AYNABƏNDLƏR

Bu köhnə evlərin, aynabəndlərin,

Aynası nələrə gör şahid olub.

Duysa da hıçqırıq, haray səslərin,

Saxlayıb içində, ürəyi dolub.

Buxara bürünüb mürgü vuranda,

Balaca bir barmaq şəkillər çəkib.

Dözübdür küləkdə, yeldə, boranda,

Gah sevinc keçirib, gah qəhər çəkib.

Evin bir sirrini verməyib ələ,

Olmayıb beşiyi şeytan şərinin.

Nazlı bir gəlinin əlləri ilə,

Silinib gözyaşı şüşələrinin.

Küçədə əsəndə soyuq küləklər,

Evin istisini saxlayıb hər an.

Aranı qatanda zalım fələklər,

Onda eşq, məhəbbət salıbdır liman.

İşə bax, baş əyib kiçilməyibdi,

Məbədi olubdu zəhmətin, tərin.

Mərd, mətin insandan seçilməyibdi,

Xisləti, əməli aynabəndlərin.

NƏ OLA...

Alıb fırçasını yenə Yaradan,

Gül çəkə qəlbimdə bitən yaradan,

Nə ola ayıra ağı, qaradan,

Ruhumun rəngində bir aləm çəkə...

Güldürə, insanlar düşməyə dara,

Nə ola hər dərdə tapıla çara,

Aqil dünyasını işıqlandıra,

Nadan dünyasına bir qələm çəkə.

Pisliyi məhv edə, yaxşılıq qala,

Kədər ürəklərdə salmaya tala,

Başımız üstündə o ola-ola,

Sevimli bəndələr niyə qəm çəkə?!

ALMASIZ NAĞIL

Nağıla başladıq bir kəlmə sözlə,

Yazdıq "biri vardı, biri yox"ları...

Baxdıq o nağıla biz fərqli gözlə,

Bəlkə də qınadı bizi çoxları .

Nağıldı yaşadıq divlə çarpışdıq,

Dönüb göyərçinə sülh də başladıq.

Köhnə dostlarla da yenə tapışdıq,

Allaha şükr edib, şeytan daşladıq...

Yamanla yanaşı yaxşı da vardı,

Bir Ağatlı oğlan, bir göyçək Fatma.

Bu igid oğlana o gözəl yardı.

Gəl bizim nağıla sən kələk qatma.

Hər gecə davamı olsun bəs necə

Yumasan gözünü o davam edə?!

Şəhrazad deyiləm, mən min bir gecə,

Söyləyəm sultanım yuxuya gedə.

Yum artıq gözünü yuxusuz qalma,

Hər nağıl başlayıb sona çatmadı?

Göydən hər nağıla düşdü üç alma,

Göy bizim nağıla alma atmadı...

KİMİ

Sən niyə bu qədər yad oldun mənə,

Axı yaxındasan bir nəfəs kimi,

Bəs niyə çatmırsan ciyərlərimə?

Nəfəsin duyulur adi səs kimi.

Qəlb evi kiflənir, çəkib göz yaşı,

Təməldən laxlayıb deyəsən daşı,

Sənsiz boş qalıbdı süfrənin başı ,

Durmusan kənarda özgə kəs kimi.

Varla yox arası gedib gəlirsən,

Bağrımın başını oxsuz dəlirsən,

Bilinmir ağıllı ,yoxsa dəlisən,

Elə bir söz de ki, olsun bəs kimi...

Göl idim, çay olub mənə axırdın,

Qarşısın alırdım, yenə axırdın,

Könlüm neyləmişdi onu yaxırdın,

Bu eşq olacaqdı bir həvəs kimi?

Sevgini qorxudub gəl, az diskindir,

Nə yaya tənə vur, nə yaz diskindir,

Sən necə sanırsan, san öz işindir,

Mən bunu sanıram sui-qəsd kimi.

BƏLKƏ DƏ...

Yaşayır, - dediniz, - öz qədərini,

Yazıya pozu yox, gəl, başını əy!

Bu azca sevinci, bol kədərini,

Verən Yaradana bir duayla dəy!

Deyibsə, əyninə gey qara donu,

Razı ol, axtarma zərdən, xaradan.

Yazıbsa Yaradan alnına bunu,

Sən çıxa bilməzsən inan aradan.

Bəlkə yox heç kəsin səhvi "günah"da,

Yazıbsa alnına yaradan dedik.

Keçirdik bir ömrü ancaq biz ahda,

Nədir qismətimiz biz ondan yedik...

SEVMƏ MƏNİ, SEVMƏ ADAM...

Baxışlarım dibsiz quyu,

Kipriyim intihar yeri.

İpək zülfün qarasına,

Heç aldanıb baxma geri.

Əsib qara yellər kimi,

Saçlarına səpərəm dən.

Ələk tutan əllər kimi,

Başım üstə tökərəm qəm.

Qoy deməsin dodaqların,

Həzin-həzin qəm nəğməsi.

Mənə uysa könül tarın,

Həsrət qoxar hər kəlməsi.

Az könül sıx, könül bayılt,

Sənlik deyil ürək odam.

Get bu başdan, geri qayıt,

Sevmə məni, sevmə, adam.

Gülşən MUSTAFA

525-ci qəzet.- 2016.- 6 oktyabr.- S.7.