Barışın övladları
Gözlerine bakarken,
güneşli bir toprak kokusu vuruyor
başıma.
bir buğday tarlasında,
ekinlerin içinde,
kayboluyorum...
N.Hikmet
Avropanın ən böyük
şəhərlərində anidən əllərində
rəngli, ay-ulduzlu bayraqlarla
gənclər meydana çıxır - Vyanada,
Berlində, Parisdə,
Hamburqda, Kölndə,
Düsseldorfda... Həyəcanlı,
başı dik, saçları dalğalı
bu gənclərin dilində sadəcə bir kəlmə var, o da TORPAQ...
Bu torpaq hər hansı bir torpaq deyil. Bu torpaq acılar, göz yaşları və Şuşanın yolları kimi buruq-buruq həsrət qoxuyan torpaqlardır.
Otuz il
öncə atalarının,
analarının zorla qovulduqları torpaqları
bu gənclər Avropada əllərindəki
rəngli bayraqları
və barış türküləriylə çağırırlar.
İllərcə onların ataları,
babaları, nənələri
o torpaqlardakı ağacların,
quşların, börtü-böcəklərin
həsrətini çəkdilər.
Dağlara, daşlara şeirlər, nəğmələr
bəstələyib yanıqlı-yanıqlı
oxuyub ağladılar...
İndi o həsrət və özləm dolu göz yaşlarından bambaşqa bir gənclik doğuldu. Bu gənclər həsrətin
və barışın
gəncləridir. Avropanın küçələrinə
çıxan bu gəncliyin dilində müharibə nərələri,
zülm türküləri
yoxdur. Hamısı tək ağızdan
sadəcə "TORPAQ" deyə hayqırırlar və torpağın insanları barışa, gözəlliyə çağırdığını
çox yaxşı bilirlər.
İllər öncə biz Azərbaycan
üçün toplandılar,
mitinqlər hazırlayanda
o gənclər burada deyildi. Biz o gənclərin gələcəyinə, bizləri
gücləndirəcəyinə ümid edirdik. Onlar gəldilər - kimisi hüquq, kimisi tibb, kimisi riyaziyyat,
kimisi də kimya oxumağa gəldilər. Amma ürəklərindəki
o torpaq həsrətiylə
yaşadılar Avropada.
Ata-analarının acısını, məğlubiyyətini,
həsrətini, işğal
edilmiş o torpaqlarda babalarının məzarlarını
unutmadılar. Bir gün,
bəli, bir gün yenə Şuşada, Füzulidə,
Cəbrayılda, Xankəndində,
Ağdamda türkülər
söyləmək arzusuyla
yanıb tutuşdular.
Artıq Azərbaycan deyincə Azərbaycanı heç görməmiş insanlar deyil də, o uşaqları axtarmaq keçir içimdən. Onları görüncə
ürəyim Şuşanın
dağları, Murovun yüksəklikləri kimi
qabarır ürəyim.
Bir yerdə bir toplantımı var, o an ağlıma
professor Səlahəddin Xəlilov
hocanın qızı
Türkan, yazıçı
dostum Əjdər Olun qızı Aysun, Altay Rüstəmli, Süleyman Sadıxoğlu,
Tuncay Həsənli kimi gənclərimiz gəlir. Onların mitinqlərdə barışa, ədalətə
səsləyən fotoşəkillərini
gördükcə gələcəyə
doğru inancım daha da güclənir.
Bu balaların əliylə ədalət
gerçəkləşəcək, onların gülüşüylə
barış gələcək,
onların türküləriylə
tərəfdaşlıqlar, qaralamalar, yalanlar bitəcək. "The Times",
"Guardian", "Sputnik" və bunlar kimi böyük
media təmsilçiləri nə yazırsa yazsınlar!.. Gerçəklər və ədalət
bu gənclərin Avropa və Amerikadakı meydanlarda daşıdıqları ay-ulduzlu
bayraqlarda dalğalanacaq.
Raketlərlə vurulan
evlər, daha dünyaya yeni gözlərini açmış
körpələrin ruhları
o gənclərin dilindəki
barış şüarlarıyla
yenidən canlanacaq.
Hər kəs tərəf tuta bilər. Hər kəs müharibə
üçün bir bəhanə tapa bilər. Hər kəs təbliğat
maşınlarından əla
istifadə edə bilər. Amma kimsə ədaləti
yox edə bilməz. Barışa çağıran türküləri susdurammaz.
O torpağın qoxusu övladlarını yenidən
yanına çağırdı:
"Gəlin, bahar gələcək", dedi...
"Viran edilmiş evlər yenidən canlanacaq, məzarlıqlarda
yenidən dualar oxunacaq", dedi.
Yürüyün, balalarım, yürüyün!
Vyanadan, Berlindən, Parisdən o torpağın
səsini duyun! Barışa, bahara, çiçəklərə, dualara
hazırlaşın!
Ustad Nazim Hikmət nə gözəl söyləmiş:
Güzel
günler göreceğiz
çocuklar
Güneşli günler göreceğiz.
Motorları maviliklere süreceğiz
çocuklar
Işıklı maviliklere süreceğiz...
Orxan
ARAS
525-ci qəzet.- 2020.- 21 oktyabr.- S.15.