Kimsə çıraq tutur yazıq kölgəmə...

Haram kif bağlamış boz daş kimidi,

İlahi, sən mənim öz tikəmi ver!

Mənə daş atırlar ta, söz atanlar,

Mənim daş dünyamdan söz tikəmi ver!

Sənə də, mənə də daş atan bilmir

Daşdan ya büt olur, ya qəbir daşı.

...Bu qız Tanrıya yox, şeytana çəkib,

Onu daşa döndər, a qəbir daşı!

Hər ölən adamın Əzrayıl xofu,

Hər uçan komanın daşı görünür...

Kimsə çıraq tutur yazıq kölgəmə,

O da gözlərimə naşı görünür.

...Adamı adamdan quru çıxardıb,

Əcəlin altına yaş oturdurlar...

...Eh, nədən həmişə ölən adamın

Canının üstünə daş oturdurlar?

Biz namaz qılırıq, günaha çıxır,

Nədən güvə tutmur dişimiz, Allah?

Bu qədər doğmaykən bu qədər yadıq,

Bəlkə daş olmaqdı işimiz, Allah?!

Hey səni gözlədim - ölü rəngində...

Ağ kölgə kimiyəm gör, neçə vaxtdır,

Bəlkə hisslərimə kəmər yollayım?

Neynim, üzüm gəlmir əl açım şərə,

Pul ver, öz yasıma nəmər yollayım.

Mən dünən ölmüşəm, indi bilirlər,

Ruhum ilmə tutub hanamdan betər.

Şəklimin yerindən kitab asıblar,

Şeytan ağı deyir anamdan betər.

Duyğumu bükməyə ağ axtarmayın,

Cana işıq verir cuna da, şükür...

Kimsə nalə çəkir bayatı üstə,

Mən "Segah" sevərdim, buna da şükür...

... Hey səni gözlədim ölü rəngində,

Qapımı döyən qız Yetər imiş ki...

Öldüm, elə bildim canım qurtardı...

Ölmək ölməməkdən betər imiş ki...

Səni məndən alacaqlar nə vaxtsa...

Güvə tutub sevda yolum, kənar gəz,

Bu sərt dərdə döz, günümə ağlayım.

Səni məndən alacaqlar nə vaxtsa,

Qoy vaxt varkən öz günümə ağlayım.

Çox demişdim pul yoxdursa, sevgi yox,

Bax, sən indi çırpınırsan tələdə...

Həyat başdan lal duyğudu, eh, ayıl,

Nədən mənə inanmırsan hələ də?

Bir yol çıxıb qarşı səmtdə önünə,

Çalış, dönmə eşq var deyə, geri sən.

Məndən sənə çəpər olmaz, əzizim,

Yavaş-yavaş öz baxtına yeri sən.

Əzrayıla can vermirəm acıqca,

O da məni adam bilib aradıb...

...Tanrı səni mənim üçün deyil, qız,

Məndən yaxşı biri üçün yaradıb.

Mən daş ikən köz olmuşam nədənsə,

Mənim qəlbim yoxsulluqlar adası.

Hələ vaxt var, öz yoluna köç elə,

Allaha da acıq gedir, qadası...

Nöqtə qoymadığım cümlə

Duyğum sancı çəkir sinəmin altda,

Hicran sevdalara qarmaq göstərir.

Tale tuzaq qurur avam adama,

Şeytan da bir yandan barmaq göstərir...

Hisslər ağlığını itirir yoxsa?!

Fikir atlarımız nal atır, Allah...

Bayram axşamları qonşu qız bizə

Papaq əvəzinə şal atır, Allah...

Mən nə vaxt Tanrıya daş atdım axı?!

Kimsə ürəyimi sıxır arada...

Nöqtə qoymadığım cümlənin həm də,

Vergülü yadımdan çıxır arada.

Tale qız vaxtında yazçəkən olur

Sevda yuxuları sığal götürmür,

Sevda yolçuları nazçəkən olur.

Sən eşqə bu qədər inanma, dəli,

Tale qız vaxtında yazçəkən olur.

Ruhumu lal edib tabut qorxusu...

Beş kişi yığışıb gora aparır...

Allah da adamı arada sıxır;

Hardan gətiribsə, ora aparır...

Ömür quyu kimi, can deşik-deşik...

Bu bəxt də bəxtimə iri düşmədi.

Mənə eşq dəlisi dedilər... Amma

Yüz qıza tor atdım, biri düşmədi...

Quzum, məndən ötrü divanə olma,

Kişinin ya qəbri, ya damı olar...

Bircə, Allah qalıb söz deyiləsi,

Qorxuram, onun da adamı olar...

İşığı əridi şamın...

Qor, yanğıdı külüm çəkən...

Xəyal imiş gülüm çəkən...

Həya altda zülüm çəkən

Naşı səninkidi, Allah!

Yazbaşı cücər ki, dənim...

Buxara çevrilir çənim.

...Bu uşağın gözü mənim,

Qaşı səninkidi, Allah!

İşıqla doluymuş camın...

İşığı əridi şamın...

Mənə daş atan adamın

Daşı səninkidi, Allah!

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi...

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,

Cismimin altında təpə oynayır.

Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,

Suların qoynunda ləpə oynayır.

Kölgəmin tabutu elə cür durub,

Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.

Sənə vermədiyim vədin altından,

İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.

Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,

Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.

Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,

Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

Əcəb kama çatdıq bu xəstə ruhla...

Sultanım, fərz elə bir dəstə gülsən,

Bir yol qoxlamıram, sən də baxırsan.

Nədən hər Ay doğcaq duvağa girib,

Tək qoyub gəldiyin kəndə baxırsan?

Kimdir tora salıb baxışlarını?

Yoxsa sən salmısan dərdə kimisə?

Mən kiməm eləysə? Sən kimsən onda?

Susub gözləyirsən ərdə kimisə...

Əcəb kama çatdıq bu xəstə ruhla,

Kölgəmi üstünə yıxıb gedirəm.

Çətin başa vuraq bu ömrü sənnən,

Topla nəyim varsa, çıxıb gedirəm.

Hikmət MƏLİKZADƏ

525-ci qəzet.-2017.-17 may.-S.7.