YALAN DEMİŞDİM

O vaxt dediklərim, o zaman idi,

Eyləmə səbrimi talan demişdim.

Bəlkə də bu böyük imtahan idi,

Get, məndən uzaqda dolan demişdim.

Görəndə bir əfi olmuşdum, səni,

Fikrimdən, zikrimdən yolmuşdum səni,

Özüm ilan kimi çalmışdım səni,

Sənə acıq töküb, ilan demişdim.

Zənninlə sevgimi pir eyləmişdin,

Dünyanı başıma sirr eyləmişdin,

Sən mənə könlündə yer eyləmişdin,

Mən ondan yaxşıdır dalan, demişdim.

Bəli bu beləydi, həmin çağ üçün,

Bağışla vurduğum sənə dağ üçün,

Alçatmaq üçün yox, acıtmaq üçün,

Səndən şux görünür xalan demişdim.

Bunu taleyimiz etdi həll indi,

Heç kəs vura bilməz daha pəl indi,

Qolumu açmışam, yaxın gəl indi,

O zaman mən sənə yalan demişdim.

UYMA TƏRSLİKLƏRƏ

Niyə soyumusan yenə, nə haqla?

Üşütmə, yazığam üşütmə məni.

Daima gözünün üstündə saxla,

O yerdən aşağı düşürtmə məni.

Açma ürəyimdə nisgil oyuğu,

Qurtar qara gözü yağışlarından.

Daşları donduran Sibir soyuğu,

Sanarlar yaranıb baxışlarından.

Hıçqırıb, üstümə gətirmə qəmi,

Mən ki, səni qəlbdən düşürtməmişəm.

Gözünün soyuğu üşüdən kimi,

Qışın soyuğuna üşüməmişəm.

Həsrət də belə vaxt açır ayağı,

İsit, soyuq vurmuş nəfəs udmayım.

Nə olar, gözündən götür soyuğu,

Üşütdün, qoy barı zökəm tutmayım.

Gizlətmə, şaxtandan donur dişlərim,

Sanma anlamıram, dərkim dayazdır.

Sənin soyuğunu, mənim hisslərim,

Bəlkə də ən dəqiq ölçən, cihazdır.

Uyma tərsliklərə, məni də dinlə,

Qıyma donam solam, soyuqdan solam.

Tez-tez iqlimini dəyişməyinlə,

Bəlkə istəyirsən sinoptik olam?

GƏLMİRƏM

Əl ilə çağırdın, gəlmədim, bil ki,

Mən bülbül olmasam, gülə gəlmirəm.

Sevgi gətirirəm gələndə, sevgi,

Çiynimdə ayrı bir şələ gəlmirəm.

Məni dərd hikkədən dilimdən, asa,

Yenmərəm od, alov üzümü qarsa,

Gəlmərəm o yerdə, yerim olmasa,

Darağa dönməsəm, telə gəlmirəm.

Tən olmaz, tən kimi təni duymasan,

İman üz döndərər, dini duymasan,

Mən səni duyantək, məni duymasan,

Tutalar gözümü milə gəlmirəm.

Nə ağlat, nə axıt gözün selini,

Heç nəyə tapşırma işin həllini,

Sən Allah yellətmə, saxla əlini,

Mən eşqin yanına belə gəlmirəm.

Əl ilə çağırma, bu mənə ağır,

Gəlmərəm istəsən haray sal, bağır,

Gəlməyim gərəksə, qəlbinlə çağır,

Mən qəlbə gəlirəm, ələ gəlmirəm.

QIZILIN ƏYARI HEÇƏ ENƏRSƏ...

Mən sənin adına qızıl demişdim,

Bunu deməmişdim baş ağrıdasan.

Mən sənin adına qızıl demişdim,

İndi dəmirdən də aşağıdasan.

Nədən qızıllığın lil gətirdi, lil,

Axı taleyimə doğan dan idin.

Yoxsa o kimyagər İbrahim Xəlil,

İcad eylədiyi qızıldan idin.

Baxışı taxmışdım üzünə sənin,

Haram baxışlardan pəhriz olasan.

Qızıl deməmişdim özünə sənin,

Sən özün qızıla həris olasan.

Qızılı salmısan sən elə dərdə,

Az qalır intihar edə əlindən.

Qorxuram oyana Mendeleyev də,

Götürüb məhv edə öz cədvəlindən.

Get, səndən gileyim olacaq ərşə,

Olsan bundan belə baha, nə fayda.

Qızılın əyarı heçə enərsə,

Qızıl olmasından daha nə fayda.

BELƏ AYRILIQ

Ayrıldıq qəribə xatirələrlə,

Vaxt da ayırmağa bizi tələsdi.

Elə ayrıldıq ki, qəmlə, kədərlə,

Bu görüş özü də qəribələşdi.

Sən getdin, az qala qəddim əyildi,

Qaldım doya-doya məstində sənin.

Deyəsən bu adi məstlik deyildi,

Heyranın olmuşdum əslində sənin.

Ruhumu apardın, salıb yanına,

Bilməzdim sinəmdə ox yaşadarsan.

Özün ruha dönüb, köçsən canıma,

Sən məni ondan da şux yaşadarsan.

Dəliyə dönmüşdü o gün dincliyim,

Ağlım ram olmurdu əmrimə mənim.

Sənin əlindəydi, sanki gəncliyim,

Onu qaytarırdın ömrümə mənim.

Dindirsən, gələrdi dilə ayrılıq,

O da nəyi isə deməli idi.

A canım, bəlkə də belə ayrılıq,

Əbədi birliyin təməli idi.

BARI MUĞAYAT OL...

Ömür xalımıza ilmələr hörüb,

Yağışlı havada gəzirdik qoşa.

Sanki bizi belə mehriban görüb,

Buludlar sevincdən gəlmişdi coşa.

Bəlkə izimizi göyərtmək üçün,

Səma izimizə su çiləyirdi.

Elə bil damlanı dimdikdə bu gün,

Biz gəzən yollara qu çiləyirdi.

Sonra yola saldım qəmli, qüssəli,

Gözümün yaşını sildim birtəhər.

Yollar dilə gəlib dedi, ay dəli,

Belə yolçunu da əldən verərlər?

Sən də ayrılanda xəyala daldın,

Yaxdı ayrılığın inadı məni.

Gör hələ sən məni nə günə saldın,

Yol da tənələdi, qınadı məni.

Ayrıldıq yağışın kəsən anında,

Kaş buna qeybət söz deyən olmasın.

Getdin, fikrim qaldı sənin yanında,

Barı muğayat ol dəyən olmasın.

SƏN KEÇƏN YOLU...

Səninlə rastlaşdıq çəkiləndə gün,

Mənə salam verib keçdin astaca.

Elə bil könlümə yol tapmaq üçün,

Bu fəndi, bu yolu seçdin astaca.

Sanki xəyalımı saldın hədəfə,

Biləsən sevdadan anıram, ya yox.

Elə bil geriyə döndün bir dəfə,

Baxasan, görəsən yanıram, ya yox.

Mənə əzizləndi keçdiyin küçə,

Bəyan et, səni də bu hal alıbsa.

Yuxumu itirdim həmin gün gecə,

Sən Allah qaytar, ver səndə qalıbsa.

Can atdım arxanla meh olub əsəm,

Hörəm baxışına mehrin ilməsin.

Az qaldım yağışın nəfəsin kəsəm,

Yerişin saldığı izi silməsin.

Bu yolu eyləmə sən də qəm yolu,

Bu görüş ömrümü gözəlləşdirib.

O qədər gəzirəm, sən keçən yolu,

Deyirlər bu kişi özəlləşdirib.

ÇOX KƏDƏR YAŞATDI

Bir gizli sevdanın oduna qondum,

Döydüm qapısını, açar olmadı.

Yandırdı od tutdum, dondurdu dondum,

Bu dərdə heç kimsə düçar olmadı.

Sevdim, peymanımda ən doğru oldum,

Nə sual yaratdım, nə sorğu oldum,

Mən eşqdə kor deyil, Koroğlu oldum,

O Xotkar balası Nigar olmadı.

Sanki hər baxışı xəncər, ox idi,

Adi duruşu da, qəlbə ah idi,

Bilmirəm könlündə sevgi yox idi,

Ya onu açmağa açar olmadı?

Anmadım onunçün mən kiməm, nəyəm,

İnsan da bu qədər daş olar, bəyəm,

Elə bir işi də yoxuydu, deyəm,

Sevib, sevilməyə macal olmadı.

Yaşatdı çox kədər, zalımlığıyla,

Etdi ömrü hədər, zalımlığıyla,

Deyirəm, bu qədər zalımlığıyla,

Bu adam nə əcəb Qacar olmadı?

Əbülfəz Ülvi

525-ci qəzet.- 2017.- 16 fevral.- S.7.