M.F.Axundov adına Opera və Balet Teatrında “Aşıq” adlı balet süitası tamaşaya qoyulmuş, siyasi baxımdan ağır bir dövrdə 1995-ci ildə yazılmış “Qeyrət vaxtıdır” adlı a capella xoru üçün poema əsəri, Vətəni vəsf edən kompozisiyalarından isə 2000-ci ildə uşaq xoru üçün yazılmış “Vətən” mahnısı, solistlər, xor və simfonik orkestr üçün 7 hissəli “Doğma Azərbaycan” oratoriyasının 2 hissəsi ilk dəfə Azərbaycan Bəstəkarlar İttifaqının VIII qurultayında ifa olunmuşdu.

Bəstəkarın əsərləri zəngin musiqi dilinə, maraqlı fakturasına, simfonik orkestrin müxtəlif alətlərinin səslənməsinin rəngarəngliyinə və zənginliyinə, ən əsası isə melodik gözəlliyinə və milli ruhuna görə fərqlənir və sevilir. Çünki Musa Mirzəyevin musiqisi istər ölkəmizdə və istərsə də sərhədlərimizdən kənarda, ümumiyyətlə, ifa olunduğu bütün zallarda auditoriyanı ələ almağa, hər bir dinləyicinin və tamaşaçının qəlbini fəth etməyə qadir olan, bir sözlə sevilərək dinlənilən musiqidir. Öz musiqisi ilə Azərbaycanı dünyada tanıdan 80 yaşlı yubilyarı ürəkdən təbrik edir, ona cansağlığı, uzun ömür və yaradıcılıq uğurlarının davamını arzulayıram.

Güllü İSMAYILOVA,

Azərbaycan Bəstəkarlar

İttifaqının üzvü, sənətşünaslıq

üzrə fəlsəfə doktoru

525-ci qəzet.- 2013.- 5 aprel.- S.8.