Bu oda yandıqca

Dünya şöhrətli alimimiz, dostum Rafiq Əliyevə

Qeybin bir payıdır əsl məhəbbət

Bütün kainatın nurundan gəlir.

Mələklər də ona eyləyir heyrət,

Ancaq saf qəlblərdə dinir, yüksəlir.

Burda bir hikmət var, sirri bilən yox

Çox vaxt nakam olur, tez gedir biri.

Gözdən yox olsa da, qəlbdə daha çox

Boy verir, nur verir onun yox yeri.

Gedənin yerində nur qalır, kövrək

Qalanı kökləyir müqəddəsliyə.

O nur şölə verir, canlıtək, titrək

Duatək qarışır bu yerə, göyə.

Əsl məhəbbətin məqamı uca

Insanlıq baş əyir bu ülviyyətə.

Daima bu oda belə yandıqca

Daha da layiqsən sonsuz hörmətə.

Bilmədim ki...

Mən də keçdim yer üzündən

amma kiməm?

bilmədim ki....

nə sirr imiş axı həyat,

bütün aləm?

bilmədim ki...

çox sirdə getdim dərinə,

can atdım, sonu görünə...

alimlərin hər birinə

ta nə deyəm?

bilmədim ki...

hər mənada neçə məna,

hər məna çəkdi bir yana

düşdülər hey dondan-dona

mən nə geyim?

bilmədim ki...

kainata mehrab eşqdi?

çox vaxt məndən uzaq düşdü...

qəlbim

nuruyla görüşdü...

günüm, ayım?

bilmədim ki...

bu eşqdən o yana nə var?

sirlə dolu

qaranlıqlar...

Allah hökmü sonsuzluqlar

yerəm, göyəm?

bilmədim ki....

bildiyim bilirsən nədi?

-hər qəlb ahəngə təşnədi...

hələ yer üzü bilmədi?

bildim bəyəm?

bilmədim ki....

Qalx, qalx oğlum!

...indi bir dərs otağındayıq...

mən müəllim, sən tələbə....

ürəyim ağrıyır ,

kədər, qəm döyür məni

hər dəfə

baxdıqca sən tərəfə....

...hər doğulan körpə

bir yeni ümididir

ananın, atanın...vətənin...

niyə belə tənbəlsən,

məğmun gündəsən oğlum?

içində qımıl-qımıl dinən işığın

nurunu kim tapdadı?

kim bu günə qoydu səni?

səni kim vurdu oğul?...

toparlan, qalx oğlum

vətənə çox lazımsan,

anana, atana çox lazımsan.

gözəllər içində bir gözəl axtar...

qəlbində

qeyrətli, qüdrətli

bir igidə həsrəti

yatana çox lazımsan....

toparlan, qalx oğlum,

kül altından köz çıxantək

özünü çıxar indiyədək

başına gələn bəlaların içindən...

qalx!

qorxma!

sən işığa getdikcə,

işıq da sənə gələcək, oğlum...

Tonqal

Su tökülüb söndürülüb bu tonqal...

Kösöylərin tüstüsü

taleyindən küsülü...

Arada közlər var sönmək istəmir,

Hamısı bəmbəyaz külə bükülü.

H ansı sevda ilə bu alov axı

Gülü, gülüzarı oda tutmuşdu?...

Gözləyən yox idi, onu bu vaxtı,

Niyə tale onu, bura atmışdı?

Şamtək ilk şöləsi boy verən vədə

Bir çiçək də onu çiçək bilirdi,

Hərdən zarafatla gələrək hədə

Odu oda yaxıb naz da edirdi...

Alov dilimləri qalxdı, boy verdi

Ləçəkləri qarsdı zərif çiçəyin...

Qorxuyla, təlaşla üz-üzə durdu

Gördü ki, od alır teli, birçəyi...

İlahi çiçəkdi, adi deyildi

Göylərin hökmüylə sular töküldü,

Div kimi heybətlə qalxan tonqalın

Bir anda şux qəddi sındı, büküldü.

Vədəsində

Nə gözəl gəlmisən ömrümə mənim?!

sanki bir pöhrəsən yaz vədəsində...

ögeylik ömrümə olmuşdu qənim

yaxşı ki, gəldin sən öz vədəsində.

xəyallara gedib, duruxma belə,

üstünə nur yağır, karıxma belə,

bu qəfil sevgidən qarıxma belə

Allah qismət edir, düz vədəsində.

sən haqqa aşiqisən, mən sən lələ,

sübhdə bal arısı qonmaz hər gülə.

üzündən birçəyi tez ol, dəstələ

dön mənə gülümsə tez, vədəsində.

Zarafat şeiri

Səhv etdim çatıldı qaşı,

əlində var tapancası

lüləni tutdu üzümə

durub baxdım naşı-naşı.

Güllələdi, güllələdi

Tamam qanıma bələdi

Sonra şirin təbəssümlə

Yarama məlhəm elədi.

Ah! qəlbim bunu bilmirmiş...

Yar yarası şirin imiş!

Qurşunlar naz qəmzə ilə

Gör sinəmi necə deşmiş?!

Allah versin insafını!

Yazıq yuyur günahımı...

Düşüb ölsəm əzizləsin

Hər ağrımı, hər ahımı....

Yağış, bəlkə sən, mənsən?

Xəbərin varmı yağış

Səni sevən kimdi, kim?

Özü bir nur yağışı

Mənim qəlbimə hakim.

O sənin vurğunundu

Mənsə onun vurğunu.

Yağış kim qurub belə

Bu ilahi qurğunu?

Bəlkə mən yağış olum?

Bir dəfə də sən, mən ol.

İndi o uzaqdadı

Həsrətə tapaq bir yol.

Bir narın yağış olub

Oxşasam onu doğma.

Bəlkə bir nur yayılar

Ruhuna lap dop-doğma?

Yağış, bəlkə sən onun

Ayrılıq həsrətisən?

Indi bu ilahiliklə

Mənə nəsə deyirsən...

Ümidimə yağ, yağış

Ümidim pöhrələsin.

Qəlbinə güman düşsün,

Eşqimlə cilvələnsin.

Yağış, bəlkə də elə

Sən elə mən özümsən?...

Yarın uzaqda deyə

Sən yazıq da dözmürsən...

Bu nə dəlilikdi?..

Ay məni yer üzündə

qəmzəsi xoş olan hər yaranmışa,

çiçəyə, böcəyə belə...

qısqanan zalım,

bu nə dəlilikdi,

qadanı alım!

mənim hər yanımda sənin nurun var...

o nurun önündə, qısqandıqların

günəşin önündə yoxa çıxan qar.

hətta yuxuda da

ruhumda ruhun,

gülsəm təbəssümüm,

ahımda ahın...

dünyada deyiləm, eşq aləmində

nur dolu üfüqdən qalxır sabahım.

sənin sədaqətin keçilməz səddim,

onun hər şöləsi bir məlakədi.

sənə etibarsız olsa bir anım

insanlıq adına yaman, ləkədi...

baxışın aləmə yaraşıq verir,

sanki yaylım-yaylım nur səpələyir,

səni bircə anlıq nigaran etsəm

qəlbim döyür məni, məğmun eyləyir...

səninlə ömrümə yaraşıq gəlib,

səninlə bu aləm dindirir məni,

mənə etibarın olmayan vədə

həyat gözdən düşür, öldürür məni....

mənim hər yanımda sənin nurun var...

o nurun önündə, qısqandıqların

günəşin önündə yoxa çıxan qar.

Özünü danlama

Ovçuda qaydadır vurar şikarı,

Vurduğun o ovun halın sor barı.

Gəl gör, qanı axır, düşüb qalıbdı

Üstünə tökülür tənhalıq qarı...

Oxu sən atmadın, günah kamanın,

Ox dəydi, qəlbimin kəsdi amanın.

Özünü danlama, bir işdi oldu,

Bilirəm əlaca yoxdu gümanın.

Fani yer üzünün belə tövrü var,

Kim kimə ovçudu, kim kimə şikar...

Sənə qurban olmaq bir uca məqam

Şikayət etməm ki, bu günah olar.

O körpələr

Bizim eşqimizdən

gözləri qara, işıqlı

gözəl körpələr doğulmalıydı...

amma

kədərli şeirlər doğuldu...

sevgidən doğulan körpələr

nurdan doğulur,

nur yayır dünya üzünə....

o körpələrin səsinə həsrət qəlbim

gümandadı, səsdədi...

yaşım da ki, yaşın kimi

ürək açan deyil,

yol üstədi...

Aşiq olmaq xətamı?

Özünü elçi saldım sənin öz qəlbinə mən,

Bir xoş xəbərin olsa, qurbanam sənə həmən.

Səni göndərdim ona ilahi təmənnaya,

Getdinmi, danışdınmı? Məni aldımı sayə?

İncimə, inanmıram demisən dediyimi,

İndi o bilir məgər, atəşə girdiyimi?

Üzündə bu nur varsa, qəlbin bir nur aləmi

Qəlbində sirli tellər oda salıb sinəmi.

Ey Xətaiyə aşiq! Aşiq olmaq xətamı?

Qəmzənlə al canımı, əfv elə bu xətamı...

Yer üzünə gələli, mən sənə yol gəlirəm.

Bu Əhməd kimdi axı, bəyəm özüm bilirəm?

Dünən

Dünən apardın məni, ərşin eşq zirvəsinə

Şahım günah yazdımı bu qafil köləsinə?

Yeddi gözəl nurundan boy verdi şahım özü

Nədən bu gəlib düşdü dövrün bu vədəsinə?

Hər yandan şeir yağır,

nə sirli bir yağmurdu

Hər misra heyran qalıb şahımın cilvəsinə.

Göy səmada ağ bulud - şəfəqlərə nazlanan

Orda nəğmən qarışıb mələklərin səsinə.

Şəfəqtək axma belə,

baxma belə, yıxma belə...

Qorxur ki düşə Əhməd sözünün tənəsinə...

Elçi

Nuruna nurum aşiq, nurumun elçisiyəm,

Qarşında nə gündəyəm?!

Bilmirəm ki, nə deyəm...

Ey ilahi, hüsni mələk, yaraşıqsan dünyaya

Bir söz də tapammıram,

qəlbimdə ah-vaydayam.

Bir gözəl pəri kimi, qızılgüldən də gözəl

Ürəyim də gəlməz ki, bu sirri-sehrə qıyam.

Başının üstündəki sabahını dindirdim,

Sən də bir dindir məni,

görmürsən nə haldayam?

Heyran qəlbimin nuru, nurunla bir səmada

Bax hələ hər tərəfə, hardasansa ordayam.

Ağ buludlar üstündə şəfəqlər gör nə deyir?

Bir dinlə qəlbini sən,

görmürs ən mən hardayam?

Hərdən inciyib Əhməddən,

sən onu dara çəkmə

Onsuz da pərişanam,

ümidləri dardayam.

Əhməd QƏŞƏMOĞLU

525-ci qəzet.- 2017.- 11 fevral.- S.23.