HƏSRƏTİN ODUNDA...
Türkiyəli şair, İLESAM-ın başqanı Mehmet Nuri Parmaksızın “Həsrət, eşq və süküt” kitabı “aybkitab” layihəsi üzrə nəşr olunub.
Kitabı Türkiyə türkcəsindən
Azərbaycan dilinə
gənc yazar Gülnar Səma çevirib, redaktoru şair Ələmdar Cabbarlıdır.
Kitabda yer alan
esselərdən nümunələri
oxucularımıza təqdim
edirik.
Göz bəbəklərimdəki
ağsan, aynalarda surətin olmadıqdan sonra neyləyirəm gözəllikləri mən?
Həsrətin odunda yanıb oldum xar. Yellərə qoşulub sənə qarışdım, gecələr
boyu səni düşündüm; ətrinlə
səni xəyal etdim, özü də hər gecə, yar.
Yuxularımda yuxusuzluq, göz yaşımda ümid, dualarımda imansan. Sənə
qovuşmaq üçün
qismətim yanmaqsa da,
gülüm, razıyam
həsrətinlə yanmağa,
sonsuz xoşbəxtliyin
adı olan vüsalı gözləməyə.
Ürəyimsən dediyim yar! İçim
səninlə nə qədər yanacaqsa, yansın; yetər ki, göz yaşlarım
şükürlə və
səninlə parlasın.
Ey həsrətimin adı yar!
Göz bəbəklərimin
didəsisən, güzgülərdə
surətin olmadıqdan
sonra neyləyirəm gözəllikləri mən? Neyləyirəm sənsiz zamanı, baharı, çölləri?
Nəyimə gərəkdir gül, bənövşə, lalə,
zambaq? Gülüşlər sənsiz boş
mənə, yaşamaq
mənasız. Vüsalına çatdırmayan dəqiqələr,
saatlar mənasız.
Su səninlə həyat
mənə; dualar səninlə anlamlı. Sənsiz keçən
hər gecəm könlümdə bir qəm yuvası. Mən həsrət məhkumuyam,
sevgili, dünyan mənə yasaqlı.
Günəş doğub, batır; zaman çətin də olsa keçir,
sanki dağların ardından; sonsuzluğun yadından mənə gülümsəyən vüsal
üçün yaşayıram
mən.
Həsrətin atəşinə qəlbimdəki
iman və eşqinə inancla dayanır; səninlə, sevdanla çətinliklərə
sinə gərir, bir əsr kimi
olan hər günü sənə qovuşmaq üçün
şükürlə aşıram
mən.
Gecələri yığdım vüsal dağarcığıma. Xəyallarımla süslədim şövqümü;
təzə-tər tutmağa
çalışdım həvəslərimi
uzaq kimi görünən, tez ya da gec
gələcək sabahlarımla.
Həsrətindən qovrulduqca gecələr, həsrətin hər gecə yarısı qurduğu dar ağacının səbir
taxtına çıxıb
səbrimin nəbzini ölçdüm dilimdəki
dualarla. Yalvarıb-yaxardım Allaha.
Arzum sonsuzluğa
səninlə axıb
getmək. Məqsədim özü yanmaz,
amma başqalarını
yaxar deyə tanınan həsrəti eşqinlə, sevdanla məhv etməkdir mənim. Bilirəm, qismətim qaranlıqlarda
tək yoldaşım
divarlarla həsbi-hal olmaqdır mənim.
Olsun, eşqi
həsrət məqamında,
şükür notlarıyla
sabahlarım üçün
bəstələyəcəyəm mən, səni Rəbbimdən hər gecə usanmadan diləyəcəyəm mən.
Sənin üçündür səcdələrdə
aldığım nəfəs;
vüsalımız üçündür
əllərimin dualarla
şahə qalxmağı,
ağzımdan çıxan
hər səs. İçimin həsrət hayqırtılarını
və könlümün
Mövlaya yalvarışlarını
duyursanmı bilmərəm,
lakin Rəbbim görür və bilir halımı.
...Unudulan qalu-bəla qoxusuna...
Yoxluğun yayına gərilmiş
varlığın
Susmayan gecələrimin
sabahına yoldaşdır.
Ayrılıqda bir ümiddir mənə yarlığın
Bil ki, məni ayaqda tutan eşqdir.
Ötələri arzular içimin
çağlayanları,
Axmağa çalışırlar həsrətə
qarşı.
Dünyalıq deyil ki, sevdam!
Aşiqim
mən sənə, yar!
Bu üzdən əllərim
qalu-bəla qoxuyar.
EŞQİN
ANA VƏTƏNİ QALU-BƏLA
Eşq, eşq
dedikləri səndən
doğuldu.
Həsrətimsən, qalu-bəla. Gerçəyimsən, unutmadığımsan dünyada. Həsrətəm sənə, həsrətəm sonsuzluğa.
Eşqin vətəni deyil ki dünya. Eşqin ana vətəni sənsən, qalu-bəla.
İçimdəki şövq, içimdəki xar, içimdəki yar. Ruhum səninlə dünyaya deyil, məhşərə baxar. Sevdiyim, ruh yoldaşım, iki cahanım yar! Sevdanla ürəyim qalu-bəlaya üz tutar. Dünya deyil mənim vətənim; dünyada mən qürbətdəyəm; sonsuz eşq üçün növbədəyəm.
Göz yaşımın qaynağı, ruhumun sığınacağı; rahatlıq tapdığım sözsən, qəlbimdəki əminliksən; arzuladığım məkansan mənə. Boynumdakı qoxu; ruhumdakı hiss səndən əmanət mənə. Necə unudum, unuda bilmərəm ki, mən səni, qalu-bəla?
Eşq, eşq dedikləri səndən doğdu. Bilirəm sözü, andı və şükrü olmayanın eşqi də olmaz; ruhlar səni unudarsa dünyada rahatlıq tapa bilməz. Bunu bilməyənin, buna inanmayanın xoşbəxtliyi ötəri, sevdası tükənəndir.
Azadlıq sənsən. Sonsuzluq sənsən. Sevinc sən. İmanın doğulduğu və batmayacağı, könül gözünün gördüyü sərhəddi olmayan üfüqsən, sən. Səndə doğuldum, səndən qopdum, sənə dönəcəyəm mən.
Dağlar, təpələr, küləklər, ovalıqlar və bütün təbiət səni zikr edər. Könüllər, eşqlə dolu, könüllər daim Birlə vəhdətdə. Fikrimsən, nəfəsimin əsası; ruhumun doğulduğu yersən, sən. Səndən qeyrisi yalan; səni unudanın halı pərişan.
Eşq, Xüdaya iman; sevda quldan Yaradana dua; xoşbəxtlik sonsuzluğa həsrət və şükür hər şəkildə yoldur Rəhmana.
Unutma bizi Ya Rəb; unutma ki, şən olsun könlüm. Mən səni ara-sıra unudaramsa, tövbəylə sənə hər gəlişimdə gülüstana dönsün dünyam.
Şükrüm əlcək kimi sarsın ruhumu; təslimiyyət daim bəsləsin ümidimi. Qalu-bəla. Sənə verdiyim sözə sadiqəm; mən öncə Rəbbimə, sonra ruh yoldaşım olan yara aşiqəm.
Eşqin ana vətəni üçün necə darıxıramsa; sənin üçün də eləcə burnumun ucu göynəyir, yar. Əlindən gələni etsin həsrət; necə olsa da, ölümdən sonra sonsuzluq deyilən gerçək var.
İman etdim; eşqin ana vətənisən, qalu-bəla. Dualarım, şükrüm, təslimiyyətim sonsuzluğun və hər şeyin sahibi ərşi-əlayadır.
Günlərdən o məşhur gün
mənim sahibim oldun,
Ömrümü həsr etdiyim; eşqim,
həbibim oldun.
Dünya əzab dərgahı
eşqin dəvasız bir dərd,
Məhşərədək sevgili
könül təbibim oldun.
Mehmet Nuri PARMAKSIZ
525-ci qəzet.- 2016.- 22 oktyabr.- S.18.