Oğluma layla çalıram

Gecələr günəş kimi yatan,

Gündüzlər ay kimi xumar,

mənim mamlımatan

qəşəngim,

Hələ nə adın,

nə də taleyin var.

Hələ süd rəngli

yuxular içində üzürsən.

Gah üzünə yuxu kimi isti

bir təbəssüm qonur,

Gah da dodaqlarını

büzürsən.

Dünyadan xəbərin yox,

Bilmirsən -

Havalar olur gah isti,

gah da soyuq.

Bilmirsən -

Ölümün də səninlə

əkiz gəlib cahana.

Qoşa böyüyürsünüz

Bir beşikdə

yan-yana.

Sən də böyüyürsən,

sevincin də, dərdin də;

Neçə dostun, neçə düşmənin

böyüyür hər tində...

Bax, oğlum, sənə

Aldığım hədiyyədir -

Qıçlarını yorası yollar, küçələr.

Gözlərinin nurunu oğurlayası

yığın-yığın

yuxusuz gecələr.

Saçlarını ağardası - gündüzlər.

Əllərinə qabar salası - çöllər,

düzlər...

Çöldə - yağış,

Otaq - isti.

Çöl tərəfdən pəncərəmizin

şüşəsi ağlayır...

Çöldə səni gözləyir

qəhrəmanlığın,

təbiətlə vuruşlar.

Səni döyüş meydanlarında

küləklər gözləyir,

Çöldə çiçəklər,

göydə quşlar.

Hələ yat, gücün artsın,

bala, yat,

Süd rəngli bir yuxuya

bənzəmir həyat!

1963-cü ildə çap olunmuş

"Hamıya Borcluyam" kitabından

Oğluma sonuncu layla

Mən səni qorudum uşaqlığından

Mən səni qorudum cavanlığından

Qorudum səni mən baba olunca

Demirəm izlədim, gəzdim dalınca

Bu sözü atalar deyib əzəldən:

"Ac qarın özünü verər qılınca".

Bəlkə yaxşı ata ola bilmədim

Səni öz əlindən ala bilmədim.

Sən öldün amma mən ölə bilmədim.

İndi yaşayıram qalan vaxtımı

Yaşamaq... Yəni bu yaşamaqdımı?

15.03.2017

Fikrət Qoca

525-ci qəzet.- 2017.- 16 mart.- S. 7.