Süsən NƏVADEYE RƏZİ

Sevmək

Yelə bel bağlamaq,

Suya sarılmaq,

Havanı həvəngdə döyməkdir,

Bəlkə də sevmək.

Nəsələr var olmaqdan ötə,

Nəsələr var ölməkdən ötə,

Elə donuq-donuq baxma qadası!

Ümid

Davam etməyə ən yetərli dildəm (dəlil, məntiq - müəl.) deyilmi?!

Ağaclar və mən

Heç darıxmırdıq,

Nə şəhər, nə də cib telefonum.

Heç kimi də gözləmirdik,

Nə bəlalı mən, nə də ziyalı Təbriz...

Soyundum səni,

Səpdim şıltaq sərçələr dənləsin,

Küskünlüyümü, umduğum yerdən.

İndi, nə mən mənəm,

Nə də bu şəhər şəhərdir;

Deyirəm kaşki qar yağmasın bu il...

Təbrizə qar yağanda

Şairləşir bütün ağaclar və mən...

Təqvimin sonu

Söylə,

Hansı saatda yaranmısan?

Dörd fəsil gül açırsan

Xəyalımın bağçasında...

Zəhmət olmasa,

Xəyalına buyur,

Dolaşmasın biləmə...

Bu fəsildən sonra

Heç bir fəsil gəlməyəcək

Yaşıllaşma həvəsi

Səhər-səhər almalıqlara

Damcı-damcı damanda günəş,

Qulağıvı daya dodaqlarıma

Yarpaqların yaşıllaşma həvəsini

Narın-narın

Pıçıldasın sənə.

Yel günəşi yerdən süpürəndə

Quşların şeirimə susuzlayan çağı

Səsim

Budaq-budaq

Cücərib göyərəcək ağaclarda...

Səni yollara tapşırıram

Nə varsa bəlləyimdə,

Nə varsa ürəyində,

Burax da get, giləsi!

Get,

Gedişin, yam-yaşıl tumurcuqlansın

Qalışım, sap-sarı soluqsa da.

Sənli düşüncələrimin uzaq varoluşu

Sənsizlik dəminin yaxın gərçəyində

Avar olunca çarəsiz başıma...

Ah... giləsi!

Elə bir susuram bağırmaqdan ötə

Elə bir səssizləşirəm hayqırmaqdan bətər

Və qarşımda

Diz çöküb ağlır

Güc-bəla ilə basdırdığım gözyaşlarım.

Səni yollara tapşırıram,

Yollar yorulmasın, deyə

Və dağlara...

Güvənəcək dayağı olsun, deyə

Səni günəşə tapşırıram

Qara-orxu qərrahlanmasın

Və dənizə,

Ayın sevişəcək yuvası olsun, deyə.

Bugün ayrılışın acısına basdırıram özümü

Və yarınların parlaq düşlərinə, səni.

Gedişin gün çıxana olsun, giləsi!..

Ürəyimin bayqın batışına,

Baş əyməyim də neynəyim?!

Gecələrində Ay işıldırmı hələ?

Gecələrində Ay ışıldırmı hələ?

Gündüzlərində Günəşivin yanaqları

Parlaqdırmı hələ?

Heeeç sevincli deyiləm, giləsi...

Düşsüz

Gülüşsüz

Nə təhər sevincli olunur?!

Yel kimi gəzginəm,

Sel kimi çarəsiz,

Gəl, gülüşlərimi qurtar,

Gəl, qoşuqlarımı qurtar,

Gəl, damarlarım qanına alışdığım!

Gəl dilimi qurtar,

Gəl dinimi qurtar,

Gəl dünümü, günümü, yarınlarımı qurtar...

Gəl,

Gəl!

Gəlmə, get!

Get, hara gedirsən get,

Harda olursan ol!

Zamanın ötəsində bilə olsan,

Günəşi zədələyən buludları göstərmə, nolar...

O qədər təvaf eləmişəm ki, biləvi

- xəyalıvı yanı -

Həccə getmək gərəkməz mənə...

Getmə, gəl!

Gəl tazadan yoz yuxularımı

Bir az dəliləşdir, bir az da dəcəl eylə...

Həm qoşuqsuzlaşdır,

Həm nağılsızlaşdır,

Həm də ağılsızlaşdır bir az biləmi...

Doğrudan

Gecələrində ay ışıldırmı hələ?!

525-ci qəzet 2019.- 8 fevral.- S.7.