Utopik düşüncələr

Bu qloballaşan dünyada

mən də qloballaşa bilsəm...

Şeytana papaq tikib, ortasını deşərdim.

Malıma kəm baxanın gözlərini eşərdim,

Yeyib-içib şişərdim.

Bircə mahnı qoşardım, reytinqləri aşardım,

Dünyanı dolaşardım.

Mən də qloballaşa bilsəm...

Əlimə fırça alıb

yeri-göyü boyardım istədiyim rənglərə.

Qartaltək qanadlanıb səmalarda süzərdim,

Xəritədəki yerlərin ən gözəlin gəzərdim,

Süd gölündə üzərdim.

İti bir kəlbətinlə

Məftilləri kəsərdim, sərhədləri keçərdim,

Avropaya köçərdim.

Bəlkə qloballaşsaydım...

Eşşəyə də minməzdim, ata çatana kimi,

Köynəyi yandırmazdım, bitə acıqlananda.

Bar verdikcə başımı daha da dik tutardım

Ac toyuğun yerində səhərəcən yatardım.

Bircə qloballaşsaydım...

ABŞ-ı kəşf edərdim elə Kolumbsayağı

Atəşgahdan od alıb "yandırardım Romayı".

Ağardardım zəncini, üzüm ağ olsun deyə

Qaraldardım qatığı, sözüm dağ olsun deyə.

Dəliyə yer verərdim, əlinə bel verərdim,

Sevinc, şadlıq əkərdim,

Əkdiyimi biçərdim.

Aşıma duz yerinə biraz düzlük tökərdim,

Qaşığıma çıxardı.

Kal armud kimi keçib dünyanın boğazına

Nəfəsini tıxardım.

Köhnəsini dağıdıb yeni dünya qurardım

Başında mən durardım.

Bəlkə qatil olardım,

Öldürərdim faşizmi, nasizmi, sionizmi

Dağıdardım kökündən sosializmi,

kapitalizmi

Beşikdəcə boğardım İŞİD-i, terrorizmi.

Dəmir çarıq geyərdim

Tapardım humanizmi,

qurardım kommunizmi.

Bircə qloballaşsaydım...

Ağzından od püskürən əjdahatək udardım

Haqqı tapdayanları.

Şığıyaraq düşməni zəmi kimi biçərdim

Al qanını içərdim.

Qaytarıb Qarabağı, orda məclis qurardım

Bir zəngulə vurardım.

Üzeyirin bəstəsi, "Qarabağ şikəstəsi".

Qaçıb gələrdi hamı - salamatı, xəstəsi,

Əlində gül dəstəsi.

Bircə qloballaşam...

Fərəhimdən bir coşam,

sel kimi aşam-daşam

Kumqayaya şeir qoşam,

Sarıtəpədən danışam,

Unudam dərd-kədəri, gözlərimdə dona yaş

Sevinc dola ürəyə, gülüş qona dodağa

Çaylar kimi çağlayam, şadlığmdan ağlayam.

Tanrı məsləhət bilə, dəvəyə qanad verə

Lal dillərə söz gələ, kar qulaqlar açıla,

Kora iki göz verə.

Dünya nura boyana

Belə bir xəbər yaya:

"Müharibəyə"dur" - deyən,

qələb əyə səsləyən,

Dünyaya sülh bəxş edən, bərabərlik paylaşan,

Bir qadın var dünyada".

Bütün bunlardan sonra

Səmalarda dolaşam, sevinclə qucaqlaşam

Belə qloballaşam, beləcə qloballaşam.

Bir yol gedir bizim kəndə

Bir yol gedir bizim kəndə,

O yol daşlı, kəsəklidir.

Cığırları tamam itib,

Asfaltında çayır bitib,

O yol yaman küləklidir.

Bir yol gedir bizim kəndə,

Yaman qarlı, boranlıdır.

Ətrafını kol-kos basıb,

Başı yaman dumanlıdır.

Bir yol gedir bizim kəndə,

Yolsuz, yolçusuz bir yol.

Kimsiz, kimsəsiz bir yol.

Bu yolun bələdçisi yox,

Bu yolun diləkçisi çox.

Bir yol gedir bizim kəndə

Bir ləpiri, izi yoxdur,

Tikan çıxıb hər yanından.

Bircə kəs də görünməyir,

Qarşıdakı aşırımdan.

Bir yol gedir bizim kəndə

Görən neçə qurbanı var.

Cığırına iz qoymağa,

Ocağına köz qoymağa,

Tapılacaq insanı var?

Bir yol gedir bizim kəndə

O yol od-alovdan keçir.

O yol pisi yaxşıdan,

Mərdi namərddən seçir.

O yolu tapmaq nə çətin,

O yolu getmək nə çətin,

O yolun sonunda bitir

Mənim vətən həsrətim.

Asya ƏHMƏDOVA

525-ci qəzet.- 2019.- 27 aprel.- S.23.