Bir axşam otağına sehrli bir güc gələ,

Qayıdasan keçmişə -

otuz bir il əvvələ...

Hovxura əllərini isti iyun havası,

Toxuna yanağına ötən günün ziyası...

Ömrün dar köynəyindən

otuz bir ilmə düşə,

Sancaqtutmaz saçların

yenə belinə düşə...

Haradasa kimsə də

həsrətindən sarala,

Qəlbin təlatümündən gözlər yuxusuz qala...

Şirin ola sevgidən çəkdiyin çilə belə,

Könlün zərif gül kimi bir də açıla bilə...

Məhəbbətli ürəyin, kədərsiz başın ola,

Nə ola bir dəfə də on yeddi yaşın ola!

AY İŞIĞI QUCAQLAYIB GECƏNİ...

Ay işığı qucaqlayıb gecəni...

Tilsimdəyəm, istəyim yox tərpənəm.

Ayaqüstə seyr edirəm küçəni,

Hamı yatıb, oyaq qalan

bir mənəm...

Bax, yenə də ruhum uçur yanına,

Bircə anda gəlib sənə çatıram.

Sığal çəkib avazıyan saçına

Xəyalını qucaqlayıb yatıram...

İntizaram, nəfəsini bir duyam,

Aylar ötsə yenə yada düşmərəm.

El-aləmin sirdaşıyam, dostuyam,

Nədəndirsə təkcə sənə düşmənəm.

Kaş əlimi arzulara uzatsam,

Qoymasam ki, ümidlərim yıxıla,

Dilək tutub dəryalara çöp atsam -

Bu ayrılıq gəldiyitək yox ola!

KİMİN HİCRAN PAYIYAM?!

“Mən onsuz da bu dünyadan deyiləm”,

Xoşbəxtliyin bir gecəlik ayıyam.

Nə istədim - uzaq gəzdi, dolandı,

Bəxt oxunun gərilməmiş yayıyam.

Kədər daşıb, qismət məndən arlanıb,

Yoxsul ümid həsrətimdən varlanıb.

Yar bağında yollar-izlər qarlanıb...

Ayrılığın sanki əkiz tayıyam.

Yazan hanı... bu nağılın yox ardı!

Qışdan özgə kim qapımı çalardı?

Mən olmasam qürbət kimə qalardı...

Görən, Allah, kimin

hicran payıyam?!

SƏNƏ GƏLƏN YOLU NİŞAN VER MƏNƏ

Sənə gələn yolu nişan ver mənə,

Qıyma ki, ürəyim sıxıla, gəlim.

Bu yol can alsa da, can atım yenə,

Qoy elə yıxıla-yıxıla gəlim.

Ay tutsun əlimdən yoldaş yerinə,

Küləklər ətrimi qovub gətirsin.

Bir vüsal diləyək günün birinə

Hicranın bağrını ovub gətirsin!..

Məni qucaq açan bahara dön sən,

Aradan fəsillər ötməmiş kimi.

Keçmişdən yol alıb keç bu günümdən

Gəncliyin qoxusu itməmiş kimi!

...Sənin olduğun yer əzizdir mənə,

Döndər bu aləmi nağıla, gəlim.

Yollar can alsa da, can atım yenə,

Lap elə bu dünya dağıla, gəlim!

MÖVLUDA

“Darıxsan zəng elə”

K.N.

Darıxanda zəng elə,

Səbəb oldu, olmadı.

Dolub-boşaldı ürək,

Sənin yerin dolmadı!

Yazıq sən uçan bina

Donub qaldı yerində.

O gündən yoxdu adın

Evsizlər dəftərində.

Yazmadığın kitab da

Kölgəsini sürüyür...

Dərd böyüdür oğlunu -

Uşaqlar tez böyüyür.

Hələ istidi yerin,

Arada bir güman var,

Bir gün üşüyəcəklər

Səndən tez soyuyanlar.

Bir də, unutdum deyəm,

Borcların da silindi.

Daha azadsan yəqin,

Öz başın, öz əlindi.

Xəbər almaq istəsən

Mən də ki, elə-belə...

Darıxıram, bilirsən,

Arada-bir zəng elə!

19.03.17.

lll

Elman Tovuza

Ay dostum, şeir bişir

Bircə qab, bircə fincan,

Ürəyimiz bulanıb

Alaçiy misralardan.

Hədəflərin pul bibər,

Gülüşün kişmiş olsun.

Sözlərin hər vaxtkıtək

Yaxşıca bişmiş olsun.

Elə vur xallarını -

Ətirli, dadlı olsun.

Misralar daha coşğun,

Daha inadlı olsun.

Duyğuların xətrinə

Unut azar-bezarı;

Yoxsa bütün naşılar

Açıb şeir bazarı.

Sənə gələn dərd-bəla

Düşmənə, yada gəlsin.

Əsirgəmə ilhamı -

Ağzımız dada gəlsin.

Aç şair süfrəsini,

Xəyallara dal bir az...

Sonra götür qələmi

Bu gecə bir şeir yaz!

10.04.17.

BƏXTİN QÜRBƏT ADLI SÜRGÜNLƏRİNDƏ...

Başını dik tutub elə yaşa ki,

Hər kəs səndəkini dəfinə bilsin!

Nə dostlar üzülsün çətinliyinə,

Nə də ki, düşmənlər sevinə bilsin.

Ağrıyan belini əymədən yeri

Nə qədər gəlsə də üstünə həyat,

Yorğunluq sıxsa da çiyinlərindən

Ağrı-acıları misralara at.

Qamqalaq edərək arzularını

Yolunda od çatsa xəbis adamlar,

Yansa da ayağın, şux tut özünü

Elə bilsinlər ki, qanadların var.

Həsrətin əliylə qapa gözünü

Məhəbbət zamansız qismət olanda.

Şaxtaya, borana şeirlər oxu

Bir günəş nuruna həsrət olanda.

İsti yaşlarını görən olmasın

Qəmli günlərində, dar günlərində.

Desinlər, necə də xoşbəxt yaşayır

Bəxtin qürbət adlı sürgünlərində.

Həmişə ulduz ol, həmişə parla,

Arxanca sürünsün qoy acıdillər!

Başını dik tut ki, şair ömrünün

Dəhşət olduğunu düşünməsinlər!

MƏNİM MARAQLI İNSANIM

Görəsən, indi hardadır

Mənim maraqlı insanım?

Hər fəsildə yaz gözləyən,

Həmişə haqlı insanım?

Yəqin yenə gileylənir

Küləkli boz havalardan,

Yenə qaçır söz üstündə

Düşən yersiz davalardan?

Yenə də mahnı dinləmir,

Susur sükan arxasında,

Yenə sürür həyatını

Od ilə su arasında?

Yenə donub yalanlardan,

Qalın geyinir əynini,

Onun olmayan dünyada

İtmiş sayır əməyini?

Yenə qatıb-qarışdırır

Nisgilini zarafatla,

Hələ də barışa bilmir

Onu üzən boş həyatla?

Görəsən, hardadır indi

Mənim maraqlı insanım?

Hər yerdə düzlük axtaran

Əliçıraqlı insanım?..

Afaq ŞIXLI

525-ci qəzet.- 2017.- 24 iyun.- S.24.