Kimin qızıyam?

1960-cı ildə hazırda Meşginşəhr adlanan Xiyav şəhərində anadan olub. Bu şəhərdə boya-başa çatıb, ibtidai və orta təhsilini də burada alıb. 1984-cü ildə Tehranda yerləşən Tərbiyəti Texnikumun Mikrobiyoloji bölməsinə daxil olsa da, təhsilini yarımçıq qoymaq məcburiyyətində qalıb. Bir müddət radioloji sahədə texniki işçi kimi işləyib. 1997-ci ildə ildə Lahicanda yerləşən Azad Universitetin İngilis dili mütərcimliyi bölməsinə daxil olub, ancaq oranı da müəyyən səbəblərə görə yarımçıq qoyub. 1998-ci ildə ildə Təbriz Azad Universiteti İctimai elmlər fakültəsinə daxil olub və 2002-ci ildə təhsilini başa çatdırıb. 2006-cı ildə Bakıda yerləşən Xəzər Universiteti İctimai elmlər fakültəsində Azərbaycan türkcəsi sahəsində magistraturanı "Həbib Sahirin həyatı və əsərləri" tezisi ilə bitirərək doktoraya başlayıb.

Nigar xanım şeirlərini əvəllər farsca yazıb. 1989-cu ildən isə qardaşı Rövşən Xiyavinin və həyat yoldaşının təşviqi ilə türkcə yazmağa başlayıb. Onun "Mənim şeirim" adlı ilk kitabı 1996-cı ildə yayımlanıb.

Mən Savalan göylərinin

Qatarlanan durnasıyam.

Dağlar dağı Səhəndimin

Zirvəsinin sal buzuyam.

Qaranlıqda parıldayan,

İşıqlı dan ulduzuyam...

Nigarıyam Koroğlunun,

Çənlibelin avazıyam...

Payız, qışam, bol bostanam,

Bağçaların yay, yazıyam.

Qoyun-quzu suvarılan

Bulaqların yarpızıyam...

Saf sinələrdən süzülən

Aşıqların avazıyam.

Yazarların ürəyində

Yazılmamış bir yazıyam...

Bağırmışam, boğulmuşam,

Elin qadağlı ağzıyam...

Kərəmin sazının sözü,

Əslinin içgin razıyam...

Tarixdə dillərdə gəzən

Həllacların boğazıyam...

Səhəndin çatlıyan bağrı,

Şəhriyarımın qızıyam...

Alnım açıq, başım uca

Azərbaycan qızıyam!

lll

Bir quşun uçuşundan qopub düşən

lələk bulmuşdum

odla suyun arasında

və gecənin gövdəsində

gəlməmişdim balıncınızı

başınızın altından çəkməyə,

bir az şeirim,

bir az sevgim var idi,

bir az da türklüyüm

keçid alır şair axşamlarımdan

lələkdən bir qapı asım deyə

qaldırır çiynimə

endim sizlərə

damlara qalxıb da

durnanı daşa basan

sizlər oldunuz.

Hə,

bu mənəm,

bu bağ mənəm

gövdəmin gəbəsindən ilmə-ilmə

keçid verən bağ sənə, mənəm

bu da sən

yarpız ətrimi çəpərlərə qıfıllayan səssiz

sarmaşıq

və zanbaqlığımı zağ-zağ əsdirən qorxu

istərsən gəl,

hansı ürəklə gələ bilsən gəl

paslı dəmir təkərlərin

çənliyimdə batıb qalacaq

bu səfər.

İndi ki,

güllədən gül-gül açılmış cənazəmi

tam sayğı,

tam hüznlə

qəbrimə daşımaqdasınız

və kəndi əlinizdən acıyıb ağrımaqda,

ey kədərli milyon çiyinlər!

unutmayın da utanmayın ki,

sayğı-sevgiylə yaşama durduğumda

yalqız buraxan məni

ölürcəsinə sizlər oldunuz.

Sən səhərsən!

Gecənin camına calamaq istəyirəm səni,

Nəfəs-nəfəs...

Səni çiynimdə çəkirəm tüşkü-tüşkü...

Səndə doğan günəşi

Bütün anaların döşündə,

Əmizdirmək istəyirəm.

Qucaq-qucaq...

Bu arxayınlığa inanma, inanma!

Arxamda külək əsir,

Külək əsir arxamda, kül sovurur,

Saçlarım gizli bir hıcqırığın darağında

Dən-dən tökülür.

Başımın ağrısı, qapının cəftəsi ağırladır.

Qapı açılmır, qapı açılmır...

Açılmırsa, önümdə divar durur...

Mən bu sarı arxayınlığa inanmıram.

Nigar XİYAVİ

525-ci qəzet.- 2019.- 15 fevral.- S.7.