Qıymayın uşaqlara!

Ay-Günəş istəyirlər,

Nur ələnsin cahana.

Şeh, yağış diləyirlər,

Təbiət gəlsin cana.

İstəyirlər gül, çiçək

Ətri çöksün hər yana.

Raketləri, topları

Tuşlamayın onlara.

Tanrıdan gələn səsdi:

- Qıymayın uşaqlara!

Uşaqları gül üstə

Kəpənəklər gözləyir.

Səkilərdə gəzişən

Göyərçinlər səsləyir.

Bülbüllər, qaranquşlar

Şux nəğmələr bəsləyir.

Bu rəngarəng dünyanı,

Boyamayın siz qara.

Ey faşist-terrorçular,

Qıymayın uşaqlara!

Arzuları tumurcuq,

İstəkləri qönçədi.

Yaşamaq həvəsləri

Hər istəkdən öncədi.

Baxışları ovsunlu,

Gülüşləri incədi.

Dünyanın sinəsinə

Vurmayın ağır yara.

Ey faşist-terrorçular,

Qıymayın uşaqlara!

Əl boyda uşaqların

Ömrünü söndürdünüz.

Gecə şirin yuxuda,

Yataqda öldürdünüz.

Neçə məsum körpəni

Ölümə güldürdünüz.

Bu vəhşi əməllərdən

Dünya gəlibdi zara.

Daha yetər, son qoyun,

Son qoyun terrorlara.

Bu, Tanrının səsidi:

- Qıymayın uşaqlara!

İbrahim YUSİFOĞLU

525-ci qəzet.- 2020.- 29 oktyabr.- S.14.