Dedi həsrətəm dağlara...
Yaşadığımız, addım-addım
getdiyimiz yollar bizi mənzil başına çatdırır...
Bu yaxınlarda Bakıda təsadüfən
bir qadınla həmsöhbət oldum.
Söhbət zamanı
Gürcüstandan gəldiyimi
dedim. Əl tutdu, "Nə xoş təsadüf, mən də o tərəflərdənəm" dedi.
Çıxaydım Sarvan dağına,
Sinəsi cənnət bağına.
Gül-çiçəkdən dərə-dərə,
Enim "Sancı
bulağına".
Keçmişdən nələr danışdı,
Danışdıqca o, alışdı.
Yada saldı yurd-yuvanı,
Ah çəkib ahla barışdı.
Dedi həsrətəm dağlara,
Gəzdiyim bağça-bağlara.
Ümidim
var üz sürtməyə
Dədəm yatan torpaqlara.
Ürək qəmli, qulaq səsli,
Həmyerli gördü həvəsli.
Dağ Sarvandan deyə-deyə,
Soraqladı bir çox nəsli.
Bir gün
Kiməsə söykənib çox
havalanma,
Üstündən kəsək tək keçərlər bir gün.
Məsləhət etdikcə yolunu
azma,
O yolda daş-qalaq edərlər bir gün.
İnsanı əməllə çəkərlər
başa,
Pislikdən uzaq ol, ədəblə
yaşa.
Gedib sən yapışma çox ağır daşa,
Daş altda özünü çəkərlər
bir gün.
Bir fürsət düşəndə
incitmə eli,
Ellə yol gedənin əyilməz beli.
Var olsun həqiqət danışan dili,
Toxumu səpənlər dərərlər bir gün.
Ələddin RÖVŞƏNOĞLU
525-ci qəzet.-
2014.- 11 aprel.- S.8.