Bütün günəşlərimin ölüm çağında

1979-cu ildə Təbrizdə milli ruhlu bir ailədə dünyaya gəlib. Təbriz şəhərində ibtidai, orta və ali təhsil alıb. Süleyman Cəfərli hər 3 üslubda - əruz, heca vəznlərində və sərbəst formada şeirlər yazır.

Şəhərim...

Barışa bilmədim sənlə bir təhər,

Halbuki ərköyün balandım sənin.

Yoxsa sən! Anlaya bilmədin

dərdimi mənim.

De görüm, çoxmuydu səndən istəyim?

Biraz ay işığı, bir kərpic divar

Səslənəm üstündə haraylarımı

Qırmızı boyayla bir ulduz çəkib,

Onunla sayrışam kim olduğumu.

De görüm, çoxmuydu səndən istəyim?

Sən qucaq açarkən hər gələninə,

Bir qarış divarı çox gördün mənə.

De görüm, mən sənə ögey oğuldum?

Bəlkə də mən səndə doğulmamışam?

Bu barıt qoxulu soxaqlarında

Yaşamaq adına boy atmamışam.

Barışa bilmədim sənlə bir təhər,

Gedirəm, rahat qal, ay qoca şəhər.

Baş atıb yatginən sən bu yazı da,

Tərpənmə amandır, yuxun kal olar!

Qoynuna basdığın kimliksizlərin

Sən oyandığında uykusuz qalar.

Gedirəm...

Nə olar unutma ancaq!

İstəyim bir kərpic divardı səndən.

Qaranlıq sokaqda, ay işığında

Yaslanıb qoynuna başımı qoyam.

Polisdən, bəkçidən qorxum olmadan

Çəkdiyim ulduzun yanında yatam.

Nə olar çox görmə barı sən şəhər!

Ölüm bildirişimə bir qarış divar

Bir neçə saatlıq borc alım səndən.

Xətrim olursa yanında sənin

Bu qədər bəsimdir, qoca şəhərim.

Gözlərin kimi

Bir az bulud, bir az yağmur,

Səsi yaşlı olur, gözlərin kimi.

Əsmər bir gəlindir gecə,

muncuq düzmüş tellərinə

qonaq gəlib şəhərimə...

sənsən, mənəm,

bir də bəy durmaq istəyən bu şəhər...

sən tellərinə ulduz düzmüsən,

gözlərinə yağmur,

mən içi dolu kaldırım, içi dolu küçə,

içi dolu ev-evcik,

içi dolu Təbriz bir şəhərəm...

Sən bütün günəşlərimin ölüm çağında

içimə dolursan.

Mən bir qurtum yağmurun yanğısı,

Ürəyimdə aysız gecələrin qorxusu

Saxta işıqlardan doğulmuş

kölgələrə səslənirəm:

"Əl dəyməyin gecəmizə!"

Gecə mənim, gecə sənin,

biz gecənin

Burax yatsın kölgələrin

günəş bildikləri gəlin...

Ayrılıq yükü

Yenə axşamladı bu dəli şəhər,

Yenə də ayrılıq saatı çatdı.

Yenə də sevgimin sarı günəşi,

Qaralan qaşların altında batdı.

Yenə də ayrılıq, yenə də özləm,

Yenə önümüzdə dayandı axşam.

Yenə də saatlar ayırdı bizi,

İçimdən gəlmədi, mən sağollaşam.

Yenə də süzüldü durna gözləri,

Hələlik deyərək uzandı qollar.

Yenə uzaqlaşdıq istər-istəməz,

Yenə də taksılar, yenə də yollar...

Yenə qəhərlənib doldu boğazı,

Yenə gözlərinə calandı dəniz.

Yenə də dil-dodaq tuta-tutmaya

Görüşmək üzərə! - dedik ikimiz.

Yenə sevgi bilməz, tozlu sokaqlar,

Yenə də qara qum, yenə kaldırım...

Yenə də qalmışam sənsiz bu axşam, -

Ayrılıq yükünü necə qaldırım?

Aylı qız

Bu gün səhər, bütün xəbər verlişləri

Sizə yalan söylədilər.

Bir mən bildim, bir bu şəhər,

Dünən gecə,

Qar yağmadı!

Dünən gecə,

şəhərin batı bölgəsində Aylı bir qız,

Ağlayırdı ulduz-ulduz,

Yatmışdız, sizlər hamınız.

Bir mən idim,

bir bu Təbriz, bir də o qız,

Ağlayırdı ulduz-ulduz...

İllər öncədə, o yabancı söyçü

Sizə yalan söyləmişdi, -

"To be or not to be"...

Heç də sorun deyildi bu.

Bütün sorun,

Ulduzların axmasında,

Bütün sorun,

Aylı qızın ulduz dolu dünyasında...

Aylı qızın, ay-ulduzlu dünyası var,

Dünyasında heç nəsi var,

Heç nəsində hər nəsi var,

Bir köçəri durnası var.

Tələsiri uçub qaça,

Gözlərini yolda qoya,

Aylı qıza, gələcəyə bir yol aça

Tələsirdi, qanadları

yara dolu, aylı durna...

Yarın səhər

Bütün kitablarda

yalan yazacaq bu şəhər.

Aylı qızla, durnasından,

Kaldırımlarsa, ağ-ağ parlayacaqlar

Aylı qızın ulduz-ulduz

göz yaşlarından...

Süleyman CƏFƏRLİ

525-ci qəzet.- 2019.- 4 oktyabr.- S.15.