Başımda arpa-buğday saçlarım...

Başımda arpa-buğday saçlarım,

Ürəyimdə ağ-qara aclarım.

Başımdan ürəyimə,

haauzanar, yetməz.

O gün bir hallar gördüm,

Ölərəm də gözümdən getməz:

Acından bir qadın ağladı...

Başımda arpa-buğday saçlarım

Uzanar,

Ayağıma salama gələr.

Bu öylə bir dərd ki,

Nə göyə yerləşər, nə yerə sığar.

Nə də ki

Bir şeirə, kəlama gələr:

Acından bir qadın ağladı...

Başımda arpa-buğday saçlarım

Başımın başıma qaxıncı olub.

Sabah son çərşənbə bayramıdı,

Sancısı o gündən qarnıma dolub:

Acından bir qadın ağladı...

Başımda arpa buğday saçlarım

Başımda quzey güney iqlimlərimin,

Günəş-kölgə ayrılmazlığı

fəsillərimin qışlığı, payızlığı,yazlığı

Başımda ağlı qaralı ğünlərimin

gümüşü yaylığı

Başımda ürəyimin istisi, soyuğu...

Və hər gün,

bir az qopub düşən ürəyimdən

saçlarıma düşən dən...

Başımda...

gecə, gündüz,

qürub, dan...

Başımda

ağdan, qaradan

ibarət...

...başımda, ürəyimdə iki əlamət, nişan,

... başımda ürəyim şan şan...

Başımda,

Bütün ürəyimdən olanlar,

Bütün başımdan gedənlər,

Bütün başıma gələnlər...

Başımda

Bütün xəyalımdan ötən,

Başımda vətən...

Vətənimin göylərin tutmuş bulut...

Başımda,

Tutulmuş qaşım, qabağım,

Dolmuş gözlərim, gözlərin...

Başımda,

Başımdan əskik olmayan duman, çən.

Başımda,

Bir şəhər həsrətim - Təbrizim

Başımda

Səni gəzdirirəm, sevgilim...

Orda bir göl vardı...

Urmu gölünə

Orda bir göl vardı,

Son gördüyümdə çox bəxtiyardı...

Qızlar yuxularını danışarmış sularına.

Gəlinlər sirlərini açarmış...

Gələnlərin

qabağına qaçarmış o göl, deyirlər,

Gedənlərin

ardınca atılarmış,

Qalanların

qadasını alarmış,

Mahnılaşarmış,

İnsanlaşarmış...

"Qalarsan, qadan allam

Gedərsən, yola sallam"...

Sahil boyu,

tamsına-tamsına qalarmış gecələr...

Deyişlə,

Quş izləri,

İnsan izləri yalarmış gecələr.

İskələsi,

Gəmisi,

Adası varmış...

Sən demə,

onun da alınası qadası varmış.

Bir səfər də mən vardım,

Mən keçdim oralardan,

Bir səhər də

məndən keçdi oralar.

Nələr yaşamadım,

görmədim o səhər!

Nə yaxşı,

o səhəri də yaşamadan

ölmədim o səhər!

Məsələn,

Günəşin ilk düşdüyü anı gördüm...

Heç ağlıma da gəlməzdi ki,

günəşi görüm dənizdə!

Gördüm,

Hələ yırğalanırdı da...

Ancaq

yenə də üzünə baxmaq olmurdu

Və öylə bir təsvir ki;

Sanki göydə də,

yerdə də asimanı gördüm!

Mən,

o səhər,

bambaşqa bir aləmi,

Urmulu, Göllü, Dənizli

Azərbaycanı gördüm...

Mən,

o səhər,

heç görmədiyim həyəcanı gördüm...

Orda bir göl vardı,

İndi "Yoxdu" - deyirlər...

"Qurudu!"

"Yerində yel vurur,

yengələr oynayır" - deyirlər.

Bu qədər rahat,

Bu qədər fərqində olmadan!

İnanmıram,

"Yalandı" - deyirəm,

Masaldı...

Orda bir göl vardı,

Orda bir çöl olamaz,

Əsla olamaz!...

2013

Əfrasiyab Nurullahi

525-ci qəzet.- 2020.- 5 iyun.- S.19.