"İki ailəm
var desəm"...
Budəfəki müsahibimiz ANS TV-nin
simalarından olan
"Salam, Azərbaycan" proqramının
aparıcısı, son vaxtlar
yaddaqalan bəyanatlar verən, dilinin bəlasına düşüb
ustalıqla çıxmağı
bacaran, ANS -in
xarizmatik və emosional əməkdaşı Aytən
Səfərovadır. Onunla məhz ANS-çilik,
jurnalist olmağın
üstünlükləri və
çətinlikləri barədə
qısaca sorğu-sual
etdik.
-Aytən xanım, neçə ildir ANSdəsiniz?
-Bu il 18 olacaq.
- Bu illər
ərzində Sizinlə
birlikdə neçə
jurnalist həmkarınız
çalışıb. Onların bir
çoxu indi müxtəlif vəzifələrdədir.
Kimsə millət vəkilidir, kimsə məmur, kimsə daha böyük və ya daha
kiçik vəzifəyə
gedib...
- Sözsüz ki, keçmiş həmkarlarımın
uğurlarına sevinirəm,
amma mənim üçün jurnalist olmaq, xüsusilə də ANS-də, hər vəzifədən
ən azı bir baş üstündür.
Bir də ki, həmin
məmur və ya millət vəkillərindən fərqli
olaraq mən daim xalq içindəyəm.
Yəni söz verib aradan çıxmıram,
xalqın da güzəranından xəbərdaram.
-Doğrudan, bəs, Siz niyə indiyədək
ANS-i tərk etməmisiniz? Maraqlı və ya sərfəli
təklif gəlməyib,
yoxsa...
-Yoxsa! Vəssalam.
-Yaxşı... Amma razılaşın ki, indi jurnalist
olmaq daha çətindir. Əvvəllər
sanki bütün qapılar açıq idi, indi isə
jurnalistlərə elə
bil yuxarıdan aşağı baxırlar...
-Razıyam.
-Sizcə, nədəndir və ya kimdəndir?
-Hamısı zəmanədəndir.
Əslində isə burada
həm jurnalistin, həm də qapını onun üzünə bağlayanın
da "əvəzsiz xidmət"i var. İndi
yoldankeçən də
gəlib deyir ki, "jurnalist"əm.
Bizim vaxtda aparıcı olmaq üçün nə qədər çətinliklərdən keçmək
lazım idi. İndi hamı efirdədir. Bir dəfə müsahibəyə
getmişdim. Dövlət tədbiri idi və orada başqa
jurnalistlər də var idi. Adətən,
əksəriyyət gözləyir
ki, birinci ANS-in müxbiri sual versin, başqaları da sadəcə, mikrofon tutsun. Mən də qəsdən mikrofonu nazirə tərəf uzatdım və pauza saxladım.
Sakitlik.
Və bir həmkar TV-dən xanım həmkarım başladı sual verməyə. Onun sualını eşidəndə
və məmurun buna reaksiyasını görəndə, anladım
ki, hər kəs jurnalist ola bilməz.
Boyat və kif atmış mövzuya dair sualı verən, Qriqi bəstəkar yox, ördək növü kimi təqdim edən, yaxud hansısa məqsəd naminə onu-bunu "söyən"
"jurnalist"ə kimin
hörməti ola bilər ki?
Qurular indi çoxdur jurnalistikada. Yaşlar
da onların badına gedir...
Bu, məsələnin bir tərəfi. Medalın
o biri tərəfinə
baxanda, anlayırsan ki, Azərbaycanda məmur cəzasızlığı var. Məmura müraciət edəndə əksər hallarda "get kimə və hara istəyirsən
şikayət elə"
cavabını eşidirsən.
Hansısa nazirliyin nümayəndəsini
axtarırsan.. Naziri tapmaq mətbuat katibini tapmaqdan da asandır, sadəcə, nazir də səni tapa bilmədiyin həmin mətbuat katibinə istiqamətləndirir
ki, nəticədə
də olur süründürməçilik. Əvvəllər belə
deyildi...
-İndi siz
"Salam, Azərbaycan" layihəsinin rəhbəri
və aparıcısınız. Səhər tezdən
oyanmaq çətin deyil?
-Çətin olmağına
haradasa çətindir,
lakin mən artıq öyrəşmişəm.
Mən uzun müddət ANS
ÇM radiosunda da məhz səhər proqramının aparıcısı
idim, ona görə də, günorta işə gələnlər mənə
qəribə görünürlər.
Doğrudan da, tez duran
uduzmur.
- Bəs, tez evlənən?
- Evlənməyə gəldikdə, bir müdrik demişdi ki, hər iki halda təəssüflənəcəksiniz nə vaxtsa - evləndiyinizə və subay qaldığınıza.
Ona görə, tez evlənəni deyəmmərəm.
-Ev və iş. Hansına daha çox vaxt ayıra bilirsiniz?
-Hər ikisi balanslaşdırılıb. ANS-də dəqiq iş qrafiki var. İşdən vaxtında gedəndə heç kim səni saxlaya və ya qaytara bilməz geri. Hansısa fövqəladə hal istisna olmaqla. Mən sosial şəbəkələrdə aktiv yuzerəm.
Mənim folloverlərim şəkillərdən də gözəl bilirlər ki, ailəmə vaxt ayırmağı bacarıram. Amma ANS-də bir növ ailəmdir. İki ailəm var desəm, bəlkə də yanılmaram.
- İndi aparıcıların əksəriyyəti 90-60-90 standartına salınıb. TV məkanında yeganə aparıcılardansınız ki, bu ölçülərə uyğun gəlmirsiz..
-Bunun nəyi pisdir ki? Başqaları bir-birindən fərqlənmir, mənsə fərqlənirəm. Standartdankənar olmağı uşaqlıqdan sevmişəm. Hamı 90-60-90-dırsa, mən onlardan böyüyəm. 900-600-900 olmağın da öz gözəlliyi var. Amma ən əsas fərqim - başdır.
-Necə yəni?
- Bir az yekəbaşlıq kimi çıxmasın, amma başlarımız da fərqlidir. Yəni mən nəsə deyəndə eşidirəm: "bu qızın başı var da"...
- Amma elə vaxt olur ki, bəyanat verirsiniz, amma sonra çıxıb üzr istəməli olursunuz. Niyə belə olur Sizdə, Aytən xanım?
-Bəzən bu bəyanatları verəndə mən jurnalist kimi yox, qadın kimi düşünürəm. Bilirsiniz qadın və kişilərin fərqi nədədir? Kişilər düşünür, sonra bəyanat verirlər. Qadınlarda isə əksinədir. Əvvəl bəyanat verirlər, sonra düşünürlər. Məndə də çox vaxt verdiyim bəyanatlar buna əsaslanır. Sonra fikirləşirəm və üzr istəyirəm.
Halbuki, kiminsə, xüsusilə də, sadə, sizin, mənim kimi insanların xətrinə dəymək istəmirəm. Əsla. Həm də səhvlərimdə öyrənirəm. İnsan ömrünün sonunadək öyrənir.
- Dediniz ki, "qadın kimi"... Sizcə, kimə daha asandır - qadın, yoxsa kişi jurnalistə?
- Düzgün sual deyil, məncə.
- Niyə?!
-...çünki jurnalistin erkəyi-dişisi olmur!
525-ci qəzet.-
2014.- 4 aprel.- S.4.