Hərdən elə olur ki...

Öz içinə qısılıb,

özündən sıxılır adam.

Yıxıla-yıxıla böyümür,

böyüdükcə yıxılır adam.

Havalar soyuq,

ürəklər axsaq,

dərdlərə yoxdur şərik,

Bir dəfə,

çox yox,

elə bircə dəfə

ağlayanda güzgüyə baxsaq,

özümüzü görərik.

Axmaq vərdiş

Dünən bir qız gördüm küçədə.

sənə çox bənzəyirdi

ağzı,

gözü,

burnu,

qulağı.

boyu da sən qədər idi,

1.70 olardı uzağı...

Ayaqları Nazimin misraları qədər incə,

Üzü Şopenin “Ölüm marşı”

qədər qəmgin.

Saçları Bakı nefti qədər buruq.

Qəfil yolunu dəyişib sola bur uldu.

Elə o an ürəyim

saçlarına,

üzünə,

ayaqlarına,

bəlkə sənə,

bəlkə də sənə bənzəyənə

təzədən vuruldu.

Köhnə “İnqilab” küçəsiylə irəliləyirdi.

İrəlilədikcə,

kommunist ayaqları bir-birinə dəyirdi.

Bir siqaret alışdırıb düşündüm:

bu nə işdi?

gələndə müvəqqəti,

gedəndə birdəfəlik gedirsən.

Və o an anladım ki,

sevgi də axmaq vərdişdi.

Öləndə tərgidirsən.

Amma

xasiyyəti qaranlıq qaldı.

Bilmədim necə idi.

Sənə bənzəməzdi, yəqin,

sən axı o vaxt küçəyə çıxmazdın,

gec idi, gecə idi.

İndi yanımda olsaydın,

hər şey başqa cür olardı.

Adamlar başqalaşardı.

Şair qəlbi dincələrdi yer üzündə,

Yesenin də yaşardı.

Soyuq çayı qurtumlada-qurtumlada

mən şeir yazmazdım.

Balış çiyinlərində,

yorğan saçlarında

əbədi yatardım,

oyanmazdım!

Atılmışlar

İndi mənim şəhərim

adamsızlıqla dolub.

Çünki adam olanlar

atılıb, unudulub.

Hərdən saata baxıb,

uzun-uzun susuram.

Geriyə dönmək üçün,

saniyələr qusuram.

Səhər, günorta, axşam

gur səsimi qısıram.

Gecə ay işığında

kölgəmlə danışıram.

Çox insanı sevərkən,

arsız olurmuş adam.

İnsanın çoxluğundan

“yalnız” olurmuş adam.

İnsan olmaq yerinə

kaş ki, Allah olaydım.

Amma ki, göylərdə yox,

ürəklərdə qalaydım.

Heç Allah da tək deyil,

yüzlərcə mələyi var.

Yalnız adamlarınsa,

yalnızca ürəyi var.

Həmin ürək dayansa,

ona kimlər ağlayar?

Yiyəsiz itlər ilə

soyuq tinlər ağlayar.

Günəş Ayla boğuşur,

İt ulayır uzaqda.

Kölgəm itir gözümdən,

söz quruyur dodaqda.

lll

İntihar etmək çətin,

amma mən cəsuram.

Hər gün özümü

vicdanımdan asıram...

lll

Ağıllı inqilabçısan,

içdən parçaladın məni...

lll

Dağınıq adamlar yaşar,

dağınıq otaqlarda...

lll

Qəza baş verdi:

qatar relsdən çıxıb

azad oldu.

Emil HACIYEV

525-ci qəzet.- 2016.- 9 aprel.- S.23