Qısa xülasə
Biz
göydələn iziylə gəzə-gəzə azan vaxt
Palçığa batdıq demə, əyilmədik ki,
baxaq.
Tanımadıq
doğmanı, dostu, düşməni, yadı
"Şükür Allaha!" - dedik,
şükür də sınıq-salxaq.
Mən
görmədim günəşi, nə gizlədim, görmədim...
Axı mənim günəşim göydə
olmamalıydı.
Yadımdadı
həmin gün - insanlardan qaçışım
Onda cahil bayramı, kölə karnavalıydı.
Yadımdadı
həmin gün, məhəbbətə tövbə də
Hər kəs
birisin tapıb, küncə çarmıxlamaqda....
Qayıtmamaq
andıyla arxa döndüm məbədə
Özümü sütun etdim, içimsə laxlamaqda.
Bilmirdim nədir
onda, üzdə sevinc tikdikcə
Cüzam dolu içindən hissə-hissə
sökülmək.
Süpürgəçi
xanımlar, bilərsiz nə deməkdir:
Duyğusu, düşüncəsi küçələrə
tökülmək.
Bu səbəbsiz
sıxıntı hakim olduqca sənə
Anlayırsan nə üçün dostlarını
itirdin.
İçdin,
halsız dayandın, hey intihar aradın
Amma gücün görmədin tütünün və
spirtin.
Mən sənə
nə deyim ki... Sözlərin yeri şeir
Piyada
cümlə kimi gəzir süvari sətir
Fikir ver hər
şey, hər kəs indi bir-birin əyir
Hər bir şey eqodursa, həyat mübarizədir.
Böyük
boşluğa gəldi bütün qələbəliklər,
Böyük
sıfıra döndü hər şeyin nəticəsi...
Bir
cümləyçün yaşadın sən demə,
bütün ömrü:
"....abort
olmuş gündüzün sonsuz olur gecəsi...."
Nihilizm sədasında
Saatın
çıqqıltısı, dəyirmanın
çaxçaxı
Bezdirib bizi hər gün, 7-də,
axşamçağı.
Corab kimi
adamlar, əlcək kimi adamlar
"Tut əlimi'', sonra da "Əl çək"
kimi adamlar.
Əzizim,
məni sənlə bunlar azad buraxmaz
Bunlar gah
köləpərəst, gah da azadlıqşünas
Mən
nihilist dünyanın ədədi ortasıyam
Yollar yuxarı qalxır.... imkan vermir axsayam.
Mən
onlara baxıram, onlar baxır əynimə
Sport tərzi çıxarıb, kostyum taxır əynimə.
Mən
kütləyə gülürəm, o, çarmıxda
İsaya
Axı
necə gülməyim onlar namus-zad deyir,
fahişə rolu oynayan tənha aktrisaya
Mən
yalvarıb-yaxardım səhnə kulislərinə
Şikayət
etdim həyat hakim-polislərinə
Qayıtdım
uşaqlıqdan gələn yol izlərimə
Lənət
olsun bu yola! Ondansa dayanacaq
Ondansa məhv
ola yer! Ondansa dayana vaxt!
Qar
Qara
fikirli şəhər indi ağ qar
içində
bütün əyləncə dolu fikirlər xaricində:
Gecə
saat 12, avtobus dolu adam
Nazik
köynəkli adam, qalın paltolu adam...
Adamlar harda qalır? Adamlar hara gedir?
Adamın
evi adam, adamın yolu adam...
Adamlar nəyi sevir? Adamlar kimi didir?
Adamın
şahı adam, adamın qulu adam
Adamlar nə itirir? Adamlar nə qazanır?
adamın
borcu adam, adamın pulu adam
Bəs adam dediyin nə? Bəs adam
dediyin kim?
Adam -
qorxulu adam, adam - yuxulu adam...
Təbəssümün şeiri
O
balıq var bu çayda - balaca qara balıq.
Bədbinləşib,
onunçün hər bir yer xarabalıq
Hər
gün ucuz fəlsəfə, hər gün yem axtarmalar,
Nə qədər
axtar, ara, yolsuz qalıb karmalar...
Bapbalaca
bir uşaq daş götürüb atarsa
Fəlsəfə etdiyi vaxt bu balığa tuş gələr.
Suyun qabarcıqları pulcuqlara qarışsa.
Suda səs-küyü görüb, köçəri
bir quş gələr.
Caynaqları
bu ovçun kobud, kələ-kötürsə
Dimdiyiylə
balığı yuvasına aparsa
Böyük
sevinc içində böyük sürət götürsə,
Kiçik
ətcə balalar ondan tikə qoparsa
Günəş
boylansa sənə, açsa şəfəq ovcunu
Qapama
gözlərini, üfüq zərbəsi vurma
Dovşan
qaçsa yeyincə və çaşdırsa ovçunu
Qışqır:
"...onu gözləyir tifil körpəsi, vurma!.."
Günəş
qol açar bizə, dağın taa kürəyindən
Ağaclar
yarpaq dolar, budaqlar şux olarsa
Atalar
xoşbəxt olar, zəhmətin "pul iy"indən
Atalar
xoşbəxt olar, körpələr tox olarsa
Körpəsi
səhər-səhər qum-torpağın içində
Bir
çimdik bal götürüb yuvalara əyilsə
Onlarla
qarışqalar barmağına daraşsa
Arıların
zəhməti bala-bala yeyilsə...
Ovucların
içində balıqqulağı gülsə
O
gülüşlər sənindir - hamısını mənimsə...
Bir stəkan
dolu su döşəməyə tökülsə
Su
aydınlıqdı deyib, əsəbləşmə,
gülümsə...
Noyabrın şeiri
Bir andaca
küləklər yuxusundan oyanar
Bir
qırıq ümid tozu düşər göz bəbəyinə
Soyuq kəlmələriylə
düz önümdə dayanar:
- Məqsəd
fəsli gəlir bax, geyin səbəb əyninə
Mənim
duyğum ağlımı kölgələyir eləcə
Tam getmək
havasında, addım basır əyləcə
Mən artıq anlamıram, neçə söz var
susduğum?
Hərflərim
yağanda, dilim olur gölməçə...
Gəlir
payız havası, bulud susuzdu susuz
Bunun
yanvarı susuz, bunun avqustu susuz
Guya sakit
gedirsən, heç bir şey də demirsən...
Bəs nədir bu qışqırıq? Bu qədər gurultu...sus...
Sən
şəhərin tozusan, dolmuşkən pəncərəyə
Mənsə
divar küncündə - məhbusam hörümçəyə...
İçin
zökəmə dönür, çölünsə məxmərəyə
Səpirsən,
tökülürsən, qırıq-qırıq küçəyə...
Lüsifer
Lüsiferi
anlat, qoca
peyğəmbər olma.
Sən də
bu çay qarşısında
bir qəmbər
olma...
Mariya
Maqdalenaya and olsun ki,
o
qarımış qız bilmir
ona
qeybətcil qohumlarmı,
alma
ağacından toxumlarmı
travma
yaşadır...
Lüsiferi
anlat, qoca,
Mənə
bir az o tərəfdən danış,
Sanki
bu həyat
bir postulat, qoca.
Xəyallarını
sat bu gecə
evlənmiş gənc bir qadına,
bir az kədərindən
qat
qatılaşdırılmış süd qabında
gülümsəyən dovşanın ovqatına...
Lüsiferi
anlat, qoca
kim, nə,
harda, nə cür, hansı...
Lüsifer,
şeytan, cənnət, kədərli,
Lüsiferi
anlat qoca, Renessansı...
Tanrının
klassikasına "post" artıran Lüsifer...
dinlərin dustağı,
çölümüzdəki buz dağı,
içimizdəki kalorifer...
Lüsifer,
qoca, Lüsifer...
Lüsiferi
anlat qoca,
Qatardan
geri qalmış durna,
Magistralda
susmayan xorna
nə dərəcədə
maraqlıdı artıq bizə.
Lüsiferin
cənnətdən qovulma əzabı
adaxlıdı artıq bizə.
Mənə
Lüsiferi anlat qoca,
anlayım ki,
onun əzabıyla
qarşı çıxa bilərmiyəm
bütün bu yaşama?
Şeytanı
öy - Lüsiferi, qoca...
vur,
sındır linçolma qorxularını,
bu
tavanı, bu mənəvi şiferi, qoca
sındır körpə məzarlarını,
düşmən hasarlarını,
yaratmadığın Lüsiferdən danış...
Salamsız adam
Evdə idi.
İnsanların
"öldürüldüyü" yerlərin hansısa
birində
gecəyə qancıqlamış bir it hürdü.
O isə
həmin vaxt mənzilinin səs boşluqlarına
illər
boyu öz üzünə eşitdiyi söyüşlərin
pis yerinə
söyürdü.
Qapısı
illərlə heç kimə açılmadı,
heç
bir qapını açmadı deyə,
blokda
liftin qapısını döyürdü:
"Bəlkə
kimsə çıxıb ona salam
verdi?"
Çölə çıxdı.
Yanından kimlər keçdi.
O gecələr
nə içdi, nə qoxu gəlirdi ağzından?
Bilmirdi..
Utandığından var gücüylə
tüpürdü.
Nə faydası?
Gizlətməyi bacarmadı ağzındakı spirti.
Boz
buludlar qaşqabağını sallayıb üzünü o
yana çevirdi..
"Bəlkə
yağış yağıb ona salam
verdi?"
Çöldə idi.
Təəccüb təri gəldi alnının
qırışlarına.
Baxdı ki, qaçaqaçda qalıb hamı.
Bir tərəfdə
ayrılanlar, görüşənlər;
Bir tərəfdə tez-tələsik qəbir qazır
goreşənlər.
Skamyada oturdu.
Telefona zəng
gəldi
Salam
deyil, alo dedi səhv düşənlər!
"Bəlkə
kimsə yığıb ona salam verdi?"
"Eh, sən
nə böyük qüvvəsən, salam!
Səni mənə
versəydilər...
bilərdim ki, adamam!"
Yorğun
İçimdə
yığılmış hisslərin sözü
keçir qərarların ilk halqasına
Beynimdə
qalanmış düşüncə seli
getdikcə çevrilir çöl rəqqasına...
Bütün
kitablardan yorulmuşam mən
Bilik bilik
üstə artır, xeyri nə
Duyğu
və düşüncə müharibəsi...
Nə
olsun bilirik, düz nə, əyri nə...
Söylə
inanımmı reseptdəki həb
qaytarar
cahillik dövrümə məni?
Külək
də küçədə edir aramca
bu
yorğun səsimi zümzümə mənim...
Güzgüm də çatladı, çatla
bölündüm.
Bölünüb, dağıldım dörd bir tərəfə.
Müəllim,
suallar o qədərdi ki,
Həyatın adını qoydum fəlsəfə.
Qışqırdım,
qışqırıq bürüdü məni
Bir cavab gəlmədi,
hər kəs kar imiş...
Mən
onda anladım, bütün kitablar
bir də
müəllimlər günahkar imiş...
Diana
Bir də
mənə yazma ki:
- Bəs
sən özün necəsən?
- Zəlzələsiz
dağılmış bir ev kimi, Diana...
Göndərdiyim
zərflərə qoymaq istəmirəm heç,
nə
kin-küdurətimi, nə sevgimi, Diana
Yeni il gəlir amma ciblər bunu söyləmir...
Almaq olmur
ət, yağı, şabalıdı, Diana...
Sual kimi
dayanmış süpürgəçi xanımlar
Bu şənliyin
ən böyük sualıdı, Diana...
Gah dizimi
yığıram, gah başımı əyirəm
Bakı
boyda şəhərə sığışmıram, Diana...
Bir buluda
çevrilib, qaçmıram siz tərəfə,
küləkmirəm, Diana...
yağışmıram, Diana...
Bilirsənmi,
get-gedə minnət artır bir az da...
Bütün sadiq adamlar başqalaşır, Diana.
Kişi olmaq çətinmiş... axı hardan biləsən?
Bu deyil nə
qab-qacaq, nə camaşır, Diana
Axı, sənə
demişdim, nə xatırla, nə unut
Əgər
yorursa səni, at şəklimi, Diana
Mənim
sevgi səmamda nə yağış var, nə bulud...
Bəs sənin qəlbin necə?
Şimşəklimi, Diana?
Pəncərəni
təmizlə, hər bir şeyə bir də bax...
Ya
gözünə hörümçək torunu hör, Diana...
Yox ikinci
sözümü səmimi yazmamışam
"Pəncərəni
təmizlə,
Bir də
təzədən izlə...
Yaşam gözəl deyilsə, sən gözəl
gör Diana!"
Seymur
SU
525-ci qəzet 2018.- 13 dekabr.- S.7.