Anti-Azərbaycan şəbəkəsinin Avropa mərkəzi

“ALMANİYADA ÖZ DÖVLƏTİNƏ BAĞLI OLMAYAN KOSMOPOLİTLƏR VAR”

Artıq Avropada anti-Azərbaycan kampaniyasının mərkəzində Almaniyanın dayandığı sübut olunub.

Təsadüfi deyil ki, Avropa Parlamenti və Avropa Şurasında ölkəmiz əleyhinə qəbul olunan qərarlarda ermənipərəst mövqeyi ilə seçilən Martin Şults, Elmar Brok kimi alman siyasətçiləri fəallıq göstərirlər. Bu qüvvələr dövlətimizi öz iradəsinin əksinə gedərək onların təşəbbüsü ilə həyata keçirilən siyasi, iqtisadi layihələrə dəstək verməyə vadar etmək istəyirlər. Lakin heç kəsin diktəsiylə hərəkət etməyən, müstəqil siyasət xəttinə sadiq Azərbaycan hər hansı bir dövlətin əleyhinə formalaşdırılan bloklarda yer almayacağını dəfələrlə bildirib. Ona görə də, ölkəmiz əleyhinə bu cür kampaniyaların təşkil olunduğunun şahidiyik. Hərçənd, bu cür təbliğatlara dəstək verən dövlətlər, o cümlədən, Avropada mərkəz rolunu oynayan Almaniya ilə Azərbaycanın gələcək münasibətləri hansı xətlə davam edəcəyi sual altına düşür.

Millət vəkili Zahid Oruc hesab edir ki, bu açıq şəkildə Azərbaycana qarşı aparılan mübarizədir: “Bunu sübut etmək üçün xüsusi kəşfiyyat məlumatlarına ehtiyac yoxdur. Bizim tərəfimizdən bu təəssüf hissi doğurur. Çünki Almaniya ilə Azərbaycan arasında həm dövlətlər, həm də xalqlar səviyyəsində yüksək əlaqələr olub. İki dövlət arasında münasibətlər ölkəmiz müstəqillik əldə edəndən sonra da inkişaf edib. Biz onun şahidiyik ki, 90-cı illərdə Almaniya bütövlükdə Cənubi Qafqaz regionuna böyük maraq göstərməkdə idi. İlk növbədə biz müşahidə edirdik ki, onların beyin mərkəzləri, siyasi fiqurları bölgədə aktiv iş aparırlar. Fridrix Nauman, Fridrix Ebert fondları vasitəsilə biz görürdük ki, burada təhlükəsizlik və siyasi arxitektura problemlərinə Almaniya böyük maraq göstərir. Lakin sonrakı dövrdə ABŞ-ın fəal şəkildə hərəkətlənməsi və bölgənin neft, qaz resurslarına çıxışı təmin olunandan sonra Almaniya sanki arxa planda özünü saxlamağa başlayıb. Ona görə də, mən hesab edirəm ki, bu gün biz Ukrayna hadisələri üzərindən Almaniyaya verilən mühüm bir roldan danışmalıyıq və Azərbaycana münasibəti də o nöqtədə axtarmalıyıq. Yəni, Qərb razılaşdırılmış bir şəkildə Ukraynanın taleyini Almaniya vasitəsilə çözməyə çalışır. Angela Merkelin Vladimir Putinlə danışıqlarda məsələni çözmək istəməsi bu amillərə bağlıdır. Lakin Ukrayna kifayət qədər böyük olduğu üçün Avropanın mədəsi onu tam şəkildə həzm edə bilmir. Ona görə də mövcud olan müxtəlif ssenarilərə əsasən Ukraynanın bölünməsi reallaşa bilər. Bu məsələyə Azərbaycanın nə aidiyyatı ola bilər? Burada birbaşa və dolayı əlaqələr mövcuddur. Söhbət ondan gedir ki, Azərbaycan Avropanın “Şərq Tərəfdaşlığı” proqramı - yaxın qonşuluq siyasətinə Ukrayna və Gürcüstana qədər dəstək verməyib. Bu Qərbi razı sala bilməzdi. Onun qarşılığı olaraq təzyiqlər başlanılıb. Bunun nəticəsində bütün beynəlxalq medianı Azərbaycana qarşı qaldırıblar. Həmin medialar söz və ifadə azadlığından danışdığı halda bir əl işarəsi ilə Azərbaycanı hədəf seçərək bizim üzərimizə informasiya seli yağdırırlar”. Z.Oruc bildirib ki, Ermənistana münasibət Qərbin davranışlarının bir indiqatoru, diaqnoz elementi rolunu oynayır: “Bəlkə də bir neçə gün əvvələ qədər hesab olunurdu ki, Azərbaycan özünü müdafiə etmək üçün bu arqumentləri ortalığa atır. Ancaq son üç gündə Ermənistanda yaşanan hadisələr regionu dünyanın diqqət mərkəzinə çevirib. Bunun beynəlxalq mediaya necə yansıdıldığına diqqət edin. Əgər bizim ölkəmizdə bu hadisələrin yüzdə biri yaşansaydı təsəvvür edin ki, nə reaksiyalar doğuracaqdı. AŞ PA-da əleyhimizə qətnamələr qəbul edildiyi, bizimlə tələbnamələr dili ilə danışıldığı dövrdə Ermənistanda xalq öz azadlığı uğrunda mübarizə aparır və xeyli insan qanı axıdılır. Erməni xalqı Avropa qurumlarından real dəstək istəyir. Lakin heç bir qarşılıq verilmir, sanksiyalar qəbul olunmur. Ermənistan hakimiyyətinin azərbaycanlılarla yanaşı, öz xalqına da ağır zərbələr vurması faktı kənara qoyulur. Bunun əvəzinə Azərbaycanda dörd-beş nəfər bütün hadisələrin fövqünə qaldırılır. Almaniya bundestaqında Ermənistan sonuncu dəfə nə vaxt müzakirə olunub? Bununla bağlı hər hansı bir tarixi oçerk, real nümunə varmı ki, onu təqdim edib balanslı mövqelərini göstərsinlər? Yoxdur. Biz daha çox onun şahidiyik ki, birtərəfli qaydada Azərbaycan hədəf seçilir. Qərbin məqsədi dövlətimizi anti-Rusiya blokuna qoşmaqdır. Ancaq ümidvaram ki, Almaniyada realist qüvvələr çoxdur. Onlar ölkəmizin regional əhəmiyyətini dərk edirlər. Angela Merkelin özü də Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevə loyal və bir sıra hallarda istiqanlı münasibət sərgiləməkdə idi. Lakin düşünmürəm ki, sonrakı hadisələr birbaşa Almaniyadan qaynaqlanır. Burada kənar iradələr də var. Bu sifariş daha yuxarılardan hazırlanıb. Hesab edirəm ki, bu mövsümi kampaniyadır. Bir müddətdən sonra görəcəyik ki, bütün bunlar arxada qalıb”.

Siyasi İnnovasiya və Texnologiyalar Mərkəzinin sədri, politoloq Mübariz Əhmədoğlu hesab edir ki, alman xalqının azərbaycanlılarla münasibəti hər zaman yaxşı olub. Onun sözlərinə görə, Azərbaycan xalqı da həmişə almanlara simpatiya ilə yanaşıb: “Əksər hallarda bizim şüurumuzda avropalı deyəndə alman başa düşülüb.İlk dəfə Azərbaycanda dəmiryolu xətti çəkən, mədənlər yaradan da almanlar olub. 19-cu əsrin ortalarından bugünə qədər almanlarla azərbaycanlıların münasibətləri həmişə intensiv səciyyə daşıyıb. Hətta Azərbaycan yenicə müstəqillik əldə etdiyi dövrlərdə Heydər Əliyev Dağlıq Qarabağ münaqişəsi üzrə həmsədrlik institutuna Almaniyanın da qoşulması üçün böyük güc sərf edib. O cümlədən, almanların da Azərbaycana qarşı münasibəti müsbət olub. Lakin Almaniya o zaman geosiyasi reallıqları əsas götürərək ATƏT-in Minsk qrupundan həmsədr kimi iştirak etməyib. İndi ABŞ və dünyanın digər dövlətlərində bilirlər ki, Azərbaycan xalqının ictimai şüurunda Avropaya giriş Almaniyadan keçir. Ona görə də mümkün qədər çalışırlar ki, Azərbaycanın Qərbə girşinin qarşısını almaq üçün almanlarla azərbaycanlılar arasında narazılıq yaratsınlar. Bu baxımdan da Almaniyanın hazırda Avropada anti-Azərbaycan kampaniyasına rəhbərlik etməsi təsadüfi deyil. “Avroviziya” mahnı müsabiqəsi vaxtında da Azərbaycana qarşı çirkin təbliğatın əksəriyyəti alman mətbuatı və siyasətçiləri vasitəsiylə həyata keçirilib”.

Dünyada bu cür kampaniyaların mərkəzində ABŞ dayandığını bildirən politoloq əlavə edib ki, Almaniyada bir qrup siyasətçi, mətbu orqan və QHT-lər hesab edirlər ki, Avropanın, ümumilikdə bütün dünyanın sahibi ABŞ-dır: “Onlara görə, Vaşinqtonun sözü Berlinin sözündən daha kəsərlidir. Bizdə də bu cür kosmopolitlər var ki, dövlətin müstəqilliyinin qorunmasını ya Türkiyə, ya Rusiya, ya da İranla əlaqələrin möhkəmləndirilməsində görürlər. Ona görə də, təəccüblü deyil ki, onların da daxilində öz dövlətinə bağlı olmayan kosmopolitlər var. Belələri Avropada Almaniyanın deyil, ABŞ-ın söz sahibi olduğunu düşünürlər. Bu cür fikirdə olan alman siyasətçiləri, dövlət adamları çalışırlar ki, Almaniyanın deyil, ABŞ-ın xoşuna gələn addımlar atsınlar. Onlar Amerikada bir qrup siyasət adamının Azərbaycana qarşı qarayaxma kampaniyası apardığı üçün buna dəstək verməyə başlayıblar. Bunun nəticəsidir ki, Almaniyada Azərbaycan əleyhinə iclaslar keçirilir və mənfi fikir formalaşdırılır. Lakin bu cür kampaniyalar müvəqqəti xarakter daşıyır. Xatırladım ki, 2012-ci ildə “Avroviziya” mahnı müsabiqəsi zamanı Almaniyanın Azərbaycana qarşı qərəzli mövqeyi bu ilin yanvar ayında Angela Merkellə İlham Əliyevin görüşündən sonra aradan qalxıb və dövlət rəhbərimizin həmsədrlik institutuna dəvətini kansler müsbət qarşılayıb. Ona görə də hesab edirəm ki, Almaniyanın Azərbaycana qarşı neqativ münasibəti yüksək səviyyəli rəsmilərin iştirakı ilə yaranan ilk təmasa kimidir. Təmas yaranan kimi münasibətlər yenidən öz qaydasına düşəcək”.

Politoloq Qabil Hüseynli qeyd edib ki, AŞ PA-nın qəbul etdiyi qərar normal məntiq və təfəkkürə sığmır. O bildirib ki, bu qurumdur bir neçə ay bundan əvvəl Ermənistanın Azərbaycana qarşı təcavüzünə dair qətnamə qəbul edib: “Üstəlik də bu yaxınlarda Böyük Yeddiliyin toplantısında İkinci Dünya müharibəsindən bu yana formalaşan dövlət ərazilərinin dəyişdirilməməsi barədə qərara bundan sonra əməl edilməsi məsələsi qaldırılıb. Yəni, ərazi bütövlüyü məsələsi digər hüquqi normalardan üstün tutulub. Ən başlıcası isə bu günlərdə Avropa Parlamentinin qəbul etdiyi qərarın əsas hissəsində qeyd edilib ki, Ermənistan Azərbaycanın ərazisinin iyirmi faizinə nəzarət edir. Lakin həmin qərarda işğal sözü işlədilməyib. Halbuki, nəzarət etmək işğal faktı deməkdir. Buna qədər də Avropa Parlamenti, Avropa Şurası, BMT-nin qətnamələri, Böyük Yeddiliyin qərarı və beynəlxalq hüquq normalarında ərazi bütövlüyü məsələsi xalqların öz müqəddəratını təyinetmə prinsipində üstün tutulub. İndi birdən-birə AŞ PA-da erməni deputatların Azərbaycan əleyhinə verdiyi təklif alman və onlara yaxın olan siyasətçilərinin dəstəyi ilə qəbul olunub. Bu o deməkdir ki, bu alman siyasətçilər öz dövlətinin verdiyi qərarların ziddinə gedir”.

Q.Hüseynli bildirib ki, Azərbaycanın Almaniya və digər dövlətlərin diktəsi ilə oturub durmamasına görə həmin siyasətçilər beynəlxalq hüququn əleyhinə qərar çıxararaq dövlətimizdən qısas alırlar: “Bu sözün həqiqi mənasında rüsvayçılıqdır. Beynəlxalq hüququn prinsiplərinin ziddinə getməklə onlar ikili standart siyasəti həyata keçirdiklərini, xristian təəssübkeşliyi ilə hərəkət etdiklərini sübut ediblər. Hesab edirəm ki, Azərbaycanın BMT və digər yüksək instansiyalara şikayət etmək hüququ var. Bu məntiqsiz qərar ləğv edilməlidir. Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ torpaqları və ətraf yeddi rayonu işğala məruz qalıb, 1 bir milyondan artıq qaçqın və məcburi köçkünümüz var, ölkəyə 350 milyard dollar dəyərində ziyan dəyib. Bu qədər faktı görməmək mümkünmüdür? Onlar hansı əsas, hansı məntiqlə belə bir qərarı qəbul edirlər? Bu qərarın qəbulunda iştirak edən siyasətçilərin AŞPA və digər beynəlxalq qurumlarda təmsil olunmağa haqqı yoxdur. Azərbaycan bu məsələnin axırına gedib çıxmalıdır. Bizim onları ifşa etmək üçün əlimizdə kifayət qədər dəlil-sübut var”.

Ceyhun ABASOV

525-ci qəzet.- 2015.- 26 iyun.- S.7.