Marş irəli! – ("Bu gün
dünəndən başlayır” silsiləsindən)
Çox-çox illər öncə rəhmətlik atam Osmanlı türkcəsində
yadında qalan şeirlərdən bəzən
bədahətən söylərdi.
Onlardan biri də beləydi:
Düşmən çarığı qəbri - Süleymanamı
baksın
Yunan xaçını minbəri
- Əyyubamı taksın
Arş əsgəri - islam
ulu Kəbən gediyor, arş!
Əzmində Məhəmməd sənə
Allah sənə yoldaş.
Atam deyərdi
bu şeir müəllimimiz Hüseyin
Cavidin dilindən düşməzdi. Ötən əsrin sonlarında xalqımız növbəti
kərə erməni məkrinə tuş gələndə, bu məkrin fəsadlarını
dadanda həmin “Arş” kəlməsini dönə - dönə xatırlar, şair olmadığıma görə
özümü danlar,
yerli şairlərimizin
niyə marş mətnləri yazmadıqlarından
gileylənərdim. Axır
ki, günlərin birində dostumuz, şəkili balası, istedadlı bəstəkar
Cavanşir Quliyevin “Əsgər marşı” bəstəsi efirdə səslənəndə, oradan
da qəlblərə sirayət edəndə rahat nəfəs aldım:
“Vətən bizi yetişdirib bu yerlərə yolladı,
Bu torpağa qurban
deyib Allaha ismarladı”.
Bu mətn, bu musiqi təkcə ordumuza, əsgərlərimizə
yox, xalqımıza ismarıc idi. Odur ki, ahıllı - ağsaqallı, qadınlı
- kişili, uşaqlı
- böyüklü hamının
ürəyindən xəbər
verdi, dillər
əzbəri oldu. Ürəkdən, qandan gəlmişdi
deyən ürəklərə
asanca yol tapdı. Fikirləşirdim yəqin bunun
ardı gələcək,
şairlərimiz qələmə
sarılıb ilham köhlənlərini bu səmtə yönəldəcəklər.
Amma yeni marşlardan səs - soraq yox idi. Milli ordumuz təzə - təzə ayaq tutur, könüllülərin
naşılığındansa kar aşmırdı.
Arxalı ermənilər günbəgün
həddin aşır,
torpaqlarımız yağmalanır,
yurddaşlarımız qırılır,
irzimiz - namusumuz tapdanırdı. Şairlərimizin ağrı - acılı,
nalə dolu şeirləri ərşə
- gürşə bülənd
olurdu. Axır ki, dözə
bilmədim, şair olmasam da publisistik
düşüncələrimi şeirlə ifadə eləmək qərarına
gəldim - “Boz qurdlar marşı” adlı bir şeir
yazdım. Apardım o vaxtlar
çox oxunan “20 yanvar” qəzeti redaksiyasına. Qəzetin redaktoru
rəhmətlik dostum Səlim Həqqi yazını oxuyub özünəməxsus çılğınlıqla
“axır ki!” deyə səsini qaldırdı. Ertəsi gün
şeir qəzetdə
çıxdı. 1992 - ci ilin baharı idi. Çox keçmədi ki, istedadlı bəstəkarlarımızdan olan
Rəşid Nəsib AzTV - dəki iş otağıma gəldi, şeiri qəzetdən oxuyan kimi ona musiqi
bəstələdiyini dedi,
hətta notu da göstərdi. Sonra əlindəki diktafonu işə salıb “qulaq as” dedi.
Pianoda özü
çalıb özü
də oxuyurdu. Mahnının
marş ritmi üstə olmaması məni açmadı. Amma haqqüçünə orijinallığı
ürəyimcə idi.
Sonra qayıtdı ki, istəyirəm Mirzə Babayev oxusun. Etiraz elədim, mən Flora xanımı məsləhət
gördüm. Çünki Flora Kərimova ilə söhbətlərimin birində
eşitmişdim ki, bir vaxtlar erməni
daşnakları onun babasının başını
kəsibmiş. Razılaşdıq,
Rəşid dedi onda fioletov adına səsyazma studiyasını sifariş
eləmək sənin
boynuna. Nə isə, Flora xanımın
özünəməxsus ustalıqla,
ən əsası isə mətnə uyğun qəzəbli hayqırışlarla ifa etdiyi o mahnının ilk variantını lentə aldıq. Müğənnini Rəşid Nəsib
özü fortepianoda müşaiyət etmişdi,
ancaq hiss olunurdu ki, oranjeman olunduqdan
sonra daha möhtəşəm səslənəcək.
O çağlardakı vəziyyəti, üstəlik
də əsgərlərimizin
döyüş ruhunu
yüksəltmək üçün
bu sayaq mahnılarln vacibliyini nəzərə alaraq tezliklə elə həmin biçimdə efirdə səsləndirməyi
lazım bildik. Beləcə, mahnı qısa vaxt ərzində dəfələrlə
efir dalğalarında
səsləndi, az da olsa
öz işini gördü. Təəssüf ki, Rəşid
Nəsibin vaxtsız vəfatı o mahnının
orkestr oranjemanının
həyata keçməsinə
imkan vermədi. Mən Rəşid Nəsibə Allahdan rəhmətlər
diləyib əvvəlki
fikrimə bir də qayıdıram ki, o əsər peşəkarlıq sarıdan
nə qədər mükəmməl olsa da, orijinallığı ilə seçilsə də, Flora xanım öz gözəl ifası ilə yolunda can qoysa da mənim gözüm
hələ də yollardadı. Çünki
mən onu Cavanşir Quliyevin üz tutduğu o möhtəşəm şeirin,
o gözəl musiqinin
ritmləri üstə,
o ruhda qələmə
almış, səslənişini
də o sayaq təsəvvür eləmişdim.Nə
isə, keçmiş
ola, necə
deyərlər, ağa
durur, ağacan durur...
Bu yazımınsa əsas məqsədi odur ki, düşmən nə ölüb nə öləcək. O daim özü misallı iblislərlə əlbir - dilbir olub yolumuz üstə çıxacaq. Onu dəf eləmək, yan - yörəmizdən silib süpürmək üçün tək “Bismillah” kəlməsinin yüküncə sənət əsərləri - vətənpərvərlik ruhunu alovlandıran şeirlər, rəsmlər, musiqilər, eləcə də MARŞLAR gərəkdir bizə. Axı, aramızda qüvvəsinə güvənə biləcəyimiz şairlər də, rəssamlar da, bəstəkarlar da çoxdan çoxdur. Onda nəyi gözləyirik? Əsl məqamdır. Di haydı, MARŞ İRƏLİ!
BOZ QURDLAR MARŞI
Damarımda Türkün qanı, dilimdə Allah sözü,
Öp Quranı, min atını,
çək tətiyi,
at dizi.
Şəhidlərin qanı hopmuş torpağına səcdə et,
Hürriyyətə qovuşmaqçın
dünyanın sonuna
get!
Türk
oğluyam, sözüm
haqdır, qəlbim geniş nəfsim tox,
Torpağımda qanım çoxdur, yad torpaqda gözüm
yox.
Mən bu yolda haqq
sözümü öz
qanımla yazacam,
Haqqa nahaq deyənlərin bəbəyini qazacam!
Yerdə
Boz Qurd, göydə Allah - tapınmışam
onlara,
Ya bu gündür, ya da sabah, çıxasıyam
yollara.
Namərd
düşmən çıx
yolumdan, boynumdadı kəfənim,
Çəkil, yol ver, tələsirəm, üfüqlərdi
məskənim!
Öldü var döndü
yox!
Yandı
var söndü yox!
7 aprel 2016
İntiqam Mehdizadə
525-ci qəzet.- 2016.- 9 aprel.- S.13