Axtar məni, ara, bir

 

 məkan iki, ara, bir.

 Evin pirdi  başına

 dolanıram arabir.

 

 lll

 

 EşqKəbədi, Tur dağıdı

 öp daşını türbə kimi.

 Münbit Vətən torpağıdı

 çək gözünə, sürmə kimi.

 

 Saxladeyiblər, samanı,

 gün gələr, çatar zamanı.

 Eşqsiz dəqiqəni, anı

 yaşayarsan türmə kimi.

 

 Neyləyirsən itən ömrü

 bu sinəsi sitəm ömrü?

 Vaxt gərəksiz ötən ömrü

 tapdalayır gərmə kimi.

 

MƏMUR ZAMAN

 

 

Dünyanın bahar üzünə

 Yağan yağış tək vuruldum.

 Naxışım gətirməsə ,

 Bir cüt baxış tək vuruldum.

 

 Çiçək açdı, yarpaqladı,

 Mənim eşqim dan üzündən.

 Yuxusunda darı gördü

 Beçə xoruz ban üzündən.

 

 Sular dirildi torpaqda,

 Dağa-daşa ömür verdi.

 Ərki çatdı yamaclara,

 Ağaclara əmr verdi.

 

 Mülayim, yumşaq təbiət,

 Qorudu məğrurluğunu.

 Görməməzliyinə vurdu,

 Zamanın məmurluğunu.

 

 TÖVBƏ GÜNÜ

 

 

İnanıram ki, hər kəsin

 bir tövbə günü var.

 Qarşıda boran, qar,

 qübar, intizar.

 

 Qiyamət olar.

 Qiyamət günü yalan olar,

 həmin günün yanında.

 Növbə ilə tövbəyə başlar,

 kimin etirafı varsa, canında.

 

 İlk xəyanətin kökü

 qidasını hardan tapır? –

 Hər kəsin tövbə günündə

 günah düyünü açılar.

 Heyrətdən adamın

 ağzı açıla qalar.

 Hər kəs tövbə gününün

 muştuluğunu gözləyər.

 Etirafının üzərində

 üzərrik yandırsan da, göz dəyər.

 

 Hər kəsin tövbə günü var:

 yaşın başlanğıcında, ortasında...

  ya lap axırında 

 günün günortasında.

 

 

İTİRDİN

 

 

vardısa, itirdin;

 açılacaq sabahları,

 püskürəcək anları.

 Keçiləcək çayları,

 içiləcək pürrəngi çayları,

 fincan-fincan qəhvələri...

 

 Liman-liman gözlərin

 həsrətin qanını içirdi.

 Axırda o sevgini

 dilənçinin ovcundan

 saldığı pul kimi

 itirdin...

 

 İtirdin şeirimi,

 köçürtmədin üzünü.

 İtirdin neçə sabah

 köçürtmədin üzünü.

 Köhnə əzbərçilər tək

 vaxtı əzbərləmişəm.

 Kimə nəsib olubsa,

 bədahətən demişəm...

 

 Başsağlığı verirəm,

 indi özüm özümə,

 həyat deyil gözümə.

 İki yol ayrıcında

 bir həsrət, bir eşq, bir sən...

 Sən məni itirməklə

 özünü itirmisən...

 

 

NƏZARƏTÇİ

 

 

Yaman incimişəm özüm özümdən,

 məni barışdırma, küsmüşəm indi.

 Özümdən getmişəm özgə sözüylə,

 ən zərif bağları kəsmişəm indi.

 

 Birmənvar, adıma qoşur ayama,

 xırda səhvlərimi vurur üzümə.

 Düşmən gərək deyil, düşmən axtarma,

 elə öz düşmənim özüm özüməm.

 

 Nöqsanlar tökülür min tərəfimdən

 bəzən düzəltməyə qıymıram ancaq.

 Su hərdən bulanır mən tərəfimdən

 özümü o yerə qoymuram ancaq.

 

 Tuturam sevgimə tərəf üzümü,

 bütün xam xəyallar düşür gözümdən.

 Bağrıma basıram bəzən özümü,

 bəzən zəhləm gedir elə özümdən.

 

 Yaşam təcrübəmi alqışlamıram,

 həyatda bişməmiş bir alaçiyəm.

 Mən özüm özümü bağışlamıram,

 mən özüm özümə nəzarətçiyəm.

 

 

 

DƏYİŞMƏ

 

 

Yazacaqlarımı

 heç kəs yazmayacaq

 əvəzimdə.

 Heç kəs ölməyəcək

 yerimdə.

 Məni açmır

 duyğularımın bu tərz etirafı,

 tərs etirazı...

 

 Ağaclar partizan kimi

 yapışdıqları torpaqdan əl çəkmir.

 Heç kəs azadlığın tamını

 axıracan dadmır

 yoxsa ağzının ləzzəti qaçardı.

 Hər kəs bir açardı

 nəslinin şəcərə qapısında.

 Ağzını aradım ağacların...

 

 Heç kəs əyilib-qalxan budaqların

 belinin ağrısını hiss eləməyəcək

 ata gövdədən başqa.

 Heç kəs ağacların havada

 cızdıqlarını yazdıqlarını

 oxuya bilməyəcək.

 

 Ağaclar yerində sayacaq,

 heç baş verməyəcək,

 heç dəyişməyəcək...

 Yalnız  payızda

 qulaqlarının sırğalarını dəyişəcək.

 

İSTİRAHƏT GÜNÜ

 

 

Haçan yağış yağmadı,

 qar çiçək-çiçək açmadı...

 qarğa adamdan qaçmadı,

 istirahət günüdü göyün.

 

 Köhnə xəzəllər

 deportasiya olunacaq.

 Sürgünə göndəriləcək

 istirahət günüdü göyün.

 

 Özünü göstərər hava,

 Günəş üzünü göstərməz.

 O gün üfüqə göz dəyməz

 istirahət günüdü göyün.

 

 Bulud çıxar topa-topa

 zirvələri tutmaz topa...

 Dolu başlayar hap-gopa

 İstirahət günüdü göyün”.

 

 Budağında yaşıl sarğı,

 söyüdlər hoppanar arxı...

 Fırlanar zamanın çarxı

 istirahət günüdü göyün.

 

SƏFƏR

 

 

Şairlər səfərdədi:

 duyğu şəhərində,

 vurğu şəhərində,

 misra xiyabanında,

 qafiyə küçəsində.

 

 Hər səfər bir Səfər ayıdı,

 mübarək zəfər ayıdı.

 Söz ki, qidalanıb rişə atır,

 cücərib bar verir

 tamamlanır səfəri şairin...

 

  yenə səfər başlanır,

 söz məmləkətinə.

 Səfər zamanı ki,

 yolları qar-yağış döyür,

 görürsən, sular da səfərdədi,

 buludlar da səfərdədi

 bulaqlar yol yoldaşındı,

 bulaqlar da səfərdədi...

 

 Səfər bitib-tükənmir

  ömür zəmisində,

  tale gəmisində.

  misra döngəsində

 söz uğrunda vuruşan

 şir ürəkli şairin

 igidlik kölgəsində...

 

NƏ DEYİR MƏNDƏN

 

Bir əsim soyuq küləyəm,

 qovaqlar deyir məndən?

 İndi o kefdə deyiləm,

 qabaqlar deyib məndən?

 Vallah, yatar ilan vuran,

 pıçıltısı inam qıran...

 Hər xəbərə inanmıram,

 yarpaqlar deyir məndən?

 

 Gah üşüyən, gah laxlayan,

 gah qar sırğası bağlayan.

 Buz sırsırası bağlayan

budaqlar deyir məndən?

 

 Qəmini çalıb-çapmayan,

 danışmağa söz tapmayan.

 Ünvanını düz tapmayan

 dodaqlar deyir məndən?

 

SƏN UÇUB GEDİRDİN

 

 

Sən uçub gedirdin ta uzaqlara

 Dolan bulud kimi, itən sis kimi.

 Dilin gəlmirdi ki, durub deyəsən:

 kimi gözləyirsiz, axı, siz kimi”.

 

 Neçənci qatına qalxırdın göyün,

 Neçənci dəfəydi üz turşutmağın.

 Onsuz havalanıb uçub gedirdin,

 Məni lazım idi ucuz tutmağın?

 

 Çəkirdi içinə nəfəsini ,

 Hava açılmırdı sənin üzündən...

 Sən uçub gedirdin yad planetə

 Xəbərin yox idi sənin özündən.

 

  olsun, açıqdı göylərin üzü,

 Sənə olmuşdu bu yaşda axı?

 Bir eşqin peşiman üz qaralığı,

Bizə gətirmədi baş ucalığı.

 

 

SÖZ ALTINDA QALMADIM

 

 

Şair Eldar İsgəndərzadəyə 

 

 

Gözə gələ bilərdim,

 Göz altında qalmadım.

 Ocaqda külə döndüm,

 Köz altında qalmadım.

 

 Qarşım duman, qarşım sis,

 Başımda tüküm biz-biz.

 Murazımı basıb his,

 Toz altında qalmadım.

 

 Qaçan yol-riz qıyqacı

 Ürəyim cığır açı...

 İz qoydum cığır açım,

 İz altında qalmadım.

 

 Ələdi ələyimi,

 Qanatdı lələyimi.

 Söz kəsdi kələyimi,

 Söz altında qalmadım.

 

TƏKBƏTƏK

Hərdən qalmaq istəyirəm,

özüm özümlə təkbətək.

könlümdən keçər, olsa

gözüm gözünlə təkbətək.

 

Bar gətirən ağac idim,

dərd köçürən sayğac idim.

Baş götürüb hara gedim?

sözüm sözünlə təkbətək.

 

hasil oldu şeirdən?

yaxa qurtardım sehirdən.     

Mən ölmüşəm, götür yerdən,

üzüm üzünlə təkbətək.

 

Mən bir mağmın, sən bir qoçaq,

sevinc məndən düşüb qaçaq.

Buza dönüb isti ocaq

közüm közünlə təkbətək.

 

Ağacəfər Həsənli

525-ci qəzet.- 2014.- 3 may.- S.