Göylər, bağışlayın
məni...
Duruluq göllərə qaldı,
sarılıq güllərə
qaldı,
ayrılıq illərə
qaldı,
aylar, bağışlayın
məni.
Sevinci
azan kədərəm,
bir kövrək ürək qədərəm.
Mən indi yasa gedirəm,
toylar, bağışlayın
məni.
Alışmadım alqışlara,
bağlanmadım bayquşlara.
Qaldım
qaranlıq qışlara,
yaylar, bağışlayın
məni.
Dağlarla deyişdim daha,
dərələrə düşdüm
daha,
məcramı dəyişdim
daha,
çaylar, bağışlayın
məni.
Şəklimi sözlə çəkmişəm,
Sözün dibinə çökmüşəm,
gözümü sözə
dikmişəm,
göylər, bağışlayın
məni.
Gəlmə, qəbrimin üstünə...
Gəlmə, qəbrimin üstünə...
İstəmirəm
yalan xiffət,
saxta həsrət
məzarıma ayaq bassın.
Gəlmə, qəbrimin üstünə,
göz yaşın təhqir kimidir.
Qoy qəbrimi
kol-kos,
çayır,
alaq bassın,
onlar səndən səmimidir.
Qayıdış
Zirvələrə yol dərədən
başlana,
çəmən-çəmən, çiçək-çiçək
qalxasan.
Kirpiklərin sevincindən yaşlana,
dərinliyə dərinlikdən
baxasan.
Ucalıqlar vahiməli, soyuqdur,
tutqun günəş,
bulud, şimşək,
ildırım...
Zirvələrdən dərələrə
yol yoxdur,
hər tərəf uçurum, boşluq, sıldırım.
Neyləyəsən, dağdan-daşdan
süzülüb
durulduqca bir qayıdış umasan.
Ənginlikdən damcı-damcı üzülüb
dərinliyə ulduz-ulduz
damasan.
Ocağımdan od uman var...
Yazım
gedib, xəzan gəlir,
Göy yuxumu yozan gəlir.
Yanılıb, yol azan gəlir,
Qar, izimi örtmə mənim.
Bu isinən, o donan var,
bu dağ-dərə,
o duman var.
Ocağımdan od uman var,
Kül, gözümü
örtmə mənim.
Baş altından balta çıxar,
it boynundan xalta çıxar.
Əlimdən bir xata çıxar,
Qan, gözümü
örtmə mənim.
Üzərlik anam
Ana, yadındamı, çöllərdə
bitən, -
evə gətirdiyin quru üzərlik?
Laylanla gülləndi dillərdə
bitən:
“Balamı nəzərdən
qoru, üzərlik!"
Gizlətmək istədin yaman gözlərdən,
hər yaz yaş gəlincə yaşımın üstə.
Məni
qorumaqçün sən
bəd nəzərdən,
üzərlik yandırdın
başımın üstə.
Yerdən
də, göydən də kömək dilədin,
dualar qıldın ki, dəyməsin nəzər.
Özünü, məni də əmin elədin,
üzsə, bəd
nəzəri üzərlik
üzər.
Dəyməcəli gözdən ayaq
saxlayıb,
balanı bəslədin
təbərrik kimi.
fikrini, duyğunu oyaq saxlayıb,
yandırdın ömrünü
üzərlik kimi.
ecəm gündüzümə
qarışır hərdən,
ay ana, qananım, qandıranım yox.
Qoruna bilmirəm mən bəd nəzərdən,
sən yoxsan, üzərlik yandıranım
yox.
Azalmır ağrısı heç,
ürəyimin,
üzərliyin yanıq
qoxusu gəlir.
Özü qoca, eşqi gənc ürəyimin
laylalı uşaqlıq
yuxusu gəlir.
Üzərlik bitirən məzarında da,
kök atıb közərir ulu bir inam.
Mənimçün sinəsi üzərində də
üzərlik gətirən üzərlik anam!
Bir qanad yol qalır...
Gündüzlər gödəlir, uzana bilmir,
dodağında donur çayın gülüşü.
Çiçəklər, böcəklər qızına bilmir,
soyuq parıltıdır payız günəşi.
Quşlar çiçəklərin çəkmir nazını,
yaşıl çəmənləri qırov qor vurur.
Külək yarpaqların sarı tozunu,
qırmızı külünü göyə sovurur.
Meşənin saçına təzə dən düşür,
şaddır təbiətin sarı gəlini.
Bulağın gözünə yenə çən düşür,
seçə bilmir çiçəyini, gülünü.
Büsat gətirsə də büllur saraylar,
elə bil gün batır ayın içində.
Eşidilmir sarı simli haraylar,
ayrılıq, qəm də var toyun içində.
Payız - köçüb gedən durna səslidir,
mən də bənzəyirəm qərib bir quşa.
Ömrümün yarpaqlar tökən fəslidir,
bircə-bircə qanad yol qalır qışa.
Məmməd Alim
525-ci qəzet.- 2014.- 30 avqust.- S.29.