Qələm

And olsun Qələmə!

Dedi Allah!

Yazdıq, yazdıq,

Lakin yüksələ bilmədik

O ucalığa!

Hər şey qaldı Sabaha.

Kölgəyə döndük,

Kölgələrdə gəzdik.

Axırda

yorulduq, bezdik.

İndisə gəlin biz

And içək Allaha;

"Sözdən uca

Heç nəyə

Baş endirməyəcəyik daha!"

Dedilər,

Dedik.

Vaxtdır,

Çəkilək səhnədən

Gedək!

Ruh

İndi

Ruhsuz bədənsən.

Yenə də

Məni cəzb edirsən.

Söylə nədən?

Yanımda yoxsan axı?

Girmək

İstəyirəm içəri.

Bağlıdır qapı.

İçində bədənin.

Bəs hardadır ruhun?

Üşüdür canımı

Sopsoyuq yoxluğun.

Yol üstəyəm

Yol üstəyəm,

Tutma məni söhbətə.

Yaxşı bilirsən

Günün batar vaxtı -

Qürub çağı

Düşmür mənə.

Özüylə qəm gətirir,

Kədər gətirir.

Bəd xəbər gətirir.

...Yol üstəyəm

Arxadan çağırma.

Su at dalımca,

Çalış ağlama...

Bu gecə

Bu gecə

səbirsiz,

Hüzün lü, kimsəsiz,

Qılıqsız, hənirsiz.

Bu gecə

Dəniz qoxulu.

Elə bil

Barmaqlarımın ucu

Suya toxunur.

Bu gecə

Ulduzlar kimsəsiz,

Ay da kimsəsiz.

Hər şey tənha,

Hər şey sənsiz.

Kimsəsiz duyğular

Uçdu divarlar,

Aşdı, dağıldı,

Döyüləsi,

Açılası,

Bağlanası qapılar.

İtirdi rəngini

Buludlar,

Ağaclar.

Uçdu quşlar

Qaranlığı yara-yara,

Söylə səslənə-səslənə

Getdilər hara?

Duyğularım,

Qırıq-qırıq

Pərən-pərən,

Nəyə qısıldılar,

Sığındılar görən?

Sənsizlik

Sənsiz

Keçən günlərin

İşığı az,

Dərdi çox.

Bu dərddən, bu kədərdən

Hisslərim oyuq-oyuq.

Qarşıdan payız gəlir,

Dirəkdəki lampalar

Lap elə bizim kimi

Gözləşir soyuq-soyuq.

Qanımdasan

Bu dünyanın

Dadı sənsən,

Tamı sənsən.

Ürəyimin çırpıntısı

Qanı sənsən.

Gözlərimi açanda mən

Səhər-səhər

Görürəm ki,

Yanımdasan.

Bundan baha

Söylə görüm,

Nə istəyim

Səndən daha?

Qaranlıq

Bu da mən,

Sənin kölgən.

Sürünürəm arxanca.

Onda tələbə idim

İndi ahıllığın

Astanasındayam.

Hələlik yoldayam.

Aksiom

Sabah

Bu gecədən başlayır.

Özü ilə

İşıq, nur daşıyır.

Yoldadır

Daimi metro qatarı kimi.

Duyğularımı əsir edən

Van Qoqun

Və Səttarın

Boyalı əlləri,

Nimdaş paltarı kimi.

Yazıya gəlməyən şeir

Keçir ürəyimdən

Keçir bu şeir.

Ancaq

Nə sirdisə, yaza bilmirəm.

Uçur əllərimdən

Uçur bu şeir.

Saxlayıb

Mənasın yoza bilmirəm.

Oturub baxıram

Sığallı misralarına.

Nədənsə,

Sözləri yan-yana

Düzə bilmirəm.

Demək,

Məndən qüvvətlidir,

Güclüdür bu şeir.

Odur ki, dəftərə,

Yazı-pozuya,

Mənlə dərdləşməyə,

Söhbətə gəlmir.

Bəlkə də vaxt udur,

Zaman gözləyir?

Ələddin ƏZİMLİ

525-ci qəzet.- 2016.- 24 noyabr.- S.7.