Böyük xeyirxahlıq üçün
şair minnətdarlığı
Barat VÜSAL
Hörmətli redaksiya!
Bu məktubu mən
sizə, gördüyünüz
daha bir xeyirxah işlə bağlı olaraq yazıram. Artıq 25 ildən çoxdur ki, yaratdığınız
və böyük vətənpərvərlik eşqiylə,
insanlıq nümunələriylə
rəhbərlik etdiyiniz,
mətbuat tarixində
öz adını şərəflə yazmış öncül mətbuat orqanı olan "525-ci qəzet"in 6 dekabr
2017-ci ilə aid növbəti
sayında məni də həm sevindirən, həm də sarsıdan bir məqalə oxudum. "Yaşasın
Vyetnam, sağ olsun vyetnamlılar" adlı bu dəyərli
və ağrılı
məqalənin müəllifi
filologiya elmləri doktoru, BSU-nun professoru və kafedra müdiri Valeh Nəsiblidir. O, çox
dəyərli və təəssübkeş ziyalılarımızdandır.
Valeh müəllimin
Vyetnama öyrədici
ingilis dili müəllimi missiyası
ilə gedən oğlunun qəfildən xəstələnməsi onun
əzizləri, dostları
kimi, vyetnamlıları
da çox həyəcanlandırıb. Vyetnam həkimləri
öz həmvətənlərinə
qayğı göstərirmiş
kimi bu gənc
azərbaycanlı mütəxəssisin
qulluğunda durub, hətta qısa müddətdə onu ağır vəziyyətdən
çıxarmaq, lazımi
dərmanları almaq üçün xeyli pul toplayıblar.
Tarixən azərbaycanlılarla vyetnamlılar
arasında dostluq münasibətləri yüksək
səviyyədə olub. Hardasa xalqlarımızın
iki yerə bölünmə dərdi
də eyni olub.
ABŞ imperialistlərinə qarşı Vyetnam qızlarının sücaətinə
həsr olunmuş bir şeiri hər dəfə oxuyanda indi də
riqqətlənirəm. İmperialistlərin dağıtdığı körpünün
əvəzinə panton
körpü düzəltmişdilər,
vyetnamlı qızlar
o körpünü çiyinlərində
saxlamışdılar. Lazımi qüvvələri,
yaralıları, uşaqları,
hətta topları çayın
o biri tərəfinə
keçirmək üçün.
Sözümün canı var.
Mən Valeh müəllimi yaxşı
tanıyıram. Dostumdur. Ona bu çətin
vaxtlarında siz də öz mənəvi köməyinizi
əsirgəməmisiniz.
Təşəkkür edirəm!
O dəhşətli yazıdan,
qürur doğuran, xalqlar arasında dostluğun daha da möhkəmlənməsinə
həsr olunmuş bir ata minnətdarlığının
əksi olan məqalədən o xalqa öz minnətdarlığımı
mən də bir şeirlə bildirmək istədim.
Qoy, dostumuzun
və qardaşımızın
oğlu tezliklə bütünlükdə sağalıb
ayağa qalxsın. Yenidən Vyetnama
öz işinə qayıtsın.
Azərbaycan və Vyetnam xalqlarının dostluğu
var olsun, daha da möhkəmlənsin!
İKİ XALQIN BİR OĞLU
Çoxdan tanıyıram bu
xalqı, çoxdan,
Qızların çiynində körpü
salandan.
Amerika kimi bir imperyadan
İntiqam alandan, hayıf
alandan!
Necə
fədakardır burda adamlar,
Balaca boyları hündürdən
hündür!
Nur adamda çimir... nurda adamlar,
Sanmayın sinədə ürək
döyünür,
Sevgi... qayğı... diqqət...
kömək döyünür!
Xəstələnmiş Azərbaycan oğluna
Pul yığdılar,
dəva-dərman tapdılar.
Ölüm bir addım da tərpənəmmədi,
Önündə alınmaz qala yapdılar,
Özünü tək-tənha hiss eyləmədi,
O uzaq qürbətdə bir ata, oğul.
Dedilər, dərd-azar qələt
eyləyir,
Dərhal
dönməlidir həyata,
oğul!
İnsan
belə olur, xilaskar, qadir,
Ülfətçil, hörmətçil... dinli-imanlı.
Qonaqlar
sandı ki, vyetnamlıdır,
Vyetnamlı sandı azərbaycanlı!
Türk
oğlu Türklərə
o qürbət eldə,
Öz doğma
anası təkiymiş
Hanoy.
Baxdılar, gördülər Hanoy
Bakıdı,
Baxdılar, gördülər Bakıymış
Hanoy!
Harda olur-olsun yasa tələssin,
İnsan bir-birinin toyuna getsin.
Elə istəyi də budur Allahın:
İnsan
bir-birinin əlindən
tutsun,
İnsan
bir-birinin hoyuna yetsin!
Dillər
ayrı-ayrı... dillər
bir dilmiş,
Bir olsa, pir olsa
dinə varıb bax!
Həkimtək xəstənin başının
üstə,
Dayandı Vyetnam anaları,
bax!
Mən də başı üstə durub xəstənin
Yaramın üstə duz səpməyim necə?
Bu xalqa mən necə ana deməyim,
Bu xalqın əlindən
öpməyim necə?!
Baxtmı
dönmüş, talemi
üz çevirmiş,
Ruh bir isə, nə xəstəlik, nə ağrı?
Allah, bir-birini necə sevirmiş
Azərbaycan xalqı, Vyetnam
xalqı!
Oğlum!
Qardaş oğlu! Sağal, tez sağal,
Ocaq oğlusan sən, nur oğlusan sən!
Necə
yaxınısan gör
bir Allahın,
Daha iki xalqın bir oğlusan sən!
...Yalvarıb allaha çağırırlar ki,
Xəstəlik heç kəsi üstələməsin.
Özləri dərd çəkib ağrıyırlar ki,
"Təki qonağımız xəstələnməsin!"
525-ci qəzet.-2017.-13 dekabr.-S.7.