Qələm də çürüdü qəmdən

Bu dünyanı beş qəpiyə

Satmışamsa, ta satmışam.

Satıb dəyər-dəyməzinə

Batmışamsa, ta batmışam.

Yel qopdu uçdu alaçıq,

Göylərə uçdu alaçıq,

Quru yerdə üstü açıq

Yatmışamsa, ta yatmışam.

Bərk-bərk yapışdım qələmdən,

Qələm də çürüdü qəmdən.

Özümü öz pəncərəmdən

Atmışamsa, ta atmışam.

Bu dünyanı beş qəpiyə

Satmışamsa, ta satmışam.

Üzülmə, yolun sonuna

Çatmışamsa, ta çatmışam.

Aynalar da olmasa

Mən yenə də özümlə

Ovudaram özümü.

Ovuda bilməyəndə

Uyudaram özümü.

Sözüm olmaz sözümlə,

İşim yoxdur özümlə.

İçim yanar, gözümlə

Soyudaram özümü.

Arzum yolda qalmasa,

Məni fikir almasa.

Aynalar da olmasa,

Unudaram özümü.

Ömür keçir çətində,

O küçədə, bu tində...

Vərəqlərin içində

Qurudaram özümü.

O inandı, o bilmədi

Min budaq vardı, kəsdiyin

Budağa çəkdin sən onu.

Sinəsinə bir dağ çəkdin,

O dağa çəkdin sən onu.

Əzsən də əziz göründün,

Gözünə dəniz göründün.

Özün tər-təmiz göründün,

Batağa çəkdin sən onu.

Göz yaşı ilmə-ilmədi,

Bir əl də qalxıb silmədi.

O inandı, o bilmədi:

Yatağa çəkdin sən onu.

Min budaq vardı, kəsdiyin

Budağa çəkdin sən onu.

Sinəsinə bir dağ çəkdin,

O dağa çəkdin sən onu.

Bir də məndən bax özünə

Gəlib qaranlıq içində

Qara bürünürsən, Allah.

Bir də məndən bax özünə

Necə görünürsən, Allah.

Gün göstərib çiçəklədib

Sonra da qar atma daha.

Və xoşbəxt ola bilməyən

Adamlar yaratma daha.

Nədir bizdə bu ağırlıq

Adına da dərd deyirlər.

Namərdliyi insan edir

Dünyaya namərd deyirlər.

"Ol" dedin oldu olanlar

Dilin gəlmir dağıtmağa.

Bilirəm, Sən də bezibsən,

Əlin gəlmir dağıtmağa.

Gəlib qaranlıq içində

Qara bürünürsən, Allah.

Bir də məndən bax özünə

Necə görünürsən, Allah.

Adam da günəş kimi...

Baxma nəsə etmirəm,

Edəcəyəm, darıxma.

Özümü burda qoyub

Gedəcəyəm, darıxma.

İndi durub baxıram -

Hər şey veyil-veyilmiş.

Mənim dediyim dünya

Heç bu dünya deyilmiş.

Guya başqa nə olur?..

Əzəl və əcəl olur.

Adam da günəş kimi

Üfüqdə gözəl olur.

Rahil TAHİRLİ

525-ci qəzet.- 2019.- 11 dekabr.- S.23.