Allah vergisi...  

 

 

Bəzən futboldan doyanda üz tutduğum başqa bir idman növü olur - peşəkar boks. Futbol qədər olmasa da, hər halda həm populyarlığına, həm kommersiya gəlirlərinə görə peşəkar boksun döyüşləri tamaşaçıları özünə ən çox cəlb edən yarışlardandır. əlbəttə, bu idman növünün adı gələndə hamının gözünün qabağında birmənalı olaraq ilk əvvəl o canlanır - Məhəmməd Əli.

Məhəmməd Əli mənim ən çox rəğbət bəslədiyim, hətta ideallaşdırdığım yeganə idmançıdır. O dərəcədə ki, ara-sıra Feysbukda örtükə, "Whats app"ımda isə profilimə belə onun şəklini qoyuram yaxın dostlara ordan zəng edəndə zarafatla deyirlər ki, Məhəmməd Əli zəng vurur :))

Onun barəsində daha çox ölümündən sonra (3 iyun, 2016) oxumağa başladım bir çox halda heyrətimə səbəb olan məqamlara rast gəldim. Ən çox ona görə ki, 20 illik boksçu karyerasında başından yüzlərlə zərbə alan Əlinin beyini saat dəqiqliyi ilə işləyirdi. Bu, yəqin ki, hər adama, hər idmançıya nəsib olmayan Allah vergisi, lütfi idi. Məhəmməd Əli tək idmançı deyildi, həm hazırcavablığı ilə xüsusən Amerika mediasını heyran edən usta bir natiq idi. 2001-ci ildə, Nyu-Yorkdakı qoşa binalara təyyarənin girməsi ilə bağlı bir yerli jurnalist onu təxribata çəkməyə cəhd etmiş İslam dinini aşağılayan bu sualı vermişdi:

- 11 sentyabr terrorunu törədənlərlə eyni dini paylaşmaq necə bir hissdir?

Əlinin cavabı dahiyanə idi!

- Mənim hisslər keçirdiyimi bilmək istəyirsiniz? Siz Hitlerlə eyni dinə mənsub olmağınızla hansı hissi keçirirsinizsə, mən onu keçirirəm!

Ümumiyyətlə, Əlinin İslama, Allaha sevgisi ilə bağlı yanaşması diqqət çəkir, bununla bağlı fikrini obrazlı sərrast ifadə etməsi yaxşı mənada təəccüb doğururdu. "Allah məni bu xəstəliyə (parkinson - A.B.) ona görə düçar etdi ki, göstərsin: birinci sən deyilsən, mənəm!" - bunu da zamansa Əli demişdi.

Onu bütün başqa idmançılardan fərqləndirən bir xüsusiyyəti vardı. Özü peşəkar boksun əfsanəsi olsa da, hər zaman idmanda zorakılıqlara (gözünüzün önünə qaydasız döyüş gəlsin) qarşı idi bununla bağlı həmişə fikirlərini bildirərdi. Aşağıda təqdim etdiyim elə həmin fikirlərdən biridi. Bu günlə yüzdəyüz səsləşir. İdman adıyla insan qanından milyonlar qazananlara aiddir:

"Ceyms Ellis mənimlə döyüşdən sonra kritik vəziyyətdəydi. Mənə görə, əgər boksçu döyüşü davam etdirə bilməyib uduzursa kanata yıxılırsa, daha onu var qüvvə ilə vurmaq lazım deyil. Ellis mənim dostum idi. Onun ailəsi var o da yaşamaq istəyir. Yalnız dava barədə düşünmək axmaqlıq olardı. Bəzən özüm başqalarının döyüşünə baxıram onda bir anlıq düşünürəm ki, yəqin mən axmağam. Bütün bunlar xoruz döyüşünə bənzəyir. Döyüşçülər bir-birini tanımır bir-birini öldürməyə hazırdılar. Onlar qan axıdırlar, bir-birilərinə elə zərbələr endirirlər ki... Bu qəzəb hardandı? Kimə niyə bu qədər əsəbiləşməlisən? Amma ətrafda insanlar var axı. Bir qismi qışqırır: "O güclüdür!" Digərləri isə deyir, "yox, o birisi güclüdür". sonra hamısı bir ağızdan deyir: ", məhv elə onu!" Onlar döyüşməyə başlayırlar. İnsanlar isə bu zaman isti yerlərində yayxanıb pivə içə-içə "ha-ha-ha" edib şaqqanaq çəkirlər. Biz isə döyüşürük. Artıq burundan qan açılıb, göz partlayıb, dişlər qırılıb, beyin silkələnməsi var. Bunlar nəyə görə edilir? Yalnız insan adlandırılanların həzz alması üçün! Bu, vəhşilikdir! Belə şeyləri görəndə özümə söz verdim ki, heç vaxt bu cür döyüşmərəm. Mən rinqdə yaxşı olacağam, rəqs edəcəyəm, qələbəni zorakılıqla deyil, xalla qazanacağam. Floyd Patterson, Çorc Çuvalo, Karl Mildenberqer Henri Kuperlə görüşdə belə olmuşdu. Görəndə ki, onun qaşından qan fontan kimi açılıb, özüm bilərəkdən onu uzaqlaşdırdım. Axı, onun ailəsi, uşağı var. Kanatdan ümidsizcəsinə sallanan insanın döyülməsini başa düşə bilmirəm. Köməksiz halda olan birinə zərbə vura bilmərəm. Mən belə etmirəm!"

heç vaxt etmədi .

Çünki o, təkcə bir boksçudöyüşçü deyildi, insanlığı, ədaləti bilən bir böyük şəxsiyyət idi.

 

 

Aydın BAĞIROV

aydinbagirov@gmail.com

 

525-ci qəzet.- 2019.- 17 aprel.- S.23.