Multikulturalizm iliinformasiya yüksəklikləri

 

 

Məlum aprel hadisələri informasiya mübarizəsi məsələsini yenidən aktuallaşdırdı. Bir qədər obrazlı desək, informasiya yüksəkliklərini ələ keçirmək üçün ciddi işlər görməyimizin vacibliyi üzə çıxdı.

İndi ötən əsrin 88-90-cı illəri deyil ki, biz informasiya müharibəsində geri qalaq. Yəqin çoxlarının yaxşı yadındadır ki, ötən əsrin 90-cı illərində, Azərbaycan demək olar ki, tamamilə informasiya blokadasına alınmışdı az qala bütün dünya  cəfakeş  ermənilərin hüquqlarından, azərbaycanlıların ermənilərə etdiyi zülmlərdən  danışırdı. Bizim  haqq  səsimizi isə eşidən yox idi.

O vaxt  bunun ciddi səbəbləri var idi.

Məlumdur ki, ermənilər  ozamankı Mərkəzi Komitədə, Nazirlər Sovetində, xəbər agentliklərində digər qurumlarda yüksək səviyyədə təmsil olunurdu. Digər tərəfdən  Sovet məkanının dünyaya yeganə informasiya çıxış yolu Moskva idi. Yəni informasiya ancaq Moskva vasitəsilə dünyaya ötürülürdü, Moskva isə  "bizim göz yaşlarımıza inanmırdı".

Bütün bunların üzərinə  dünyadakı  güclü erməni lobbisini gəldikdə Azərbaycanın o zamankı vəziyyətinin dərəcədə  dözülməz olduğunu təsəvvür etmək çox ağırdır. Biz hələ  dünya güclərinin maraqlarını demirik.

 

O dövrdən  25 ildən artıq vaxt keçib. Bu müddət ərzində  bizim müxtəlif ölkələrdə diasporumuz formalaşıb, səfirliklərimiz fəaliyyət göstərir, Rusiyanın özündə kifayət qədər  tanınmış biznesmenlərimiz  var  ən əsası Moskva artıq dünyaya yeganə informasiya çıxış qapısı deyil...

 

Bəs onda etməliyik? Niyə ermənilərin saxta məlumatlarını ən tezi 2-3 gün sonra  təkzib etmək məcburiyyətində qalırıq? Bu suallar ətrafında ciddi düşünməyin zamanıdır...

 

Söhbət informasiya müharibəsindən  düşmüşkən, məsələ  təkcə  problemin texniki  tərəfindən - xəbərlərin operativliyindən, canlı  reportajlardan, məlumatların verilməsində gecikmədən, qarşı tərəfin informasiya mənbəyi olaraq etibarsızlığına nail olmaqdan getmir.  Söhbət daha ciddi mətləbdən, informasiya müharibəsində - ideoloji-siyasi pozisiyanın  düzgün seçilməsindən gedir.

 

Məlumdur ki,  ermənilər  on illərdir  apardıqları informasiya savaşında Dağlıq Qarabağ məsələsini dünyaya  etnik-dini-milli konflikt, özlərini isə dini-etnik əzabkeş kimi  kimi təqdim etməyə çalışıb bu istiqamətdə dünyanı az qala inandıra biliblər. Guya biz azərbaycanlılarla  ermənilərin birgə yaşaması mümkünsüzdür.

 

Yəni etnik-dini məsələ ermənilər üçün uzun illər ideoloji-siyasi silah olub.

 

Çox təəssüf ki, bizim bəzi yazarlar, sosial şəbəkə istifadəçiləri   bilməyərəkdən  tez-tez erməni toruna düşür istənilən məsələdə etnik tərəfi qabartmağa çalışır.

 

Məsələn, son  vaxtlar  sosial şəbəkədə və ölkə mətbuatında  Eurovision” Mahnı Yarışında  Camalanın qələbəsinə olan münasibət ciddi suallar doğurur. Daha dəqiq desək,  Camalanın anasının Qarabağ ermənisi olması  bizim bəzi qələm əhlinin qəzəbinə səbəb olub. Yəni müzakirələrdə  Camalanın  ETNİK  mənsubiyyəti  xüsusi olaraq qabardılır. Axı, Camalanın anasının erməni olmasından önəmli məsələ, onun oxuduqlarıdır. Camala  deportasiyaya məruz qalmış xalqların problemini dünyaya mahnı vasitəsilə çatdırır. Axı, 100 minlərlə azərbaycanlı da Ermənsitandan deportasiya olunubs...

 

Bəs belə olan halda niyə bizim bəzi yazarlar erməni toruna düşərək etnik mənsubiyyəti bu qədər qabardır?

 

Axı, Azərbaycan cəmiyyətinin tarixən  tolerant olmasını, müxtəlif  millət və din mənsublarının bu ərazidə sülh şəraitində yaşamasını hətta əcnəbi araşdırmaçılar da qeyd edir. Bəs  baş verir ki, bizim cəmiyyətin müəyyən  hissəsi, hətta  ziyalılarımız  etnik mənsubiyyətə bu qədər  önəm verir?

 

Ümumiyyətlə,  tarixi təcrübə göstərir ki, uzun müddət qarşıdurma  vəziyyətində olan tərəflərdən biri o birinin xislətinə, metodlarına, "sılah"ına yiyələnir. Buna görə də biz özümüz də bilmədən tədricən  özümüzü  ermənilərə oxşatmaq, onların "sılah"ından istifadə etmək istəyirik. Ancaq unutmaq lazım deyil ki, hamı eyni "silah"dan eyni səviyyədə,  eyni bacarıqla istifadə edə bilməz. Birincisi və ən əsası ona görə ki, bu "silah" erməni xarakteri və xisləti üzərində qurulub. İkincisi, erməni tərəfi bu "silah"dan yüz ildən artıqdır  istifadə edirbu "silah"ın bütün sirlərinə  yiyələnib.

 

Belə olan təqdirdə biz ermənilərin öz "silah"ı ilə onlara necə qalib gələ bilərik? Ona görə də gecolsa, biz ermənilərin və dünyanın qarşısına "erməni silahı" ilə yox, öz silahımızla çıxmalı, enerjimizipulumuzu "erməniləri ifşa etməyə"  deyil, daha çox özümüzü Böyük Dünyaya bir sivil, mədəni millət kimi təqdim etməyə yönəltməliyik. Daha dəqiq desək, müasir dünyanın başa düşdüyü  dildə danışmağı bacarmalıyıq...bizim  yeganə  xilas  yolumuz budur...

 

Yeri gəlmişkən, Heydər Əliyev 1993-cü ildə hakimiyyətə gələndə əbəs yerə etnik millətçiliyi deyil, məhz azərbaycançılıq ideyasını önə çəkmədi. Bu, sivil  dünyaya  uzaq gələcəyə  yönəlmiş  çox ciddi mesaj idi.

 

Mərhum prezident  dünyaya anlatmağa çalışırdı ki, bizim digər millətlərlə, eləcə də ermənilərlə birgə yaşamaq problemimiz yoxdur, yəni Qarabağ problemi  dini-milli-ETNİK  konflikt deyil, ermənilərin birbaşa ərazi-torpaq iddasıdır. Bununla da Heydər Əliyev hələ uzun illər davam edəcək Azərbaycan- Ermənistan informasiya savaşının  fəlsəfəsini ortaya qoydu, tutacağımız pozisiyanı  dəqiq müəyyən elədi. Savaşda pozisiyanın düzgün seçilməsi isə çox önəmlidir.

 

Bu uzaqgörən bir siyasət idi. Bu gün onun nəticəsi özünü tədricən  göstərir. 

 

Digər tərəfdən  artıq dünyada etnik-dini məsələlərdən ideoloji-siyasi silah kimi istifadə etməyin imkanları xeyli tükənib, bu reallıqdır.

 

Buna sübut kimi  dördgünlük aprel müharibəsində  bir çox Avropa ölkələrinin ən azı neytral qalması bir daha onu göstərdi ki, problemlərin etnik müstəvidə həlli imkanları daralır. Erməniləri  panikaya salan səbəblərdən biri  budur. Artıq  ermənilərin ideoloji-siyasi  silahı  effekt vermir.

 

Bütün bunları nəzərə alan  Azərbaycan prezidenti İlham Əliyev  2016-cı ili "Multikulturalizm ili" elan edərək dünyaya göstərdi ki, biz dini-irqi-etnik  fərqindən asılı olmayaraq hər millətlə birgə yaşaya bilərik  və yaşayırıq. Ancaq 1991-ci ildə ilk dəfə əlinə müstəqillik fürsəti düşən Ermənistan demək olar ki, bütün xalqları  deportasiya edərək monoetnik dövlətə çevrildi.

 

Bütün bunların nəticəsi olaraq  bizim ziyalılar, düşüncə adamları erməni toruna düşməməli və dünyaya sübut etməliyik ki,  biz  öz maraqlarımızı dünya maraqları ilə uzlaşdırmağı və dünya ilə birgə yaşamağı bacaran  millətik. Müasir dünyanın  yaşam fəlsəfəsi budur.

 

Kamran MƏHƏRRƏMLİ  

NUH.az-ın baş redaktoru

525-ci qəzet.- 2016.- 7 iyun.- S.4.