Xatın

Yasdığımda boğuluram

Və içdiyim bir içim suda.

Göz ilə işıq, bir araya gəlmədi,

Bu çənli şəhərimin qalasında.

Oxşayıram, Babək qalasının xatınına oxşayıram.

Sən gələn gün qırmızı donumu geyəcəyəm

Və uzun-uzun saçlarım,

Ayağıvın altına sərəcəyəm.

Qaralığından qorxma,

Sən gələnədək ağaracaqlar.

Üzüvə heç toz qondurma!

Bütün körpələri əmizdirmişəm

Şərab küplərin yerə quylamışam

Söz salxımların ürəyimdən aslamışam

Ağlasam da, gizlicə ağlamışam.

Baxsan görərsən, yenidən gəlin olub

Qalanın qıvrım pillələrindən

Yenərək səmaya boylanıram,

Qollarımı elə boynuva sala bilərəm ki!..

Röyalar

Tapılmamış tapdalandı

Ya itdi tapılmadı?

Səni itən röyalar,

Bu lələsiz yurdumuzda.

Nə qoyub nə axtarırsan

Lələ-var-yurd-yoxumuzda?!

Dolan-ba-dolan küçələrinə

Doluşmadıq ki,

Divarlarına düşən kölgəmiz

Ölçülüb

Boy atdığımıza görə

Əynimizə

Bir don tikilsin!

Saatının əli qolundan uzun qaldı

Biz onun qollarından asılı

Bu şəhərin meydanında.

Qarğışlar yığvası oldu

Qaranquşlar yuvası!

Durnaları qayıdanda

Bizim çiyinlərimiz

dal-budağını çökmüşdü

Röyalar ətrini belə uçmuşdu.

Açıq qucağında, sıxmadı ki dağı bizi;

Hansı dağından tufağımız dağıldı bəs?

Qaragiləsinin gözündə yatdı bu şəhər,

Oyaqlar, iç-içə otaqlarda itdi bu səfər,

Röyalar gözlərdən silindi bir təhər.

Gələnlər, özlərini boş gəldilər

Gedənlər, gözləri dolub getdilər

Get ay çıxandan sonra gəl!

Röya çağının tam

Arxayınlığında.

Qara qışın ilbəil qalınlığı

Əynimin qatı paltarlarında,

Röyalar sinəmin lap alt qatında!

Sən sınsan

Ya sən sınsan

Dünyanın yuxulu qabları

Bir daha gərək gərnəşə;

Sənin tikələrin

Yenidən

Onlara yerləşə...

Bax!

Aynanın sınıqlarında

Parçalanmış təkrara

Təzələnmiş adamlara!

Sınmaq da sınamalı imiş

Barmaqlarım kəsilsə belə;

Bütün yaralar bitişdi bəlkə

Öpüşlərinlə!

Sulaşır, ayna

Ayınlaşır, su

Sən isə aydınlaşırsan

Üçüzdə

Mən işıqlığa çıxıram!

Gəlin aparırlar

Ev-eşik adına

Aparıldım

Eşiksiz evə, keşik!

Gözəlləşdikcə gözlərim sulanır

Qamaşır gözlərim, qaşlarım alınanda

Ürəyimin bəndi qırılır

Üzümə bənd salınanda

Boyunbağı alınır, mən alınanda!

Kəfəndən deyilir

Gəlinliyimi geyəndə,

Boğazım göynəyir

Barmaq dolu bal yeyəndə!

Üzümdə qızarır

Qızlığın qırmızı almacığı

Başıma ələnir

Qəndin qondarma şirinliyi.

Barmağıma həlqə taxılır

Qoluma dəstbənd

- keçmişdən anılan "qolbağı" -

Yollandırırlar:

Əli xınalı

Beli bağlı.

Bir - iynə, bir - iynə

Tikildim təxtə

"Bəxt" deyə -deyə;

Aparıldım o gecə

Ev-eşiyimə.

Uşaqlaşıram, analaşıram, yaşlanıram

Ötən illərin xəzəllərin

Silib-süpürməyə qədər

Saçlarımla uzanıram

Dəlicəsinə sürdüyüm hayatın

Dönümlərində -

Buruqlarında

Oynamağa qədər

Uşaqlanıram

Qızlanıram;

Qızmarlanıram.

Səni andıqda

Qucağıma almağa qədər

Analanıram.

Bütün qıfılbənd darqınlıqlardan

Səni aradan götürüb

Qaçmağa qədər

Qoçaqlanıram.

Gecikirəm, zaman tələsdirsə də,

Gecikdirirəm,

Alacağım nəfəsi də;

İnamsızcasına,

Yaşlanıram.

Yerə qoyanda sevgilim səni!

Yumaqlanıb

Çiynindən qalıram!

Fəranək Fərid İpək

525-ci qəzet.- 2019.- 7 mart.- S.7.