Yava-yava danışanlar

 

Xalq yazıçısı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri

Siyasətin təlxəyi Vladimir Jirinovski yenə  “gül ağzını” açıb, müstəqil Azərbaycan Respublikasının çar imperiyası dövründəki kimi Rusiyanın Bakı quberniyası olacağı barədə sərsəmləyib.

 Doğrudur, Ermənistanı da Rusiyanın Yerevan quberniyası kimi görür, amma  “müstəqil” Ermənstançün bunun bir o qədər fərqi yoxdur, forpost olmasın quberniya olsun... Qəbullarıdır! Ermənistanın indiki statusunda  dəyişəcək ki? Satellit elə satellit də qalacaq.

Amma jirinovskilər və onları fitləyənlər nə çərənləyir çərənləsin, Azərbaycan bir daha müstəqilliyini heç vaxt əldən verməyəcək.

Simasını tez-tez dəyişən  insanlar görmüşəm, amma onların arasında belə Jirinovski  kimi ayda bir sifətə  düşəni nadir  olur.

Hələ sovet dövründə Türkiyədə tərcüməçi işləyərkən Leninin şəkli olan nişanları paylayaraq kommunist təbliğatı apardığı üçün Vladimir Volvoviç  Türkiyə məhbəslərinin  “ləzzətini” çəkib. Sovet rejimi çezəndən sonra isə  Jirinovski dərhal dönüb oldu alovlu antikommunist, Lenin babanın  barışmaz düşməni.

Yenidənqurma avantürası  başlananda Jirinovski Yeltsinin siyasi rəqibi idi. Hələ 1991-ci ilin   9 sentyabrında Moskvanın “Literaturnaya qəzeta”sında çap etdirdiyim məqalə belə adlanırdı: “Müstəqilliyiyin şirin xülyaları və yaxud cənab Jirinovski Boris Nikolayeviçin şərəfinə tost deyəcəkmi ?” O vaxtkı bəyanatlarına əsasən güman etmək olardı ki, Jirinovskinin ulduzu heç vaxt Yeltsinlə barışmayacaq.

Amma bu yazım qəzetdə dərc olunandan üç il sonra Moskva mətbuatında başqa bir məlumata rast gəldim: Kremldə tədbirdə iştirak edən Jirinovski əsgi rus (!) adəti üzrə   Yeltsinə (Yeltsin artıq Prezident  idi) “Jirinqovski” arağını hədiyyə edib. Bunun  tost deməkdən  nəyi əskikdir ki?

Daima antitürk mövqeyindən donquldanan  Jirinovski Rusiyayla Turkiyənin arası dəyən kimi fürsəti fövtə vermədi. Nə az,nə çox, İstanbula atom bombası atmağı təklif etdi. Bir müddət sonra  iki ölkənin rəhbərləri anlaşdılar, razılığa gəldilər və Suriyada birgə  hərəkət etməyə başladılar. Onda da Jirinovski ayrı mahnılar oxumağa başladı, əbədi rus-türk dostluğundan atəşin nitqlər söylədi.

Mənə elə gəlir ki, Jirinovskinin ən böyük düşməni Rusiya və rus xalqıdır. Ona görə ki, ancaq bu ölkəyə, bu xalqa   nifrət edən şəxs bu xalqa, bu ölkəyə hər sözü, hər hərəkətiylə addım başı  düşmən qazandırmağa  canfəşanlıq edər. Moskvanın NTV  kanalıyla zəvzəkləyib deyir ki, Rusiya   yalnız keçmiş SSRİ sərhədlərində yox, Çar İmperiyasının hüdudları içində bərpa edilməlidir, yəni  Polşa və Finlandiya da zəbt olunmalıdır. Beləliklə, Sovet İttifaqı dağılandan sonra  müstəqilliyini qazanmış xalqlardan başqa bir əsrdən artıq müstəqil yaşayan  finləri  və polyakları da təhrik və təhqir edir. Sonra da deyirlər NATO niyə bu ölkələrdə müdafiə gücünü artırır. Deyə bilərlər, nə olsun, Jirinovski partiya rəhbəri və Dumanın deputatı olsa da, dövlət, ya hökümət rəsmisi  deyil. Çox əcəb, bəs onda niyə  hansısa dövlət ya hökümət rəsmisi bu  təxribatçı çərənləmələrə etiraz  etmir, Jirinovskinin ipini çəkib ağzından  vurmur, yerində oturtmur, “boş-boş, danışma, həddini bil” demir. Əksinə media,TV kanalları onun bu sayaq yava-yava danışmasına gen-bol yer verir, şərait yaradır. Məzələnmək üçün? Bəs kimsənin ağlına gəlmir ki,  bu cür “məzələnmələr” neçə-neçə millətin heysiyyətinə, şərəfinə toxunur və belə siyasət bu cür sayaqlamalara şərait yaradanlara baha başa gələ bilər?

Harda aşdı, Jrinovski orda başdı. TV kanallarında elə  bir siyasi  veriliş yoxdu ki, Jirinovski orda  ağız-burnunu əyə-əyə sərək  bir çıxış etməsin. Elə   həmin NTV kanalında   V.V. coşaraq deyirdi ki, Rusiya imperiyası bərpa olandan sonra bütün əhali - müsəlmanlar da, katoliklər də pravoslav dinini qəbul edəcəklər. Heç yan-yörələrindəki özgə torpaqlarını qamarlamağa hazır olan rus çarları da bu qələti eləməmişdilər. Deyin görək, belə  təxribata Rusiyanın qatı düşmənindən başqa kim əl atar?

O  verilişin aparıcısı, özünü aparıcı kimi yox, həyasız müstəntiq kimi aparan  Vladimr Solovyov da az aşın duzu deyil. Jirinovskinin bu xülyasına istehzayla yanaşan yəhudi   əsilli V. Solovyev “bəs biz yəhudilərin aqibəti necə olacaq?” deyə soruşanda Jirinovski bu sualı cavabsız qoydu.

Dəfələrlə  xalqımız  haqqında  təhqiramiz ifadələr işlədən Jirinovski  günlərin bir günündə  gözlənilməz halda Bakıya təşrif buyurdu. Kabab iyinə gəlmişdi, ya cibini doldurmağa, bilmirəm, hər halda burdan razı getdi və bir iki dəfə ağızucu bizi təriflədi də...

Onu da xatırladım ki, Jirinovskinin bu  real səfərindən neçə il öncə 1999-cu ilin sentyabrında “Cənab Jirinovskiovski Bakıda” adlı satirik fantaziya səpkisində bir yazı yazmışdım, azərbaycanca və rusca çap etdirmişdim. Jirinovskinin Bakıda riyakar davranışı dolayısıyla rüsvay olunduğunu xəyalən   təsəvvür və təsvir etmişdim. Real Bakı  səfərindən bir müddət keçdi, görünür   kabab iyi burnundan çəkiləndən sonra yenə əvvəki kimi  Azərbaycanı aşağılayan ariyaları oxumağa başladı. Jirinovskinin  xam xəyallarında   Azərbaycan müstəqilliyini itirib Rusiyanın əyalətinə   çevriləndən sonra hər şey rus dilində olacaq, rus dilinə çevriləcək və  “hamı  öz yazıçılarını unudacaq”. Jirinovskinin bu fikrini  oxuyanda barmağımı dişlədim. Bu ovqat, bu istək  mənə çox tanış gəldi. Elə bil bu sözləri rus siyasətinin təlxəyi yox, “sapı özümüzdənlərdən” biri deyir - yazıçılıq, şairlik iddiasına düşüb, ola bilməyən  qrafomanlardan biri. Axı belələrinin də qəlblərinin  ən kövrək nisgili odur ki, Azərbaycanda hamı öz ədəbiyyatını unutsun, həqiqi  ədəbiyyat yaddaşlardan silinsin, meydan cızmaqaraçılara qalsın.

Elə son həftələrin bəzi saytlarından xəbər tutmaq, ya bəzi qəzetlərə göz atmaq yetər ki, bu yazdıqlarım təsdiq olunsun.

Azərbaycanın müstəqilliyini gözü götüməyən birdir,ikidir bəyəm?Bir prezidentlik müddətində ən aşağı reytinqi “qazanmış” və ikinci dəfə seçkilərə getməyə ürək etməyən  Fransa Prezidenti Fransua Olland  buyurub ki, Dağlıq Qarabağın müqəddaratı orda yaşayanların iradəsiylə, yəni ermənilərin istəyincə həll olunmalıdır. Görəsən, korsikalılar Fransadan ayrılmaq istəyəndə niyə bu prinsip Olland kimi  siyasətçilərin yadına düşmürdü? Nədən Kataloniya Parlamentinin  İspaniyadan ayrılmaq  qərarını mərkəzi Madrid höküməti  qətiyyətlə  ləğv etdi, daha əvvəllərdə isə  müstəqillik uğrunda mübarizə aparan baskları terrorçu kimi damğaladı. Niyə Britaniya Şotlandiyanın ayrılmasına razı olmur, iki İrlandiyanı birləşdirmək istəyənləri silahla qan içində  boğur? Yaxud Kanadanın fransızca danışan  bölgəsi Kvebek...Vaxtilə Kanadada nitqinə  “Yaşasın müstəqil Kvebek” sözləriylə başlayan   Prezident De Qollun çağdaş həmkarı bu gün bu şüarı təkrar edə bilərmi? Nə vaxta qədər demokratik dəyərləriylə qürrələnən sivil dünya ikili standartlarla yaşayacaq?

Azərbaycanın bəxti elə gətirib ki, bir çox məsələlərdə İLK olmuşuq. Şərqdə ilk teatr və ilk opera, Rusiyada ilk müsəlman qəzeti və nəhayət İslam aləmində ilk demokratik Cümhuriyyət! XX əsrin sonlarında Azərbaycan bir məsələdə də birinci oldu. Xaricdən fitvalanan separtçılar ilk dəfə müstəqil ölkənin -Azərbaycanın  - ərazi bütövlüyünə təcavüz etdilər. Bu səpkili bütün   hərəkətlər bu örnəkdən, bu pretsidentdən başladı. Rusiyanın özündə Çeçenistan ayrılmaq istədi. Gürcüstanda əhalisinin altmış faizi ermənilərdən ibarət olan   Abxazstan, habelə Cənubi Osetiya, Moldovada Prednestrovye, Ukraynada Donbas, Krım, Serbiyada Kosova... Əgər bir dövlətin ərazisində yaşayan hər hansı azlıq  təzyiqə, hətta soyqırıma məruz qalıb  xilas olmaqçün öz dövlətini qurursa - Şimali Kipr Türk Respublikası kimi - Türkiyədən başqa heç bir ölkə onu tanımır. Bəs xalqın öz müqəddəratını həll etmək prinsipi harda qaldı? Yaxşı, tutalım, Dağlıq Qarabağın erməni əhalisi bir şey istəyir, amma Şuşanın sakinləri, Dağlıq Qarabağdakı başqa Azərbaycan  kəndlərinin əhalisi ayrı şey istəyirlərsə, niyə məhz ermənilərin istəklərinə üstunlük verilməlidir?

Vahid ölkəmizin bir hissəsi  - Dağlıq Qarabağ Azərbaycandan ayrılmaq istəyirsə, onda inzibati cəhətdən bu vilayətə daxil olan Şuşa da Dağlıq Qarabağdan ayrılmaq istəyəcək. Hər vilayətə, hər şəhərə,hər kəndə bütövdən ayrılıb öz müqəddəratını həll etmək hüququ verilsə, dünyada bu xaosun, belə  Dərəbəyliyin  qarşısını necə almaq olar?

Nəhayət, keçmiş İrəvan xanlığı - çağdaş Ermənistan  ərazisində  əsrlər boyu yaşamış və qəddarcasına qovulmuş Azərbaycan türklərinin öz əzəli  torpaqlarında öz  müqəddəratını öz iradələrinə uyğun şəkildə həll etmək hüquqları  yoxdurmu? Ya  yava-yava danışan cənab Olland bütün bunlardan bixəbərdir?  Nə qədər uydurma soyqırımı kabusuyla xristan dünyasının qılığına girmək, bu dövlətlərin şıltaq ərköyünü rolunda çıxış edib haqqı və hüququ tapdamaq olar?

Azərbaycan dövlətinin  israrlı tələbləri və Belarus hökümətinin beynəlxalq hüquqa hörmətinin əlaməti olaraq Qarabağa oğru kimi qapıdan yox, bacadan girmiş, sonra da  haqqımızda böhtan və yalan ifraz edən  bir blogger cinayət işlətdiyi ölkəyə təhvil verildi. Məsələ tək bir  cılız adamın ədalətə təslim edilməsində deyil, məsələ ondadır ki bundan sonra belə əyri yollarla vətənimizin müvəqqəti işğal edilmiş topraqlarına işğalçılar tərəfindən dəvət olunanlar, yəqin ki,  səfər qabağı əməlli başlı düşünüb, daşınıb bu təxribatdan imtina edərlər...  Bu bədxahımızın  Azərbaycana  iadə olunmasını  vətəninin qeyrətini çəkən hər kəsi məmnun etdi, amma...

Amma axı pasportda bu xalqdan olub  dövlətimizin  hər uğurundan sancılananlar da var. Boynuna “yumoristliyi” götürmüş  bir biçarə bu ciddidən ciddi  mövzuya  irişə-irişə, hırıldaya-hırıljaya girişir. Ağzını Allah yoluna qoyub axvayı-axvayı danışır (daha doğrusu yazır): “Belarus Prezidenti Lukaşenko müəllimə dərin minnətdarlığımızı bildiririk. Kəlbəcər qaçqınları adından bütün işıq pulu limitini toplayıb ona təzədən 200 milyon dollar  faizsiz kredit verməyə səsləyirəm!.. Hətta mən təklif edirəm  Anar müəllim Lukaşenko haqqında şeir yazsın və onu AYB-nin Fəxri üzvlüyünə qəbul etsin. İşləmək lazımdı. Sizə dövlət büdcəsindən hər il 4-5 milyon manat  Tələsmə Zaur”  melodramatik temalar  üçün ayrılmır. Bir az da vətənpərvər olmaq lazımdır”.

Bu son cümlə belə birisinin dilində parodiya kimi səslənir. Yəqin bu da növbəti şit  zarafatlarındandır”. Yoxsa vətənpərvərlik hara, belə tapşırıqla vətənə çirkab atan hara? Yuva saldığı qəzetin siyasi dişləri çıxarılandan sonra ancaq Yazıçılar Birliyinə sataşmağa rüsxət verilib. Hırıldıyan adam da nədən yazır-yazsın Yazıçılar Birliyinin ünvanına bir ağız... deməlidir, axı yavanlığı  yava-yava danışmaqdan çıxır. Necə deyərlər, Allah bərəkət versin! Hər yazısında güclü yaradıcı fantaziyası eyni bir çağrışı təkrarlamaqdan bir qarış  o yana gedə bilmir: “Tələsmə Zaur”. Ömrünün  devizinə çevrilimiş bu təklif görünür  uzaq gənclik xatirələrinin  nostalji hisslərini oyadır, nəyisə  dönə-dönə yada salıb KAYFINI yaşadır.

Yava-yava danışanlar içimizdə də az deyil, sərhədlərimizdən uzaqlarda  da yetərincədir. Başı havalanmış bir erməni cüvəllağı bizi Mincəçevir  bəndini partladacağıyla  hədələyir.

Əlbəttə, heç kəs qanlı müharibə istəmir, insanlarımızın tələf olmasını, şəhərlərimizin, yollarımızın, körpülərimizin dağılmasını istəmir... Amma işdi şayəd son həddə çatsaq -  müharibə  başlasa, əlbəttə,  Azərbaycanımız  da çox zədə ala bilər, Ermənistan isə ümumiyətlə yer üzündən silinər. Mingəçevirdən dəm vuran ağlı kəmlər  bunu başa düşürmü? Bir əlcə  ərazisində atom stansiyası olan ölkənin məsuliyyətsiz siyasətbazları şüşə evdə oturub ona buna daş atmasınlar, onu da unutmasınlar ki, havadarlarından biri - Rusiyanın siyasi şüurunda müəyyən təmayülləri nəzərdə tutaraq vaxtilə belə demişdi: “bizə ermənilərsiz Ermənistan lazımdır”.

Hərə öz evində oturub özgə evinə tamah salmasa, dünyanın işləri daha yaxşı olar.

Yava-yava danışanlar isə həmişə olub və təəssüf  ki, həmişə də olacaq.

 

ANAR

 

525-ci qəzet.- 2017.- 18 fevral.- S. 9.