Tanıyaq və tanıdaq: Bulud Muradi

Əziz oxucular, "525-ci qəzet"də "Günümüzün Güney Azərbaycan ədəbiyyatı - Poeziya" adlı guşə açılıb.

Guşədə İran İslam İnqilabından (1979) sonra ədəbiyyata gəlmiş, Güney Azərbaycanda 1960-cı ildə və daha sonra doğulub boya-başa çatmış və sənətdə öz sözünü demiş Güney şairlərinin arasında heç bir fərq qoymadan, incə və həssas ruhlarına toxunmadan, yaratdıqları möhtəşəm poeziya örnəklərini incələmədən onların ana dilində fərqli janr və üslublarda qələmə aldığı şeir və poemalara, yaxud da həmin əsərlərdən müəyyən hissələrə yer verəcəyik.

Bu əsərlər günümüzün Güney ədəbiyyatında baş verən yeniliklərin, ədəbi prosesin incəliklərini bir az da yaxından izləmək, həyata, insanlığa, yazarların ictimai-siyasi və milli məsələlərə baxışlarını öyrənmək baxımından diqqətəlayiqdir...

Türkiyənin ünlü filosof-yazarı Cəmil Meriç "Qərb kültürün vətənidir, Şərq irfanın. Nə Qərbi tanıyırıq, nə Şərqi, ən az tanıdığımız isə özümüz..." deyirdi.

Güney Azərbaycanda son çağın dinamik inkişaf edən ədəbiyyata, özəlliklə poeziyaya nəzər saldıqda burada yaşayan xalqın özünəməxsus kültürü, ədəbiyyatı, kitab mədəniyyəti, sözyaratma qüdrətinin nə qədər yüksək olduğu yansıyır.

Möhtəşəm mədəniyyət yaradan bir xalq, susmayan dili, özünü, kimliyini, tarixini öyrənmək istəyən şairləri olan xalq isə dünya tarixindən heç vaxt silinmir, əbədiyaşarlıq qazanır...

Beləliklə, özümüzü, Güneyimizi daha yaxından tanımaq, həm də daha çox sevmək üçün, dəyərli yazarların yaratdıqları bənzərsiz poetik dünyanın qapıları üzünüzə açılır, əziz oxucular!

Esmira Fuad,

Filologiya elmləri doktoru

Bulud MURADİ

1980-ci ildə Miyanada anadan olub. Alitəhsillidir. İndiyə qədər iki kitabı nəşr olunub. Hazırda Tehran şəhərində yaşayır.

Payız

Açıram pəncərəni

aynanın arxa küçələrinəcən...

Payız oluram və sənsizlik

yığdığım bütün nömrələrdir.

Payızdır yatağım,

şəhərin ortasında

açarsam - gözlərimdən

dağılır bu qatil saçların.

Payız kimi tökülürəm çiyninə.

Hər səhər darayanda yalqızlığını

aynada tərsidir şeir.

Ayaqüstü sevgilər kimi

güzgüləri bağla, bitsin.

Saçlarından başlanır payız...

Qış...

Və eşq və bu mahnı

Xatırladığın əvvəl mahnıyam,

Zil səsləri ilə küçələr

məni oxuyar.

Evin boğazın

gələn qəm kimi

Səni dünya gəyirəndə

Bilməzsən hara gedəsən, kimə mesaj atasan.

Sənə adlar və ədədlər arxasını çevirər

Onda əvvəl yadından çıxan mənəm

baqqallara da durub salam vermək istərsən,

havaların isti-soyuğundan danışarsan,

Yeyin sovuşarsan qəzetlərin qabağından

xəbərləri yubadarsan bir vida kimi.

Sənə gözaltı baxıb ah çəkən ağacdan,

anandan gözlərini qaçırdanda

Məni xatırlama

Son yol ağladığın kimi

Ağlarsan...

...və eşq,

və bu mahnı

Öz başına...

və rep üzərində...

Sən və ölüm

Əllərin əcəmi,

Gözlərin xalq ədəbiyyatı qədər qara

Ölürəm ha, ağlarsam səni.

Türkcə gül biraz,

Bütün dağların adını bacarırsansa,

döydür adını qəlbimə,

və kimsəyə söyləmə gördüyün bu yağışları

(Sönər böyük şəhərin işıqları

Süper marketlər boşalar sözcükdən

Ac qalar həmşəhrilər birdən)

Ölümün plastik saçları şərab rəngində

Çinli bir gəlincikdir cinli...

Kökü qırılmış

durmadan eyni bir mahnı çalır.

Bəri baxma!

Pəncərələri, ulduzları və səni çəkib aparar

bu ərəbcə ölüm...

Kəs saçlarını kimsə tanımasın səni!

Həyat

Yuxulu bir bulaq yaşayır qucağımda, bax!

Sənin yerində

Həyat ovuclarımda açır çiçəklərini...

Çətir açıram -

Hardasa, yağan yağışların ehtiramı ilə.

Əriyir ürəyimdə,

Süzürəm fincanlara yoxluğunu

Sağlıq verirəm yellərə adını,

Cızıram mıxla havaya, yırtılır gecə

damırsan,

Boğulur yakamoz gözlərinin

Qara dənizində batmış gəmilər

səni yuxu görürlər.

Qurtulur fincanın içində fırtına

Atəş, həyat...

Həyat yoldaşının

ağrıyan yumruqlarıdır həyat!

Utancaq bir qönçədir -

gözlərinin altında göyərir

Ağrıdan göyərir, gülüm!

Ağrıdan...

Baxmıram!..

Fuad Esmira

525-ci qəzet.- 2020.- 11 sentyabr.- S.14.