SÖZ BAYRAĞI

Fevralın 18-i ad günü olan Ustadım - Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin 90 illiyi münasibətilə

Allah məsləhət bildiyi

Dindən, imandan gəlirəm.

Kim hardan gəlir, bilmirəm,

Mən Nərimandan gəlirəm!

Ustadlı-şagirdli sanki

Bizi bir ana doğubdu.

Şairlərin söylədiyi

Sözü bir ana doğubdu.

Qardaşlıq düşdüm ondakı

O ilahi təcəssümlə!

Hər şerimi yazdım onun

Üzündəki təbəssümlə!

O, nəyə nail olmayıb,

Keçəndə özündən keçib.

Kürhardan keçirsə keçsin,

Onun da köksündən keçir!

Heç vaxt dəyişik düşmədi,

Əliynən, Vəliynən gördüm.

O, hər dəfə yeriyəndə,

Aveydağı, Göyəzəni

Axır ki, yeriyən gördüm.

Nadanları qandırmağa

Hər vaxt Haqq səsi bəs etdi.

Ocağımı yandırmağa

Quru nəfəsi bəs etdi!

Sevənlərin ürəyində

Saza döndü, sözə döndü.

Təbriz Təbrizdə deyildi,

Təzədən Təbrizə döndü!

Dözmədi nifrəti, kini,

Qəsd eylədi qəsdə, uçdu.

Qarabağı alan zaman

Adı mərmilərin üstə,

Uçdu, düşmən üstə uçdu!

Əsgər qanıyla torpağa

Axdı... axdı isti qanı.

Onun da qələmi ancaq,

Bircə söz söylədi, bircə:

"Azərbaycan İstiqlalı!"

Bütün dünyada yellənən

Söz bayrağı var əlində.

Vətəndən ötrü əbədi

Öz bayrağı var əlində!

Yanında dayanıb odur,

Nə vaxtdı Nuru Paşanın.

Vətənə, yurda gərəkdir,

Şair vüqarı Şairin,

Paşa qüruru Paşanın!

Necə öyünməyim, necə,

Yurda dair ustadımla!

Fəxr edirəm həm qəhrəman,

Həm də şair ustadımla!

Ustadıma minnətdaram,

Sinəmdə şair ürəyi.

Süfrəmi bəzəyir hələ

"Nabat xalanın çörəyi!"

***

14.02.2021.

Nəriman HƏSƏNZADƏ

ŞAİRİN 90 YAŞINA SÖZ ƏRMƏĞANI

Nərdivan

Bu dünya nərdivandı,

Qalxanda mehribandı,

Enəndə nə yamandı.

Görüşdük pillələrdə,

Yolun yarısında biz.

O qalxırdı bu dəmdə,

Mən enirdim xəbərsiz.

Onu arzularına

Qaldırdı nərdivan,

Məni xatirələrə endirirdi.

Bu zaman,

birimiz-günçıxana,

birimiz-günbatana...

Qalxa bilməzdim daha,

Nə o güc, nə o taqət.

O da enə bilməzdi.

Haqlı-haqsız vermişdi

öz hökmünü təbiət.

Gərək ya düşməyəydi

Bu görüş heç araya.

Ya o əvvəl gələydi,

Ya mən sonra dünyaya.

Elə dayanırsan

Elə dayanırsan, elə baxırsan,

Elə bil qarşında quru bir daşam.

İpək saçlarını bir vaxt oxşayan

Elə bil hardasa mən olmamışam.

Səni dostlarımla, tanışlarımla,

Mən tanış edərdim nə vaxtsa bir-bir.

İndi özgələri yad ehtiramla,

Deyirlər tanış ol... Nə qəribədir?!

Yuxuda görərdin nə vaxtsa hər dəm,

Yolumu gözlərdin yollardan uzaq.

Mən sənin yuxundan çıxıb gəlmişəm,

Bu da bir yuxudur, gəl tanış olaq.

Qoluna girərdim... bu, yadındadır,

gedərdik... yolumuz, arzumuz şərik.

Qolum qollarının lap yanındadır,

Toxunsa, biz indi üzr istəyirik.

Hayanda oldumsa səhər, ya axşam,

Aradın sən məni, gördün sən məni.

İndi gözlərinin qabağındayam,

Hayanda durum ki, görəsən məni?

Dözmür Nəriman

Sən məni bu qədər gözlətməmişdin,

Belə qoymamışdın gözümü yolda.

Bu qədər özünü gizlətməmişdin,

Gizlənpaç oynayan vaxtımızda da.

Hayana getsən də, dönmüşdün yenə,

Qayıdıb gəlmişdin - mənsiz darıxıb.

Bu dəfə bilmirəm nə olub sənə,

Gedibsən, qayıtmaq yadından çıxıb.

Qalıb evimizdə palın-paltarın,

Tələsik gedəndə kimə deyibsən?!

Qapının ağzında başmaq tayların,

Yolda ayağına bəs nə geyibsən?!

Solub pianonun üstündə güllər,

Təzə pərdələri yandırıbdı gün.

Sənin bişirdiyin o mürəbbələr

İçilib qurtardı, hardasan özün?!

Bu axşam qəribə bir hiss keçirdim,

Nə tez ömür ötdü, yaş əlli oldu...

Sənin ad gününü sənsiz keçirdim,

Şəkilin yeganə təsəlli oldu.

Şirin söhbətindən olmayıb doyan,

Çağır qonşuları doyunca gülək:

Mənsiz, gördünüzmü, dözmür Nəriman,

Sənə qurban olum, sən görmədin tək.

***

Barat Vüsal

525-ci qəzet.- 2021.-18 fevral.- S.10.