"Nədi sevda, nədi
eşq..."
Nədi
sevda, nədi eşq, eh, qəmi kəmlər nə bilə,
Çəkməyən, çəkəmməyən bunca
sitəmlər nə bilə.
Hər eşqin öz adı var, tar ilə car etməlisən,
Tarzənin yanğısını lal
qalan simlər nə bilə.
Ruhu candan eləyir, can qalır canın hayına,
Qəmə məlhəmdi yenə arizi-qəmlər, nə bilə.
Eşq olub, eşq olacaq Kəbəsi sevdalıların,
Ya qəmə
tövbəlilər, ya
qəmi kəmlər nə bilə.
Rəşidin sevdası var, sirr doğulub, sirr qalacaq,
Bu aləm bilmədisə, özgə aləmlər nə bilə...
-2-
İnsafsızlıq edib kim dana
bilər
eşqin
- sevdanın
Dünyadan çox əvvəl doğulduğunu.
Bu yerlər, bu göylər yaradılanda
Sevda ocağında
dağ olduğunu.
Sevdasızlığın
Ömrəçalın-çarpaz dağ olduğunu.
Sevdasız doğulan ulduzların
da
Sevdasız qalınca boğulduğunu.
Sevdanın dünyadan deyil,
əzəldən
Dünyanın sevdadan doğulduğunu...
-3-
Göy alçala, Yer dikələ,
Dərya-dəniz sahil aşa,
Dağ tərpədən, daş
oynadan,
daş axıdan çaylar daşa,
Dağ titrədən yellər əsə,
Ayrılıqlar canlar ala,
pambıq ilə başlar kəsə,
Yenə
qırpmaz gözlərini
xınası eşq olan sevda.
Gəcələrə yem eləyir
gündüzünün işığını,
Ağ gecələr ağ
eləyən
röyası eşq olan sevda.
Yer var ikən, göy var ikən
yerdə, göydə
var olacaq,
Yeri-göyü yaşadacaq
günyəsi eşq olan sevda.
Ömrün-günün fəlsəfəsi
dərd olubdu dilbilməzə,
Dünyaya meydan oxuyur
dünyası eşq olan sevda.
-4-
Ağac
da, budaq da, yarpaq da,
çiçək də,
Ağca
buludların gözündən
düşüb
ləçəyin qoynuna baş qoyan şeh də,
Gərnəşən budağı lüt-üryan görüb
yarpağa sarılan
ürkəcək meh də,
Yağış kəsən kimi
göygözlü göyün
çiynindən sürüşən
qövsi-qüzeh də
Sevdalı üçündü, sevda
üçündü.
Əsgisi
tüstülü olan
biləmməz,
Duyğusu ütülü olan
biləmməz
Sevdadan yaranıb
dünya büsbütün.
Dünyanı yox yerdən var edən Allah
Sevda yaradıbdı yalan dünyanı
könül xoşluğuyla
yaşatmaq üçün.
Adəmdən bu yana
sevdalıların
kirpiyi kirpiyə sığal çəkməsə
gecənin köynəyi
sökülməyib ki.
Günəşin işığı daşa,
torpağa,
budağa, yarpağa
tökülməyib ki.
Gecələr dilinə bəz
düşsə belə,
Ömrü bu minvalla ötüşsə belə,
Yollardan
üzülən cığırlar,
izlər
Ayağı altından sürüşsə
belə
Günyəsi eşq olan sevdanın heç vaxt
dağmisal qaməti
bükülməyib ki.
Sevda qaranlığı kirpiknən
biçir,
Səhəri ayrı cür içib yaşadır,
Qara gümanların qaranlığında
görünən ümidi
seçib yaşadır.
Gündüzü-gecəsi - bir ayrı biçim,
"Nə cür?"ü, "Necə?"si bir ayrı biçim,
Yerişi-duruşu - bir ayrı biçim,
Təntələk gülüşü - bir ayrı biçim;
Dünyanı bir ayrı biçim yaşadır...
Gecənin ipini gözüynən
çəkir,
Uzun gecələrin illər uzunu
sevdaya bir kəlmə diqtəsi olmur.
Göylərin mehrabı eşqdir,
ancaq
hər sevda Arximed nöqtəsi olmur.
-5-
Budağa,
bulağa,
torpağa,
daşa,
yarğana,
kahaya,
qayaya, dağa,
Kirpikdə, yanaqda közərən
yaşa,
Çəməni daşdıran gülə-çiçəyə,
Çiçəkdə ləçəyə,
ləçəkdəşehə,
Yarpaqdan
dördəlli yapışan
mehə,
Bəxt-yığval gətirən qövsi-qüzehə
Füzulinin qəzəllərindən
boylanan adamı, baxan adamı
Yaradan göylərin
şahı bilibdi.
Yerləri, Göyləri yaradan
Allah
həmişə sevdaya ürcah eləyir
özünə bir köynək yaxın adamı...
Gecələr göyləri dinşə,
deyərsən
İlahi sədadı, bir səsdi sevda.
Duyammaz
"dünyadan gecə
keçənlər",
Duyana sonuncu nəfəsdi sevda.
Könüllə döyünən gözəlliklərin
ilkini - əzəli adıdı sevda.
Yeddi qat bilirdik göyü,
yalandı,
Göyün səkkizinci qatıdı sevda.
-6-
Mən varam...Sən yoxsan...
Xəyalların var,
Xəyallar sevdama duaçı olub.
O ilki payızdan üzü bu yana
Bizim aramızda
araçı olub.
Müşgülsüz sevdaya sevda deyilmir,
Sevdasız dünyaya dünya
deyilmir;
Xəyallar müşgülün əlacı
olub.
O vaxtdan bu yana yaman sınıxıb,
Adına ad olub düşüncələr
də.
Səni
görəmmirəm...Səni
gizlədir
qara gündüzlər
də, ağ gecələr də.
Əlimdən yapışan xəyallarınla
Zaman sərhəddini
keçib gəlmişəm.
Sənsizlik gözümü elə
açıb ki,
Bəyazı qaradan seçib gəlmişəm.
Sənli
günlərimi, sənli
günləri
Şərbət əvəzinə içib
gəlmişəm.
...Bu da dünənimiz...Görüş yerimiz...
Bu da bizsizliyin giziltiləri.
Bir az da dikələn hər cığır, hər iz
əlini yelləyir bayaqdan bəri.
Bulaq gileyini tökür üstümə,
Bu ərki içərdim su əvəzinə.
Rəşidin ömrünü ödənc edərdim
burda tənhalığın təntənəsinə.
Bulaq gileyini tökür üstümə
Canımı yandırıb-yaxıram deyə.
Qaşları çatılır...
Durur qəsdimə
Həsrətlə dünənə baxıram deyə.
Görən hansı yelin badına gedib
çılpaq budaqların yarpaq lələyi?!
Ana qucağında yatır elə bil,
Qolumun üstündə payız küləyi...
Rəşid
Faxralı
525-ci qəzet.-
2014.- 11 fevral.- S.8.