KİRAÇIYAM

1966-cı ildə Xudafərində anadan olub. İbtidai təhsilini Xudafərində, tam orta təhsilini isə Tehranda alıb. Rudhen Universitetində sosial xidmətlər ixtisasına yiyələnib. Yeniyetməlik dövründən şeir və elmi-publisistik məqalələr yazmağa başlayıb. Bakı Dövlət Universitetinin sosial psixologiya ixtisası üzrə doktorantı olub, 2002-ci ildə burada "Narkomanların kliniki və postkliniki reabilitasiyasının sosial-psixoloji problemləri" mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək psixologiya üzrə fəlsəfə doktoru dərəcəsi alıb. O, Şimalda işıq üzü görmüş, yüksək elmi-fəlsəfi dəyərə malik bir sıra kitabları ərəb qrafikasına çevirərək Cənubda nəşri ilə məşğul olmaqla bu sahədəki mövcud boşluğun aradan qaldırılmasında böyük işlər görməkdədir. 2003-cü ildən Tehranda dərc olunan aylıq azərbaycandilli "Xudafərin" jurnalının təsisçisi və baş redaktorudur.

Kayıyor topraq ayaqlarım altından,

Hər gün sokakdan, sokağa.

Cığırdan, cığıra düşürəm,

Acı kəsiyor boğazımı.

Param yox ödəməyə,

Kafam duman, dodağım qupquru.

Kipriklərim islaq

Biliyorsun nədən?

Anlatayım arkadaş,

Mən burada kiracıyam, kiracı.

Haqqım, dilim yox vətəndaş,

Ağır daşam, çukurlara.

Gənc, yaşlı səpir kurşunlara,

Savaşlarda öndə.

Haqq deyəndə, nə bağrıyorsun sus bə,

Ovut kəndini, zavallı,

Əzildin 46-da.

Vicdanın dıvarlara hörgu yapıldı,

Ağaclardan konuşduğun dillə asıldın.

Sən dövlətin malısan,

Satın alınmış qulu.

Gücümü bazar sundular,

Ruhumu dar ağaclarına.

Kayıyor topraq, kayıyor,

Sanki yer kürəsi su yüzündə!

Ya da güclu deprəm,

Başım donuyor, sanki günəş batışından.

Akış yapıyor

Sokulur günəşin şafaqları gözümün

Saralan köksündə

Nədən böylə, muamilə, alış veriş,

Varlığından yoxsun sanki robot.

Kuş, kuş, kuşuşdur,

Sıcağında yanıyodum, soyuğunda

Donuyordum.

Sankı burda kiracıyam arkadaş,

Kiracı!

Qul bazarlarında qolumun gücü,

Bilim azarlarında beynimin sözü.

Alınıb talan olur.

Əlimdən alınır zavallı çocuğum

Anlamır dilimi,

Qurulmuş dırmanlarda,

Əzilir o da, mən də, səsimizi duymur kimsə,

Biz kiracıyıq burda.

Həm də tutsaq, 46 hər binin sonu,

Üzəgörlüyə adaklanmayan əsirləri.

Adı şəhər, dadı zəhər, başım üstü,

Kara duman, ağlarım, ağlarım.

Vətəndə kiracıyam, vətəndə yabancı,

Sortum başqa, dərəcəm ikinci.

Mənə hər zaman söylər o, sən kiracı?

Dağımı özlərkən, bulağımı soraqlarkən,

Quşlarının səsini özlədiyim vətən.

Arazımı, hər zadımı, doğduğum obamı,

Aldılar, havaya sovurdular .

Mən kiracıyam, vətəndaş.

Çoxdan daşını buraxmışam ana vətənin,

İndi kayan topraqlarda səyriyirim.

Doğrunu qoyub yalan öyənirim,

Müasirləşib türkcə yox, farsi söylərəm.

Fəhləyəm - ev tikirəm, mühəndisəm - yol yapıram,

Həkiməm - xəstə tədavi edirəm.

Qulluq edirəm, dili bağlı qulam,

Mən burda kiracıyam.

Adımı söyləməkdən,

soyumu bildirməkdən,

Yasaqlarla, yaşamalarla qarşı-qarşıyam.

Mən türkəm, o isə vətəndaş,

Mən isə zavallı, o xan, şah

Ərbaba gərəkdir nökər,

Hər gün başımda turp əkir.

Qullar sərbəst olar hərdən

Biz ömürlük quluq, azadlıqdan yoxdur əsər.

Anamıza amansız, atamıza düşmən

Biri dilini unutdu, biri suyunu,

Cütləşirik adsızlarla, soysuzlarla.

Haram qatırıq qanımıza,

Od vururuq yuxumuza, varmıza.

Əjdaha tək udur günü-gündən məni bu,

Sabah mən oyam, o sən deyil

Mənə deyir, vətəndaş deyilsən

Kiracısan-kiracı.

Sümürülürəm zəlilər əlilə

Vergi, bahalıq, yasaqlar, işsizlik

Bir də yabancı dil, yabancı hava,

Arvad bir hava, çocuq bir hava.

Sənin ayağın elə bil topraqda deyil,

Altında püflənmiş hava sari.

Hər sabah qalxanda çalır səni o arı tək,

Kiracıyam, vətəndaş burada

Hələlik ümidsız fani dünyada.

Uç

Bir bədəndə ruh kimi,

Bir canda döyünən ürək

Hər axşamlar

Yarını gözləyərək

Can atır, canımız.

Qovuşmaq, düşüncəmiz!

Bizi:

Söküb atmaq olarmı?

Ey mavi duyğulu, gözəl yurdum!

Yorğun ürək solmuş üzləri

Tikan olub gözə batırsan,

Lalə olub dağları bürüsən.

Nə incə duyğu

Sımsıcaq ürək çırpıntısı

Uc alacaq bir gün günəşdən

Sənin amalın

Qaranlıqda üskürdəcək işığı,

Ancaq! Daha amansız,

İçimizdən qopan həzin fəryad səsi

əksildəcək hündür dağların heybətin

və....

yüksələcək hər gün inamımız!

Bir yol

Həyatın acı anında

Bir yol ayrımında

Sən məni qayıb etdin,

Mən isə səni.

Qızaran bir şafaq yerində

Şəklini görərkən

Uzaqlara dalmış kövrək ürəyim

Sənin yanmış, kül olmuş

Xatirələrin qürubun küləyinə sovurdu

Açılmamış sabahın

Çalxalanan iztirabında

Sanki diriləcək ölü kimi

Sən mən deyə can verəndə

Mən də sən dedim vətən.

Heç qızmar günəşə isinmədim,

Həp soyuğuna əzildim

Sənə vurulduğum üçün

Həm səndən, həm sevgimdən oldum.

Yağmurlu baharın, sərt qışın

Unudulmalı varlığım var...

Olmağım çünki bir ay hilalı

Kimi qaşlarımın arasında

Beynimə işlədin

Lap ana südü kimi

Həm də ata sevgisi qədər

Yolumuz birdi ayrı olsaq da,

Gözlən ən yayda

İnanıram bu gələcək payızda

Yenə son qışa aludə

Deyəcək bu can-o can

Dözümlü ol, inan, inam və dözüm

Yolun bu yolçunun könül dirəyi.

Günəş

Bizim üçün heç doğmamış Günəş,

Gündüzü görmədən gecəni

Bağrına basdı.

Buzlu dənizlərin soyuğundan

Üşümüş Günəş.

Aydan belə utanır kimi

Ulduzlara salam vermədən

Gecdi...

Gecənin qaranlığında boğulan

Günəş

Bir daha tələsmədən

Batmamışam, gündüz, deyə

Yenə səhər olacaq.

Dan yeli əsəcək

Ulduzlar sirişib

Ayın qarşısına düzülüb

Gündüzə əlvida deyəndə

Yenə var olacaq,

Ucalacaq,

Həsrətləri unudacaq

Günəş.

Bir daha gündüz batmayacaq günəş!

Bir daha Günəş gündüz sönməyəcək...

Hüseyn Şərqi DƏRƏCƏK SOYTÜRK

525-ci qəzet.- 2019.- 21 iyun.- S.13.