ŞƏHƏRLƏR ŞEİRDİR

Şəhərlər şeirdir,

yazılıb Yer üzünə.

Neçə nəğmə qoşulub

gecəsinə, gündüzünə.

Hər şəhər gözəl şeir,

işıq-işıq qafiyəsi,

bənd-bənd evləri,

misra-misra küçələri.

Ürək sevindirir,

gah kövrəldir,

heyrətə salır baxanları

neon işıqlı gecələri.

Şəhərlər gözəl şeir,

yazılıb Yer üzünə.

Baxanlar heyran olur

gecəsinə, gündüzünə.

Şeir şəhərlər

lətif olur, həzin olur,

öz əsrinə görə

hikmət olur, məzmun olur,

Şəhər şeirlər

hikmətdir, məktəbdir,

şairlər üçün işıqlı təbdir.

Mənim Lənkəranım da

yaşıl misralı,

kövrək nanəli,

yağışı nəğməli şeirdir

dünyanın yaxasında.

Onu bir dəfə görən

ana bilər yuxusunda.

Lənkəran xatırlanır

çayının qoxusunda.

Şəhərlər şeirlərdir,

Yer özü də bir kitab.

Ən gözəl şeirini gəz,

özün axtar, özün tap!

QAYITMAQ

Hikkənin zirvəsindən

rəzillik yolundan,

günahı anlamaq,

öz özünü danlamaq da,

qayıtmaqdı.

Qayıtmaq da yoldu!

Bu adam qayıdanacan

düşüncələrini,

tikan sözlərini,

dumanlı fikirlərini

görəsən qəlbindən

necə yoldu?!

Axtardığını tapdımı görəsən?

Qayıtmaq da ömür yoludu,

duya-duya,

daş üstə daş qoya-qoya

qayıtmaq da yaşamaqdı!

O QIZIN YAŞARMIŞ QARA GÖZLƏRİ

Mənsiz də həmişə belə güləcək,

Ruhuma eşqindən nur töküləcək,

Bəlkə yaddaşından məni siləcək,

O qızın yaşarmış qara gözləri.

O qara gözləri kədər sıxacaq,

O sevən baxışı kədər yıxacaq,

Son anda yenə də mənə baxacaq

O qızın yaşarmış qara gözləri.

Millənib kipriyi oxa dönəcək,

Mənimçin var ikən yoxa dönəcək,

Sönəcək, hayıf ki, bir vaxt sönəcək,

O qızın yaşaran qara gözləri...

MƏNİM YADİGARLARIM

Mən öləndə

səbrim əmanət qalacaq.

Mənim yadigarım

dözümüm olacaq.

İnamım bayraq kimi

dalğalanacaq

tabutumun üstündə.

Sözümü üzə demişəm,

yatmamışam marığa

heç kimin qəsdində.

Miras qalan halallığıma

kimin qəlbi yatacaq?

Təmiz məhəbbətimlə

kim pisliyi atacaq?

Paxıllığım olmayıb,

ömrümdə bədxahlıqdan

bir nişanə qalmayıb.

Nəfsimdən arxayınam,

məni məndən almayıb!

Məndən miras qalanlardan

kim duya bilər

təmizliyimi, körəkliyimi?

Dosta gərəkliyim!

Əlimin çörəkliyini?

Kədərimi heç kimə

yadigar vermirəm,

aparacağam özümlə

qəbrimdə azdırmağa,

əbədilik basdırmağa...

QAYIDA BİLMƏDİM

Arxamca çağıran bir səsə,

arxamca gələn bir haraya

qayıda bilmədim.

İllər girmişdi,

uzaq-uzaq yollar girmişdi araya,

qayıda bilmədim.

Çox dedi, qayıt!

“Bu saat, bu an sən geri qayıt!”

Qayıda bilmədim,

yollar uzaq idi,

yollar sazaq idi.

Çağıran qaldı arxada,

illərin o tayında,

səs isə öz hayında

hey səsləyir, səsləyir

kiminsə dönəcəyinə ümid bəsləyir.

Çağıran qaldı arxada,

səsi yaylıq kimi

yellənirdi arxada.

Səsi bulaq kimi,

səsi göz yaşı kimi

sellənirdi arxada.

Qayıda bilmədim o səsə,

o səs yellənirdi arxada

“Bu saat, bu an

sən geri qayıt” harayına

qayıda bilmədim.

Qol-qola girmiş illər,

baş-başa vermiş zirvələr,

yaşın ağırlığı

girmişdi araya...

“KƏSMƏ ŞİKƏSTƏ”

“Kəsmə şikəstə”nin mahir ifaçılarından Fatma Mehrəliyevanın xatirəsinə.

O səs havalandı, yayıldı ərşə,

kimi axtardısa, saçını yoldu.

Səsə qəm yükləndi, səsə düşdü od,

bu eşqdən süzülən kədər də boldu!

Pərdə-pərdə endi səs yer üzünə,

kimdən gileyləndi, nəydi günahı?!

Uzaqdan boyunu görəndə yarın,

od tutub yanmazmı ürəkdə ahı?!

Səsdə qüdrətə bax, səsdə eşqə bax!

sıxıb qəm-kədərin canını aldı.

Ötən zamanları varaqladıqca,

həyatın eşqini sazında çaldı.

Bir eşq çağlayırdı qəmli, mükəddər,

onu duyanları axtarırdı səs.

Niyə o gecikdi, harda yubandı?!

Eşqin günahkarı burda kimdi bəs?!

NƏVƏMƏ

Bu gün bir nəvəm

Girdi on dörd yaşına.

Özü kimi pöhrələr

yığışdı başına.

Hələ bığ yeri tərləməyib

hələ qəlbində arzular

çiçək-çiçək

üzü göyçək.

Hələ pöhrələnir ağac kimi.

İşıqla doldurdu qəlbimi.

Hələ nəğmə oxuyur,

hələ çiçəktək qoxuyur,

hələ kəpənək dalınca qaçır.

Hələ arzularıyla

qapılar açır.

Sözləri işıqlı,

üzü yaraşıqlı,

nəvəm girdi on dörd yaşına.

Gərək üzərrik yandıram,

gərək duz çevirəm

Uşağın başına...

İltifat SALEH

525-ci qəzet.- 2015.- 14 fevral.- S.28.