Əgər...

Pulları çiçəklərə çevirə

bilsəydik,

Deyərdim, xanım qız,

mənə 10 dəstə çiçəyə

bir qadın paltosu verin.

Bu qış mənim sevgi fəslimdir.

O vaxt deyərdilər ki,

Müəllimlərin maaşı yüz dəstə çiçəkdir.

Çörək bir çiçək,

İşıq pulu bir ləçək

Pulları çiçəklərə çevirə bilsəydik,

sevgi azalmazdı, əsla.

Ayaqların xatirəsinə

Mən susdum, sən susdun, biz

susan kimi.

ayaq izlərimiz qarışqalartək,

Dırmaşdı dağlara...

Qayalara,

Qayaların başındakı

çalalara...

Orda yuva qurdular.

Daha mehriban oldular.

Bilirsən, tanklar gəlirdi

Ayaq izlərimizi ayaqlamağa...

Mən susdum,

Sən susdun,

Biz susduq.

Tankın adamlardan əvvəl

ayaq izlərini öldürməyinə...

Tək bir əsgər ayaqqabısı

qalmışdı.

Yolun tən ortasında,

Amma ayaq izləri

Quş dəstəsitək

Göy üzünə

Çoxdan uçmuşdular.

Bax, o vaxtdan durna qatarı

Göy üzündə

Ayaq izlərinə oxşayır.

Sanki göylər

Abidə qoyub

Ayaqların xatirəsinə.

Ağlamaq

Ağlamaq,

Özü də gözəl ağlamaq

Bir az yaşamaqdı, məncə.

Doğma Saatlıda,

Hərdən buludlar gəlir

Başımın üstə əylənməyə.

Tək bir damcı düşür,

Qəlbimdəki qəmə.

Hansı ölkədən gəlib bilmirəm?

o damcı,

Gözlərimə düşəndən

Başladı kipriklərimin

qırmancı.

Yəni uçmaq həvəsim.

Gözümə düşən o damla

Kiminsə göz yaşıymış,

Gəlib-gəlib

əylənib gözümdə.

Bu saat elə bilirəm

Qara bulud var bəbəyimdə,

Məni harasa aparası...

Bir şamın içindən

Pərvanə adlı bir qız,

Özü də gözləri ulduz,

Sevdiyi çiçəyi yarpız-

Qanadlarını yandırdı

Bir şamın içindən

oyandırdı məni.

Mən oyandım qanad səsinə,

Həyat səsinə,

Yüyürdüm yer kürəsinə,

Yüyürdüm, yenə

Pərvanə dayandırdı məni.

Pərvanəyə dedim:

Şamın içinə mən necə keçim?

Çöldə yanıram,

Keçib bir az şamda

sərinləyim...

Pərvanə dedi:

Min ildi şamın qapısını

döyürəm, sən çıxdın

Daha necə qayıda bilərik ora?

Gedək uzaq,

Sonsuz bir səhraya.

Günəş adlı,

Həyat adlı

Bir sevdaya.

Tankçı

Mənim çiçəklərimi

Küləklər apardı kiməsə.

Aparıb taxdı

bir tank lüləsinə

deyəsən...

Quşlar da uçub doluşdular

tank lüləsinə

çiçəklərin xətrinə

orda yuva qurdular deyəsən.

Bir azdan səs gəldi-

Sarı dimdiklərin səsi...

Gör axırda tankçı neylədi?

Yığıb şələ-şüləsini

Getdi hərbi- hissəyə

Elə bircə kəlmə deyə bildi:

Biz məğlub olduq...

Mərmiləri islatmışdı

Quşların səsi.

Qartalım

Qartalım, sənə daş atanlar

Sonra ba şını tutanlar,

Min il əvvəl də vardı, indi də.

Sənə eşq olsun, qanadlarının

altında

Sərhədlər görünmür,

Kölgən

buludlara bənzəsə də,

İçində bir ürəyin

döyündüyündən xəbərsizdi

Hamı.

Sərhədlər pozursan,

Ölkələri birləşdirirsən,

Sənsən o böyük yaradanın

Sirri açılmayan nizamı...

Payız istiləri

İstidən dörd divar arasında

kabab olur ürəyim.

Gündüzlər də göy üzündən

qalaq-qalaq od tökülür

Başımdakı qafiyəsiz fikirlərə.

Amma istinin özü bir sükutdur.

Sükutun lal nəzərləri

İçimi didib- söküb

torpağa dartır məni.

Və torpağın hərarətindən

beynimə gələn sözləri

qaralmış vərəqlərə

köçürə bilmədim.

Sıxıldım tərləmiş fikirlərdən

qaça-qaça yol gəlirəm.

Sənə doğru-payız sərinliyinə.

Və uzun-uzadı nə danışım?

Sən demə

Sənsiz- saralmış payız da

elə yay kimi yandırırmış.

Yaydan atılıbmış

söz

və

köz...

Sənin gülüşlərin

Duman gələndə,

yağış yağanda,

Üzünə gülüş səpirlər

- Bəlkə səni öpürlər?-

Çünki sənin gülüşlərin

altında bulud var,

Nəmdi gülüşlərin...

Ya da ayın təbəssümüdür

üzündəki,

Ya da ananın yay vaxtı

üzünə sərdiyi

Ağ örpəkdi gülüşlərin.

Birdən anan çəksə örpəyi

Yerində ağ dişlərin

Gülüşlərin canlı heykəli kimi qalar.

Məni yenə təzə

Bir sevdaya salar,

Yerində buludlar ağlar,

Göyündə çiçəklər açar,

Yağış göyə yağar.

Düşür

Xəyal aləminin tənhalıq quşu,

Gah göyə dirənir, gah yerə düşür.

Qəribə qurulub dünya nizamı,

Bir sirdən çıxmamış, min sirrə düşür.

Yarpağın üstündə yazıya bax sən,

Dünyanın sirrinə yazı yaz, bax sən,

Üzümüzə gələn bu yaza bax sən,

Bir fikrə düşməmiş, min fikrə düşür.

İstədiyim şeir dilimə gəlmir,

Sözlə tor atıram, felimə gəlmir,

Gəzib axtardığım əlimə gəlmir,

Xəyalım sətirdən-sətirə düşür.

Qar

...Necə də təmizsən

Bir bakirə

Qız kimi.

Qaranlıqda ağ işıqsan

Göz oxşayan

Ay kimı,

Ulduz kimi..

Gərək yağmayaydın

bu yer üzünə.

Nə əyrisinə

nə düzünə

nə soyuğuna

nə istisinə

Bıçağın nə kütünə,

nə itisinə.

Gərək yağmayaydın

yazığ deyildinmi?

yazığın gələydi

barı özünə.

İndi üstündə bir maralın qanı

sürünür

Qırmızı

Şərf kimi...

Buludlar dəyir uşaqlara...

Ərəblər gəliblər Muğana,

Ov ovlayır, quş quşlayır..

Açılan güllələrdən,

Gülün köçü başlayır.

Hara getsin bizim quşlar,

Canında güllə gəzdirir.

Üşüyən ayaqları,

İndi də güllə qızdırır.

Hara getsin bizim quşlar,

Belə güllə görməyiblər..

Yuvaların qapısını,

Tikməyiblər, hörməyiblər..

Ərəblər gəliblər Muğana,

Güllə dəyir quşlara.

Quşlar dəyir buludlara,

Buludlar dəyir uşaqlara...

Qoca

Sual işarəsinə oxşayır qoca,

Sualın içində yaşayır qoca,

Yol gedir, yol gedir xatirələrə...

Sualın cavabı nəvələr gəlir,

Nidalar kimi...

Ayağını azca ləngidir qoca

Bir azc a əyir belini,

Nəsə tapırmış kimi

Yenidən boylanır xatirələrə...

Xatirələr uzaqda deyil ki,

Əlində, üzündə qollarındadı.

Onunçün torpağa o əyilir ki,

Xatirələr getdiyi yollarındadı.

Əyilir birini qaldıra bilmir,

Beləcə dolanır küçəni qoca.

Bütün xatirələr qapısı bağlı.

Açılmır ki,

Keçə qocalıqdan gəncliyə qoca,

Həyattək çırpınır küçədə qoca.

Allahşükür AĞA

525-ci qəzet.- 2016.- 23 iyul.- S. 22.