Günahkar axtarma

Bir dəli quyuya bir daş tullayır,

Yüzlərlə ağıllı çıxara bilmir.

Bir haqsız haqlıya şər, böhtan atır,

Bir el yığılsa da, qurtara bilmir.

Bəs niyə belədir dünyanın işi,

Dünyamı günahkar, yoxsa Yaradan?!

Dinlə sözlərimi, qulaq as, kişi,

Səni çıxartmasın yolundan şeytan.

Heç zaman günahkar sanma dünyanı,

O, yarpaq üstündə şeh damcısıdır.

Haqqı tapdalama, əyri söz demə,

Düz söz hər bir kəsin haqq qamçısıdır.

Lərzəyə gətirən sözdü dünyanı,

İsidən ocaqdı, közdü dünyanı,

Ağrılar, acılar üzdü dünyanı,

Elə bil dünyamız qəm bağçasıdır.

Axtarma günahkar bu dünyada sən,

Günahkar nə dünya, nə yaradandır.

Hər şeyə cavabdeh sənsən, bir də mən,

Qanmaza nə var ki, yanan qanandır...

Gecikmiş peşmançılıq

Deyirdin kaş

Dönəydim mən

Ömr ün ötən çağlarına,

Əldə hökm,

Var dövlətin

Bol-bol olan vaxtlarına...

Xam xəyala düşmüsən sən,

İllər ötdü,

Geri dönməz...

Bu yollarda

Dönüş yoxdur.

Tale səni ucaldanda

Sanırdın ki,

Eniş yoxdur?

Sənin kimi bir acgözə

Gözü dolu hər nə versən

Deyər azdır...

Bu dünyanın naz-nemətin

Yedizdirsən

Yenə acdır...

Yadındadır?

Bir zaman sən

Haqdan çevirdin üzünü,

Demədin sözün düzünü.

Hərəyə bir tənə yazdın

Quyusunu enli qazdın, dərin qazdın

Kefin çox kök,

Özün sazdın

Bəs nə oldu?

Deyəsən sən

Qazdığına özün düşdün.

Bəd əməlin atəşinə

Özün bişdin?

Artıq bitib sənin vaxtın,

Heç gətirmir, yatıb baxtın.

İndi gözləyirsən

Ömrünə fərman,

Onu da verəcək,

Uca yaradan!

Artıq peşmançılıq

Faydasızdı bil,

İstər bu halına

Ağla, istər gül...

PIÇILTI

Bir külək ki,

Necə gəldi əsəcək,

Xəncər kimi,

Üzü-gözü kəsəcək

Heç əsməsin o külək.

lll

Bir bahar ki,

Tumurcuqsuz olacaq,

Gül-çiçəkdən,

Qanqalı bol olacaq,

Heç gəlməsin o bahar.

lll

Qışda qar ki,

Bərəkət yox, bəlasa,

Çaylar donub,

Ellər susuz qalarsa,

Heç gəlməsin o qışı.

lll

Bir payız ki,

Toysuz-düyünsüzdüsə,

Bərəkəti

Qeybə çəkilibdisə

Heç gəlməsin o payız.

lll

Bir yayın ki,

Gündən çoxdu buludu,

Buz bulaqlar

Axmaz oldu, qurudu,

İstəmirəm o yayı.

lll

Bir ağac ki,

Kökü yerdə olmasa,

Bar-bəhrəsi,

Bol meyvəsi olmasa

Heç olmasın o ağac.

lll

Bir ürək ki,

Sevgi ilə vurmasa,

Məhəbbətdən

Bir yuvacıq qurmasa

Nəyə lazım o ürək.

lll

Bir insan ki,

Haqqa meydan oxuyur,

Çəpərini

Nadanlıqdan toxuyur,

Nəyə lazım o insan.

lll

Bir tale ki,

Gətirməsə, gəlməsə,

Arzulara, istəklərə yetməsə

Yazılmasın o tale.

lll

Bir dünya ki,

İşıqdan çox zülmətsə,

İnsanların

Üzü-gözü gülməzsə,

Heç olmasın o dünya!

Sükutun adı

Xoş günlərin birində

Dənizin sahilində,

Oturmuşduq üz-üzə,

Gözlərimiz göz-gözə.

Nə danışa bilirdik,

Nə gözlərdə kədəri,

Sevinci hiss edirdik.

Əlimiz, ayağımız,

Həm canımız, qanımız

Tilsimə düşmüş təki,

Yox olmuşdu elə bil.

Yox olmuşdu canımız

Yox idi varlığımız,

Aman Allah, bu nədi?

Yoxsa yuxu görürük?

Bəlkə heç bilmirik biz,

Bu dünyadan köçmüşük?

Bir aləmdi bu yerlər,

Göm-göy suları təmiz,

Ümmana bənzər dəniz,

Sahilləri bəzənib

Heyran edir hər kəsi.

Elə bil toy qurulub.

Hər tərəfdən ucalır,

Mahnıları, bəstəsi.

Sevgililər oturub

Ağac altda, kölgədə,

Xısın-xısın danışır.

Top dalıyca qaçışan,

Uçan qağayılara,

Əl yelləyib qışqıran,

Körpə fidan balalar,

Elə bil ki, yarışır.

Burda güllər, çiçəklər,

Bir-birini çağırır

Bülbüllərin avazı,

Qəlb oxşayır, can alır.

Burda hamı canlıdır,

Hamı danışır, gülür,

Yerlə göy arasında

Özünü xoşbəxt bilir.

Biz də bu məkandayıq,

Dənizin sahilində.

Oturmuşuq, üz-üzə,

Amma nə kədərliyik,

Nə gülürük, nə şadıq...

Sükut ağuşunda biz

Buz kimiyik, donmuşuq.

Elə bil dünya bizi,

Biz dünyanı yormuşuq.

Allah, görən bu nədir?

Heykələ dönmüşük biz...

Milyon illərdən bəri

Heç görüşməmişik biz ?

Gendən baxanlar deyir,

Yəqin bunlar dəlidir.

Bəlkə bu günə salan,

Onları dərd-səridir.

Yox, nə dərddir, nə də sər,

Bu buzlaşmış baxışa,

Tanrı vuran naxışa

Eşq deyilib əzəldən

İnsan yerə gələndən,

Həsrət dolu o gözlər,

Buza dönmüş o sözlər

Sevgi ilə isindi.

Bu hal nəymiş bilindi:

O sevgidi, o sevgidi, o sevgi...

Akif TƏVƏKKÜLOĞLU

525-ci qəzet.- 2016.- 29 aprel.- S.7