Tələbə dostlarıma

Bir anlıq qayıdın ötən günlərə,

Danışın həsrətli illərinizdən.

Mən də qəribliyin daşını atım,

Məni buraxmayın əllərinizdən.

Ruhum pərvazlandı xoş soraq üçün,

O illər geriyə dönməyir nədən?

O illər necədə şirinmiş, dostlar,

Unuda bilmirəm o illəri mən.

Əzəldən işlərim düz gətirməyib,

Qədərdən,qismətdən düşübdü tərsə.

Sizin yadınızda varmı, a dostlar,

Əsgər paltarında gedirdim dərsə.

Enişli-yoxuşlu yollara düşdüm,

Bircə gün də hamar yolum olmadı.

Yaxşı yadımdadır kinoya getdik,

Bilet almağa da pulum olmadı.

Köhnə yataqxana, köhnə çarpayı,

Dərnəgül yuxuma girir arabir.

Dərsə yollanıram xəyallarımda,

Sözlərim könlümü ovuda bilmir.

Deyirəm nə ola kaş bircə dəfə,

Qaçam mühazirə otağına mən.

Mənə məktub yazıb verən qızların,

Doyunca danışam əməllərindən.

Necə insafsızmış tələbə qızlar,

Qəlbimdə bir həsrət, ağrı-acı var.

Otuz beş ildir ki, bir sirr saxlayır,

Hardasa bir şahid sərv ağacı var.

Qəlbimdən keçəni deyə bilmədim,

Qalıbdı nə qədər söz ürəyimdə.

Sizi unutmadım, bir Allah bilir,

Sizi gəzdirmişəm öz ürəyimdə.

Əsl məhəbbətin, əsl sevginin,

Anladım həyatın mənası nədir.

İllər ötüşsə də, illər ötsə də,

Bir həsrət qəlbimi hələ göynədir.

Məni qınamayın, qəm içindəyəm ,

Dərdimin dərmanı, davası yoxdu.

Sizin gördüyünüz Nəsib deyiləm,

Başımda dağların havası yoxdu.

Allah sınağamı çəkir görəsən?

Dərdimə bir əlac edə bilmirəm.

Dünyanı gəzirəm belədən-belə,

Doğma kəndimizə gedə bilmirəm.

Kimsə sevinməsin uğurlarıma,

Hələ ki heç nəyə nail olmadım.

Hələ qəribliyim bir yana qalsın,

Bir qaçqın, bir köçkün çağrılır adım.

Vallah, vurulmadım şana-şöhrətə,

Sizi unutmadım, tələbə dostlar.

Bu qərib köksümün içində bilin,

Məhəbbətlə dolu öz yeriniz var.

Çatmaz əllərimiz ötən çağlara,

Qəlbimi bürüyür acılar hərdən.

Qəlbimi, ruhumu alıb o illər,

Asılıb qalmışam xatirələrdən.

Keçdi xəyalımdan qayğısız illər,

Gözlərimdə çiskin, gözlərimdə çən.

Tanıdım, öyrəndim insanları da,

Tapdım tələbəlik illərində mən.

Bir anlıq qayıdın ötən günlərə,

Danışın həsrətli illərinizdən.

Mən də qəribliyin daşını atım,

Məni buraxmayın əllərinizdən.

Evimizdə bir xəncər var

Yadigardı atamızdan bu xəncər,

Əlli ildir pas içində yaşayır.

Öz qınından çıxa bilmır bu xəncər,

Yasa girib yas içində yaşayır.

Naxışı da, bəzəyi də pozulub,

Qəbzəsindən daha yoxdur yapışan.

Öz qınına sığınıbdı, yatıbdı,

Atamızdan bir yadigar, bir nişan.

Neçəsinin bəlkə durub qəsdinə,

Neçəsini doğrayıbdı, kəsibdi.

Dəstəyinə əl uzadan olanda,

Düşmənlərin əl-ayağı əsibdi.

Canı olsa dillənərdi bəlkə də,

Vuruşmağa həvəsi var deyəsən.

Harayını öz içində boğsa da,

Öz harayı, öz səsi var deyəsən.

Məğrurluğu kilidləşib qınında,

Haqsızlığı, doğrayan o, kəsən o.

İgidlərin əllərində od saçan,

Şimşək kimi buludlarda süzən o.

Düşmənlərin anasını ağladan,

Qarşısında dillənməyib yağılar.

Qaniçənin qapısını bağladan,

Qından çıxsa haqsızlıqlar dağılar.

Qından çıxıb haqsızlığı görəndə,

Nə zalıma, nə yağıya baxmayıb.

Yaddaşında əsirlərin sirri var!

Hələ dəmir yaddaşından çıxmayıb.

Əlimizə almağa da qoymadı.

Yazıq anam hansı günü gözlədi.

- Əlinizdən xəta çıxar ay bala,

Gah fərməşdə, gah sandıqda gizlədi.

Neçə illər, aylar gəlib ötüşdü,

Gözümüzdən kənar düşdü bu xəncər.

İndi bildim igidlərin əlindən,

Gizli-gizli sürüşübdü bu xəncər.

Düz əlli il pas içində qalıbdı,

Korşalıbdı tiyəsizdi bu xəncər.

Sahibləri niyə gəlib çıxmayır,

Əlli ildir, yiyəsizdir bu xəncər.

Bilmədim ki, dərdi yatar içində,

Bilmədim ki, pasda qalar inciyər.

Neçə-neçə günahsızın, yazığın,

Xilaskarı axı olub bu xəncər.

Korşalıbdı o üz - bu üz tiyəsi,

Şimşək saçan tiyəsini gözləyir.

Fərməşində, sandığında qalsa da,

Gözü yolda yiyəsini gözləyir.

Bu şair

“İlahi,

Dar quyu dibində,

Qaranlıq nəm içində,

İşıqlı qəm içində,

Ağrısız

Bir az yatmaq istəyirəm...”

Vaqif Səmədoğlu

Bu gedimli, bu gəlimli dünyadı,

Həm sevincli, həm zülümlü dünyadı,

Bilirdi ki, bu ölümlü dünyadı,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Bu dünyanı bildiyitək ağlatdı,

Misrasına kədər qatdı, qəm qatdı,

Dostlarını gülə-gülə aldatdı,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Sandı göylər dərdlərinin çarəsi,

Sağalmadı torpaq adlı yarası,

Bu gen dünya dörd divarın arası,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Tanrısının, Allahının quluydu,

Getdiyi yol həqiqətin yoluydu,

Bu dünyanın hər üzündən halıydı,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Gözləyirdi göz yaşını tökmədən,

Gözləyirdi dərd-sərini sökmədən .

Gözləyirdi qamətini bükmədən,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Dedi yatsın, ərşə qalxdı yuxusu,

Xəyalında min çiçəyin qoxusu,

Kəlbəcərin həsrətiydi qorxusu,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

İstəmirdi rəngi qaçsın sozalsın,

İstədi ki,əllərinə saz alsın,

Dedi,- yatım, ağrılarım azalsın,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Həsrət gördüm, ağrı duydum sözündən,

Nur düşürdü çöhrəsindən, üzündən,

Qayğıları tökülürdü gözündən,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Gül-gül idi şeirinin ilməsi,

Mənalıydı lətifəsi, gülməsi,

Qarabağdı bu şairin qibləsi,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Bu dünyanın səsi nədir, eşqi nə?

Biləmmədi nələr düşdü püşkünə,

Üz çevirdi bir Allahın eşqinə,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Vurğunuyla görüşməyə tələsdi,

Gördüyünü bölüşməyə tələsdi,

Tanrısına yetişməyə tələsdi,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Üzün tutub ulduzlara gedirdi,

Öz tapdığı avazlara gedirdi,

Yalqız olub,yalqızlara gedirdi,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Həyat başqa, şair başqa aləmmiş,

Misra-misra ruhumuza ələnmiş,

İstəyinə,sevgisinə bələnmiş,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Qara rüzgar hansı yanda de əsdi,

Taleyindən nə incidi, nə küsdü,

Bu dünyanı tərk etməyə tələsdi,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Allahından gileyləndi arabir,

Nə fərqi var yara mindi, yara bir,

Sinə altda bir məzarlıq min şeir,

Ölümünü gözləyirdi bu şair.

Moskva, 28.01.2015

Bu kənd

Burda qayaların ədasına bax,

Qəlbimin hayına, nidasına bax,

Qadasını alım, “daynasına” bax,

Qəlbimin ən şirin sözüydü bu kənd.

Həstəri, nisgili yaman bol olub,

Boynuma dolanan doğma qol olub,

Bu kənd tanrı eşqi, işıq, yol olub,

Dərəydi,meşəydi, düzüydü bu kənd.

Getmir gözlərimdən hər səhər, axşam,

Onu bircə anda unutmamışam,

Gözümdə,könlümdə əbədi bir şam,

Pərvanəsi oldum, közüydü bu kənd.

Əllərim çatmayan səadətimin,

Oğultək bu yurda sədaqətimin,

Nakam bir eşqimin,məhəbbətimin,

Şahidi,doğması, özüydü bu kənd.

Kim yazdı bəxtinə belə zamanı,

Çöküb dərəsinə getmir dumanı,

Nəsibin dönməyə yoxdu gümanı,

Andına, sözünə düzüydü bu kənd.

Yaman darıxmışam dağlardan ötrü

Tələbə dostum Xeyrullaya

Xeyrulla, dağlarsız yaşamaq çətin,

Dağlar arxasıymış bu məmləkətin,

Dağlar ruhu qoymaz sına qamətin,