Onu belə tanıyırlar

Hər şey ayağı sayalı xoş bir təsadüfdən başladı. Bir gün dedilər ki, istedadlı gəncləri üzə çıxartmaq məqsədi ilə Bakıdan komissiya gəlib, musiqi məktəbi şagirdlərinin bilik səviyyələrini, musiqi qabiliyyətlərini yoxlayacaq.

Komissiya üzvləri uşaqların çalğılarına bir-bir qulaq asdılar. Onlardan biri, Asəf Zeynallı adına Bakı Orta İxtisas Musiqi məktəbinin müəllimi, ustad tarzən Kamil Əhmədov cib dəftərçəsinə nəsə qeyd edirdi. O, Bakıya qayıdanda məktəbin direktoru, bəstəkar Süleyman Ələsgərova Ağdam Uşaq Musiqi Məktəbinin son sinfində oxuyan bir uşağın çalğısından, xüsusilə, çox xoşu gəldiyini, ona qayğı göstərilərsə, gələcəkdə istedadlı bir tarzən olacağını da söylədi...

1953-cü ildə Ağdam Uşaq Musiqi Məktəbini bitirən kimi hələ barmaqları təzə-təzə bərkiyən on beş yaşlı Oqtayı Bakıya dəvət elədilər. Süleyman Ələsgərov və şöbə müdiri Adil Gəray onu imtahana çəkib, çalğısına qulaq asdılar. Kamil müəllimin yanılmadığına bir daha əmin oldular və Oqtayı tar şöbəsinə götürdülər. O, görkəmli pedaqoq-musiqiçi Səid Rüstəmovun sinfində təhsil almağa başladı. Muğam sənətindən isə məşhur tarzən Əhməd Bakıxanov dərs deyirdi. Tezliklə Oqtay musiqi nəzəriyyəsinin əsaslarını öyrəndi, professional ifaçılıq texnikasının sirlərinə yiyələndi, fərdi yaradıcılıq qabiliyyəti yavaş-yavaş üzə çıxdı. Üçüncü kursda oxuyarkən Səid Rüstəmov sevimli tələbəsinin ifaçılıq istedadını nəzərə alıb, onu Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsində özünün rəhbərlik elədiyi xalq çalğı alətləri orkestrinə işə götürdü. Oqtay həm oxuyur, həm işləyir, hərdən də konsert salonlarında solo nömrələrlə çıxış edirdi. Gənc tarzən konsertdən-konsertə, çıxışdan-çıxışa püxtələşir, çalğı texnikasını və sənət üslubunu təkmilləşdirirdi. Tanınmış, təcrübəli tarzənlərlə bir sırada əyləşdi, kollektivlə müxtəlif şəhərlərdə qastrol səfərlərində oldu. On ilə yaxın tarzən-solist kimi ustad ifaçılarla bir kollektivdə çalışması onun yaradıcılığında böyük imkanlar açdı, kamil bir musiqiçi kimi yetişib-formalaşmasında mühüm rol oynadı. Başqa cür desək, bu kollektiv gənc tarzən üçün əsl yaradıcılıq laboratoriyasına çevrildi. Oqtayın taleyi ömürlük axarına düşdü. Artıq o, həyatda öz yerini, öz mövqeyini düzgün seçmiş, daha doğrusu, özünü bu sənətdə tapmışdı.

1956-cı ilin iyununda Bakıda Azərbaycan gənclərinin birinci festivalı keçirilirdi. Bu sənət imtahanında özünü sınamaq üçün yüzlərlə gənc istedad respublikamızın paytaxtına toplaşmışdı. Tələbə-tarzən Oqtay Quliyev də onların arasında idi. Xalq çalğı alətləri üzrə keçirilən müsabiqədə onun ifa etdiyi musiqi nömrələri həm münsiflər heyəti üzvlərinin, həm də tamaşaçıların ürəyindən xəbər verdi. Gənc tarzən özünün ilk və layiqli mükafatının sahibi oldu. Təşkilat komitəsi Oqtayın çalğısını yüksək qiymətləndirdi, ona birinci dərəcəli diplom və festivalın laureatı adını verdi. İlk debüt, ilk sənət qələbəsi! Bundan gözəl nə ola bilərdi?! İstedadlı tarzən sənət qələbələrinin sayını getdikcə artırmağa başladı. Bir il sonra keçirilən festivalda həmin uğur yenə təkrar olundu. Oqtayın adına daha bir qızıl medal yazıldı.

1957-ci ilin yayında Sovet gənclərinin birinci Ümumittifaq festivalı keçirilirdi. Bu sənət yarışını təşkil etməkdə məqsəd gənclərin və tələbələrin qarşıdakı VI Ümumdünya festivalına nümayində seçmək idi. Mərkəzi Təşkilat Komitəsinin keçirdiyi bədii müsabiqələrdə iştirak etmək üçün müttəfiq respublikalardan çoxlu çalğıçı, ansambl, solist, peşəkar və özfəaliyyət kollektivi Moskvaya toplaşmışdı. Festivalda respublikamızı 32 nəfər musiqiçi təmsil edirdi. Azərbaycan Radiosu Xalq Çalğı Alətləri Orkestrinin solisti Oqtay Quliyev də bu mötəbər sənət bayramına ciddi hazırlaşmışdı. 21 janr üzrə keçirilən müsabiqələrdə respublikamızın gənc nümayəndələrindən səkkiz nəfəri qızıl, doqquz nəfəri gümüş, bir nəfəri isə bürünc medal aldı. Gənc ifaçı Oqtay Quliyev də qızıl medala və I dərəcəli diploma layiq görülərək VI Ümumdünya festivalında iştirak etmək hüququ qazandı.

Ancaq qarşıda daha böyük, daha çətin və məsul bir imtahan vardı: yüksək səviyyəli dünya gəncləri qarşısında respublikamızın adına layiq çıxış eləmək! Bu yaradıcılıq yarışı azərbaycanlı tarzən üçün də əsl sınaq meydanına çevrilmişdi. Festivalda dünyanın 131 ölkəsindən 34 min oğlan və qız iştirak edirdi. Hər gün Moskvada dörd yüzə qədər müxtəlif rəngarəng tədbirlər keçirilirdi. Bir sözlə, həmin anlar ölkənin paytaxtı dünya gənclərinin və tələbələrinin görüş yerinə çevrilmişdi.

İttifaqlar Evinin sütunlu salonu. Aparıcı Oqtayın adını çəkəndə o, bütün bacarığını səfərbər etdi, tarı sinəsinə sıxıb, alovlu barmaqları ilə dilə gətirdi. Sanki gənc tarzən ilhamının ən çoşqun çağında idi. Ecazkar tarın zərif və kövrək sədaları elə bil Odlar yurdunu - qədim Şuşanı, Gəncəni, Şəkini, Naxçıvanı, Şirvanı bu nəhəng salona gətirmişdi. Məftunedici musiqi ilə sehrlənmiş tamaşaçıları da nağıllı-bayatılı bir aləmə aparmışdı. Simlərin səsi dalğa-dalğa Azərbaycan musiqisinin selinə bürünən salona yayıldıqca ürəklər də həyəcana gəlir, duyğular yerindən oynayır, coşurdu. Tar tamaşaçıları ilə onların öz dillərində danışırdı. O dildə ki, tərcüməyə ehtiyacı yox idi. Tarzən “Şur”a ayaq verəndə alqış sədaları artıq salonu bürümüşdü.

Oqtayın son dərəcə emosional ifa tərzi, çalğı üslubu, ifaçılıq məharəti yüksək qiymətləndirildi. Bu sənət meydanında o, təkcə öz istedadını yox, həm də tarın qüdrətini, bədii-texniki imkanlarını, milli musiqimizin zənginliyini, bir sözlə, bu musiqi alətinin nəyə qadir olduğunu əyani, aydın və ifadəli şəkildə nümayiş etdirdi. Oqtay Quliyev dünya festival salnaməsinə öz adını qızıl hərflərlə yazıb, Moskvadan iki medalla qayıtdı.

O vaxtlar Oqtayın uğurlarından həm respublika, həm də Ümumittifaq mətbuatında ardıcıl olaraq məqalə və oçerklər çap olunmağa başladı. “Sovetskaya muzıka” jurnalı 1957-ci ilin 9-cu nömrəsində tarzənin şəklini də vermiş, onun ifaçılıq xüsusiyyətləri barədə yüksək fikir söyləmişdi. Yazıçı Vasili Ardamatski 1958-ci ildə Moskvada buraxılmış VI Ümumdünya festivalından bəhs edən “Beş ləçək”adlı kitabında isə həmyerlimizin sənətini belə səciyyələndirirdi: “Sovet musiqiçisi Oqtay Quliyev tamaşaçıları qədim musiqi aləti tarla tanış edir. Gənc tarzən tarda ən mürəkkəb əsərlər səsləndirir. Məsələn, Mixayıl İvanoviç Qlinkanın “İvan Susanin” operasında vals və yaxud bəstəkar Hacı Xanməmmədovun tar üçün konsertinin birinci hissəsi. Münsiflər heyətinin xarici ölkələrdən olan nümayəndələri bu qarabəniz, bəstəboy gəncə və onun sadə musiqi alətinə təəccüblə, dörd gözlə baxırdılar.

Fasilədə pərdənin arxasına keçirik. Gənc musiqiçilər həyəcanla İsraildən olan qızın və bizim musiqiçilərin çıxışları timsalında xalqların musiqi mədəniyyətinin inkişafı və qorunması yolları haqqında mübahisə edirlər. Vyetnamlı qız deyir:

- Oqtay Quliyevin çıxışından sonra mən bir şeyə tam əmin oldum. Öz milli musiqinə heç bir yad xal və ritm əlavə etməyə yol vermə. Heç bir şey! Melodiyanın işlənməsi və üslubu da milli olmalıdır. Bununla belə, elə usta olmalısan ki, Qlinka da, Bax da sənin milli alətində səslənə bilsin.

Festivalın xalq çalğı alətləri üzrə müsabiqəsinin münsiflər heyətinin üzvü, Azərbaycan SSR Xalq artisti, SSRİ Dövlət mükafatı laureatı Səid Rüstəmovla olan müsahibədən: “Gənc tarzən Oqtay Quliyevin maraqlı proqramla çıxış etməsi özünün yüksək istedad sahibi olduğunu göstərməklə yanaşı, həm də xalqımızın qədim musiqi aləti olan tarın olduqca kütləviləşdiyini bir daha sübut elədi. O, münsiflər heyəti qarşısında rus və xarici ölkə bəstəkarlarının əsərləri ilə yanaşı, “Orta Mahur”u, Hacı Xanməmmədovun 1 nömrəli konsertini, Üzeyir Hacıbəyovun “Koroğlu” operasından rəqsi çaldıqdan sonra Qlinkanın “İvan Susanin” operasında valsı məharətlə ifa etdi. Elə münsiflər heyətini də valeh edən bu klassik əsərin milli xalq musiqi alətində səslənməsi idi”.

Ümumdünya festivalında xalqımızın milli mədəniyyətini ləyaqətlə təmsil etdiyinə görə gənc tarzənin adına Azərbaycan SSR Ali Soveti Rəyasət Heyətinin və Azərbaycan Lenin Kommunist Gənclər İttifaqı Mərkəzi Komitəsinin Fəxri fərmanı yazıldı, sənət uğurları barədə mətbuatda silsilə məqalələr dərc olundu.

Elə həmin il texnikumu fərqlənmə diplomu ilə bitirən Oqtay Quliyev Ü.Hacıbəyov adına Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasının xalq çalğı alətləri orkestrinin dirijorluq sinfinə daxil oldu, bəstəkar Süleyman Ələsgərovun sinfində təhsil almağa başladı. Həmin vaxtdan o, Azərbaycan, rus və Qərbi Avropa bəstəkarlarının əsərlərini tarda ifa etməyə başladı və bu əsərlər müntəzəm olaraq radio dalğalarında, mavi ekranlarda səsləndirildi.

1960-cı il noyabrın 24-də Moskvadan Dehliyə uçan təyyarədə Bakı konservatoriyasının tələbəsi Oqtay Quliyev və onun sənət dostu, müğənni Lütfiyar İmanov da vardı. Ümumhindistan Gənclər Federasiyasının dəvəti ilə on beş nəfərdən ibarət nümayəndə heyəti dost ölkəyə qonaq gedirdi. Sovet artistləri maraqlı proqramla çıxış edirdilər. Oqtayın repertuarında muğam və mahnılarımız, həmçinin, hind mahnıları, rus və Avropa bəstəkarlarının əsərləri əsas yer tuturdu. Otuz altı günlük səfər zamanı Sovet nümayəndə heyəti ölkənin on beş ştatını gəzdi, hind gəncləri ilə maraqlı görüşlər keçirdi, Dehli, Bombey, Heydərabad, Mədrəs, Kəlküttə, Banqalor və başqa şəhərlərdə konsertlər verildi. Oqtay bu görüş və konsertlərdə həm Lütfiyar İmanovu tarda müşayiət edir, həm də solo çalırdı. Hər dəfə də tamaşaçılar onları gül-çiçək dəstələrinə qərq edirdilər.

Hindistan səfərindən sonra Oqtay Quliyevin musiqi yaradıcılığının ən parlaq səhifələri yazıldı. Gənc tarzənin şöhrət coğrafiyası daha da genişlənməyə başladı. O, tez-tez solo konsertlər verir, bir çox xanəndələri tarda müşayiət edirdi.

Arif Babayev, Xalq artisti:

- Mənim xanəndəlik sənətinə qədəm qoymağımda tarzən Oqtay Quliyevin müəyyən xidməti olub. 1962-ci ilin yayında onunla birlikdə Şuşada dincəlirdim. Bir gün Oqtay mənə dedi ki, nə üçün sən Bakıda - daha geniş auditoriyada çıxış eləmirsən? Həm də əlavə elədi ki, Süleyman Ələsgərov da burdadır. Bir ona baş çəkək, bəlkə sənə köməyi oldu. Biz Süleyman müəllimlə görüşdük və Oqtay ondan xahiş etdi ki, mənim səsimə qulaq assın. Oqtayın müşayiəti ilə “Mirzə Hüseyn Segahı”nı oxudum. Deyəsən, səsim Süleyman müəllimin döşünə yatdı və payızda məni Bakıya dəvət elədi. Və bir gün Oqtay Quliyevin və respublikamızın əməkdar artisti, kamança çalan Elman Bədəlovun müşayiəti ilə televiziyada “Cahargah” oxudum. Oqtay bir müşayiətçi kimi mənim tamam-dəstgah muğamı oxuyub başa çıxmağıma xeyli kömək elədi. Az vaxtda bizim üçlük hər yanda tanındı. Çox yerlərdə çalıb-oxuduq. Elə həmin dövrü də mən öz sənətimin başlanğıcı sayıram.

Bu illərdə onun istedadının yeni bir cəhəti də üzə çıxdı, pyeslər, kantatalar, mahnılar və sair musiqi əsərləri yazdı. Müsabiqələrdə Oqtay artıq bir bəstəkar kimi iştirak edirdi. 1962-ci ildə Azərbaycan Bəstəkarlar İttifaqı, mədəniyyət nazirliyi və respublika komsomolu Mərkəzi Komitəsinin birlikdə keçirdikləri müsabiqədə şair Famil Mehdinin sözlərinə yazılmış “Tələbələr” mahnısı ilə çıxış edən gənc bəstəkar üçüncü mükafata layiq görüldü. Bu mahnı dəfələrlə radio və televiziyada səsləndi, münsiflər heyətinin qərarı ilə musiqi nəşriyyatı tərəfindən çap olundu. Bir-birinin ardınca Famil Mehdinin sözlərinə yazdığı “Festival bayramı”, Əsgər Ələsgərovun sözlərinə yazığı “Müəllim qız” mahnıları bir çox ansamblların repertuarına salındı. 1977-ci ildə isə “Azərbaycan müəllimi” qəzeti redaksiyası ən yaxşı uşaq və məktəbli mahnılarının müsabiqəsinə onun Famil Mehdinin sözlərinə yazdığı “Doğma diyar” mahnısını mükafata layiq gördü.

1963-cü ildə konservatoriyanı bitirən gənc tarzən fəaliyyətini Azərbaycan televiziyası və radiosunun xalq çalğı alətləri orkestrində, sonra isə N.Krupskaya adına Bakı Mədəni-Maarif Texnikumunda və 16 nömrəli uşaq musiqi məktəbində davam etdirməyə başladı. 1970-ci ildən isə Ü.Hacıbəyov adına Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasının xalq çalğı alətləri kafedrasında çalışmışdır. Pedaqoji işin ilk mərhələlərində o, gənc musiqiçi kadrların yetişməsində musiqimizin inkişafı və təbliği sahəsində bacarıqlı və istedadlı bir müəllim kimi özünü göstərdi, ayrı-ayrı musiqiçilərin formalaşmasında böyük əmək sərf etdi. Oqtay Quliyev tələbə-gənclərin hərtərəfli xüsusi musiqi savadına yiyələnmələri üçün özünün bütün enerji və bacarığını sərf edərək musiqinin elmi-nəzəri və təcrübi məsələlərini onlara öyrədir, xalq musiqisinin melodik və ritmik xüsusiyyətlərini, çalğı alətlərinin geniş imkanlarını, tembrini, səs müxtəlifliyini əyani şəkildə, estetik əsaslarla izah edir, bir sözlə, yüksək səviyyəli elmi-pedaqoji kadrlar hazırlamaq sahəsində biliyini əsirgəmir. Bunun nəticəsidir ki, onun tələbələri respublikamızın müxtəlif şəhər və rayonlarında həvəslə, səylə çalışır, səmərəli, pedaqoji fəaliyyət göstərməklə yanaşı, musiqi incəsənətinin böyük təbliğatçısına çevrilirlər. 1986-cı ildə Bakıda keçirilən xalq çalğı alətləri ifaçılarının Ü.Hacıbəyov adına respublikalararası birinci müsabiqəsində onun yetirmələrindən İlqar İmamverdiyev, Malik Mənsurov birinci mükafata, Zeynalabdin Babayev, İlham Bədəlov ikinci mükafata, Vahid Məmmədov, Fətəli Bağırov üçüncü mükafata layiq görülmüş və laureat adını qazanmışlar.

İlqar İmamverdiyev:

- Hər kəsdən soruşsalar ki, qazandığı uğurlara görə kimə minnətdardır, şübhəsiz, həyatda ona yol göstərən müəlliminin adını çəkər. Mən də bu mənada bir ifaçı kimi, bir müəllim kimi nə əldə etmişəmsə, hansı uğurlar qazanmışamsa, ilk növbədə, Oqtay müəllimə borcluyam. O, bizim bu sənətin incəliklərini dərindən duymağımızda, kamil mütəxəssis kimi yetişməyimizdə əlindən gələni edirdi. Oqtay müəllim dərs prosesinə olduqca prinsipial və tələbkar mövqedən yanaşır, dərsi başa sala-sala bizi sanki sehrləyir, sənətin çətin yollarında mübariz olmağa səsləyirdi. Biz, Oqtay Quliyevin yetirmələri harda işləməyimizdən asılı olmayaraq tez-tez öz müəllimimizi minnətdarlıq hissi ilə yad edir, onunla əlaqə saxlayır, məsləhətlərinə qulaq asırıq.

Pedaqoq-musiqiçi ümumtəhsil məktəbləri üçün bir sıra metodiki vəsaitlərin və musiqi dərsliklərinin də müəllifidir. Onun “Süleyman Ələsgərovun tar ilə xalq çalğı alətləri orkestri üçün metodik tövsiyələr” kitabı, Səid Hacıyevlə birlikdə yazdığı “Pyeslər” məcmuəsi - tar ilə fortepiano üçün köçürmələr uşaq musiqi məktəblərinin tar sinfində oxuyanların səviyyələrini yüksəltmək məqsədi daşıyır. Həm də demək lazımdır ki, bilavasitə tarın tədrisinə uyğun işlənməsi, bütün siniflərin proqramlarını əhatə etməsi baxımından əhəmiyyətli olan bu məcmuələr ilk mükəmməl tədris-pedaqoji repertuar toplularıdır. Eyni zamanda, tarzən bir çox Azərbaycan bəstəkarlarının kamera-instrumental əsərlərini xüsusi olaraq tar, kamança, fortepiano üçlüyü üçün işləmişdir.

Həmin illərdə musiqi məktəblərinin proqramına muğamların kütləvi şəkildə öyrənilməsi üçün Əhməd Bakıxanovun təşəbbüsü ilə bir sıra muğamlar Moskvada Ümumittifaq “Melodiya” firması tərəfindən “Muğam məktəbi” seriyası adı ilə iki valda buraxılmışdır. Böyük sənətkar bu işə tələbəsi Oqtay Quliyevi də cəlb etmiş və bura gənc tarzənin ifasında “Segah”, “Şur”, “Çahargah”, “Bayatı-kürd”, “Şahnaz”, “Heyratı” muğamları da daxil edilmişdir.

1978-ci ildə istedadlı musiqişünas “Azərbaycan xalq çalğı alətləri orkestri və respublika musiqi mədəniyyətinin inkişafında onun rolu” mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək sənətşünaslıq namizədi elmi dərəcəsi alıb. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, bu, həmin sahədə ilk elmi-tədqiqat əsəridir. Onun “İşıq” nəşriyyatı tərəfindən 1977-ci ildə buraxılmış “Azərbaycan xalq çalğı alətləri orkestri” kitabından isə musiqi təhsili müəssisələrində lazımlı və faydalı dərslik kimi istifadə olunur. Kitabda müəllif respublikanın əməkdar kollektivi, Səid Rüstəmov adına Azərbaycan Televiziyası və Radiosunun Xalq Çalğı Alətləri Orkestrinin yaradıcılıq yolundan, inkişaf mərhələlərindən, ifaçılıq xüsusiyyətlərindən, estetik tərbiyə sahəsində böyük və geniş rolundan danışır. Monoqrafiyanı musiqişünaslıq elmində diqqətəlayiq əsər kimi qiymətləndirmək olar.

1994-cü ildə türkiyəli həmkarları Oqtay Quliyevi qədim ali təhsil müəssisələrindən olan Qara Dəniz Texnik Universitetinə işə dəvət etdilər. Görkəmli musiqiçi 30 minə yaxın tələbənin təhsil aldığı və 1400 nəfərdən çox müəllimin çalışdığı bu universitetin “Gözəl sənətlər” fakültəsinin “Musiqi bölümü”nə professor vəzifəsinə təyin olundu. Ora hansı məqsədlə işləməyə getdiyini soruşanda Oqtay müəllim deyirdi: “Biz, Azərbaycan ziyalıları Türkiyəyə yalnız maddi vəziyyətimizi yaxşılaşdırmaq üçün yox, türk xalqı ilə dostluğu, qardaşlığı, elmi və mədəni əlaqələrimizi inkişaf etdirmək üçün getmişik”.

Fəaliyyətə başladığı ilk günlərdən Oqtay Quliyev tələbələrinin bu musiqi alətinə böyük maraq və sevgilərini nəzərə alaraq tar ixtisası üzrə sinif açdı. Əvvəlcə keçəcəyi fənlərin proqramını tərtib etdi. Burda, əsasən, Azərbaycan bəstəkarlarının əsərləri yer aldı. Onu da deyək ki, tarzən-pedaqoq adi dərslər keçmirdi, əsas musiqi nəzəriyyəsi fənlərindən olan solfecio, musiqi ədəbiyyatı, orkestr və başqa fənləri bacarıqla tədris edirdi, Türk xalq çalğı orkestrinin bədii rəhbəri kimi də fəaliyyət göstərirdi. Yeri gələndə solo konsertlər verir, öz mahir ifası ilə bu qədim musiqi alətini, onun ecazkar səsini tamaşaçılarına sevdirirdi, tələbələri isə bu bacarıqlı və hərtərəfli müəllimin dərslərinə həvəs və maraq göstərir, ondan görüb-götürməyə çalışırdılar. 1997-ci ildə Trabzonda çap olunmuş “Musiqi eğitimi bölümü məzunları” adlı kitabda tələbələri öz müəllimlərinə xitab edərək ürək sözlərini görün necə ifadə etmişlər: “Yaz-qış boz paltonuzu üzərinizdən çıxarmadınız. Musiqi bölümünə ilk gəldiyiniz zaman bizləri tar deyilən bir alətlə tanış etdiniz. Bundan çox məmnun olduq. Müəllimlərimizin verdiyi konsertlərdə çaldığınız əsərlər, o cümlədən, Azərbaycan və türk xalq mahnıları sizin ifanızda başqa bir gözəllik qazanırdı. Bizləri hər zaman heyran qoyurdunuz. Azərbaycan xalqının istiqanlılığını, insanpərvərliyini, gözəlliyini sizinlə tanıdıq, duyduq. Sizləri çox sevirik və unutmayacağıq. Gördüyünüz və görəcəyiniz bütün işlər üçün Sizə təşəkkür edirik”.

Universitetin “Musiqi təhsili” bölümünün başçısı, dosent Səbri Yenər bir müsahibəsində Oqtay Quliyev haqda qiymətli fikirlər söyləmişdir: “Azərbaycandan çağırdığımız müəllimlər güman etdiyimizdən qat-qat yaxşı, can-başla fəaliyyət göstərirlər. Bir misal çəkim. Son illərə qədər bölməmizdə tar sinfi yox idi. Halbuki Türkiyədə bu gözəl, imkanlı musiqi alətinə böyük maraq var. Mütəxəssis olmadığından tar sinfi aça bilmirdik. Azərbaycan Musiqi Akademiyasının təcrübəli müəllimi, professor Oqtay Quliyev universitetimizə gələndən sonra belə bir sinif açmağa nail olduq. Fərəhli haldır ki, Oqtay bəyin tələbələri indi Azərbaycan və türk musiqisi ilə yanaşı, tarda dünya klassiklərinin əsərlərindən nümunələr çalırlar”.

2003-cü ildə Oqtay Quliyev Türkiyədən vətənə döndü və Azərbaycan Milli Konservatoriyasında tar ixtisası üzrə professor vəzifəsində fəaliyyətə başladı, eyni zamanda, birinci prorektor təyin edildi. Əvvəlki kimi dərs deməklə yanaşı, elmi-tədqiqat və metodik işlərlə ciddi şəkildə məşğul olmağa başladı. Çox çəkmədən görkəmli tarzənin musiqi mədəniyyətinin inkişafındakı xidmətləri yüksək qiymətləndirildi və o, “Azərbaycan Respublikasının əməkdar incəsənət xadimi” fəxri adına layiq görüldü.

...38-ci ilin payızı yurdumuza qədəm qoyanda Şuşanın Malıbəyli kəndində bir uşaq dünyaya gəldi. Onun adını Oqtay qoydular. Qonum-qonşunun, tanış-bilişin o vaxtlar sadəcə Oqtay kimi çağırdıqları bu ada zaman keçdikcə neçə-neçə fəxri adlar qoşuldu. İndi dostları, həmkarları onu belə tanıyır: respublika, Ümumittifaq və Ümumdünya festivallarının laureatı, sənətşünaslıq namizədi, əməkdar incəsənət xadimi, Azərbaycan Milli Konservatoriyasının müəllimi, professor Oqtay Quliyev.

Vasif QULİYEV

525-ci qəzet.- 2018.- 29 sentyabr.- S.18-19.