"Bayrağım"

Avqustun 21-də Rəşad Məcidin 50 yaşı tamam oldu. Bu münasibətlə onun müxtəlif illərdə yazdığı şeirləri “525”in oxucularına təqdim edirik.

Bayrağım

Səni ən çətin

günlərimdə qorudum,

beynimə həkk edib

ürəyimə sarıdım.

Mahnımda,

nəğməmdə gizlədim.

Aya baxıb xatırladım,

ulduzunu sevdim.

Üç rənginə öyrəndim,

hər üzünü sevdim.

Hücumdan, həmlədən qorudum,

küləkdən, tufandan keçirdim,

Bir gün qaldırdım başımın üstünə,

Saxladım,

əymədim.

Zaval yox indən belə,

başımın üstündən

qoymaram yerə.

Sənə təşnəyəm, acam -

əlim-qolum yorulsa,

dişimlə saxlayacam.

Gücü çatmaz

daha nəsə tərpədə,

kimsə əyə...

Dalğalan,

əs,

açıl yelkən kimi

gedək gələcəyə!

Kimsən, ey doğulan

Kimsən, ey doğulan?!

Ağlaya-ağlaya

Neçənci əsrdən dönüb gəlirsən?

Dünyanın sirrini yəqin bilirsən.

Danış, de görüm

– Mən sənin nəyinəm,

sən mənim nəyim?

Kimsən, ey doğulan.

Günəşin istisi qurutmayınca,

Küləyin nəfəsi, havanın dadı

yuyub aparmayınca

Buğlanan, tər yaddaşını,

danış, din görüm!

Kimsən ey doğulan?!

Bu günəş, bu hava

Qamaşdırar üz-gözünü,

işıqda açılmış

fotolenti tək

solar, solar yaddaşın;

Dil açanacan

unudular yaddaşın...

Danış, din görüm –

Kimsən ey doğulan?..

Yastıq

Doğulan kimi

Başının altına yastıq qoydular.

Oturan kimi

Böyrünə-başına yastıq qoydular.

Yeridi – düzdülər keçdiyi yola.

Sonra noğul yastığı,

Sonra nağıl yastığı.

Başı üşüyəndə papağı yastıq,

Əli üşüyəndə bayrağı yastıq,

Qəbri üşüyəndə torpağı yastıq.

Ağrıyan dişinə yastıq qoydular

Ləngiyən işinə yastıq qoydular

Axırda yastığa öyrəncəlilər

Çarxın gərdişinə yastıq qoydular.

Çarxın gərdişinə yastıq qoydular

Yuxulatdı bu adamı,

Günün günorta çağında

Yuxu tutdu bu adamı.

... Yatıb yuxuda gördü ki,

ipək yastığı daşlaşıb,

ayağına dolaşıb.

Addımını ha atır, ata bilmir,

Ayağını ha dartır, darta bilmir.

Yastıq çəkir onu quyutək.

Ayağı balacalaşır,

Boyu balacalaşır.

... Diksinib ayıldı yuxudan.

Başı yastıqdan düşmüşdü.

Çəkdi yastığı başının altına...

21 yaşımla söhbət

21 yaşımın ayrılıq günü,

Qoyma öləziyim, qıyma ki, sönüm!

İlhamı şam kimi yanıb tükənir,

Bir zaman şeirini əzbərlədiyim,

Odlu misrasını əzbər dediyim

İşıqlı şairlər, cavan şairlər.

Sönür ekranlarda, gen kürsülərdə

şeiri özlərindən tez qocalanlar,

Odları tükənən – yavan şairlər.

Təzə söz adına

Köhnə bayatını təkrarlayırlar.

Elə bir yerdəcə sayır, sayırlar,

Şöhrətin ardınca çapan şairlər.

Yanaqdan süzülən bir cüt yaş kimi

Sürüşüb gözümdən düşür gümanım.

Sirli yaddaşımın sınır tilsimi:

“Nehrəsi çalxanır qoca zamanın”.

21 yaşımın son gecəsində

Özümün özümlə davam başlayır.

Sevgimin atəşi dinir səsimdə,

Şeirimlə, sözümlə davam başlayır...

...Otuz beş yaşımda qalxıb kürsüyə

İyirmi bir yaşımda yazdığım şeiri

Əgər soyuq-soyuq, hissiz-ürəksiz

Təzə söz adına oxuyacamsa,

Gəncliyin yarımçıq misralarını

Yamayıb, közəyib toxuyacamsa,

Baxıb görəcəmsə

İyirmi bir çıxıbdı iyirmi birimə!

İyirmi bir yaşında bir təzə qardaş

Baxıb güləcəksə boyat şeirimə,

Candərdi alqışlar, yalan şöhrətlər,

Çiçək yağışları,

gül yağışları

Salondan yollanan “bol səxavətlər”

Söndürəcəkdirsə olan odumu,

Başımın altına tük yastıq qoyub

“Dostlar” öyəcəksə

istedadımı.

Gəl öldür bu axşam,

sındır bu axşam.

Yaşımın yaşılı çağına baxma.

Şeirin od qoxulu səltənətinə

Ey ilham pərisi, məni buraxma!..

Futbol oynadığım yadımdan çıxıb

Yüz yol yıxılardım, dəyib daşlara,

əllərim, qollarım yaralanardı.

Gah dizim, dirsəyim paralanardı.

Süzülüb axardı tər dabanımdan.

İndi unutmuşam,

O günüm, o çağım yadımdan çıxıb.

Son dəfə

Futbol oynadığım yadımdan çıxıb.

O gündən bəriyə nəyim qalıb ki?

Bu qollar, ayaqlar mənimki deyil.

Qovulan o toplar mənimki deyil,

Dirəklər, dayaqlar mənimki deyil.

Vurulan topların, dəyən daşların

Daha sızıldamır yeri canımda.

Daha yüyürmürəm yıxılanacan,

On il, on beş ilin

təri canımda.

On il, on beş ildi topsız-filansız,

Yenə də yıxılan, əzilən mənəm.

Amma yıxılanda dizim qanamır,

Amma yıxılanda qolum əzilmir.

Çünki yıxılıram ürəyi üstə,

Futbol oynamağı yadırğayandan.

Bir günəş eylə...

Tanrının yerdəki əziz bəndəsi,

Məni də mülkündə kirəkeş eylə.

Artır qüvvətimi, çoxalt gücümü,

Sıfırı bir eylə, biri beş eylə.

Qolla fərmanını, əmrini qolla,

Çıxaram sınaqdan - testini yolla,

Üşüyən qəlbimə istini yolla,

Odlu baxışını gur atəş eylə.

Durulan gölünəm, daşan selinəm,

Kölən, cangüdənin, qulun, dəlinəm,

Ovcunda yupyumşaq plastilinəm,

Yay məni, yenidən bir günəş eylə.

Sənsən...

Sənsən əzablarla dolu qürbətim,

Sənsən diz çökdüyüm vətənim mənim.

Sənsən ən yaxınım, vəfalı dostum,

Qanıma susayan düşmənim mənim.

Cəhənnəmim də sən, cənnətim də sən,

Gah nəğmə oxuyan, gah ağı deyən.

Ağır əzablardan tir-tir titrəyən,

Ruhtək rahatlaşan bədənim mənim.

Sən - gecəm-gündüzüm, sən - toyum-yasım,

Sənsən dar ağacım, sənsən xilasım.

Əynimə oturan ən düz libasım,

Boyuma biçilən kəfənim mənim.

Bəsdi

Neçə ay içindən çıxa bilmədim:

Türmədi, məhbəsdi, qəfəsdi - bəsdi.

Gözümün yaşını yığa bilmədim,

Kürdü, Həkəridi, Arazdı - bəsdi.

Keçdim, qucağında xoş dəmi keçdim,

Sevinci, kədəri, dərd-qəmi keçdim,

Ruhumla bir sirli aləmi keçdim,

Vergidi, cadudu, nəfəsdi - bəsdi.

Sultandın, çevrildi taxt, sona yetdi,

Tale bağışlayan baxt sona yetdi,

Tanrının verdiyi vaxt sona yetdi,

Sevgidi, maraqdı, həvəsdi - bəsdi!

Bəsdi nədir?

Heç nə sona yetən deyil,

Bu eşqə qəfəs bilmərəm.

Bu ruhumda, bu halımda,

Barmağımı kəs, bilmərəm.

Əzabı da şirin dadır,

Çoxdan sızıb, qanımdadı.

Ruhu hər an yanımdadı,

Ayrı səda, səs bilmərəm.

Mənəm işıq dəstələyən,

Yüz-yüz nəğmə bəstələyən,

Kimdi orda "bəsdi" deyən,

Bəsdi nədi? "Bəs" bilmərəm.

Əlac

İçəridən əyildinsə

Ha dik dayan, ha düz yeri.

Görək necə keçəcəksən

Ömründəki qəliz yeri?

Dərd gələcək qucaq-qucaq,

Yandıracaq ocaq-ocaq.

Yaddaşında sızlayacaq

Ağrılardan min iz yeri.

Odur sənə dərman-ilac,

Gördün ki, yox başqa əlac,

Əlindən tut, üstünə qaç,

Diri tərpən, di tez yeri.

Çıxmışam

Bu əzabın zülmətindən,

Dipdiri, oyaq çıxmışam.

Ürəyimdə dəli bir eşq,

Dilimdə "Allah" çıxmışam.

Üstümdə Tanrı nəfəsi,

Üzümdə sevda həvəsi,

Dağıtmışam dar məhbəsi,

Ölməmişəm, sağ çıxmışam.

Keçdim çətin mərhələdən,

İnildədi, əsdi bədən.

Bu onballıq zəlzələdən

Bir boy qalxıb dağ çıxmışam.

Məni anla

Bir gün sevgi, bir gün nifrət,

Fikrim atıb-tutur məni.

Bir baxışı gəl-gəl deyir,

Bir gülüşü satır məni.

Anlamıram bu kələyi,

Qorxur nədən, sevir nəyi?

Bədəni, beyni istəyir,

Qəlbi niyə atır məni?

Bu olaya qalmışam mat,

Tanrım, sənsən indi nicat.

Ya bir yolluq sirrin anlat,

Ya bir yolluq bitir məni.

Mələyim... iblisim...

Hamıdan çətinsən, hamıdan asan,

Əzabın məşəqqət, sevincin dərman.

Gah həyat verirsən, gah qətlə fərman,

Əzizim, ən yaxşım, ən pisim mənim.

Gah geniş çəmənsən, gah qara zindan,

Gah qatil olursan, gah da ki qurban.

Gah göydə yaşadan, gah yerə çırpan,

Ruhum, azadlığım, məhbəsim mənim.

Gördüm gecəsini, gündüzünü də,

Yaxşının, yamanın hər üzünü də.

Axır bircə dəfə gəl düzünü de,

Allahım, mələyim, iblisim mənim.

Xoş gəlib

Xoş gəlib dağlara, səfa gətirib,

Bəxtəvər eyləyib Leriki gözəl.

Ayağı dəydiyi torpaq sevinir,

Gəzir hər yamacı, hər diki gözəl.

Udsun dağ küləyi, dağ havasından,

Dadsın dağ neməti, dağ səfasından,

Sıyrılsın günəştək öz yuvasından,

Olsun həmənki qız, həmənki gözəl.

Yaddaşı dincəlsin, özün yormasın,

Beynini hər türlü fikir sarmasın,

Bir sözdən yüz cürə söz çıxarmasın,

Baxmasın üzümə çəpəki gözəl.

Əsəb dərmanı

İldırımtək gedirdin,

Qəfildən qucaqladı.

Dayanası deyildin,

Səni yaman haqladı.

Ləngidi yerişlərin,

Addımların laxladı.

Zamanı yavaşıtdı,

Vaxtı tutub saxladı.

Bildin, bütün günahlar

İti qaçan vaxtdadı.

Əlacın kimyəvidi,

Sakit halın saxtadı.

O

Baxma ki, sakit dayanıb,

Qəfildən götürər səni!

Qoparıb dostdan, tanışdan

Evindən itirər səni.

Qaldırıb göyün qatına,

Mindirər şahlıq atına.

Dad gətirib həyatına,

Cənnətə yetirər səni.

Əlində yarağın qalmaz,

Dəftərin, varağın qalmaz,

Heç nəyə marağın qalmaz,

İşini bitirər sənin.

Quruyarsan bulaq kimi,

Bezər, doyar uşaq kimi,

Bir qırıq oyuncaq kimi

Qaytarıb gətirər səni!

Tapardım

Beyninə girsəydim bir saatlığa

Bütün suallara cavab tapardım.

Bu qəliz, mürəkkəb tapmacaların

Açmasını səndən qabaq tapardım.

Birini seçərdim - ayrılmaq üçün,

Başqa bir fikrini - bir qınaq üçün,

Bəlkə də təzədən vurulmaq üçün

Bir isti, bir kövrək bucaq tapardım.

Bəhanə axtarıb gündə yüz kərə

Dözərdim hər gələn qəza-qədərə.

Bütün elədiyin dəliliklərə,

Min günah içində savab tapardım,

Vallah axtarardım, vallah, tapardım.

Rəşad Məcid

525-ci qəzet.- 23 avqust.- S.20-21.