YAZ QALDI

Yenə aldım əllərimə üzümü,

Fikrə getdim, əl boşaldı, üz qaldı.

Doğrudan da torpaq imiş adamlar,

Dirildilər, dərildilər, toz qaldı.

Biləmmədik dəyərini hər anın,

Seyri fərqli hər yörənin, hər yanın,

Bu əzəli, bu əbədi dünyanın,

Yolçuları keçib getdi, iz qaldı.

Taleləri, qismətləri yazan var...

Hanı hökm, hanı əmr yazanlar?

Köçüb getdi nə aşıqlar, ozanlar,

Dərdimizi dilləndirən saz qaldı.

Əvvəl-axır qiymətini aldı zər,

Mənzilinə yetişməmiş qaldı şər,

Əyri yolda yoxa çıxdı əyrilər,

Haqq yolunda yolçu yenə düz qaldı.

Arzuladıq: hər kəsə öz bəxti yar,

Axtardıq biz o bəxti diyar-diyar.

Yanımızdan ötüb keçdi bəxtiyar,

Tapammadıq, qafiyəsiz söz qaldı...

Bu canımız ocaq yeri, od yeri,

Atammadıq üstümüzdən dərd-səri.

Tək canlıyıq yer üzündə sərsəri,

Bir də gördük ocaq söndü, köz qaldı.

Ay Adilə, Tanrı varkən üşənmə.

Hamı kimi aldat özün, düşünmə.

Hesab et ki Gün doğacaq, üşümə,

Bura qədər qış yaşadın, yaz qaldı.

TANRIM, ÖZÜN QORU...

Tanrım, özün qoru məni sevgidən,

Yalandır - sorağı olur sevginin.

Sevgi bir toxumdu, adam sevgidən

Yaranıb, torpağı olur sevginin.

Bir sevgi üç dövrün kələfi olur,

Adamın ən qırıq tərəfi olur.

Gül-çiçəyi, otu-ələfi olur,

Saralan yarpağı olur sevginin.

Hamı bir "öldürən" sevgiyə acdı,

O neçə korların gözünü açdı...

Kimi bir sevginin başına tacdı,

Kimisə dırnağı olur sevginin.

Mən qaçıb sığındım Sənin izinə

Sən demə düşmüşəm Eşq dənizinə.

Uzaqdan qaraltı dəyir gözümə,

Deyirlər qarmağı olur sevginin.

AĞAC OLMAQ İSTƏYİRƏM

Ağac olmaq istəyirəm,

Külək əssin qollarıma.

Ağac olmaq istəyirəm,

Dolu döysün əllərimə.

Quşlar qonsun budağıma,

Cür-cücülər yarpağıma,

Qarışqalar və böcəklər

Yol alsınlar torpağıma.

Ağac olmaq istəyirəm...

Qoy lap Günəşdən usanım,

Gur leysanlarda islanım...

Soyunum, geyinim... bilim,

Bir gün gövdəmə yaslanıb

Uyuyar yolçu sevgilim.

Ağac olmaq istəyirəm...

ANAM, YENƏ...

Gözlərimdə bulaq çağlar,

Məni görən ağlar, ağlar,

Yıxıldı başıma dağlar,

Anam, yenə, yenə, yenə...

Açmır yalan o yalanı

Sancmır ilan o ilanı.

Qoruyur filan filanı...

Anam, yenə, yenə, yenə...

Qüdsün qapıları Aya,

Boynuna asılıb qaya.

Susdum səsimi dünyaya,

Anam, yenə, yenə, yenə...

Özgə yanarmı oduma,

Bunu da yaz öz adıma.

Xocalı düşdü yadıma,

Anam, yenə, yenə, yenə...

SƏNƏ ŞEİR YANDIRDIM

Sən şeir yazırsan, mən "yandırıram"...

Hardasa bir yerdə qovuşuruq biz.

Zatən üçümüzük sözün bu vaxtı,

Sənsən, mənəm, bir də öz qələmimiz.

Hərə öz ömrünü yazır beləcə,

Beləcə zaman da ötüşüb keçir.

Gözümün yaşını ağappaq kağız,

Mürəkkəb yerinə içdikcə içir.

Soyuq nəfəsini verib üzümə,

Açıq qollarımdan sürüşür həyat.

Hər dəfə unudur məni nədənsə,

Keçib o birilə görüşür həyat.

Tökülür üstümə dağların qarı,

Bir vaxt sevənləri xoşbəxt sanırdım.

Yanıq qoxusunu duydunmu barı?

Mən yenə sənə bir şeir yandırdım.

SƏN VƏ QOCA PALID

Sən və qoca palıd... bir vuran ürək,

Baxıram qarşımda sanki cüt dağa.

Yaxşı bənzətmədi, o da sənin tək

Elə vəfalıdır ana torpağa.

Bu gündən sevgimi ikiyə böldüm,

Bir qoca palıdla sənin aranda.

O mənim dərdimi anladı, - bildim,

Qəlbimi ortadan iki yaranda.

Qorxuram alışıb yanaram oda,

Bilmirəm yanaşım nə təhər, necə.

Dünən axşamçağı susdum palıda,

O da titrəyirdi incədən - incə..

Bal dadlı bəlasan - canıma qənim,

Küsdürsən palıda sığınacağam.

Ürəyim o qədər böyükdü mənim,

Bir qəlbə iki eşq sığdıracağam.

Torpaq olacağam vəsfindən kənar,

Bunu hesab etmə darılmaq kimi.

Palıdın müqəddəs vəzifəsi var,

On əsr torpağa sarılmaq kimi...

XƏZƏRİN SAHİLİNDƏ

Xəzərin sahilində, Bakının küləyində,

qara-boz buludların dolu gözü altdayam..

Xəyalımda yenə də su kimi and içirsən,

sonra qəfil yanaşıb

tam qırmızı işıqda ürəyimdən keçirsən..

Xəzrilə gəlir qoxun...

gəlir köhnə həvəslə..

İçimdən gələn səslə,

isti, qaynar nəfəslə çağırıram adını..

açıram qəfəsimi - yumuram gözlərimi,

islanırsan cumculuq...

Yaxşı ki, ətraf səssiz, kimsəsiz, nəfəssizdir.

ya da arsız, duyarsız...

Yoxsa üzümü görən

soyuq deyəcək mənə, özümü görən dəli...

Dağılanı heç kimsə bir də eyni yığmayır,

Bir çimdiyə sığan ruh bir bədənə sığmayır...

Elə parçalanmışam - atom zərrələri tək...

Adam da tapammıram bu qəmi birgə içək.

Səndən sevgi gözləmək

bir kordan görməsini gözləmək kimi imiş,

indi səni Allaha susmağın dəmi imiş..

Xəzərin sahilində...

Adilə NƏZƏR

525-ci qəzet.- 2018.- 7 iyun.- S.7.